Επιστρέφοντας στην ταινία “The king’s Man”, το πιστόλι του λόρδου Όξφορντ παρουσιάζει μια ιδιομορφία
Το “The King’s man” του 2021 είναι μια κατασκοπευτική περιπέτεια που εξελίσσεται στις αρχές του 20ου αιώνα (με αναδρομές από τον πόλεμο των Μπόερ το 1902 μέχρι τον Α’ παγκόσμιο πόλεμο (το 1915). Ανακατεύει μυθοπλασία με πραγματικά πρόσωπα και γεγονότα για να προχωρήσει το μύθο και δείχνει μερικά πολύ ασυνήθιστα όπλα.
Γεγονότα και μύθοι
Το ιστορικό πλαίσιο αναπαριστά τη δολοφονία του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάρδου της Αυστρουγγαρίας και την πορεία σύγκρουσης τριών αυτοκρατοριών (Αγγλία, Γερμανία, Ρωσία) που διοικούνταν από κοντινούς συγγενείς. Οι θεατές βλέπουν γεγονότα όπως τη βύθιση του HMS Hampshire (στην πραγματικότητα ήταν το Lusitania) και την προτροπή της Γερμανίας προς το Μεξικό να εισβάλλει στις ΗΠΑ. Γνωρίζουν υπαρκτά πρόσωπα όπως οι Γκαβρίλο Πρίντσιπ, Γκριγκόρι Πασπούτιν, Αδόλφος Χίτλερ και Βαλδίμιρ Λένιν. Σκιαγραφούνται ως κομμάτια μιας συνομωσίας που στοχεύει στην καταστροφή της υπάρχουσας Τάξης.
Εν μέσω όλων, ο δούκας του Όξφορντ και η ομάδα πρακτόρων του προσπαθούν να… σώσουν τον κόσμο.
Πρωτοποριακό
Ο πρωταγωνιστής (Ρέηφ Φάηνς) χρησιμοποιεί ένα πιστόλι Steyr M1912. Στην εποχή που αναφέρεται η ταινία θα είχε μόλις εμφανιστεί πριν 2-3 χρόνια. Σχεδιασμένο περί το 1910 από τον Αυστριακό μηχανικό Karel Krnka, υιοθετήθηκε από την Αυστρουγγαρία ως οπλισμός του ιππικού. Ενώ η πλειοψηφία των στρατών για τις επόμενες δύο δεκαετίες θα βασιζόταν στα περίστροφα, το βασίλειο των Αψβούργων εμπιστεύτηκε τη νέα τεχνολογία.
Το όπλο διαθέτει πολλά αξιοσημείωτα στοιχεία. Λειτουργεί με οπισθοδρόμηση, εκμεταλλευόμενο την ενέργεια της πυροδότησης. Δύο εξέχουσες επιφάνειες στην περιφέρεια της κάνης λειτουργούν ως “κλειδιά”. Κατά την πυροδότηση, συγκρατούν την κίνηση του κλείστρου για όσο η πίεση παραμένει υψηλή. Επίσης δύο κεκλιμένοι οδηγοί την αναγκάζουν, υπό την πίεση της ανάκρουσης, να περιστραφεί κατά περίπου 60 μοίρες (όπως σε ένα επαναληπτικό τουφέκι κινητού ουραίου). Με την ολοκλήρωση της περιστροφής, το κλείστρο κινείται ελεύθερα προς τα πίσω, εξάγοντας τον κάλυκα και ανοίγοντας ένα νέο κύκλο τροφοδοσίας. Αυτό το σύστημα συναντάμε σήμερα στο Beretta PX4.
Σε σχέση με το μηχανισμό “πτώσης της κάνης” του Μπράουνινγκ, εκείνος του Steyr 1912 έχει το πλεονέκτημα του χαμηλότερου ύψους του κλείστρου (καθώς δεν απαιτείται χώρος για κάθετη κίνηση) και -τουλάχιστον στη θεωρία- μεγαλύτερη ακρίβεια. Διότι η κάνη μετατοπίζεται μόνο οριζόντια και (θεωρητικά πάλι) επιστρέφει στο ίδιο σημείο με κάθε κύκλο λειτουργίας. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ανάκρουση είναι χαμηλότερη, εφόσον δεν υπάρχει έντονη μετατόπιση της μάζας της κάνης στην κάθετο. Όμως η περιστροφή δημιουργεί μια ροπή προς τη φορά κίνησης στον οριζόντιο άξονα.
Οι ιδέες για το κλείδωμα της κάνης με περιστροφή είχαν δοκιμαστεί στο παλιότερο μοντέλο Steyr M 1907 (Steyr-Roth). Εκεί που ο Karel Krnka “δανείστηκε” ιδέες από τον Μπράουνινγκ είναι στο μηχανισμό πυροδότησης. Συγκεκριμένα η σύνδεση της σκανδάλης, η σχαστηρία και η εξωτερική σφύρα με το ελατήριο μοιάζουν με αυτές των μοντέλων Μ1900 και Μ1903 του αμερικανού. H λέξη “Σφύρα” στα γερμανικά είναι “Hahn”, οπότε το όπλο έμεινε γνωστό και ώς Steyr-Hahn.
Και συνάμα συντηρητικό
Οκτώ φυσίγγια διαμετρήματος 9Χ23mm εισέρχονται στη σταθερή αποθήκη με τη βοήθεια ενός σιδερένιου κλιπ. Οδηγοί πάνω στο κλείστρο διευκολύνουν τη διαδικασία. Ο μοχλός ασφαλείας που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά, παράλληλα συγκρατεί το κλείστρο ανοικτό μόλις βληθεί το τελευταίο φυσίγγιο. Πιέζοντας τον μετά τη επαναγέμιση, τα κινητά μέρη επανέρχονται εμπρός παρασύροντας το πρώτο φυσίγγιο από το γεμιστήρα. Ένα κουμπί στο αριστερό πλακίδιο λαβής απελευθέρωνε τα φυσίγγια, για άμεση απογέμιση.
Μοιάζει περίεργο σε εμάς ότι το Steyr-Hahn δε χρησιμοποιεί αφαιρούμενο γεμιστήρα. Εξάλλου, τέτοιες συσκευές είχαν εμφανιστεί τουλάχιστον 15 χρόνια πριν. Προκύπτει πως η στρατιωτική γραφειοκρατία προτιμούσε τη χρήση των κλιπς σε συνδυασμό με τη μόνιμη αποθήκη. Θεωρούσαν πως οι στρατιώτες θα έχαναν τους γεμιστήρες καθιστώντας το όπλο άχρηστο, ενώ ήταν συνηθισμένοι στην επαναγέμιση με τη βοήθεια ελασμάτων. Τα λιγότερα απάρτια σήμαιναν χαμηλότερο κόστος και αυξημένη αξιοπιστία. Με τα δεδομένα του 1900, η επιλογή δεν ήταν παράλογη.
Σε υπηρεσία
Εκτός από την Αυστρία η Πολωνία, η Γιουγκοσλαβία και η Ρουμανία αγόρασαν το Steyr M 1912. Μετά την προσάρτηση της πρώτης στο γερμανικό Ράιχ το 1938, οι Γερμανοί μετέτρεψαν τα περισσότερα Steyr M1912 για το δικό τους φυσίγγιο 9Χ19mm Luger. Τα όπλα αυτά εξόπλισαν μονάδες εθνοφυλακής και αστυνομίας κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Παραδόξως αυτή η μετατροπή ενώ κατέστρεψε την αυθεντικότητα τους τα “έσωσε”. Διότι μετά τη δεκαετία του 1920 το αυστριακό φυσίγγιο 9Χ23mm εγκαταλείφθηκε, ενώ το βραχύτερο γερμανικό 9Χ19mm γνώρισε πρωτοφανή εξάπλωση. Έτσι σήμερα οι συλλέκτες μπορούν να απολαμβάνουν αυτά τα κειμήλια πολύ ευκολότερα
Επιστρέφοντας στην ταινία “The king’s Man”, το πιστόλι του λόρδου Όξφορντ παρουσιάζει μια ιδιομορφία. Κάτω από την κάνη του έχει προσαρμοστεί ενας μπρούτζινος σωλήνας. Υποτίθεται πως λειτουργεί ως εκτοξευτήρας για φωτοβολίδες. Πρακτικά είναι εκεί μόνο για λόγους εντυπωσιασμού, καθώς στερείται μηχανισμού πυροδότησης. Αποτελεί τον “πρόγονο” του συνδυασμού Tokarev TT-33/λειόκανου cal.20 που μεταφέρουν οι πράκτορες “Kingsman” στο μέλλον.
www.bankingnews.gr
Γεγονότα και μύθοι
Το ιστορικό πλαίσιο αναπαριστά τη δολοφονία του αρχιδούκα Φραγκίσκου Φερδινάρδου της Αυστρουγγαρίας και την πορεία σύγκρουσης τριών αυτοκρατοριών (Αγγλία, Γερμανία, Ρωσία) που διοικούνταν από κοντινούς συγγενείς. Οι θεατές βλέπουν γεγονότα όπως τη βύθιση του HMS Hampshire (στην πραγματικότητα ήταν το Lusitania) και την προτροπή της Γερμανίας προς το Μεξικό να εισβάλλει στις ΗΠΑ. Γνωρίζουν υπαρκτά πρόσωπα όπως οι Γκαβρίλο Πρίντσιπ, Γκριγκόρι Πασπούτιν, Αδόλφος Χίτλερ και Βαλδίμιρ Λένιν. Σκιαγραφούνται ως κομμάτια μιας συνομωσίας που στοχεύει στην καταστροφή της υπάρχουσας Τάξης.
Εν μέσω όλων, ο δούκας του Όξφορντ και η ομάδα πρακτόρων του προσπαθούν να… σώσουν τον κόσμο.
Πρωτοποριακό
Ο πρωταγωνιστής (Ρέηφ Φάηνς) χρησιμοποιεί ένα πιστόλι Steyr M1912. Στην εποχή που αναφέρεται η ταινία θα είχε μόλις εμφανιστεί πριν 2-3 χρόνια. Σχεδιασμένο περί το 1910 από τον Αυστριακό μηχανικό Karel Krnka, υιοθετήθηκε από την Αυστρουγγαρία ως οπλισμός του ιππικού. Ενώ η πλειοψηφία των στρατών για τις επόμενες δύο δεκαετίες θα βασιζόταν στα περίστροφα, το βασίλειο των Αψβούργων εμπιστεύτηκε τη νέα τεχνολογία.
Το όπλο διαθέτει πολλά αξιοσημείωτα στοιχεία. Λειτουργεί με οπισθοδρόμηση, εκμεταλλευόμενο την ενέργεια της πυροδότησης. Δύο εξέχουσες επιφάνειες στην περιφέρεια της κάνης λειτουργούν ως “κλειδιά”. Κατά την πυροδότηση, συγκρατούν την κίνηση του κλείστρου για όσο η πίεση παραμένει υψηλή. Επίσης δύο κεκλιμένοι οδηγοί την αναγκάζουν, υπό την πίεση της ανάκρουσης, να περιστραφεί κατά περίπου 60 μοίρες (όπως σε ένα επαναληπτικό τουφέκι κινητού ουραίου). Με την ολοκλήρωση της περιστροφής, το κλείστρο κινείται ελεύθερα προς τα πίσω, εξάγοντας τον κάλυκα και ανοίγοντας ένα νέο κύκλο τροφοδοσίας. Αυτό το σύστημα συναντάμε σήμερα στο Beretta PX4.
Σε σχέση με το μηχανισμό “πτώσης της κάνης” του Μπράουνινγκ, εκείνος του Steyr 1912 έχει το πλεονέκτημα του χαμηλότερου ύψους του κλείστρου (καθώς δεν απαιτείται χώρος για κάθετη κίνηση) και -τουλάχιστον στη θεωρία- μεγαλύτερη ακρίβεια. Διότι η κάνη μετατοπίζεται μόνο οριζόντια και (θεωρητικά πάλι) επιστρέφει στο ίδιο σημείο με κάθε κύκλο λειτουργίας. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι η ανάκρουση είναι χαμηλότερη, εφόσον δεν υπάρχει έντονη μετατόπιση της μάζας της κάνης στην κάθετο. Όμως η περιστροφή δημιουργεί μια ροπή προς τη φορά κίνησης στον οριζόντιο άξονα.
Οι ιδέες για το κλείδωμα της κάνης με περιστροφή είχαν δοκιμαστεί στο παλιότερο μοντέλο Steyr M 1907 (Steyr-Roth). Εκεί που ο Karel Krnka “δανείστηκε” ιδέες από τον Μπράουνινγκ είναι στο μηχανισμό πυροδότησης. Συγκεκριμένα η σύνδεση της σκανδάλης, η σχαστηρία και η εξωτερική σφύρα με το ελατήριο μοιάζουν με αυτές των μοντέλων Μ1900 και Μ1903 του αμερικανού. H λέξη “Σφύρα” στα γερμανικά είναι “Hahn”, οπότε το όπλο έμεινε γνωστό και ώς Steyr-Hahn.
Και συνάμα συντηρητικό
Οκτώ φυσίγγια διαμετρήματος 9Χ23mm εισέρχονται στη σταθερή αποθήκη με τη βοήθεια ενός σιδερένιου κλιπ. Οδηγοί πάνω στο κλείστρο διευκολύνουν τη διαδικασία. Ο μοχλός ασφαλείας που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά, παράλληλα συγκρατεί το κλείστρο ανοικτό μόλις βληθεί το τελευταίο φυσίγγιο. Πιέζοντας τον μετά τη επαναγέμιση, τα κινητά μέρη επανέρχονται εμπρός παρασύροντας το πρώτο φυσίγγιο από το γεμιστήρα. Ένα κουμπί στο αριστερό πλακίδιο λαβής απελευθέρωνε τα φυσίγγια, για άμεση απογέμιση.
Μοιάζει περίεργο σε εμάς ότι το Steyr-Hahn δε χρησιμοποιεί αφαιρούμενο γεμιστήρα. Εξάλλου, τέτοιες συσκευές είχαν εμφανιστεί τουλάχιστον 15 χρόνια πριν. Προκύπτει πως η στρατιωτική γραφειοκρατία προτιμούσε τη χρήση των κλιπς σε συνδυασμό με τη μόνιμη αποθήκη. Θεωρούσαν πως οι στρατιώτες θα έχαναν τους γεμιστήρες καθιστώντας το όπλο άχρηστο, ενώ ήταν συνηθισμένοι στην επαναγέμιση με τη βοήθεια ελασμάτων. Τα λιγότερα απάρτια σήμαιναν χαμηλότερο κόστος και αυξημένη αξιοπιστία. Με τα δεδομένα του 1900, η επιλογή δεν ήταν παράλογη.
Σε υπηρεσία
Εκτός από την Αυστρία η Πολωνία, η Γιουγκοσλαβία και η Ρουμανία αγόρασαν το Steyr M 1912. Μετά την προσάρτηση της πρώτης στο γερμανικό Ράιχ το 1938, οι Γερμανοί μετέτρεψαν τα περισσότερα Steyr M1912 για το δικό τους φυσίγγιο 9Χ19mm Luger. Τα όπλα αυτά εξόπλισαν μονάδες εθνοφυλακής και αστυνομίας κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο. Παραδόξως αυτή η μετατροπή ενώ κατέστρεψε την αυθεντικότητα τους τα “έσωσε”. Διότι μετά τη δεκαετία του 1920 το αυστριακό φυσίγγιο 9Χ23mm εγκαταλείφθηκε, ενώ το βραχύτερο γερμανικό 9Χ19mm γνώρισε πρωτοφανή εξάπλωση. Έτσι σήμερα οι συλλέκτες μπορούν να απολαμβάνουν αυτά τα κειμήλια πολύ ευκολότερα
Επιστρέφοντας στην ταινία “The king’s Man”, το πιστόλι του λόρδου Όξφορντ παρουσιάζει μια ιδιομορφία. Κάτω από την κάνη του έχει προσαρμοστεί ενας μπρούτζινος σωλήνας. Υποτίθεται πως λειτουργεί ως εκτοξευτήρας για φωτοβολίδες. Πρακτικά είναι εκεί μόνο για λόγους εντυπωσιασμού, καθώς στερείται μηχανισμού πυροδότησης. Αποτελεί τον “πρόγονο” του συνδυασμού Tokarev TT-33/λειόκανου cal.20 που μεταφέρουν οι πράκτορες “Kingsman” στο μέλλον.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών