Μετά το αποτέλεσμα των εκλογών της 24ης Σεπτεμβρίου, ο Gabriel τήρησε στάση σιγής
Στο πολιτικό μέλλον του σοσιαλδημοκράτη ηγέτη και απερχόμενου υπουργού Εξωτερικών Z. Gabriel, αναφέρεται η γερμανική εφημερίδα Frankfurter Allgemeine Zeitung σε άρθρο με τίτλο «Δε λέει να το αφήσει» και υπότιτλο «Τι θα γίνει με τον Z. Gabriel;».
Όπως σημειώνεται στο ρεπορτάζ, μετά το αποτέλεσμα των εκλογών της 24ης Σεπτεμβρίου, ο Gabriel τήρησε στάση σιγής.
Παρότι ήταν παρών στις συνεδριάσεις του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας, παρότι συνέχισε να πηγαίνει στο υπουργείο Εξωτερικών, επέλεξε να μην τοποθετηθεί δημόσια - ούτε εντός των οργάνων του κόμματος αλλά ούτε και στα ΜΜΕ.
Συνεργάτες του ανέφεραν ότι αντιμετώπισε «σχετικώς ψύχραιμα» την έκβαση των εκλογών.
Εδώ και μερικές ημέρες πάντως, σημειώνει η FAZ, φαίνεται πως ο Gabriel επιζητά και πάλι τη δημοσιότητα.
Ως υπουργός Εξωτερικών τοποθετήθηκε ενώπιον δημοσιογράφων για την πολιτική που ακολουθεί ο Trump στο Ιράν, όπως και για το θέμα των Γερμανών κρατουμένων στην Τουρκία.
Όλα όσα είπε συνέκλιναν με την κυβερνητική γραμμή.
Όμως, την περασμένη Τετάρτη κυκλοφόρησε ένα ανεπίσημο κείμενο εργασίας, κι όχι “επίσημο έγγραφο”, του ιδίου, στο οποίο επιτίθετο στον υπουργό Οικονομικών W. Schaeuble και επέκρινε την αντίθεση του τελευταίου στα μεταρρυθμιστικά σχέδια του γάλλου προέδρου E. Macron.
Όπως γράφει ο Gabriel, η θέση του Σόιμπλε μπορεί να εκληφθεί ως ξεκάθαρη άρνηση μπροστά στην προοπτική μιας νέας Ευρώπης, ενώ προσθέσει ότι εντός της κυβέρνησης η ευρωπαϊκή πολιτική δεν είναι μόνον υπόθεση της καγκελαρίου και του υπουργού Οικονομικών, αλλά και του υπουργείου Εξωτερικών.
Παρατηρητές διερωτώνται για τις προθέσεις του Gabriel και τον ρόλο που θα διεκδικήσει να παίξει στο μέλλον στη γερμανική πολιτική.
Ελπίζει άραγε να αποτύχει ο συνασπισμός Jamaika κι ο ίδιος να παραμείνει υπουργείο Εξωτερικών;
Όχι, υποστηρίζουν όσοι τον γνωρίζουν.
Μάλλον η δημόσια τοποθέτησή του επιθυμεί να είναι η προσωπική του παρακαταθήκη για το ζήτημα της Ευρώπης του μέλλοντος, όπως εξάλλου παρακαταθήκη του Schaeuble ήταν η στάση που κράτησε στο τελευταίο Εurogroup.
Μετά τις 24 Οκτωβρίου, ημέρα σύγκλησης του κοινοβουλίου και μέχρι τη συγκρότηση νέας κυβέρνησης ο Gabriel θα εκτελεί απλώς χρέη (μεταβατικού) υπουργού Εξωτερικών.
Έμπιστος συνεργάτης του αποδίδει την όψιμη αυτή δυναμική του παρουσία των τελευταίων ημερών στο γεγονός ότι ο Gabriel έχει ακόμη "πολλή ενέργεια", σημειώνει η εφημερίδα.
Πού σκοπεύει να διοχετεύσει επομένως στο μέλλον τον δυναμισμό του; Θεωρείται απίθανο να μείνει για πολύ στις πίσω γραμμές της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD- και μάλιστα υπό την A. Nales.
Απ’ την άλλη δεν πρόκειται ούτε να “μιμηθεί τον G. Sreder" και να εργαστεί για τα οικονομικά συμφέροντα ενός αυταρχικού συστήματος.
Μήπως όμως ακολουθήσει το παράδειγμα του Πιρ Στάινμπρουκ και επιχειρήσει να κερδίσει χρήματα στη γερμανική οικονομία;
Πιθανόν.
Επίσης, ας σημειωθεί ότι του χρόνου ο Kurt Bek αποχωρεί από τη διεύθυνση του Ιδρύματος Friedrich Ebert.
Κι αυτή θα ήταν μια καλή περίπτωση για τον Gabriel.
Πλην, όμως, εκεί δεν έχει μόνο φίλους, κι επιπλέον για να καταλάβει τη θέση θα απαιτείτο και η σύμφωνη γνώμη του προεδρείου του κόμματος.
Και ομολογουμένως η σχέση του με τον Martin Schulz έχει υπάρξει και καλύτερη.
Ο Gabriel, έτσι λέγεται, θα πάρει πάντως τον χρόνο του σ’ ό,τι αφορά τις αποφάσεις για το πολιτικό του μέλλον.
www.bankingnews.gr
Όπως σημειώνεται στο ρεπορτάζ, μετά το αποτέλεσμα των εκλογών της 24ης Σεπτεμβρίου, ο Gabriel τήρησε στάση σιγής.
Παρότι ήταν παρών στις συνεδριάσεις του κόμματος και της κοινοβουλευτικής ομάδας, παρότι συνέχισε να πηγαίνει στο υπουργείο Εξωτερικών, επέλεξε να μην τοποθετηθεί δημόσια - ούτε εντός των οργάνων του κόμματος αλλά ούτε και στα ΜΜΕ.
Συνεργάτες του ανέφεραν ότι αντιμετώπισε «σχετικώς ψύχραιμα» την έκβαση των εκλογών.
Εδώ και μερικές ημέρες πάντως, σημειώνει η FAZ, φαίνεται πως ο Gabriel επιζητά και πάλι τη δημοσιότητα.
Ως υπουργός Εξωτερικών τοποθετήθηκε ενώπιον δημοσιογράφων για την πολιτική που ακολουθεί ο Trump στο Ιράν, όπως και για το θέμα των Γερμανών κρατουμένων στην Τουρκία.
Όλα όσα είπε συνέκλιναν με την κυβερνητική γραμμή.
Όμως, την περασμένη Τετάρτη κυκλοφόρησε ένα ανεπίσημο κείμενο εργασίας, κι όχι “επίσημο έγγραφο”, του ιδίου, στο οποίο επιτίθετο στον υπουργό Οικονομικών W. Schaeuble και επέκρινε την αντίθεση του τελευταίου στα μεταρρυθμιστικά σχέδια του γάλλου προέδρου E. Macron.
Όπως γράφει ο Gabriel, η θέση του Σόιμπλε μπορεί να εκληφθεί ως ξεκάθαρη άρνηση μπροστά στην προοπτική μιας νέας Ευρώπης, ενώ προσθέσει ότι εντός της κυβέρνησης η ευρωπαϊκή πολιτική δεν είναι μόνον υπόθεση της καγκελαρίου και του υπουργού Οικονομικών, αλλά και του υπουργείου Εξωτερικών.
Παρατηρητές διερωτώνται για τις προθέσεις του Gabriel και τον ρόλο που θα διεκδικήσει να παίξει στο μέλλον στη γερμανική πολιτική.
Ελπίζει άραγε να αποτύχει ο συνασπισμός Jamaika κι ο ίδιος να παραμείνει υπουργείο Εξωτερικών;
Όχι, υποστηρίζουν όσοι τον γνωρίζουν.
Μάλλον η δημόσια τοποθέτησή του επιθυμεί να είναι η προσωπική του παρακαταθήκη για το ζήτημα της Ευρώπης του μέλλοντος, όπως εξάλλου παρακαταθήκη του Schaeuble ήταν η στάση που κράτησε στο τελευταίο Εurogroup.
Μετά τις 24 Οκτωβρίου, ημέρα σύγκλησης του κοινοβουλίου και μέχρι τη συγκρότηση νέας κυβέρνησης ο Gabriel θα εκτελεί απλώς χρέη (μεταβατικού) υπουργού Εξωτερικών.
Έμπιστος συνεργάτης του αποδίδει την όψιμη αυτή δυναμική του παρουσία των τελευταίων ημερών στο γεγονός ότι ο Gabriel έχει ακόμη "πολλή ενέργεια", σημειώνει η εφημερίδα.
Πού σκοπεύει να διοχετεύσει επομένως στο μέλλον τον δυναμισμό του; Θεωρείται απίθανο να μείνει για πολύ στις πίσω γραμμές της κοινοβουλευτικής ομάδας του SPD- και μάλιστα υπό την A. Nales.
Απ’ την άλλη δεν πρόκειται ούτε να “μιμηθεί τον G. Sreder" και να εργαστεί για τα οικονομικά συμφέροντα ενός αυταρχικού συστήματος.
Μήπως όμως ακολουθήσει το παράδειγμα του Πιρ Στάινμπρουκ και επιχειρήσει να κερδίσει χρήματα στη γερμανική οικονομία;
Πιθανόν.
Επίσης, ας σημειωθεί ότι του χρόνου ο Kurt Bek αποχωρεί από τη διεύθυνση του Ιδρύματος Friedrich Ebert.
Κι αυτή θα ήταν μια καλή περίπτωση για τον Gabriel.
Πλην, όμως, εκεί δεν έχει μόνο φίλους, κι επιπλέον για να καταλάβει τη θέση θα απαιτείτο και η σύμφωνη γνώμη του προεδρείου του κόμματος.
Και ομολογουμένως η σχέση του με τον Martin Schulz έχει υπάρξει και καλύτερη.
Ο Gabriel, έτσι λέγεται, θα πάρει πάντως τον χρόνο του σ’ ό,τι αφορά τις αποφάσεις για το πολιτικό του μέλλον.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών