γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
Βίαιη ήταν η ανατροπή του τοπίου στον τραπεζικό κλάδο στην Ελλάδα, μέσα σε λίγους μόνο μήνες, σύμφωνα με τα όσα διεμήνυσε ο πρόεδρος της ΟΤΟΕ, Στ. Κούκος, μιλώντας στην πανευρωπαϊκή συνδιάσκεψη της Uni Europa Finance.
Όπως τόνισε ο κ. Κούκος, με όχημα την αναγκαία, αλλά επιλεκτική ανακεφαλαιοποίηση μόνο 4 «συστημικών Τραπεζών» και υπό την καθοδήγηση της τρόϊκας, συντελέσθηκαν βιαστικές, αλλά πρωτοφανείς σε έκταση εξαγορές και συγχωνεύσεις. 11 από τις 15 ιστορικές Τράπεζες του κλάδου απορροφήθηκαν εσπευσμένα από τις 4 «συστημικές» Τράπεζες. Ορισμένες από τις απορροφηθείσες Τράπεζες διασπάστηκαν σε καλές και κακές, οι εργαζόμενοι απολύθηκαν και ξαναπροσλήφθηκαν από μηδενική βάση, στον διάδοχο εργοδότη, στη «συστημική» Τράπεζα που τους απορρόφησε.
Το τραπεζικό σύστημα, συνέχισε ο κ. Κούκος, τέθηκε για μια 5ετία (μέχρι 30/6/2017) υπό τον καθοριστικό έλεγχο των πιστωτών της χώρας. Κι αυτό, παρ’ όλο που η ανακεφαλαιοποίησή του γίνεται κυρίως με δανεικά κεφάλαια του Δημοσίου. Το αργότερο μέχρι το τέλος της 5ετίας, οι 4 «συστημικές» Τράπεζες θα πωληθούν ξανά, σε υφιστάμενους ιδιώτες μετόχους ή και σε νέους, εγχώριους ή ξένους επενδυτές, για να ανακτήσει το Δημόσιο ένα μέρος των κεφαλαίων που διέθεσε.
Όπως ανέφερε στη συνέχεια ο κ. Κούκος, αυξήθηκε κατακόρυφα ο βαθμός συγκέντρωσης των Τραπεζών (λ.χ. οι 4 συστημικές ελέγχουν σήμερα το 91% των δανείων), με κίνδυνο περιθωριοποίησης ή και εξαφάνισης για τις μικρότερες και τις συνεταιριστικές Τράπεζες. Η ανακεφαλαιοποίηση εξυγίανε, βέβαια, και ενίσχυσε την κεφαλαιακή βάση των 4 «συστημικών» Τραπεζών. Δεν οδήγησε, ωστόσο, σε άρση της πιστωτικής ασφυξίας, από την οποία υποφέρει η οικονομία μας. Δεν έκλεισε τον φαύλο κύκλο των μη εξυπηρετούμενων δανείων, που ανατροφοδοτούνται από τις πολιτικές της ύφεσης στο σύνολο της οικονομίας.
Η ΟΤΟΕ από το φθινόπωρο του 2012 είχε θέσει σε δημόσιο διάλογο ένα ολοκληρωμένο Σχέδιο βιώσιμου προσανατολισμού και ρύθμισης του Τραπεζικού Συστήματος, προκειμένου αυτό να υπηρετήσει τις ανάγκες της ανάπτυξης, με αξιοπιστία, διαφάνεια και κοινωνική υπευθυνότητα.
Επέμεινε, επίσης, στην ανάγκη έγκαιρης διαβούλευσης και ολοκληρωμένου κοινωνικού σχεδιασμού των αναδιαρθρώσεων των τραπεζών, για την προστασία της απασχόλησης και των εργασιακών δικαιωμάτων.
Δυστυχώς, αυτά δεν έγιναν αποδεκτά, σημειώνει ο κ. Κούκος. Οι συνέπειες των διατεταγμένων συγχωνεύσεων στην απασχόληση, στις αμοιβές και στις εργασιακές μας σχέσεις θα ήταν καταστροφικές, αν η ΟΤΟΕ δεν κατάφερνε, έστω και μπροστά σε ήδη ειλημμένες αποφάσεις της κυβέρνησης και των πιστωτών, να αποτρέψει μαζικές απολύσεις και να διασώσει βασικά εργασιακά δικαιώματα, με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες.
Αν ολοκληρωθούν τα σχέδια των 4 συστημικών Τραπεζών για μείωση προσωπικού με εθελούσιες εξόδους μέσα στο 2013, η απασχόληση στον κλάδο μας θα έχει ήδη μειωθεί πάνω από 20%, (-10.000 θέσεις εργασίας) σε σχέση με τα επίπεδα του 2010!!
Έχω αναφερθεί και παλιότερα στις αλλεπάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις του κράτους υπέρ ακραίων εργοδοτικών συμφερόντων, με στόχο την κατάργηση των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την πλήρη εφαρμογή των ατομικών συμβάσεων.
Παρ’ όλα αυτά -και με όλα τα θεσμικά δεδομένα εναντίον μας-, εμείς καταφέραμε να προασπίσουμε τον θεσμό της κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στις Τράπεζες, υπογράφοντας τη νέα Συλλογική Σύμβαση 2013-2015.
Με προϋπόθεση την προστασία της απασχόλησης, αποδεχθήκαμε περικοπές αμοιβών, συνέχισε ο κ. Κούκος για να προσθέσει: Αποτρέψαμε, όμως, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την απώλεια βασικών κατακτήσεων, που θα επέφερε η μη υπογραφή νέας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στον κλάδο, όπως αντίθετα έγινε στους περισσότερους κλάδους της οικονομίας στην Ελλάδα.
Η πλήρης αποκατάσταση ισότιμου κοινωνικού διαλόγου και ουσιαστικών Συλλογικών Διαπραγματεύσεων στον κλάδο παραμένει για μας προτεραιότητα, λαμβάνοντας υπόψη ότι:
Για το ξεπέρασμα της κρίσης απαιτούνται δύσκολες συναινέσεις, με συγκροτημένες συμφωνίες στο κλαδικό επίπεδο. Δεν αρκούν οι αποσπασματικές συμφωνίες σε χαμηλότερα επίπεδα, ούτε βέβαια κάποιες «εθελοντικές» δράσεις στα επίπεδα της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.
Η διατήρηση άλλωστε συνθηκών εργασιακής υποβάθμισης και ανασφάλειας των εργαζομένων, υπονομεύουν την αναγκαία επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό, την ποιότητα και την αξιοπιστία των παρεχόμενων υπηρεσιών στον πελάτη.
Η επιτυχής ρύθμιση και ανασύνταξη του τραπεζικού συστήματος, σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ουσιαστικά ναρκοθετούνται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της εσωτερικής υποτίμησης, της κοινωνικής αποδιάρθρωσης και της αδιέξοδης λιτότητας, που επιβάλλουν στις χώρες μας τα Μνημόνια ή/και το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Για την αντιμετώπισή τους, χρειάζεται συντονισμός, έγκαιρες παρεμβάσεις και κατάλληλες απαντήσεις του συνδικαλιστικού κινήματος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Με πρόταγμα την Ανάπτυξη, την αξιοπρεπή απασχόληση και την ισότιμη κοινωνική πρόοδο ολόκληρης της Ευρώπης.
www.bankingnews.gr
Το τραπεζικό σύστημα, συνέχισε ο κ. Κούκος, τέθηκε για μια 5ετία (μέχρι 30/6/2017) υπό τον καθοριστικό έλεγχο των πιστωτών της χώρας. Κι αυτό, παρ’ όλο που η ανακεφαλαιοποίησή του γίνεται κυρίως με δανεικά κεφάλαια του Δημοσίου. Το αργότερο μέχρι το τέλος της 5ετίας, οι 4 «συστημικές» Τράπεζες θα πωληθούν ξανά, σε υφιστάμενους ιδιώτες μετόχους ή και σε νέους, εγχώριους ή ξένους επενδυτές, για να ανακτήσει το Δημόσιο ένα μέρος των κεφαλαίων που διέθεσε.
Όπως ανέφερε στη συνέχεια ο κ. Κούκος, αυξήθηκε κατακόρυφα ο βαθμός συγκέντρωσης των Τραπεζών (λ.χ. οι 4 συστημικές ελέγχουν σήμερα το 91% των δανείων), με κίνδυνο περιθωριοποίησης ή και εξαφάνισης για τις μικρότερες και τις συνεταιριστικές Τράπεζες. Η ανακεφαλαιοποίηση εξυγίανε, βέβαια, και ενίσχυσε την κεφαλαιακή βάση των 4 «συστημικών» Τραπεζών. Δεν οδήγησε, ωστόσο, σε άρση της πιστωτικής ασφυξίας, από την οποία υποφέρει η οικονομία μας. Δεν έκλεισε τον φαύλο κύκλο των μη εξυπηρετούμενων δανείων, που ανατροφοδοτούνται από τις πολιτικές της ύφεσης στο σύνολο της οικονομίας.
Η ΟΤΟΕ από το φθινόπωρο του 2012 είχε θέσει σε δημόσιο διάλογο ένα ολοκληρωμένο Σχέδιο βιώσιμου προσανατολισμού και ρύθμισης του Τραπεζικού Συστήματος, προκειμένου αυτό να υπηρετήσει τις ανάγκες της ανάπτυξης, με αξιοπιστία, διαφάνεια και κοινωνική υπευθυνότητα.
Επέμεινε, επίσης, στην ανάγκη έγκαιρης διαβούλευσης και ολοκληρωμένου κοινωνικού σχεδιασμού των αναδιαρθρώσεων των τραπεζών, για την προστασία της απασχόλησης και των εργασιακών δικαιωμάτων.
Δυστυχώς, αυτά δεν έγιναν αποδεκτά, σημειώνει ο κ. Κούκος. Οι συνέπειες των διατεταγμένων συγχωνεύσεων στην απασχόληση, στις αμοιβές και στις εργασιακές μας σχέσεις θα ήταν καταστροφικές, αν η ΟΤΟΕ δεν κατάφερνε, έστω και μπροστά σε ήδη ειλημμένες αποφάσεις της κυβέρνησης και των πιστωτών, να αποτρέψει μαζικές απολύσεις και να διασώσει βασικά εργασιακά δικαιώματα, με αλλεπάλληλες παρεμβάσεις και πρωτοβουλίες.
Αν ολοκληρωθούν τα σχέδια των 4 συστημικών Τραπεζών για μείωση προσωπικού με εθελούσιες εξόδους μέσα στο 2013, η απασχόληση στον κλάδο μας θα έχει ήδη μειωθεί πάνω από 20%, (-10.000 θέσεις εργασίας) σε σχέση με τα επίπεδα του 2010!!
Έχω αναφερθεί και παλιότερα στις αλλεπάλληλες νομοθετικές παρεμβάσεις του κράτους υπέρ ακραίων εργοδοτικών συμφερόντων, με στόχο την κατάργηση των κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας και την πλήρη εφαρμογή των ατομικών συμβάσεων.
Παρ’ όλα αυτά -και με όλα τα θεσμικά δεδομένα εναντίον μας-, εμείς καταφέραμε να προασπίσουμε τον θεσμό της κλαδικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στις Τράπεζες, υπογράφοντας τη νέα Συλλογική Σύμβαση 2013-2015.
Με προϋπόθεση την προστασία της απασχόλησης, αποδεχθήκαμε περικοπές αμοιβών, συνέχισε ο κ. Κούκος για να προσθέσει: Αποτρέψαμε, όμως, τη διάλυση των εργασιακών σχέσεων και την απώλεια βασικών κατακτήσεων, που θα επέφερε η μη υπογραφή νέας Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας στον κλάδο, όπως αντίθετα έγινε στους περισσότερους κλάδους της οικονομίας στην Ελλάδα.
Η πλήρης αποκατάσταση ισότιμου κοινωνικού διαλόγου και ουσιαστικών Συλλογικών Διαπραγματεύσεων στον κλάδο παραμένει για μας προτεραιότητα, λαμβάνοντας υπόψη ότι:
Για το ξεπέρασμα της κρίσης απαιτούνται δύσκολες συναινέσεις, με συγκροτημένες συμφωνίες στο κλαδικό επίπεδο. Δεν αρκούν οι αποσπασματικές συμφωνίες σε χαμηλότερα επίπεδα, ούτε βέβαια κάποιες «εθελοντικές» δράσεις στα επίπεδα της Εταιρικής Κοινωνικής Ευθύνης.
Η διατήρηση άλλωστε συνθηκών εργασιακής υποβάθμισης και ανασφάλειας των εργαζομένων, υπονομεύουν την αναγκαία επένδυση στο ανθρώπινο δυναμικό, την ποιότητα και την αξιοπιστία των παρεχόμενων υπηρεσιών στον πελάτη.
Η επιτυχής ρύθμιση και ανασύνταξη του τραπεζικού συστήματος, σε εθνικό και σε ευρωπαϊκό επίπεδο, ουσιαστικά ναρκοθετούνται από τις νεοφιλελεύθερες πολιτικές της εσωτερικής υποτίμησης, της κοινωνικής αποδιάρθρωσης και της αδιέξοδης λιτότητας, που επιβάλλουν στις χώρες μας τα Μνημόνια ή/και το Σύμφωνο Σταθερότητας.
Για την αντιμετώπισή τους, χρειάζεται συντονισμός, έγκαιρες παρεμβάσεις και κατάλληλες απαντήσεις του συνδικαλιστικού κινήματος σε πανευρωπαϊκό επίπεδο. Με πρόταγμα την Ανάπτυξη, την αξιοπρεπή απασχόληση και την ισότιμη κοινωνική πρόοδο ολόκληρης της Ευρώπης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών