Ξεχασμένος πολεμιστής της ερήμου
Ο Ισραέλ Μπαλάσνικωφ γεννήθηκε ως πολίτης της ΕΣΣΔ το 1923. Αργότερα η οικογένεια του μετοίκησε στην υπο βρετανική κατοχή Παλαιστίνη, τον τόπο στον οποίο οι νεαροί Εβραίοι ονειρεύονταν να βρούν την προαιώνια πατρίδα.
Είδε τη γέννηση του κράτους του Ισραήλ και εργάστηκε για την επιβίωση του είτε μέσω της συμμετοχής στον ανταρτοπόλεμο των πρώτων χρόνων, είτε αργότερα με το σχεδιαστικό του έργο.
Μετά τον πόλεμο του 1967, ο στρατός της χώρας έκανε μια σοβαρή και οδυνηρή εκτίμηση των ικανοτήτων του. Παρά τη νίκη σε επιχειρησιακό επίπεδο, η ηγεσία ανασκόπησε κάθε πτυχή των μαχών και εντόπισε τα σημεία αδυναμίας με τιμιότητα και ειλίκρίνεια. Με αυτό ως βάση κινήθηκαν να τα βελτιώσουν.
Μελετώντας τον εχθρό
Σε εκείνο τον πόλεμο το τουφέκι του ισραηλινού πεζικού ήταν το FN Fal.
Εξόπλιζε μεγάλο μέρος του δυτικού συνασπισμού και θεωρούνταν κορυφαίο. Οι Ισραηλινοί ανακάλυψαν ότι αντιμετώπιζε πρόβλημα με τη μακροχρόνια έκθεση στη σκόνη, η οποία μπλόκαρε τα κινούμενα μέρη. Οι πολύ μικρές ανοχές και τα τέλεια εφαρμοσμένα απάρτια του μηχανισμού, λειτουργούσαν εις βάρος του στην έρημο.
Σε αντίθεση, το ΑΚΜ Καλάσνικωφ που χρησιμοποιούσαν οι Αιγύπτιοι φάνηκε πολύ πιο ανθεκτικό σε αυτό το περιβάλλον. Οι τεράστιες ανοχές σε συνδυασμό με το “υπερτροφοδοτούμενο” σύστημα αερίων που διοχετεύει πολύ
περισσότερη ενέργεια από όση θα ήταν απαραίτητη υπό τέλειες συνθήκες, του έδιναν το προβάδισμα. Στην κυριολεξία, το κλείστρο “σκούπιζε” τις βρωμιές κατά μήκος της διαδρομής του και τις πετούσε στον κενό χώρο του κορμού.
Επικουρικά, ο τεράστιος μοχλός ασφάλειας δημιουργούσε ένα κάλυμμα, το οποίο εμπόδιζε την είσοδο της σκόνης μέσα απότην οπή απόρριψης καλύκων.
Σχεδιασμένο να κρατά έξω τον πολικό πάγο, το σύστημα λειτουργούσε το ίδιο καλά και με την σκόνη.
Αναζητώντας αυτονομία
Ένα άλλο συμπέρασμα που εμπέδωσαν οι Ισραηλινοί ήταν η αναγκαιότητα εγχώριας παραγωγής οπλισμού σε κάθε επίπεδο, ώστε να μην εμποδίζονται από εμπάργκο ή διεθνείς συγκυρίες. Η Israeli Military Industries ανέθεσε στα τέλη της δεκαετίας στους Ισραέλ Μπαλάσνικωφ (που στο μεταξύ είχε αλλάξει το “ρωσικό” του επίθετο σε Γκαλίλι) και Γιακόβ Λιόρ να κατασκευάσουν ένα καλύτερο όπλο με βάση το Καλάσνικωφ. Θα έπρεπε να συνδυάζει την ποιότητα του Fal με την αξιοπιστία του ΑΚΜ. Το τουφέκι ήταν έτοιμο για δοκιμές το 1972.
Οι σχεδιαστές μετέφεραν σχεδόν αυτούσιο το σύστημα πιστονιού μακράς οπισθοδρόμησης του ΑΚΜ με το περιστροφικό κλείστρο. Όμως για να φτιαξουν το καλύτερο δυνατό “Καλάσνικωφ” στράφηκαν στο φιλανδικό Valmet Rk. 62.
Για την ακρίβεια τα πρωτότυπα του Galil φτιάχτηκαν πάνω σε σκελετούς Valmet στους οποίους προσάρμοσαν κάνες διαμετρήματος 5,56 mm από Μ16.
Από το φιλανδικό τουφέκι αντέγραψαν και τα βελτιωμένα σκοπευτικά που ρυθμίζονται ευκολότερα και διαθέτουν κουκίδες τριτίου για χρήση στο σκοτάδι. Από το FN Fal πήραν το αναδιπλούμενο αλουμινένιο κοντάκι που μειώνει το συνολικό μήκος. Μια ουσιαστική αναβάθμιση για την ποιότητα σε σχέση με το ΑΚΜ είναι η χρήση σφυρήλατου ατσαλιού για τον κορμό. Το ρωσικό όπλο φτιάχνεται από συγκολλημένο χαλυβδόφυλλο που είναι ελαφρότερο και φθηνό, αλλά επηρεάζει αρνητικά την ακρίβεια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το Galil να είναι ακριβέστερο αλλά να ζυγίζει 4,3 κιλά.
Μοναδικές λεπτομέρειες
Η τροφοδοσία γίνεται από γεμιστήρες 35 φυσιγγίων αν και τα πρώτα Galil ARM εξοπλίζονταν με γεμιστήρες που χωρούν 50 φυσίγγια και δίποδα για να λειτουργούν ώς οπλοπολυβόλα. Το βραχύτερο Galil SAR (ή Glilon) γλιτώνει
σχεδόν ένα κιλό, υιοθετώντας κοντή κάνη και απαλείφοντας το δίποδα.
Χρησιμοποιήθηκε κυρίως από μηχανοκίνητες/αεροκίνητες μονάδες και την αστυνομία. Τα πρώιμα μοντέλα διέθεταν ξύλινο ξυστό που αργότερα αντικαταστάθηκε από συνθετικό.
Αν και διατήρησαν την ασφάλεια του Καλάσνικωφ στη δεξιά πλευρά, οι Ισραηλινοί πρόσθεσαν έναν ακόμη επιλογέα στην αριστερή. Τα στρατιωτικά μοντέλα επιτρέπουν μονή βολή και αυτόματη, ενώ κάποια αστυνομικά έχουν μια πρόσθετη θέση που βάλλει δύο σφαίρες σε κάθε πάτημα της σκανδάλης.
Ένα από τα “ανέκδοτα” που κυκλοφορούν για το Galil είναι ότι αποτελεί στην πραγματικότητα ένα τεράστιο ανοιχτήρι μπουκαλιών.
Όντως ο Μπαλάσνικωφ σχεδίασε τη βάση του δίποδα ως ανοιχτήρι. Αυτό δε συνέβη τυχαία, ο σχεδιαστής είχε δει τη συνήθεια των νεαρών στρατιωτών να ανοίγουν μπουκάλια αναψυκτικών και μπύρας με τα χείλη των γεμιστήρων ή τους φλογοκρύπτες, καταστρέφοντας τα. Ο δίποδας λειτουργεί και ως κόφτης συρματοπλεγμάτων. Μιλώντας για φλογοκρύπτες, αυτός του Galil είναι και εκτοξευτήρας οπλοβομβίδων.
Σαφώς επηρεασμένο από το Fal, το ισραηλίτικο τουφέκι έχει μια παρόμοια λαβή μεταφοράς στον κορμό. Η χρήση της εγκαταλείφθηκε γιατί ωθεί τους στρατιώτες να μη φέρουν το όπλο σε στάση ετοιμότητας. Ο μοχλός όπλισης βρίσκεται στην ίδια θέση με του ΑΚΜ, όμως είναι στραμμένος κάθετα κατά ενενήντα μοίρες, διευκολύνοντας την όπλιση και με το αριστερό χέρι.
Εξέλιξη
Μετά το αρχικό μοντέλο, η ΙΜΙ εξέλιξε μια εξαγωγική έκδοση στο διαμέτρημα 7,62 ΝΑΤΟ. Οι περισσότεροι αγοραστές όμως προτίμησαν το 5,56. Η Νότια Αφρική που πριν την πτώση του απαρτχαϊντ είχε στενή αμυντική συνεργασία με το Ισραήλ κατασκεύασε τα δικά της Galil R4 (ARM) και R5 (SAR). Αρκετά πωλήθηκαν και σε άλλες αφρικανικές χώρες. Τα χρησιμοποιεί επίσης το Βιετναμ και κάποιες χώρες της Λατινικής αμερικής.
Το βραχύκανο Micro Galil (γνωστό και ως MAR) ήταν μια προσπάθεια αντικατάστασης του υποπολυβόλου UZI με ένα ισχυρότερο όπλο.
Επισκιάστηκε σύντομα από το αμερικανικό Colt Μ4, καθώς χιλιάδες έφτασαν στο Ισραήλ ως δωρεάν αμερικανική βοήθεια. Με καθαρά οικονομικά κριτήρια, ήταν ασύμφορο να διατίθενται πόροι στην παραγωγή του εγχώριου όπλου.
Ιδιαίτερα από τη στιγμή που πολλοί στο στρατό προτιμούσαν το ελαφρότερο Colt που συνοδευόταν από παρελκόμενα όπως βομβιδοβόλο, σιγαστήρα και καταδείκτες στόχων. Αυτό ήταν και το τέλος της πορείας του προγράμματος. Όσα παρέμειναν σε υπηρεσία αποσύρθηκαν σταδιακά με την έλευση του TAVOR στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα.
www.bankingnews.gr
Είδε τη γέννηση του κράτους του Ισραήλ και εργάστηκε για την επιβίωση του είτε μέσω της συμμετοχής στον ανταρτοπόλεμο των πρώτων χρόνων, είτε αργότερα με το σχεδιαστικό του έργο.
Μετά τον πόλεμο του 1967, ο στρατός της χώρας έκανε μια σοβαρή και οδυνηρή εκτίμηση των ικανοτήτων του. Παρά τη νίκη σε επιχειρησιακό επίπεδο, η ηγεσία ανασκόπησε κάθε πτυχή των μαχών και εντόπισε τα σημεία αδυναμίας με τιμιότητα και ειλίκρίνεια. Με αυτό ως βάση κινήθηκαν να τα βελτιώσουν.
Μελετώντας τον εχθρό
Σε εκείνο τον πόλεμο το τουφέκι του ισραηλινού πεζικού ήταν το FN Fal.
Εξόπλιζε μεγάλο μέρος του δυτικού συνασπισμού και θεωρούνταν κορυφαίο. Οι Ισραηλινοί ανακάλυψαν ότι αντιμετώπιζε πρόβλημα με τη μακροχρόνια έκθεση στη σκόνη, η οποία μπλόκαρε τα κινούμενα μέρη. Οι πολύ μικρές ανοχές και τα τέλεια εφαρμοσμένα απάρτια του μηχανισμού, λειτουργούσαν εις βάρος του στην έρημο.
Σε αντίθεση, το ΑΚΜ Καλάσνικωφ που χρησιμοποιούσαν οι Αιγύπτιοι φάνηκε πολύ πιο ανθεκτικό σε αυτό το περιβάλλον. Οι τεράστιες ανοχές σε συνδυασμό με το “υπερτροφοδοτούμενο” σύστημα αερίων που διοχετεύει πολύ
περισσότερη ενέργεια από όση θα ήταν απαραίτητη υπό τέλειες συνθήκες, του έδιναν το προβάδισμα. Στην κυριολεξία, το κλείστρο “σκούπιζε” τις βρωμιές κατά μήκος της διαδρομής του και τις πετούσε στον κενό χώρο του κορμού.
Επικουρικά, ο τεράστιος μοχλός ασφάλειας δημιουργούσε ένα κάλυμμα, το οποίο εμπόδιζε την είσοδο της σκόνης μέσα απότην οπή απόρριψης καλύκων.
Σχεδιασμένο να κρατά έξω τον πολικό πάγο, το σύστημα λειτουργούσε το ίδιο καλά και με την σκόνη.
Αναζητώντας αυτονομία
Ένα άλλο συμπέρασμα που εμπέδωσαν οι Ισραηλινοί ήταν η αναγκαιότητα εγχώριας παραγωγής οπλισμού σε κάθε επίπεδο, ώστε να μην εμποδίζονται από εμπάργκο ή διεθνείς συγκυρίες. Η Israeli Military Industries ανέθεσε στα τέλη της δεκαετίας στους Ισραέλ Μπαλάσνικωφ (που στο μεταξύ είχε αλλάξει το “ρωσικό” του επίθετο σε Γκαλίλι) και Γιακόβ Λιόρ να κατασκευάσουν ένα καλύτερο όπλο με βάση το Καλάσνικωφ. Θα έπρεπε να συνδυάζει την ποιότητα του Fal με την αξιοπιστία του ΑΚΜ. Το τουφέκι ήταν έτοιμο για δοκιμές το 1972.
Οι σχεδιαστές μετέφεραν σχεδόν αυτούσιο το σύστημα πιστονιού μακράς οπισθοδρόμησης του ΑΚΜ με το περιστροφικό κλείστρο. Όμως για να φτιαξουν το καλύτερο δυνατό “Καλάσνικωφ” στράφηκαν στο φιλανδικό Valmet Rk. 62.
Για την ακρίβεια τα πρωτότυπα του Galil φτιάχτηκαν πάνω σε σκελετούς Valmet στους οποίους προσάρμοσαν κάνες διαμετρήματος 5,56 mm από Μ16.
Από το φιλανδικό τουφέκι αντέγραψαν και τα βελτιωμένα σκοπευτικά που ρυθμίζονται ευκολότερα και διαθέτουν κουκίδες τριτίου για χρήση στο σκοτάδι. Από το FN Fal πήραν το αναδιπλούμενο αλουμινένιο κοντάκι που μειώνει το συνολικό μήκος. Μια ουσιαστική αναβάθμιση για την ποιότητα σε σχέση με το ΑΚΜ είναι η χρήση σφυρήλατου ατσαλιού για τον κορμό. Το ρωσικό όπλο φτιάχνεται από συγκολλημένο χαλυβδόφυλλο που είναι ελαφρότερο και φθηνό, αλλά επηρεάζει αρνητικά την ακρίβεια. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το Galil να είναι ακριβέστερο αλλά να ζυγίζει 4,3 κιλά.
Μοναδικές λεπτομέρειες
Η τροφοδοσία γίνεται από γεμιστήρες 35 φυσιγγίων αν και τα πρώτα Galil ARM εξοπλίζονταν με γεμιστήρες που χωρούν 50 φυσίγγια και δίποδα για να λειτουργούν ώς οπλοπολυβόλα. Το βραχύτερο Galil SAR (ή Glilon) γλιτώνει
σχεδόν ένα κιλό, υιοθετώντας κοντή κάνη και απαλείφοντας το δίποδα.
Χρησιμοποιήθηκε κυρίως από μηχανοκίνητες/αεροκίνητες μονάδες και την αστυνομία. Τα πρώιμα μοντέλα διέθεταν ξύλινο ξυστό που αργότερα αντικαταστάθηκε από συνθετικό.
Αν και διατήρησαν την ασφάλεια του Καλάσνικωφ στη δεξιά πλευρά, οι Ισραηλινοί πρόσθεσαν έναν ακόμη επιλογέα στην αριστερή. Τα στρατιωτικά μοντέλα επιτρέπουν μονή βολή και αυτόματη, ενώ κάποια αστυνομικά έχουν μια πρόσθετη θέση που βάλλει δύο σφαίρες σε κάθε πάτημα της σκανδάλης.
Ένα από τα “ανέκδοτα” που κυκλοφορούν για το Galil είναι ότι αποτελεί στην πραγματικότητα ένα τεράστιο ανοιχτήρι μπουκαλιών.
Όντως ο Μπαλάσνικωφ σχεδίασε τη βάση του δίποδα ως ανοιχτήρι. Αυτό δε συνέβη τυχαία, ο σχεδιαστής είχε δει τη συνήθεια των νεαρών στρατιωτών να ανοίγουν μπουκάλια αναψυκτικών και μπύρας με τα χείλη των γεμιστήρων ή τους φλογοκρύπτες, καταστρέφοντας τα. Ο δίποδας λειτουργεί και ως κόφτης συρματοπλεγμάτων. Μιλώντας για φλογοκρύπτες, αυτός του Galil είναι και εκτοξευτήρας οπλοβομβίδων.
Σαφώς επηρεασμένο από το Fal, το ισραηλίτικο τουφέκι έχει μια παρόμοια λαβή μεταφοράς στον κορμό. Η χρήση της εγκαταλείφθηκε γιατί ωθεί τους στρατιώτες να μη φέρουν το όπλο σε στάση ετοιμότητας. Ο μοχλός όπλισης βρίσκεται στην ίδια θέση με του ΑΚΜ, όμως είναι στραμμένος κάθετα κατά ενενήντα μοίρες, διευκολύνοντας την όπλιση και με το αριστερό χέρι.
Εξέλιξη
Μετά το αρχικό μοντέλο, η ΙΜΙ εξέλιξε μια εξαγωγική έκδοση στο διαμέτρημα 7,62 ΝΑΤΟ. Οι περισσότεροι αγοραστές όμως προτίμησαν το 5,56. Η Νότια Αφρική που πριν την πτώση του απαρτχαϊντ είχε στενή αμυντική συνεργασία με το Ισραήλ κατασκεύασε τα δικά της Galil R4 (ARM) και R5 (SAR). Αρκετά πωλήθηκαν και σε άλλες αφρικανικές χώρες. Τα χρησιμοποιεί επίσης το Βιετναμ και κάποιες χώρες της Λατινικής αμερικής.
Το βραχύκανο Micro Galil (γνωστό και ως MAR) ήταν μια προσπάθεια αντικατάστασης του υποπολυβόλου UZI με ένα ισχυρότερο όπλο.
Επισκιάστηκε σύντομα από το αμερικανικό Colt Μ4, καθώς χιλιάδες έφτασαν στο Ισραήλ ως δωρεάν αμερικανική βοήθεια. Με καθαρά οικονομικά κριτήρια, ήταν ασύμφορο να διατίθενται πόροι στην παραγωγή του εγχώριου όπλου.
Ιδιαίτερα από τη στιγμή που πολλοί στο στρατό προτιμούσαν το ελαφρότερο Colt που συνοδευόταν από παρελκόμενα όπως βομβιδοβόλο, σιγαστήρα και καταδείκτες στόχων. Αυτό ήταν και το τέλος της πορείας του προγράμματος. Όσα παρέμειναν σε υπηρεσία αποσύρθηκαν σταδιακά με την έλευση του TAVOR στις αρχές του εικοστού πρώτου αιώνα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών