Lacalle (οικονομολόγος): Οι 3 λόγοι που η ανάκαμψη της ευρωζώνης θα είναι πολύ αδύναμη

«Φτωχή» ανάκαμψη της οικονομίας στην ευρωζώνη μετά την άρση των περιοριστικών μέτρων για τον κορωνοϊό βλέπει ο οικονομολόγος Daniel Lacalle.
«Η οικονομία της ευρωζώνης αναμένεται να καταρρεύσει το 2020.
Σε χώρες όπως η Ισπανία και η Ιταλία, η υποχώρηση άνω του 9% θα είναι πολύ μεγαλύτερη από τις οικονομίες των αναδυόμενων αγορών.
Ωστόσο, το "κλειδί" είναι να κατανοήσουμε πως και πότε θα ανακάμψουν οι οικονομίες στην ευρωζώνη» αναφέρει ο ίδιος σε σχετική ανάλυση.
Στη συνέχεια παραθέτει του τρεις λόγους για τους οποίους ο ίδιος είναι ανήσυχος:

1. Η οικονομία παρουσίαζε ήδη σοβαρή επιβράδυνση το 2020.

Παρά τα μαζικά δημοσιονομικά και νομισματικά μέτρα τόνωσης, τα αρνητικά επιτόκια και το γεγονός ότι ο ισολογισμός της EKT είναι άνω του 40% του ΑΕΠ, η Γαλλία και η Ιταλία παρουσίαζαν στασιμότητα το δ' τρίμηνο του και η Γερμανία μόλις ξέφυγε από την ύφεση.
Η αδυναμία στην ευρωζώνη είχε ήδη αρχίσει από το 2017 και τα απογοητευτικά οικονομικά στοιχεία συνέχισαν και τα επόμενα έτη.
Πολλές κυβερνήσεις απέδωσαν την αδυναμία στο Brexit και στον εμπορικό πόλεμο, αλλά ήταν πολύ πιο διαρθρωτική.
Η ευρωζώνη εγκατέλειψε όλες τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις το 2014 όταν η ΕΚΤ άρχισε το QΕ και επέκτεινε τον ισολογισμό σε επίπεδα ρεκόρ.
Ο μεταποιητικός τομέας είχε ήδη συρρικνωθεί, η κρατικές δαπάνες παρέμεναν υψηλές και η αυξημένη φορολογική επιβάρυνση επιβάρυνε την ανάπτυξη και την απασχόληση.

2. Ο τραπεζικός τομέας παραμένει αδύναμος

Στην ευρωζώνη, το 80% της πραγματικής οικονομίας χρηματοδοτείται μέσω του τραπεζικού τομέα (ενώ το αντίστοιχο ποσοστό στις ΗΠΑ ανέρχεται στο 15%).
Οι τράπεζες της ευρωζώνης έχουν περισσότερα από 600 δισ. ευρώ NPLs, μια σχεδόν μη κερδοφόρα επιχείρηση με χαμηλή απόδοση ενσώματων ιδίων κεφαλαίων (ROTE) λόγω αρνητικών επιτοκίων και σημαντικές προκλήσεις ενόψει, καθώς οι περισσότερες από τις αναπτυξιακές επενδύσεις, συγκεκριμένα στη Λατινική Αμερική, ενδεχομένως να μειώσουν την κεφαλαιακή δύναμη τους επόμενους μήνες.
Οι περισσότερες από τις κυβερνήσεις στην ευρωζώνη βασίζονται στη μόχλευση τραπεζικών ισολογισμών στα αναπτυξιακά τους σχέδια.
Μια μαζική αύξηση στα δάνεια, ακόμα και υπό τη μορφή κρατικών εγγυήσεων, είναι πιθανό να προκαλέσει σημαντικές πιέσεις στις δυνατότητες χορήγησης δανείων και τη φερεγγυότητα τα επόμενα χρόνια, ακόμη και με μαζικά TLTROs και μειώσεις κεφαλαιακών απαιτήσεων.

3. Τα περισσότερα από τα αναπτυξιακά σχέδια που αφορούν σε τρέχουσες κρατικές δαπάνες και αυξήσεις φόρων, θα επηρεάσουν σίγουρα την ανάπτυξη και την απασχόληση.

Η φορολογική επιβάρυνση στις θέσεις εργασίας και τις επενδύσεις είναι ήδη πολύ υψηλή στην ευρωζώνη.
Οι περισσότερες οικονομίες στην ευρωζώνη εμφανίζουν ευρέως μη-ανταγωνιστικά επίπεδα φορολογίας.
Καθώς οι περισσότερες κυβερνήσεις θα αυξήσουν μαζικά τα ελλείμματα για την καταπολέμηση της κρίσης του κορωνοϊού, υπάρχει μεγάλη πιθανότητα μαζικής αύξησης των φόρων που θα καταστήσουν δυσκολότερη την προσέλκυση επενδύσεων και ενίσχυσης της απασχόλησης.
Τα περισσότερα από τα σχέδια ανάκαμψης στοχεύουν επίσης στη διάσωση του παρελθόντος και στο να αφήσουν το μέλλον να πεθάνει.
Λαμβάνοντας υπόψη ότι η ευρωζώνη είχε ήδη συρρικνωθεί στη μέση του τεράστιου σχεδίου Juncker και τις μεγάλες πράσινες πολιτικές που εφαρμόστηκαν, είναι ασφαλές να πούμε ότι το βασιστούμε σε μια Πράσινη Νέα Συμφωνία δεν θα ενισχύσει την ανάπτυξη ούτε θα μειώσει το χρέος.
Το κύριο πρόβλημα αυτών των μεγάλων επενδυτικών σχεδίων είναι ότι κατευθύνονται πολιτικά και, ως εκ τούτου, έχουν μεγάλη τάση αποτυχίας, όπως είδαμε με το Σχέδιο Εργασίας και Ανάπτυξης του 2009.
Σχεδόν το 30% του εργατικού δυναμικού της ευρωζώνης αναμένεται να βρίσκεται υπό κάποια μορφή προγράμματος ανεργίας, είτε πρόκειται για προσωρινή, μόνιμη ή παύση δραστηριότητας για τους αυτοαπασχολούμενους.
Έπειτα από μια δεκαετία ανάκαμψης από την προηγούμενη κρίση, η ευρωζώνη είχε ακόμη σχεδόν το διπλάσιο ποσοστό ανεργίας σε σχέση με ΗΠΑ και Κίνα.
Η Γερμανία μπορεί να ανακτήσει γρήγορα θέσεις εργασίας, αλλά η Γαλλία, η Ισπανία ή η Ιταλία, με σημαντικές φορολογικές επιβαρύνσεις στη δημιουργία θέσεων εργασίας, ενδέχεται να υποστούν μεγάλα επίπεδα ανεργίας για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Η ευρωζώνη αντιμετωπίζει επίσης σημαντικές προκλήσεις για ανάκαμψη λόγω της έλλειψης ηγετικής τεχνολογίας και πνευματικής ιδιοκτησίας.
Αυτοί οι δύο παράγοντες θα βοηθήσουν την Κίνα και τις ΗΠΑ να ανακάμψουν γρηγορότερα, καθώς και το γεγονός ότι έχουν πιο ευέλικτη αγορά εργασίας και ισχυρότερη στήριξη της επιχειρηματικής δραστηριότητας μέσω ελκυστικής φορολογίας.
Λαμβάνοντας υπόψη τη σοβαρότητα της κρίσης, η ευρωζώνη πιθανότατα θα χρειαστεί τουλάχιστον το 10% του ΑΕΠ της για την ανοικοδόμηση της οικονομίας, αλλά ο αριθμός αυτός απορροφάται σχεδόν πλήρως από τους παραδοσιακούς τομείς (αεροπορικές εταιρείες, αυτοκίνητα, γεωργία, τουρισμός).
Επιπλέον, η πρωτοβουλία New Green deal περιλαμβάνει σοβαρούς περιορισμούς στις βιομηχανίες έντασης ταξιδιού και ενέργειας που μπορεί να λειτουργήσουν ως τροχοπέδη για τη μελλοντική ανάπτυξη.
Η πολιτική της ΕΚΤ ήταν ήδη άσκοπα επεκτατική τα τελευταία χρόνια και τώρα εξαντλείται από εργαλεία για την αντιμετώπιση της άνευ προηγουμένου πρόκλησης της ανάκαμψης μετά τον κορωνοϊό.
Με αρνητικά επιτόκια, στοχευμένα προγράμματα ρευστότητας, αγορές περιουσιακών στοιχείων ιδιωτικού και κρατικού χρέους και ισολογισμό που υπερβαίνει το 42% του ΑΕΠ της ευρωζώνης, το καλύτερο που μπορεί να κάνει είναι να συγκαλύψει κάποιο κίνδυνο, όχι να τον εξαλείψει.
Οι εκτιμήσεις μας δείχνουν ότι, ακόμη και με μεγάλα φορολογικά και νομισματικά κίνητρα, η οικονομία της ευρωζώνης δεν θα ανακάμψει την παραγωγή και τις θέσεις εργασίας της έως το 2023.
Επίσης η αύξηση του χρέους σε υψηλά-ρεκόρ καθώς και νομισματικές ανισορροπίες λόγω της μαζικής προσφοράς ευρώ σε ένα περιβάλλον μείωσης της ζήτησης, ενδεχομένως να προκαλέσουν σημαντικά προβλήματα στη σταθερότητα της ευρωζώνης.