Μια νέα τεχνολογία από βρετανούς ερευνητές φέρνει τα ρομπότ πιο κοντά στην ανθρώπινη αίσθηση της αφής και στην ανίχνευση πόνου.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Cambridge και το University College του Λονδίνου (UCL) εξελίσσουν μια νέα μορφή ρομποτικής αφής, δημιουργώντας ένα εύκαμπτο, αγώγιμο «δέρμα» που μπορεί να αισθανθεί πίεση, θερμοκρασία, κοψίματα και ακόμη και να διακρίνει τον πόνο.
Πρόκειται για μια τεχνολογική πρόοδο που αλλάζει το τοπίο στην αλληλεπίδραση μεταξύ μηχανών και του φυσικού κόσμου – αλλά και μεταξύ μηχανών και ανθρώπων.
Η τεχνολογία βασίζεται σε έναν ειδικό αγώγιμο υδροτζέλ, το οποίο καλύπτει ολόκληρη την επιφάνεια ενός ρομποτικού χεριού, μετατρέποντάς το σε έναν μεγάλο αισθητήρα αφής.
Αντί για μεμονωμένους και διασκορπισμένους αισθητήρες, κάθε τετραγωνικό εκατοστό αυτής της «επιδερμίδας» μπορεί να καταγράψει ερεθίσματα με αξιοσημείωτη ακρίβεια.
Στην πράξη, διαθέτει πάνω από 860.000 μικροσκοπικές διαδρομές για την ανίχνευση θερμότητας, πίεσης ή ακόμα και τραυματισμών.
Η σύνδεση του «δέρματος» με μόλις 32 ηλεκτρόδια στη βάση της «παλάμης» είναι αρκετή για να συγκεντρώσει περισσότερα από 1,7 εκατομμύρια δεδομένα κατά τη διάρκεια των δοκιμών.
Αυτά τα δεδομένα επεξεργάζονται μέσω αλγορίθμων μηχανικής μάθησης, οι οποίοι αναγνωρίζουν με ακρίβεια τι είδους ερέθισμα λαμβάνεται – από ένα απλό άγγιγμα μέχρι έναν τραυματισμό από αιχμηρό αντικείμενο (διαβάστε περισσότερα)
Πρόκειται για μια τεχνολογική πρόοδο που αλλάζει το τοπίο στην αλληλεπίδραση μεταξύ μηχανών και του φυσικού κόσμου – αλλά και μεταξύ μηχανών και ανθρώπων.
Η τεχνολογία βασίζεται σε έναν ειδικό αγώγιμο υδροτζέλ, το οποίο καλύπτει ολόκληρη την επιφάνεια ενός ρομποτικού χεριού, μετατρέποντάς το σε έναν μεγάλο αισθητήρα αφής.
Αντί για μεμονωμένους και διασκορπισμένους αισθητήρες, κάθε τετραγωνικό εκατοστό αυτής της «επιδερμίδας» μπορεί να καταγράψει ερεθίσματα με αξιοσημείωτη ακρίβεια.
Στην πράξη, διαθέτει πάνω από 860.000 μικροσκοπικές διαδρομές για την ανίχνευση θερμότητας, πίεσης ή ακόμα και τραυματισμών.
Η σύνδεση του «δέρματος» με μόλις 32 ηλεκτρόδια στη βάση της «παλάμης» είναι αρκετή για να συγκεντρώσει περισσότερα από 1,7 εκατομμύρια δεδομένα κατά τη διάρκεια των δοκιμών.
Αυτά τα δεδομένα επεξεργάζονται μέσω αλγορίθμων μηχανικής μάθησης, οι οποίοι αναγνωρίζουν με ακρίβεια τι είδους ερέθισμα λαμβάνεται – από ένα απλό άγγιγμα μέχρι έναν τραυματισμό από αιχμηρό αντικείμενο (διαβάστε περισσότερα)
Σχόλια αναγνωστών