γράφει : Απόστολος Σκουμπούρης
Δηλητηριώδεις ιδεοληψίες, λαϊκισμός, κατάντια αυταπάτης, θεωρίες συνομωσίας και στο βάθος δημοψήφισμα - Οι πολιτικοί μας εξακολουθούν να βλέπουν ως... εχθρούς τους εταίρους!
«Το δημοψήφισμα είναι το τελευταίο όπλο, το υπερόπλο της κυβέρνησης απέναντι στους δανειστές. Αν χρειαστεί να το αξιοποιήσουμε θα το αξιοποιήσουμε»!
Αυτή την απίστευτη όσο και επικίνδυνη δήλωση έκανε ο λαλίστατος τελευταία κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, δίνοντας το στίγμα – για πολλοστή φορά – του πως βλέπει τους δανειστές και τους εταίρους η κυβέρνηση!
Τους βλέπει ως… αντιπάλους, ως εχθρούς που επιβουλεύονται τη νέα λιτότητα για την Ελλάδα, που επιβουλεύονται τη δυστυχία της χώρας μας μέχρι την ολική καταστροφή της!
Αντί να βλέπει τους εταίρους ως συνεργάτες που συνδράμουν με τις τεχνικές γνώσεις, με το χρόνο και κυρίως με τα δανεικά κεφάλαια (των λαών τους) στη βοήθεια της Ελλάδας για να βγει από την κρίση, η κυβέρνηση βλέπει τους δανειστές ως εχθρούς!
Πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη όσο και αδιέξοδη θέση, γεμάτη δηλητήριο, που είναι εν πολλοίς υπεύθυνη για όλη την κατάντια της χώρας την τελευταία 5ετία των μνημονίων. Μια κατάντια που πάτησε πάνω στο λαϊκισμό και στο φθόνο, μια κατάντια αυταπάτης και εγκλωβισμού, που δηλητηρίασε την ψυχή του λαού και των ψηφοφόρων, που έφτασαν στο σημείο να λατρεύουν ανύπαρκτες δοξασίες και φθηνά ψέματα για τη φυγή από την κρίση.
Μέσα από αυτές τις δηλητηριασμένες λογικές, ότι οι ξένοι είναι ουσιαστικά εχθροί μας, γαλουχήθηκε, διογκώθηκε και έγινε ισχυρό και παντοδύναμο τέρας ο λαϊκισμός που κηδεμονεύει και «ελέγχει» τα πάντα στο δημόσιο βίο την τελευταία 5ετία και όχι μόνο.
H τοποθέτηση του κ. Φίλη για το δημοψήφισμα ότι είναι το… υπερόπλο της κυβέρνησης, δίνει ξεκάθαρα το στίγμα που επικρατεί στην κυβέρνηση σε σχέση με τους εταίρους.
Αν μπορούσε η κυβέρνηση, αν δεν έφτανε ο κόμπος στο χτένι από πλευράς έλλειψης ρευστότητας, δε θα κάθονταν να συζητήσει με τους δανειστές.
Ποιον (νομίζουν ότι) απειλούν με το δημοψήφισμα;
Ποιον απειλεί ο κ. Φίλης με την… τορπίλη του δημοψηφίσματος; Γιατί ένα δημοψήφισμα είναι υπερόπλο για μια χώρα που κινδυνεύει να εκδιωχτεί από μια οικονομική και κοινωνική ελίτ όπως είναι η ευρωπαϊκή οικογένεια; Ποια μολυσματική δύναμη και πιο δηλητήριο οδηγεί σύγχρονους ανθρώπους, που αναμφίβολα έχουν σπουδές και κατάρτιση σε κουβέντες και ρήσεις που παραπέμπουν σε… πόλεμο, που δείχνουν ότι υπάρχουν επιτιθέμενοι και αμυνόμενοι, «καλοί και κακοί», δίκαιοι και άδικοι;
Γιατί ένα δημοψήφισμα θα ήταν απειλή για την Ευρώπη; Μήπως γιατί θα κινδύνευε να βγάλει τη χώρα μας από την ελίτ, από τη ζώνη του ευρώ, άρα θα προκαλούσε ισχυρούς κλυδωνισμούς στην Ε.Ε.;
Αν είναι έτσι, το κακό που θα προξενηθεί από τον… αυτοπυροβολισμό στην Ελλάδα δεν τον σκέφτεται; Δηλαδή αν μπορούμε να βουλιάξουμε το καράβι των δίπλα, των εχθρών, αλλά παράλληλα αναγκαστικά αυτό θα «περνούσε» μέσα από το βύθισμα και του δικού μας καραβιού, θα το επιλέγαμε;
Και αυτό θα χρησιμοποιούνταν ως απειλή; Ποιο δηλητήριο, ποια ναρκωμένα εγκεφαλικά κύτταρα, ποια ιδεοληψία επιτρέπει τέτοιες προσεγγίσεις από ανθρώπους το 2015 στην Ευρώπη, που με όλα τα προβλήματά της, αποτελεί τον πιο ελκυστικό προορισμό για τη μισή ανθρωπότητα;
Αμείλικτα ερωτήματα
Μέχρι που επιτρέπονται οι… ακτιβισμοί της δημοκρατίας και οι απειλές για δημοψηφίσματα στην «πλάτη» ενός ταλαιπωρημένου και εξαπατημένου λαού, μετά από μια 5ετία κρίσης και εξάντλησης; Ποιος παρείσακτος, όψιμος, ανώριμος ή εμπειρότερος πολιτικός ηγέτης δικαιούται να «παίξει» στα ζάρια σημαντικές κατακτήσεις της χώρας που ήρθαν προ δεκαετιών;
Ποιος δικαιούται να μιλάει για τον κίνδυνο απαξίωσης της… αριστεράς – αν και εφόσον υπάρξει συμφωνία με μέτρα - δείχνοντας ότι ενδιαφέρεται περισσότερο για το… κόμμα και τη (διάσωση;) της ιδεολογίας, παρά για το καλό της χώρας;
Πώς είναι δυνατόν – σ’ αυτή τη συγκυρία πολέμου – να μπαίνουν διλήμματα που βάζουν στο ίδιο… τσουβάλι σοβαρότητας το μέλλον (οποιουδήποτε) κόμματος, από αυτό της χώρας και των εκατομμυρίων οικογενειών;
Ποια άρρωστη ιδεοληψία επιτρέπει τέτοιες ακροβασίες, που μολύνουν το δημόσιο διάλογο, μπερδεύουν την κοινή γνώμη και ασελγούν πάνω στον ταλαιπωρημένο ψηφοφόρο;
To δημοψήφισμα και τα ψέματα των κομμάτων στους πελάτες - ψηφοφόρους
Το δημοψήφισμα ασφαλώς και είναι μια δημοκρατική διαδικασία που χρησιμοποιείται από πολλούς λαούς και πολλές χώρες σε κρίσιμες – για το μέλλον τους – αποφάσεις. Το δημοψήφισμα όμως θέλει νηφαλιότητα, απαιτεί «καθαρή» κρίση, ξεκάθαρη γνώση 100% όλων των δεδομένων, κυρίως του μέλλοντος. Γνώση 100% κυρίως των μελλοντικών επιπτώσεων.
Μετά από τόσα χρόνια ταλαιπωρίας, σ’ έναν λαό οργισμένο, εν πολλοίς μπερδεμένο – και κυρίως εξαπατημένο - για τα αίτια της κρίσης, είναι μεγάλο ρίσκο. Τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια δυστυχώς δεν έχουν πει την αλήθεια στο λαό και τους πελάτες – ψηφοφόρους τους. Εύκολα, ένα δημοψήφισμα, αν χρησιμοποιήσει εκλογικά… υλικά μιας άλλης εποχής, δύναται να δώσει λαθεμένες αποφάσεις για τη νέα εποχή που έρχεται.
Γιατί, ο Έλληνας ψηφοφόρος έχει μάθει να ψηφίζει οπαδικά και κυρίως (πλέον) εκδικητικά…
Ένα δημοψήφισμα όμως, που θα καθορίσει τις επόμενες γενιές, απαιτεί ώριμη και δημιουργική σκέψη, μακριά από φράξιες, μυστικά, ψέματα, αυταπάτες, φήμες, μπλόφες, απειλές που «δέρνουν» ακόμη και τώρα το δημόσιο βίο…
www.bankingnews.gr
Αυτή την απίστευτη όσο και επικίνδυνη δήλωση έκανε ο λαλίστατος τελευταία κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Φίλης, δίνοντας το στίγμα – για πολλοστή φορά – του πως βλέπει τους δανειστές και τους εταίρους η κυβέρνηση!
Τους βλέπει ως… αντιπάλους, ως εχθρούς που επιβουλεύονται τη νέα λιτότητα για την Ελλάδα, που επιβουλεύονται τη δυστυχία της χώρας μας μέχρι την ολική καταστροφή της!
Αντί να βλέπει τους εταίρους ως συνεργάτες που συνδράμουν με τις τεχνικές γνώσεις, με το χρόνο και κυρίως με τα δανεικά κεφάλαια (των λαών τους) στη βοήθεια της Ελλάδας για να βγει από την κρίση, η κυβέρνηση βλέπει τους δανειστές ως εχθρούς!
Πρόκειται για μια άκρως επικίνδυνη όσο και αδιέξοδη θέση, γεμάτη δηλητήριο, που είναι εν πολλοίς υπεύθυνη για όλη την κατάντια της χώρας την τελευταία 5ετία των μνημονίων. Μια κατάντια που πάτησε πάνω στο λαϊκισμό και στο φθόνο, μια κατάντια αυταπάτης και εγκλωβισμού, που δηλητηρίασε την ψυχή του λαού και των ψηφοφόρων, που έφτασαν στο σημείο να λατρεύουν ανύπαρκτες δοξασίες και φθηνά ψέματα για τη φυγή από την κρίση.
Μέσα από αυτές τις δηλητηριασμένες λογικές, ότι οι ξένοι είναι ουσιαστικά εχθροί μας, γαλουχήθηκε, διογκώθηκε και έγινε ισχυρό και παντοδύναμο τέρας ο λαϊκισμός που κηδεμονεύει και «ελέγχει» τα πάντα στο δημόσιο βίο την τελευταία 5ετία και όχι μόνο.
H τοποθέτηση του κ. Φίλη για το δημοψήφισμα ότι είναι το… υπερόπλο της κυβέρνησης, δίνει ξεκάθαρα το στίγμα που επικρατεί στην κυβέρνηση σε σχέση με τους εταίρους.
Αν μπορούσε η κυβέρνηση, αν δεν έφτανε ο κόμπος στο χτένι από πλευράς έλλειψης ρευστότητας, δε θα κάθονταν να συζητήσει με τους δανειστές.
Ποιον (νομίζουν ότι) απειλούν με το δημοψήφισμα;
Ποιον απειλεί ο κ. Φίλης με την… τορπίλη του δημοψηφίσματος; Γιατί ένα δημοψήφισμα είναι υπερόπλο για μια χώρα που κινδυνεύει να εκδιωχτεί από μια οικονομική και κοινωνική ελίτ όπως είναι η ευρωπαϊκή οικογένεια; Ποια μολυσματική δύναμη και πιο δηλητήριο οδηγεί σύγχρονους ανθρώπους, που αναμφίβολα έχουν σπουδές και κατάρτιση σε κουβέντες και ρήσεις που παραπέμπουν σε… πόλεμο, που δείχνουν ότι υπάρχουν επιτιθέμενοι και αμυνόμενοι, «καλοί και κακοί», δίκαιοι και άδικοι;
Γιατί ένα δημοψήφισμα θα ήταν απειλή για την Ευρώπη; Μήπως γιατί θα κινδύνευε να βγάλει τη χώρα μας από την ελίτ, από τη ζώνη του ευρώ, άρα θα προκαλούσε ισχυρούς κλυδωνισμούς στην Ε.Ε.;
Αν είναι έτσι, το κακό που θα προξενηθεί από τον… αυτοπυροβολισμό στην Ελλάδα δεν τον σκέφτεται; Δηλαδή αν μπορούμε να βουλιάξουμε το καράβι των δίπλα, των εχθρών, αλλά παράλληλα αναγκαστικά αυτό θα «περνούσε» μέσα από το βύθισμα και του δικού μας καραβιού, θα το επιλέγαμε;
Και αυτό θα χρησιμοποιούνταν ως απειλή; Ποιο δηλητήριο, ποια ναρκωμένα εγκεφαλικά κύτταρα, ποια ιδεοληψία επιτρέπει τέτοιες προσεγγίσεις από ανθρώπους το 2015 στην Ευρώπη, που με όλα τα προβλήματά της, αποτελεί τον πιο ελκυστικό προορισμό για τη μισή ανθρωπότητα;
Αμείλικτα ερωτήματα
Μέχρι που επιτρέπονται οι… ακτιβισμοί της δημοκρατίας και οι απειλές για δημοψηφίσματα στην «πλάτη» ενός ταλαιπωρημένου και εξαπατημένου λαού, μετά από μια 5ετία κρίσης και εξάντλησης; Ποιος παρείσακτος, όψιμος, ανώριμος ή εμπειρότερος πολιτικός ηγέτης δικαιούται να «παίξει» στα ζάρια σημαντικές κατακτήσεις της χώρας που ήρθαν προ δεκαετιών;
Ποιος δικαιούται να μιλάει για τον κίνδυνο απαξίωσης της… αριστεράς – αν και εφόσον υπάρξει συμφωνία με μέτρα - δείχνοντας ότι ενδιαφέρεται περισσότερο για το… κόμμα και τη (διάσωση;) της ιδεολογίας, παρά για το καλό της χώρας;
Πώς είναι δυνατόν – σ’ αυτή τη συγκυρία πολέμου – να μπαίνουν διλήμματα που βάζουν στο ίδιο… τσουβάλι σοβαρότητας το μέλλον (οποιουδήποτε) κόμματος, από αυτό της χώρας και των εκατομμυρίων οικογενειών;
Ποια άρρωστη ιδεοληψία επιτρέπει τέτοιες ακροβασίες, που μολύνουν το δημόσιο διάλογο, μπερδεύουν την κοινή γνώμη και ασελγούν πάνω στον ταλαιπωρημένο ψηφοφόρο;
To δημοψήφισμα και τα ψέματα των κομμάτων στους πελάτες - ψηφοφόρους
Το δημοψήφισμα ασφαλώς και είναι μια δημοκρατική διαδικασία που χρησιμοποιείται από πολλούς λαούς και πολλές χώρες σε κρίσιμες – για το μέλλον τους – αποφάσεις. Το δημοψήφισμα όμως θέλει νηφαλιότητα, απαιτεί «καθαρή» κρίση, ξεκάθαρη γνώση 100% όλων των δεδομένων, κυρίως του μέλλοντος. Γνώση 100% κυρίως των μελλοντικών επιπτώσεων.
Μετά από τόσα χρόνια ταλαιπωρίας, σ’ έναν λαό οργισμένο, εν πολλοίς μπερδεμένο – και κυρίως εξαπατημένο - για τα αίτια της κρίσης, είναι μεγάλο ρίσκο. Τα πολιτικά κόμματα που κυβέρνησαν τα τελευταία 40 χρόνια δυστυχώς δεν έχουν πει την αλήθεια στο λαό και τους πελάτες – ψηφοφόρους τους. Εύκολα, ένα δημοψήφισμα, αν χρησιμοποιήσει εκλογικά… υλικά μιας άλλης εποχής, δύναται να δώσει λαθεμένες αποφάσεις για τη νέα εποχή που έρχεται.
Γιατί, ο Έλληνας ψηφοφόρος έχει μάθει να ψηφίζει οπαδικά και κυρίως (πλέον) εκδικητικά…
Ένα δημοψήφισμα όμως, που θα καθορίσει τις επόμενες γενιές, απαιτεί ώριμη και δημιουργική σκέψη, μακριά από φράξιες, μυστικά, ψέματα, αυταπάτες, φήμες, μπλόφες, απειλές που «δέρνουν» ακόμη και τώρα το δημόσιο βίο…
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών