Αποκαλύφθηκε ο λόγος για τον οποίο οι ΗΠΑ δεν έριξαν βόμβα σε πυρηνική εγκατάσταση στο Ιράν
Οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής δεν έριξαν βόμβα στην ιρανική πυρηνική εγκατάσταση στο Isfahan εξαιτίας του μεγάλου βάθους στο οποίο βρίσκεται ο στόχος, ανέφερε το CNN, επικαλούμενο δηλώσεις του επικεφαλής της Ενωμένης Επιτροπής Αρχηγών Επιτελείων, αντιπτέραρχου της Πολεμικής Αεροπορίας Dan Kane.
Η σχετική εκτίμηση παρουσιάστηκε στις 26 Ιουνίου κατά τη διάρκεια κλειστής ενημέρωσης μελών του Κογκρέσου των ΗΠΑ.
Στην ενημέρωση συμμετείχαν επίσης ο υπουργός Άμυνας Pete Hegseth, ο υπουργός Εξωτερικών Marco Rubio και ο διευθυντής της CIA, John Ratcliffe.
Αμερικανοί αξιωματούχοι εκτιμούν επίσης ότι στο Isfahan βρίσκονται περίπου το 60% των αποθεμάτων εμπλουτισμένου ουρανίου του Ιράν.
Φοβήθηκαν μπροστά στην ιρανική κατασκευή....
Το βασικό σημείο είναι πως η εγκατάσταση στο Isfahan βρίσκεται πολύ βαθιά κάτω από το έδαφος, σε σημείο που ακόμα και οι βόμβες μεγάλης διείσδυσης (όπως η GBU-57 Massive Ordnance Penetrator, γνωστή και ως "Μητέρα όλων των βομβών") πιθανόν να μην ήταν αποτελεσματικές για να καταστρέψουν τον στόχο.
Οι αμερικανικές δυνάμεις εκτίμησαν ότι μια τέτοια επίθεση δεν θα είχε την επιθυμητή καταστροφική αποτελεσματικότητα λόγω της γεωλογίας και της κατασκευής του χώρου.
Το γεγονός ότι στο Isfahan βρίσκεται περίπου το 60% των αποθεμάτων εμπλουτισμένου ουρανίου δείχνει πόσο κρίσιμη είναι η εγκατάσταση για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Η διατήρησή του ανέπαφου σε μεγάλο βαθμό μπορεί να είναι σημαντική για το Ιράν σε περίπτωση που θέλει να συνεχίσει το εμπλουτισμό ουρανίου.
Η επιλογή να μην ρίξουν βόμβα στο Isfahan αποδεικνύει το μέγεθος της δυσκολίας που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ σε τέτοιου είδους στρατιωτικές επιχειρήσεις, όπου οι στόχοι είναι καλά προστατευμένοι υπόγεια.
Παράλληλα, δείχνει και μια προσεκτική αξιολόγηση για την αποφυγή ενδεχόμενων αποτυχιών ή μεγάλων στρατιωτικών απωλειών.
Οι επιθέσεις στις 22 Ιουνίου
Υπενθυμίζεται πως το χάραμα της 22ας Ιουνίου, οι ΗΠΑ εξαπέλυσαν πλήγματα σε τρεις ιρανικούς πυρηνικούς στόχους – Fordow, Natanz και Isfahan.
Στην επίθεση χρησιμοποιήθηκαν και πύραυλοι cruise Tomahawk, που εκτοξεύτηκαν από αμερικανικό υποβρύχιο, καθώς και στρατηγικά βομβαρδιστικά B-2 Spirit εξοπλισμένα με βόμβες GBU-57 Massive Ordnance Penetrator.
Οι πύραυλοι cruise Tomahawk είναι γνωστοί για την ακρίβεια και το μεγάλο τους βεληνεκές, κατάλληλοι για πλήγματα σε εγκαταστάσεις που δεν είναι εξαιρετικά βαθιές.
Τα στρατηγικά βομβαρδιστικά B-2 Spirit φέρουν βόμβες Massive Ordnance Penetrator (GBU-57), που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να διεισδύουν σε υπόγειες εγκαταστάσεις και καταφύγια πριν εκραγούν.
Αυτό δείχνει μια στρατηγική επιλογή για πλήγματα σε πολλαπλούς στόχους, μειώνοντας τη δυνατότητα αντίδρασης ή αποκατάστασης από το Ιράν.
Όμως... αφοπλίστηκαν οι ΗΠΑ – Μετά το χτύπημα στο Ιράν έμειναν με μόλις 6 super βόμβες GBU57!
Η στρατιωτική υπεροχή των ΗΠΑ χτίστηκε πάνω σε τρεις πυλώνες: τεχνολογία αιχμής, παγκόσμια προβολή ισχύος και την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας.
Η πρόσφατη επίθεση κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν αποκάλυψε ρωγμές και στους τρεις.
Οι ΗΠΑ εξαπέλυσαν 14 βόμβες GBU-57 Massive Ordnance Penetrator — εκ των πιο ισχυρών μη-πυρηνικών όπλων στον πλανήτη — εναντίον των εγκαταστάσεων του Ιράν σε Fordow, Natanz και Isfahan, μαζί με 30 πυραύλους Tomahawk.
Το αποτέλεσμα; Ελάχιστα σαφές.
Οι Ιρανοί ισχυρίζονται πως «τίποτα δεν καταστράφηκε», ενώ ο Λευκός Οίκος επιμένει πως «οι εγκαταστάσεις εξουδετερώθηκαν».
Η αλήθεια, πιθανότατα, βρίσκεται κάπου στη μέση — αλλά η στρατηγική ζημιά για την Ουάσιγκτον είναι πολύ πιο χειροπιαστή.
Μόλις 6 GBU-57 απομένουν – Καμία δεν μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί
Η βόμβα GBU-57 δημιουργήθηκε για έναν σκοπό: την καταστροφή υπόγειων οχυρωμένων πυρηνικών εγκαταστάσεων, όπως αυτές του Ιράν ή της Βόρειας Κορέας.
Με βάρος 13.600 κιλών και δυνατότητα διείσδυσης σε δεκάδες μέτρα βάθους, αποτελεί τον ορισμό του απόλυτου συμβατικού «Bunker Buster», γράφει σε ανάλυσή του το National Interest.
Το πρόβλημα;
Οι ΗΠΑ είχαν μόνο 20, από τις οποίες 14 χρησιμοποιήθηκαν τώρα.
Οι υπόλοιπες έξι δεν επαρκούν για καμία σοβαρή επαναληπτική επιχείρηση — πόσο μάλλον για πολλαπλά μέτωπα, όπως το Ιράν, η Βόρεια Κορέα ή ακόμα και η Κίνα.
Η Πολεμική Αεροπορία, αντί να ζητήσει αναπλήρωση των αποθεμάτων, ετοιμάζεται να αποσύρει εντελώς το σύστημα και να το αντικαταστήσει με νέο, μικρότερο όπλο: το Next Generation Penetrator (NGP).
Το νέο όπλο θα είναι κατευθυνόμενο με προώθηση (standoff), ώστε να μην απαιτείται επικίνδυνη πτήση άνωθεν του στόχου, όπως με τα σημερινά B-2 που μεταφέρουν τις MOP.
Αν ήταν τόσο αποτελεσματικές, γιατί τις αντικαθιστούν;
Το ερώτημα είναι εύλογο: αν η GBU-57 είναι τόσο «θαυματουργή», γιατί δεν την αναπαράγουν;
Η αλήθεια φαίνεται να είναι πιο σκληρή: η αποτελεσματικότητα των MOPs υπερεκτιμήθηκε.
Η επιτυχία στη Fordow και το Natanz είναι πιθανόν μερική και προσωρινή.
Ο Λευκός Οίκος χρειάζεται έναν «θρίαμβο», όχι άλλη μια αποτυχία.
Κι όμως, αν οι εγκαταστάσεις δεν καταστράφηκαν πλήρως, τότε η επόμενη σύγκρουση με το Ιράν θα γίνει χωρίς τα κατάλληλα εργαλεία.
Και χωρίς χρόνο για αντικατάστασή τους — δεδομένου ότι η πρώτη παραγωγή των MOPs κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια.
Το Δόγμα Gadget δεν λειτουργεί πια – Χρειάζεται στρατηγική
Ο αμερικανικός στρατός παραμένει ισχυρός, αλλά η απόλυτη εξάρτηση από τεχνολογικά υπερ-όπλα — χωρίς σαφές στρατηγικό σχέδιο — είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι.
Οι βόμβες GBU-57, για χρόνια, θεωρούνταν το απόλυτο μέσο πίεσης.
Τώρα, η ίδια η έλλειψή τους αποκαλύπτει πόσο ευάλωτη είναι η Ουάσιγκτον όταν η στρατηγική ανάσχεσης εξαντλεί τα εργαλεία της.
Ο Λευκός Οίκος βρίσκεται σε δύσκολη θέση.
Αν αποδειχθεί ότι οι MOP δεν ολοκλήρωσαν την αποστολή τους, δίνει πάτημα σε όσους ζητούν κλιμάκωση — και στρατιωτική παρουσία στο έδαφος.
Αν επιμείνει στο αφήγημα της απόλυτης επιτυχίας, κινδυνεύει να πιστέψει το ίδιο το ψέμα του.
Στρατηγικές συνέπειες της εξάντλησης - Κίνητρο να απομακρυνθεί από τη Μέση Ανατολή
Η εξάντληση η περιορισμένη διαθεσιμότητα των GBU-57 και η αβεβαιότητα γύρω από την αποτελεσματικότητά τους πρέπει να αποτελέσει καμπανάκι αφύπνισης: η Αμερική δεν έχει κανένα στρατηγικό συμφέρον να επανέλθει σε πόλεμο στη Μέση Ανατολή.
• Κενό αποτροπής για τις ΗΠΑ σε κρίσιμες περιοχές
• Δεν μπορούν να επαναλάβουν πλήγμα τέτοιας κλίμακας άμεσα
• Χάνουν κρίσιμο εργαλείο αποτροπής απέναντι σε Ιράν, Β. Κορέα και Κίνα
• Ενθάρρυνση αντιπάλων (Ιράν, Β. Κορέα) να αποκαταστήσουν υποδομές
• Πολιτική πίεση στο Λευκό Οίκο να επενδύσει σε νέες τεχνολογίες ή να κινηθεί διπλωματικά
Τελικά αποδεικνύεται ότι η GBU -57 δεν ήταν στρατηγικό όπλο
Η GBU-57 ήταν — και παραμένει — ένα εντυπωσιακό τεχνολογικό επίτευγμα.
Αλλά αποδεικνύεται όπλο τακτικό και όχι στρατηγικό, όταν δεν μπορεί να παραχθεί ξανά, να μεταφερθεί ευρέως ή να εγγυηθεί επιτυχία σε κάθε σενάριο.
Το πραγματικό «βαρύ όπλο» για τις ΗΠΑ δεν είναι οι βόμβες, αλλά η στρατηγική σοφία: να αποφεύγουν πολέμους που δεν μπορούν να κερδηθούν με τεχνολογία μόνο.
Η υπερβολική πίστη στην τεχνολογία δεν υποκαθιστά τη στρατηγική σκέψη.
Η καλύτερη βόμβα για την αμερικανική εξωτερική πολιτική αυτή τη στιγμή δεν είναι ούτε έξυπνη ούτε βαριά.
Είναι μια απλή απόφαση: να αποσυρθεί από τις ατέρμονες συγκρούσεις της Μέσης Ανατολής.
Ποιες είναι οι super βόμβες GBU-57A/B Massive Ordnance Penetrator (MOP)
Χαρακτηριστικά:
Κατηγορία: Κατευθυνόμενη βόμβα βαθέως διεισδυτικής ισχύος (bunker buster)
Κατασκευαστής: Boeing
Χρήστης: Ηνωμένες Πολιτείες – USAF
Πρώτη χρήση: Ενεργή από το 2011
Ποσότητα παραγωγής: Περίπου 20 (μέχρι το 2025)
Βάρος 13.600 κιλά (30.000 λίβρες)
Μήκος 6,2 μέτρα (20,5 πόδια)
Διάμετρος 80 εκατοστά)
Εκρηκτικό φορτίο ~2.400 κιλά ειδικού εκρηκτικού (H6 ή AFX-757)
Υλικό κελύφους Ενισχυμένο χάλυβα υψηλής αντοχής
Διείσδυση Έως και 60 μέτρα (200 πόδια) σκυρόδεμα ή 40 μέτρα σε βραχώδες έδαφος
Καθοδήγηση GPS/INS (κατευθυνόμενη με δορυφορική πλοήγηση)
Φορέας εκτόξευσης Μόνο από B-2 Spirit stealth bombers
Στόχοι:
Η GBU-57 αναπτύχθηκε με στόχο την καταστροφή...
• Ενισχυμένων υπόγειων εγκαταστάσεων (nuclear bunkers)
• Κρυφών εργαστηρίων εμπλουτισμού ουρανίου/πλουτωνίου (Ιράν, Β. Κορέα)
• Υπόγειων στρατηγικών αποθηκών, διοίκησης & επικοινωνιών
Είναι σχεδιασμένη να διεισδύει σε έδαφος ή ενισχυμένο σκυρόδεμα προτού εκραγεί, για να προκαλέσει κατάρρευση ολόκληρης της υποδομής.
Περιορισμοί:
1. Περιορισμένος αριθμός: Μόνο ~20 κατασκευάστηκαν — 14 εξ αυτών φέρεται να χρησιμοποιήθηκαν πρόσφατα στο Ιράν (2025).
2. Μη επαναχρησιμοποιήσιμη: Μονομερής αποστολή. Δεν επαναπληρώνεται.
3. Εξαρτάται από ακριβή στόχευση GPS – ευάλωτη σε ηλεκτρονικό πόλεμο και spoofing.
4. Μόνο ένα αεροσκάφος μπορεί να τη μεταφέρει: το B-2. Άρα, περιορισμένη ευελιξία.
5. Ελάχιστη απόσταση ρίψης: Πρέπει να πλησιάσει στον στόχο, αυξάνοντας το ρίσκο για το B-2.
Next Generation Penetrator (NGP) – Τι έρχεται μετά;
Οι ΗΠΑ εξαρτώνται από την ανάπτυξη νέου συστήματος: Next Generation Penetrator (NGP), το οποίο δεν είναι ακόμα επιχειρησιακό.Το NGP αναμένεται να είναι:
• Μικρότερο σε βάρος (~22.000 λίβρες)
• Αυτοπροωθούμενο με rocket booster για standoff ρίψη (μακριά από τον στόχο)
• Ευέλικτο για χρήση από περισσότερους τύπους αεροσκαφών
Αλλά η ανάπτυξή του απαιτεί χρόνια — ίσως και πάνω από 5 έτη
www.bankingnews.gr
Η σχετική εκτίμηση παρουσιάστηκε στις 26 Ιουνίου κατά τη διάρκεια κλειστής ενημέρωσης μελών του Κογκρέσου των ΗΠΑ.
Στην ενημέρωση συμμετείχαν επίσης ο υπουργός Άμυνας Pete Hegseth, ο υπουργός Εξωτερικών Marco Rubio και ο διευθυντής της CIA, John Ratcliffe.
Αμερικανοί αξιωματούχοι εκτιμούν επίσης ότι στο Isfahan βρίσκονται περίπου το 60% των αποθεμάτων εμπλουτισμένου ουρανίου του Ιράν.
Φοβήθηκαν μπροστά στην ιρανική κατασκευή....
Το βασικό σημείο είναι πως η εγκατάσταση στο Isfahan βρίσκεται πολύ βαθιά κάτω από το έδαφος, σε σημείο που ακόμα και οι βόμβες μεγάλης διείσδυσης (όπως η GBU-57 Massive Ordnance Penetrator, γνωστή και ως "Μητέρα όλων των βομβών") πιθανόν να μην ήταν αποτελεσματικές για να καταστρέψουν τον στόχο.
Οι αμερικανικές δυνάμεις εκτίμησαν ότι μια τέτοια επίθεση δεν θα είχε την επιθυμητή καταστροφική αποτελεσματικότητα λόγω της γεωλογίας και της κατασκευής του χώρου.
Το γεγονός ότι στο Isfahan βρίσκεται περίπου το 60% των αποθεμάτων εμπλουτισμένου ουρανίου δείχνει πόσο κρίσιμη είναι η εγκατάσταση για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν.
Η διατήρησή του ανέπαφου σε μεγάλο βαθμό μπορεί να είναι σημαντική για το Ιράν σε περίπτωση που θέλει να συνεχίσει το εμπλουτισμό ουρανίου.
Η επιλογή να μην ρίξουν βόμβα στο Isfahan αποδεικνύει το μέγεθος της δυσκολίας που αντιμετωπίζουν οι ΗΠΑ σε τέτοιου είδους στρατιωτικές επιχειρήσεις, όπου οι στόχοι είναι καλά προστατευμένοι υπόγεια.
Παράλληλα, δείχνει και μια προσεκτική αξιολόγηση για την αποφυγή ενδεχόμενων αποτυχιών ή μεγάλων στρατιωτικών απωλειών.
Οι επιθέσεις στις 22 Ιουνίου
Υπενθυμίζεται πως το χάραμα της 22ας Ιουνίου, οι ΗΠΑ εξαπέλυσαν πλήγματα σε τρεις ιρανικούς πυρηνικούς στόχους – Fordow, Natanz και Isfahan.
Στην επίθεση χρησιμοποιήθηκαν και πύραυλοι cruise Tomahawk, που εκτοξεύτηκαν από αμερικανικό υποβρύχιο, καθώς και στρατηγικά βομβαρδιστικά B-2 Spirit εξοπλισμένα με βόμβες GBU-57 Massive Ordnance Penetrator.
Οι πύραυλοι cruise Tomahawk είναι γνωστοί για την ακρίβεια και το μεγάλο τους βεληνεκές, κατάλληλοι για πλήγματα σε εγκαταστάσεις που δεν είναι εξαιρετικά βαθιές.
Τα στρατηγικά βομβαρδιστικά B-2 Spirit φέρουν βόμβες Massive Ordnance Penetrator (GBU-57), που έχουν σχεδιαστεί ειδικά για να διεισδύουν σε υπόγειες εγκαταστάσεις και καταφύγια πριν εκραγούν.
Αυτό δείχνει μια στρατηγική επιλογή για πλήγματα σε πολλαπλούς στόχους, μειώνοντας τη δυνατότητα αντίδρασης ή αποκατάστασης από το Ιράν.
Όμως... αφοπλίστηκαν οι ΗΠΑ – Μετά το χτύπημα στο Ιράν έμειναν με μόλις 6 super βόμβες GBU57!
Η στρατιωτική υπεροχή των ΗΠΑ χτίστηκε πάνω σε τρεις πυλώνες: τεχνολογία αιχμής, παγκόσμια προβολή ισχύος και την ψευδαίσθηση της παντοδυναμίας.
Η πρόσφατη επίθεση κατά των πυρηνικών εγκαταστάσεων του Ιράν αποκάλυψε ρωγμές και στους τρεις.
Οι ΗΠΑ εξαπέλυσαν 14 βόμβες GBU-57 Massive Ordnance Penetrator — εκ των πιο ισχυρών μη-πυρηνικών όπλων στον πλανήτη — εναντίον των εγκαταστάσεων του Ιράν σε Fordow, Natanz και Isfahan, μαζί με 30 πυραύλους Tomahawk.
Το αποτέλεσμα; Ελάχιστα σαφές.
Οι Ιρανοί ισχυρίζονται πως «τίποτα δεν καταστράφηκε», ενώ ο Λευκός Οίκος επιμένει πως «οι εγκαταστάσεις εξουδετερώθηκαν».
Η αλήθεια, πιθανότατα, βρίσκεται κάπου στη μέση — αλλά η στρατηγική ζημιά για την Ουάσιγκτον είναι πολύ πιο χειροπιαστή.
Μόλις 6 GBU-57 απομένουν – Καμία δεν μπορεί να ξαναχρησιμοποιηθεί
Η βόμβα GBU-57 δημιουργήθηκε για έναν σκοπό: την καταστροφή υπόγειων οχυρωμένων πυρηνικών εγκαταστάσεων, όπως αυτές του Ιράν ή της Βόρειας Κορέας.
Με βάρος 13.600 κιλών και δυνατότητα διείσδυσης σε δεκάδες μέτρα βάθους, αποτελεί τον ορισμό του απόλυτου συμβατικού «Bunker Buster», γράφει σε ανάλυσή του το National Interest.
Το πρόβλημα;
Οι ΗΠΑ είχαν μόνο 20, από τις οποίες 14 χρησιμοποιήθηκαν τώρα.
Οι υπόλοιπες έξι δεν επαρκούν για καμία σοβαρή επαναληπτική επιχείρηση — πόσο μάλλον για πολλαπλά μέτωπα, όπως το Ιράν, η Βόρεια Κορέα ή ακόμα και η Κίνα.
Η Πολεμική Αεροπορία, αντί να ζητήσει αναπλήρωση των αποθεμάτων, ετοιμάζεται να αποσύρει εντελώς το σύστημα και να το αντικαταστήσει με νέο, μικρότερο όπλο: το Next Generation Penetrator (NGP).
Το νέο όπλο θα είναι κατευθυνόμενο με προώθηση (standoff), ώστε να μην απαιτείται επικίνδυνη πτήση άνωθεν του στόχου, όπως με τα σημερινά B-2 που μεταφέρουν τις MOP.
Αν ήταν τόσο αποτελεσματικές, γιατί τις αντικαθιστούν;
Το ερώτημα είναι εύλογο: αν η GBU-57 είναι τόσο «θαυματουργή», γιατί δεν την αναπαράγουν;
Η αλήθεια φαίνεται να είναι πιο σκληρή: η αποτελεσματικότητα των MOPs υπερεκτιμήθηκε.
Η επιτυχία στη Fordow και το Natanz είναι πιθανόν μερική και προσωρινή.
Ο Λευκός Οίκος χρειάζεται έναν «θρίαμβο», όχι άλλη μια αποτυχία.
Κι όμως, αν οι εγκαταστάσεις δεν καταστράφηκαν πλήρως, τότε η επόμενη σύγκρουση με το Ιράν θα γίνει χωρίς τα κατάλληλα εργαλεία.
Και χωρίς χρόνο για αντικατάστασή τους — δεδομένου ότι η πρώτη παραγωγή των MOPs κράτησε σχεδόν δέκα χρόνια.
Το Δόγμα Gadget δεν λειτουργεί πια – Χρειάζεται στρατηγική
Ο αμερικανικός στρατός παραμένει ισχυρός, αλλά η απόλυτη εξάρτηση από τεχνολογικά υπερ-όπλα — χωρίς σαφές στρατηγικό σχέδιο — είναι ένα επικίνδυνο παιχνίδι.
Οι βόμβες GBU-57, για χρόνια, θεωρούνταν το απόλυτο μέσο πίεσης.
Τώρα, η ίδια η έλλειψή τους αποκαλύπτει πόσο ευάλωτη είναι η Ουάσιγκτον όταν η στρατηγική ανάσχεσης εξαντλεί τα εργαλεία της.
Ο Λευκός Οίκος βρίσκεται σε δύσκολη θέση.
Αν αποδειχθεί ότι οι MOP δεν ολοκλήρωσαν την αποστολή τους, δίνει πάτημα σε όσους ζητούν κλιμάκωση — και στρατιωτική παρουσία στο έδαφος.
Αν επιμείνει στο αφήγημα της απόλυτης επιτυχίας, κινδυνεύει να πιστέψει το ίδιο το ψέμα του.
Στρατηγικές συνέπειες της εξάντλησης - Κίνητρο να απομακρυνθεί από τη Μέση Ανατολή
Η εξάντληση η περιορισμένη διαθεσιμότητα των GBU-57 και η αβεβαιότητα γύρω από την αποτελεσματικότητά τους πρέπει να αποτελέσει καμπανάκι αφύπνισης: η Αμερική δεν έχει κανένα στρατηγικό συμφέρον να επανέλθει σε πόλεμο στη Μέση Ανατολή.
• Κενό αποτροπής για τις ΗΠΑ σε κρίσιμες περιοχές
• Δεν μπορούν να επαναλάβουν πλήγμα τέτοιας κλίμακας άμεσα
• Χάνουν κρίσιμο εργαλείο αποτροπής απέναντι σε Ιράν, Β. Κορέα και Κίνα
• Ενθάρρυνση αντιπάλων (Ιράν, Β. Κορέα) να αποκαταστήσουν υποδομές
• Πολιτική πίεση στο Λευκό Οίκο να επενδύσει σε νέες τεχνολογίες ή να κινηθεί διπλωματικά
Τελικά αποδεικνύεται ότι η GBU -57 δεν ήταν στρατηγικό όπλο
Η GBU-57 ήταν — και παραμένει — ένα εντυπωσιακό τεχνολογικό επίτευγμα.
Αλλά αποδεικνύεται όπλο τακτικό και όχι στρατηγικό, όταν δεν μπορεί να παραχθεί ξανά, να μεταφερθεί ευρέως ή να εγγυηθεί επιτυχία σε κάθε σενάριο.
Το πραγματικό «βαρύ όπλο» για τις ΗΠΑ δεν είναι οι βόμβες, αλλά η στρατηγική σοφία: να αποφεύγουν πολέμους που δεν μπορούν να κερδηθούν με τεχνολογία μόνο.
Η υπερβολική πίστη στην τεχνολογία δεν υποκαθιστά τη στρατηγική σκέψη.
Η καλύτερη βόμβα για την αμερικανική εξωτερική πολιτική αυτή τη στιγμή δεν είναι ούτε έξυπνη ούτε βαριά.
Είναι μια απλή απόφαση: να αποσυρθεί από τις ατέρμονες συγκρούσεις της Μέσης Ανατολής.
Ποιες είναι οι super βόμβες GBU-57A/B Massive Ordnance Penetrator (MOP)
Χαρακτηριστικά:
Κατηγορία: Κατευθυνόμενη βόμβα βαθέως διεισδυτικής ισχύος (bunker buster)
Κατασκευαστής: Boeing
Χρήστης: Ηνωμένες Πολιτείες – USAF
Πρώτη χρήση: Ενεργή από το 2011
Ποσότητα παραγωγής: Περίπου 20 (μέχρι το 2025)
Βάρος 13.600 κιλά (30.000 λίβρες)
Μήκος 6,2 μέτρα (20,5 πόδια)
Διάμετρος 80 εκατοστά)
Εκρηκτικό φορτίο ~2.400 κιλά ειδικού εκρηκτικού (H6 ή AFX-757)
Υλικό κελύφους Ενισχυμένο χάλυβα υψηλής αντοχής
Διείσδυση Έως και 60 μέτρα (200 πόδια) σκυρόδεμα ή 40 μέτρα σε βραχώδες έδαφος
Καθοδήγηση GPS/INS (κατευθυνόμενη με δορυφορική πλοήγηση)
Φορέας εκτόξευσης Μόνο από B-2 Spirit stealth bombers
Στόχοι:
Η GBU-57 αναπτύχθηκε με στόχο την καταστροφή...
• Ενισχυμένων υπόγειων εγκαταστάσεων (nuclear bunkers)
• Κρυφών εργαστηρίων εμπλουτισμού ουρανίου/πλουτωνίου (Ιράν, Β. Κορέα)
• Υπόγειων στρατηγικών αποθηκών, διοίκησης & επικοινωνιών
Είναι σχεδιασμένη να διεισδύει σε έδαφος ή ενισχυμένο σκυρόδεμα προτού εκραγεί, για να προκαλέσει κατάρρευση ολόκληρης της υποδομής.
Περιορισμοί:
1. Περιορισμένος αριθμός: Μόνο ~20 κατασκευάστηκαν — 14 εξ αυτών φέρεται να χρησιμοποιήθηκαν πρόσφατα στο Ιράν (2025).
2. Μη επαναχρησιμοποιήσιμη: Μονομερής αποστολή. Δεν επαναπληρώνεται.
3. Εξαρτάται από ακριβή στόχευση GPS – ευάλωτη σε ηλεκτρονικό πόλεμο και spoofing.
4. Μόνο ένα αεροσκάφος μπορεί να τη μεταφέρει: το B-2. Άρα, περιορισμένη ευελιξία.
5. Ελάχιστη απόσταση ρίψης: Πρέπει να πλησιάσει στον στόχο, αυξάνοντας το ρίσκο για το B-2.
Next Generation Penetrator (NGP) – Τι έρχεται μετά;
Οι ΗΠΑ εξαρτώνται από την ανάπτυξη νέου συστήματος: Next Generation Penetrator (NGP), το οποίο δεν είναι ακόμα επιχειρησιακό.Το NGP αναμένεται να είναι:
• Μικρότερο σε βάρος (~22.000 λίβρες)
• Αυτοπροωθούμενο με rocket booster για standoff ρίψη (μακριά από τον στόχο)
• Ευέλικτο για χρήση από περισσότερους τύπους αεροσκαφών
Αλλά η ανάπτυξή του απαιτεί χρόνια — ίσως και πάνω από 5 έτη
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών