Το Ithaca Μοντέλο 37 κατέχει ένα ρεκόρ.
Είναι η μοναδική προπολεμική καραμπίνα που παράγεται ακόμη.
Από το 1937 ως σήμερα πάνω από δύο εκατομμύρια αντίγραφα (κυρίως σε διαμέτρημα cal.12 και 20) έχουν κατασκευαστεί.
Η διάρκεια παραγωγής του ξεπερνά ακόμη και το Winchester 1897, το πρώτο επαναληπτικό λειόκανο, αγγίζοντας πλέον τα 85 χρόνια.
Μια πολυτάραχη ιστορία
Η εταιρεία ξεκίνησε τη δραστηριότητα της το 1883, φτιάχνοντας πλαγιόκανα στην πόλη Ithaca (Ιθάκη) στην πολιτεία της Νέας Υόρκης. Στις αρχές του εικοστού αιώνα θέλησαν να ανταγωνιστούν τη Winchester που ήδη κατασκεύαζε μοντέρνα επαναληπτικά λειόκανα. Το 1932 σχεδιαστής της Harry Howland (Χάρρυ Χάουλαντ) μελέτησε τα σχέδια που ο John Browning πούλησε το 1915 στη Remington. για το επαναληπτικό Model 17. Αντέγραψε τη λειτουργία αλλά επειδή προστατεύονταν από ευρασιτεχνίες για 20 χρόνια, χρειάστηκε να περιμένουν μέχρι το 1937 πριν λανσάρουν τη δική τους εκδοχή. Το ονόμασαν Μ37. Βάσισαν την εμπορική πορεία στην υψηλή ποιότητα φινιρίσματος και την εντυπωσιακή διακόσμηση. Εμμέσως το Ithaca είναι το τελευταίο δημιούργημα του Browning που μπήκε σε παραγωγή μετά το θάνατο του.
Εν τω μεταξύ, το μεγάλο κραχ του 1929 είχε ισοπεδώσει την αγορά και η Ithaca πέρασε από πολλές οικονομικές περιπέτειες. Κατά το δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο επιτάχτηκε και κατασκεύαζε πολεμικά τυφέκια και πιστόλια 1911 για το στρατό. Η παραγωγή του Μ37 συνεχίστηκε μεταπολεμικά. Η εταιρεία άλλαξε ιδιοκτησία αρκετές φορές στο διάστημα μεταξύ 1970 και 2005, φτάνοντας στη σημερινή της μορφή με έδρα πλέον το Οχάιο.
Μηχανισμός
Το Μ37 βασίζεται στην πατέντα του Browning για ένα όπλο χωρίς πλάγια οπή εξαγωγής καλύκων.
Η τροφοδοσία και η απόρριψη γίνονται από το κάτω μέρος με τη βοήθεια ενός δίχαλου που συγκρατεί και οδηγεί τα φυσίγγια. Τα πλεονεκτήματα είναι πως αρχικά απαιτούνται λιγότερες μηχανουργικές κατεργασίες στον κορμό και δεν αδυνατίζει η αντοχή του.
Επιπρόσθετα, ο μηχανισμός εσωτερικά εκτίθεται λιγότερο στα στοιχεία της φύσης, αφού φυσιολογικά η σκόνη και η βροχή δεν εισχωρούν.
Αυτό αυξάνει την αξιοπιστία, σε συνδυασμό με το γεγονός ότι τα μικρά απάρτια φτιάχνονται από σφυρήλατο ατσάλι και υποβάλλονται σε θερμική σκλήρυνση.
Ένα τρίτο χαρακτηριστικό που συντέλεσε στην εμπορική επιτυχία του Μ37 ήταν πως είναι το ίδιο εύκολα χειρίσιμο από δεξιόχειρες ή αριστερόχειρες.
Αυτό ήταν πλεονέκτημα για οργανισμούςμε πολυμελές προσωπικό.
Κοντόκανες εκδόσεις του ήταν το στάνταρ αμυντικό λειόκανο για τις αστυνομίες του Λος Άντζελες και της Νέας Υόρκης, ενώ και ο αμερικανικός στρατός αγόρασε χιλιάδες παρόμοια όπλα.
Τα χρησιμοποίησαν εκτενώς σε Κορέα και Βιετνάμ.
Η δημοφιλία στους στρατιώτες του Μ37 οφειλόταν και στο γεγονός ότι σε όλα τα όπλα που φτιάχτηκαν πριν το 1975, δεν υπάρχει αναστολέας σχαστηρίας.
Σε απλά ελληνικά, η σφύρα απελευθερώνεται και χτυπά το καψύλιο τη στιγμή που το κλείστρο κλειδώνει στη θέση του όταν ο χειριστής κρατά τη σκανδάλη πατημένη.
Οι ανιχνευτές που μετέφεραν την καραμπίνα μάθαιναν να στρέφουν την κάνη πρός τον εχθρό και να στέλνουν ένα μπαράζ βολών που διαπερνούσαν τις φυλλωσιές της ζούγκλας.
Λειτουργούσε ως ένα “οιονεί πολυβόλο” μικρών αποστάσεων.
Για σπορ και κυνήγι
Η Ithaca συνεχίζει να κατασκευάζει τις προπολεμικές μορφές του όπλου, ενώ έχουν προστεθεί μια έκδοση σε calibre 28 και το αξιοπρόσεκτο μοντέλο Deerslayer 3 που προορίζεται για χρήση με μονόβολα. Είναι ικανό να βάλλει τρία βλήματα σε στόχο 10Χ10cm από τα εκατόν πενήντα μέτρα χάρη στη ραβδωτή, βαριά κάνη μήκους 66cm.
Ενώ τα περισσότερα μοντέλα κατσκευάζονται από ατσάλι, υπάρχει και η επιλογή για σκελετό αλουμινίου με το όνομα “Ultralight”.
Στο παρελθόν έχουν φτιαχτεί ειδικευμένες εκδόσεις για τραπ και συνδυασμοί με δύο διαφορετικές κάνες (πχ. για κυνήγι και σκοπευτήριο ή για πτερωτά και τριχωτά θηράματα).
Η εταιρεία έχει τη φήμη ότι φτιάχνει τις “ανθεκτικότερες κάνες” γιατί δε χρησιμοποιεί κολλήσεις για τις θαλάμες και τα κλειδιά των κανών, όπως οι άλλοι κατασκευαστές αυτογεμών ή επαναληπτικών λειόκανων. Κάθε κάνη ξεκινά από μια συμπαγή ράβδο μετάλλου που κόβεται και τρυπανίζεται ώστε να διαμορφωθούν ο αυλός η θαλάμη και τα κλειδιά που τη συγκρατούν.
Αν και η φθηνότερη μέθοδος που χρησιμοποιούν οι υπόλοιποι δουλεύει ικανοποιητικά, οι κάνες των M37 είναι αναμφισβήτητα πιο γερές.
Οι σύγχρονες Ithaca εξοπλίζονται με βιδωτά τσοκ Briley για χρήση σε διαφορετικές συνθήκες κυνηγίου.
Μια οπλουργική κληρονομιά
Η Ithaca δεν είναι απολίθωμα, αλλά μια εταιρεία που με σεβασμό στην παράδοση της φτιάχνει ίσως το τελευταίο αμιγώς αμερικανικό όπλο κυνηγίου.
Υπάρχει μια παράδοση πολυτελών εκδόσεων του Μ37 που διακοσμούνται με υψηλής ποιότητας ξύλινα μέρη και χαράσονται με την τεχνική που ανέπτυξαν οι αμερικανοί τεχνίτες του πρώιμου εικοστού αιώνα.
Μαύρες, στιλπνές βάσεις που φέρουν κυνηγετικές παραστάσεις. Συχνά απεικονίζονται θηράματα ή σκύλοι ιχνηλασίας με χρυσά ανάγλυφα.
Τέτοια όπλα παράγονται ακόμη σε μικρές ποσότητες από το εργοστάσιο του Οχάιο και αποτελούν αντικείμενα συλλογής.
Είναι περιζήτητα ειδικά στην έκδοση cal. 20 που λόγω μικρότερου όγκου είναι πιο ανάλαφρη και αρμονική σε διαστάσεις.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών