Xρειάστηκε μια ιδιοφυία του βεληνεκούς του Γενάντι Νίκονωφ για να προσαρμόσει το σχέδιο του ΑΚ-47 σε ένα τόσο διαφορετικό φυσίγγιο
Το εργοστάσιο “Μηχανουργικών Κατεργασιών” του Izmash έχει μια ιστορία που φτάνει πίσω στη βασιλεία της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας.
Ιδρύθηκε σε μια περιοχή ευλογημένη με κοιτάσματα σιδήρου, ποτάμια για την παραγωγή ενέργειας και άνθρακα για τα καμίνια του μετάλλου. Εξελίχθηκε σε κέντρο ανάπτυξης και παραγωγής του οπλισμού της αυτοκρατορίας και αργότερα της ΕΣΣΔ. Εκεί εργάστηκαν οι Σιμόνωφ, Σουντάεφ και ο γνωστότερος Μιχαήλ Καλάσνικωφ. Τα δημιουργηματα του κράτησαν απασχολημένες τις γραμμές b παραγωγής επί 70 χρόνια.
Τα σημερινά ΑΚ-12 και PKP “Pecheneg” , διατηρούν έκδηλο το στίγμα του δασκάλου.
Συμβαδίζοντας με τους καιρούς
Το ΑΚ-47 και τα παράγωγα του κράτησαν το εργοστάσιο ζωντανό μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Χωρίς κρατική στήριξη οι μηχανικοί εργάστηκαν πάνω σε σχέδια για την πολιτική αγορά.
Το πρώτο Saiga ήταν ένα λειόκανο σε διαμέτρημα .410 (γνωστό στην Ευρώπη ως cal. 36 Magnum). Πήρε το όνομα του από μια μικρή γαζέλα της ρωσικής στέππας. Το μεγαλύτερο Saiga 12 ήρθε το 1993. Xρειάστηκε μια ιδιοφυία του βεληνεκούς του Γενάντι Νίκονωφ για να προσαρμόσει το σχέδιο του ΑΚ-47 σε ένα τόσο διαφορετικό φυσίγγιο. Πριν 30 χρόνια υπήρχαν ελάχιστα λειόκανα που χρησιμοποιούσαν γεμιστήρες. Η αξιόπιστη τροφοδοσία είναι η αχίλλειος πτέρνα τους.
Στην πορεία του χρόνου αλλαγές και βελτιώσεις μετέτρεψαν το “ακατέργαστο” και φθηνό κυνηγετικό όπλο σε μια μηχανή που κερδίζει παγκόσμια πρωταθλήματα. Η φήμη έφερε πωλήσεις και εξέλιξη νέων μοντέλων. Αστυνομικές υπηρεσίες εντός Ρωσίας (αλλά και σε Γερμανία, Γαλλία και ΗΠΑ) αντιλήφθηκαν τη χρησιμότητα ενός ημιαυτόματου λειόκανου.
Η ταχύτητα επαναγέμισης με γεμιστήρες και η ικανότητα χρήσης πολλών τύπων γόμωσης (από λαστιχένια βλήματα μέχρι βολίδες κατά οχημάτων) είναι αδιαμφισβήτητα προσόντα. Ο ρωσικός στρατός το έθεσε σε περιορισμένη
υπηρεσία για χρήση σε κατοικημένες περιοχές ως μοντέλο “KSK 18,5mm” (μετρική αντιστοιχία του cal.12). Το ίδιο τουφέκι διατίθεται στην πολιτική
αγορά ως Saiga 12 Ver.33.
Λειτουργία
Το Saiga 12 βασίζεται στο Kalashnikov αλλά η ομάδα του Νίκονωφ έπρεπε να ξανασχεδιάσει το σύστημα από την αρχή, ώστε να λειτουργεί με τα φυσίγγια λειόκανων.
Το πρώτο πρόβλημα ήταν να... χωρέσουν ένα φυσίγγιο διπλάσιας διαμέτρου εκεί όπου αρχικα προβλεπόταν το 7,62Χ39mm. Εφόσον ο φορέας του κλείστρου και μέγεθος του κορμού είναι δεδομένα, δημιούργησαν μια περιστροφική κεφαλή αρκετά μεγάλη για το cal. 12 . Αλλαξαν όλο το κάλυμμα του κορμού, προσθέτοντας ένα συρόμενο τμήμα. Καθώς το κλείστρο οπισθοχωρεί, το παρασέρνει και ανοίγει χώρο για την απόρριψη του κάλυκα.
Το κυλινδρικό σχήμα του φυσιγγίου με τον περιφερειακό δακτύλιο στο κάτω μέρος του κυάθιου δυσκολεύει την τροφοδοσία. Αρχικά το σύστημα λειτουργούσε με βλήματα σχήματος μπουκαλιού που “γλιστρούν” προς τη θαλάμη της κάνης. Χρειάστηκε εκτενής επανασχεδιασμός της εισόδου στη θαλάμη και της εσωτερικής γεωμετρίας του γεμιστήρα, ώστε τα φυσίγγια να
βγαίνουν σε σωστή γωνία για τροφοδοσία.
Τέλος, έπρεπε ρυθμιστεί το σύστημα αερίου του ΑΚ-74 (σχεδιασμένο για τα 50.000psi) με ένα φυσίγγιο που παράγει το ένα πέμπτο της απαιτούμενης πίεσης. Η λύση ήταν να τροποποιηθεί με ένα ενδιάμεσο πιστόνι κυλινδρικού σχήματος. Εκείνο δέχεται την πίεση από την εκτόνωση των αερίων στην κάνη και σπρώχνει ένα τροποποιημένο έμβολο από Kalashnikov που βρίσκεται παράλληλα και επάνω από την κάνη. Η αδράνεια του εμβόλου και του κλείστρου αναλαμβάνει από εκεί και πέρα να εξάγει τον άδειο κάλυκα και να οπλίσει τη σφύρα. Στο τέλος της διαδρομής, το επανατατικό αναστρέφει την πορεία του κλείστρου, αποσπά το επόμενο φυσίγγιο από το γεμιστήρα και κλειδώνει πάνω στη θαλάμη.
Σε αντίθεση με τα στρατιωτικά ΑΚ, το κλείστρο παραμένει ανοικτό μετά τη βολή του τελευταίου φυσιγγίου.
Συμπαγείς διαστάσεις και στιβαρή κατασκευή
To “Ver.33” παίρνει το όνομα του από το μήκος της κάνης που είναι (μαντέψτε…) 33 εκατοστά. Ένας φλογοκρύπτης στο στόμιο της μειώνει την λάμψη. Το συνολικό μήκος είναι 82,5cm και το μεταλλικό κοντάκι αναδιπλώνεται προς τα δεξιά (όπως στα ΑΚ-74Μ/ΑΚ-100), μειώνοντας το για μεταφορά. Στον περιορισμένο χώρο ενός περιπολικού και κατά τις πεζές περιπολίες, το βραχύτερο μήκος είναι πλεονέκτημα.
Ο σωλήνας αερίων στηρίζεται πάνω σε ένα δακτύλιο που αποτελεί ταυτόχρονα τη βάση για τη σκοπευτική ακίδα. Στο κάτω μέρος του έχει ενσωματωθεί μια ράγα για προσαρμογή φακού. Σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού η θετική αναγνώριση ενός υπόπτου είναι ανεκτίμητη.
Ο χειροφυλακτήρας και η λαβή είναι από πλαστικά μεγάλης αντοχής. Το ίδιο υλικό με ατσάλινες ενισχύσεις στα χείλη τροφοδοσίας χρησιμοποιείται για τους γεμιστήρες. Τοποθετούν οκτώ φυσίγγια cal. 12 σε μονή στήλη,
καταλαμβάνοντας περίπου τον ίδιο χώρο με εκείνους των ραβδωτών Καλάσνικωφ. Έτσι είναι εφικτή η χρήση του ίδιου κορμού με το ΑΚ-100. Το κενό βάρος είναι 3,7 κιλά, αποτέλεσμα της χρήσης ατσαλιού πάχους ενός
χιλιοστού για την κατασκευή του. Ενισχυμένοι πίροι και συγκολλήσεις ακριβείας δίνουν την απαιτούμενη αντοχή.
Τα σκοπευτικά έρχονται αυτούσια από το ΑΚ-74: ρυθμιζόμενη ακίδα εμπρός και ένα βαθμονομημένο κλισιοσκόπιο. Στο κάλυμμα του κλείστρου έχει ενσωματωθεί μια ράγα picatinny που επιτρέπει την ανάρτηση οπτικών στόχαστρων. Για μεγαλύτερη ευστάθεια το κάλυμμα ασφαλίζει στον κορμό με ένα μάνταλο.
Το μέτρο σύγκρισης
Παρά την ύπαρξη πλέον αρκετών λειόκανων που χρησιμοποιούν γεμιστήρες, κανένα δε φτάνει την αντοχή και αξιοπιστία του Saiga 12.
Η διαφορά με όπλα που προέρχονται από χώρες όπως οι Φιλιππίνες, η Τουρκία ή και η Κίνα είναι πως τα δεύτερα αποτελούν μετασκευές κυνηγετικών τυφεκίων μέτριας ποιότητας. Το Saiga είναι ένα στρατιωτικών προδιαγραφών όπλο που “τυγχάνει” να λειτουργεί με λειόκανα φυσίγγια.
www.bankingnews.gr
Ιδρύθηκε σε μια περιοχή ευλογημένη με κοιτάσματα σιδήρου, ποτάμια για την παραγωγή ενέργειας και άνθρακα για τα καμίνια του μετάλλου. Εξελίχθηκε σε κέντρο ανάπτυξης και παραγωγής του οπλισμού της αυτοκρατορίας και αργότερα της ΕΣΣΔ. Εκεί εργάστηκαν οι Σιμόνωφ, Σουντάεφ και ο γνωστότερος Μιχαήλ Καλάσνικωφ. Τα δημιουργηματα του κράτησαν απασχολημένες τις γραμμές b παραγωγής επί 70 χρόνια.
Τα σημερινά ΑΚ-12 και PKP “Pecheneg” , διατηρούν έκδηλο το στίγμα του δασκάλου.
Συμβαδίζοντας με τους καιρούς
Το ΑΚ-47 και τα παράγωγα του κράτησαν το εργοστάσιο ζωντανό μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης.
Χωρίς κρατική στήριξη οι μηχανικοί εργάστηκαν πάνω σε σχέδια για την πολιτική αγορά.
Το πρώτο Saiga ήταν ένα λειόκανο σε διαμέτρημα .410 (γνωστό στην Ευρώπη ως cal. 36 Magnum). Πήρε το όνομα του από μια μικρή γαζέλα της ρωσικής στέππας. Το μεγαλύτερο Saiga 12 ήρθε το 1993. Xρειάστηκε μια ιδιοφυία του βεληνεκούς του Γενάντι Νίκονωφ για να προσαρμόσει το σχέδιο του ΑΚ-47 σε ένα τόσο διαφορετικό φυσίγγιο. Πριν 30 χρόνια υπήρχαν ελάχιστα λειόκανα που χρησιμοποιούσαν γεμιστήρες. Η αξιόπιστη τροφοδοσία είναι η αχίλλειος πτέρνα τους.
Στην πορεία του χρόνου αλλαγές και βελτιώσεις μετέτρεψαν το “ακατέργαστο” και φθηνό κυνηγετικό όπλο σε μια μηχανή που κερδίζει παγκόσμια πρωταθλήματα. Η φήμη έφερε πωλήσεις και εξέλιξη νέων μοντέλων. Αστυνομικές υπηρεσίες εντός Ρωσίας (αλλά και σε Γερμανία, Γαλλία και ΗΠΑ) αντιλήφθηκαν τη χρησιμότητα ενός ημιαυτόματου λειόκανου.
Η ταχύτητα επαναγέμισης με γεμιστήρες και η ικανότητα χρήσης πολλών τύπων γόμωσης (από λαστιχένια βλήματα μέχρι βολίδες κατά οχημάτων) είναι αδιαμφισβήτητα προσόντα. Ο ρωσικός στρατός το έθεσε σε περιορισμένη
υπηρεσία για χρήση σε κατοικημένες περιοχές ως μοντέλο “KSK 18,5mm” (μετρική αντιστοιχία του cal.12). Το ίδιο τουφέκι διατίθεται στην πολιτική
αγορά ως Saiga 12 Ver.33.
Λειτουργία
Το Saiga 12 βασίζεται στο Kalashnikov αλλά η ομάδα του Νίκονωφ έπρεπε να ξανασχεδιάσει το σύστημα από την αρχή, ώστε να λειτουργεί με τα φυσίγγια λειόκανων.
Το πρώτο πρόβλημα ήταν να... χωρέσουν ένα φυσίγγιο διπλάσιας διαμέτρου εκεί όπου αρχικα προβλεπόταν το 7,62Χ39mm. Εφόσον ο φορέας του κλείστρου και μέγεθος του κορμού είναι δεδομένα, δημιούργησαν μια περιστροφική κεφαλή αρκετά μεγάλη για το cal. 12 . Αλλαξαν όλο το κάλυμμα του κορμού, προσθέτοντας ένα συρόμενο τμήμα. Καθώς το κλείστρο οπισθοχωρεί, το παρασέρνει και ανοίγει χώρο για την απόρριψη του κάλυκα.
Το κυλινδρικό σχήμα του φυσιγγίου με τον περιφερειακό δακτύλιο στο κάτω μέρος του κυάθιου δυσκολεύει την τροφοδοσία. Αρχικά το σύστημα λειτουργούσε με βλήματα σχήματος μπουκαλιού που “γλιστρούν” προς τη θαλάμη της κάνης. Χρειάστηκε εκτενής επανασχεδιασμός της εισόδου στη θαλάμη και της εσωτερικής γεωμετρίας του γεμιστήρα, ώστε τα φυσίγγια να
βγαίνουν σε σωστή γωνία για τροφοδοσία.
Τέλος, έπρεπε ρυθμιστεί το σύστημα αερίου του ΑΚ-74 (σχεδιασμένο για τα 50.000psi) με ένα φυσίγγιο που παράγει το ένα πέμπτο της απαιτούμενης πίεσης. Η λύση ήταν να τροποποιηθεί με ένα ενδιάμεσο πιστόνι κυλινδρικού σχήματος. Εκείνο δέχεται την πίεση από την εκτόνωση των αερίων στην κάνη και σπρώχνει ένα τροποποιημένο έμβολο από Kalashnikov που βρίσκεται παράλληλα και επάνω από την κάνη. Η αδράνεια του εμβόλου και του κλείστρου αναλαμβάνει από εκεί και πέρα να εξάγει τον άδειο κάλυκα και να οπλίσει τη σφύρα. Στο τέλος της διαδρομής, το επανατατικό αναστρέφει την πορεία του κλείστρου, αποσπά το επόμενο φυσίγγιο από το γεμιστήρα και κλειδώνει πάνω στη θαλάμη.
Σε αντίθεση με τα στρατιωτικά ΑΚ, το κλείστρο παραμένει ανοικτό μετά τη βολή του τελευταίου φυσιγγίου.
Συμπαγείς διαστάσεις και στιβαρή κατασκευή
To “Ver.33” παίρνει το όνομα του από το μήκος της κάνης που είναι (μαντέψτε…) 33 εκατοστά. Ένας φλογοκρύπτης στο στόμιο της μειώνει την λάμψη. Το συνολικό μήκος είναι 82,5cm και το μεταλλικό κοντάκι αναδιπλώνεται προς τα δεξιά (όπως στα ΑΚ-74Μ/ΑΚ-100), μειώνοντας το για μεταφορά. Στον περιορισμένο χώρο ενός περιπολικού και κατά τις πεζές περιπολίες, το βραχύτερο μήκος είναι πλεονέκτημα.
Ο σωλήνας αερίων στηρίζεται πάνω σε ένα δακτύλιο που αποτελεί ταυτόχρονα τη βάση για τη σκοπευτική ακίδα. Στο κάτω μέρος του έχει ενσωματωθεί μια ράγα για προσαρμογή φακού. Σε συνθήκες χαμηλού φωτισμού η θετική αναγνώριση ενός υπόπτου είναι ανεκτίμητη.
Ο χειροφυλακτήρας και η λαβή είναι από πλαστικά μεγάλης αντοχής. Το ίδιο υλικό με ατσάλινες ενισχύσεις στα χείλη τροφοδοσίας χρησιμοποιείται για τους γεμιστήρες. Τοποθετούν οκτώ φυσίγγια cal. 12 σε μονή στήλη,
καταλαμβάνοντας περίπου τον ίδιο χώρο με εκείνους των ραβδωτών Καλάσνικωφ. Έτσι είναι εφικτή η χρήση του ίδιου κορμού με το ΑΚ-100. Το κενό βάρος είναι 3,7 κιλά, αποτέλεσμα της χρήσης ατσαλιού πάχους ενός
χιλιοστού για την κατασκευή του. Ενισχυμένοι πίροι και συγκολλήσεις ακριβείας δίνουν την απαιτούμενη αντοχή.
Τα σκοπευτικά έρχονται αυτούσια από το ΑΚ-74: ρυθμιζόμενη ακίδα εμπρός και ένα βαθμονομημένο κλισιοσκόπιο. Στο κάλυμμα του κλείστρου έχει ενσωματωθεί μια ράγα picatinny που επιτρέπει την ανάρτηση οπτικών στόχαστρων. Για μεγαλύτερη ευστάθεια το κάλυμμα ασφαλίζει στον κορμό με ένα μάνταλο.
Το μέτρο σύγκρισης
Παρά την ύπαρξη πλέον αρκετών λειόκανων που χρησιμοποιούν γεμιστήρες, κανένα δε φτάνει την αντοχή και αξιοπιστία του Saiga 12.
Η διαφορά με όπλα που προέρχονται από χώρες όπως οι Φιλιππίνες, η Τουρκία ή και η Κίνα είναι πως τα δεύτερα αποτελούν μετασκευές κυνηγετικών τυφεκίων μέτριας ποιότητας. Το Saiga είναι ένα στρατιωτικών προδιαγραφών όπλο που “τυγχάνει” να λειτουργεί με λειόκανα φυσίγγια.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών