Το επίτευγμα θεωρείται τεράστιο επιστημονικό άλμα, αλλά ταυτόχρονα εγείρει καίρια ηθικά ερωτήματα και προκαλεί δέος για το τι άλλο μπορεί να ξυπνήσει από την αιώνια παγωνιά.
Η παλαιοβοτανική άνοιξε ένα νέο, σχεδόν μεταφυσικό κεφάλαιο: για πρώτη φορά επιστήμονες κατάφεραν να «αναστήσουν» ένα φυτό που είχε παγώσει στη Σιβηρία επί 31.800 χρόνια.
Το επίτευγμα θεωρείται τεράστιο επιστημονικό άλμα, αλλά ταυτόχρονα εγείρει καίρια ηθικά ερωτήματα και προκαλεί δέος για το τι άλλο μπορεί να ξυπνήσει από την αιώνια παγωνιά.
Η ανακάλυψη στα βάθη της παγωμένης γης
Το 2007, σε βάθος 38 μέτρων κάτω από τον πάγο, κοντά στον ποταμό Kolyma, βρέθηκαν απολιθωμένοι σπόροι σε φωλιές αρχαίων αρκτικών σκίουρων.
Με ραδιοχρονολόγηση διαπιστώθηκε πως ανήκαν στο είδος Silene stenophylla, ένα φυτό που θεωρούνταν εξαφανισμένο και άνθιζε την εποχή του Πλειστόκαινου.
Η αιώνια παγωνιά λειτούργησε ως φυσικό ψυγείο, διατηρώντας τους ιστούς σε άψογη κατάσταση για δεκάδες χιλιάδες χρόνια.
Από σπόρο σε άνθος
Οι πρώτες προσπάθειες φύτρωσης απέτυχαν – τα έμβρυα των σπόρων είχαν υποστεί γενετικές βλάβες.
Η ομάδα της Svetlana Yashina από το Ινστιτούτο Κυτταρικής Βιοφυσικής της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών ακολούθησε νέα μέθοδο: εξήγαγε πλακουντιακό ιστό από άγουρους καρπούς και τον καλλιέργησε με μικροπολλαπλασιασμό στο εργαστήριο.
Το πείραμα στέφθηκε με επιτυχία: τα φυτά αναπτύχθηκαν, άνθισαν και παρήγαγαν νέα σπόρια με 100% βλαστικότητα, αποδεικνύοντας ότι το είδος μπορούσε να αποκατασταθεί πλήρως.
Αρχαία μορφολογία, νέα δεδομένα
Η αναγεννημένη Silene stenophylla εμφανίζει διαφορές από τους σημερινούς συγγενείς της που απαντώνται στην Ανατολική Σιβηρία και τη βόρεια Ιαπωνία.
Τα άνθη της έχουν πιο μακριούς και πιο αραιά τοποθετημένους πέταλους – πιθανή προσαρμογή στις ακραίες κλιματικές συνθήκες του Πλειστόκαινου.
Οι επιστήμονες το αποδίδουν σε «φαινοτυπική πλαστικότητα», δηλαδή στην ικανότητα ενός οργανισμού να μεταβάλλει τη μορφή του ανάλογα με το περιβάλλον.
Πρόκειται για πολυετές φυτό ύψους 7–20 εκατοστών με στενά, χνουδωτά φύλλα και άνθη λευκά έως ανοιχτά μοβ.
Οι νέοι σπόροι φυλάσσονται πλέον στο Παγκόσμιο Σπερματοστάσιο στη Svalbard (Νορβηγία).
Τι σημαίνει για το μέλλον
Η επιτυχία δεν αφορά μόνο την παλαιοβοτανική· ανοίγει προοπτικές στη βιοτεχνολογία, στη μελέτη της εξέλιξης και στην κατανόηση των κλιματικών αλλαγών.
Οι μέθοδοι καλλιέργειας ιστών που εφαρμόστηκαν μπορούν να αξιοποιηθούν για τη διάσωση σύγχρονων ειδών μέσω κλωνοποίησης.
Το πείραμα άναψε και τη συζήτηση για το αν παρόμοιες τεχνικές θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε εξαφανισμένα ζώα όπως ο μαλλιαρός μαμούθ, του οποίου DNA έχει επίσης διασωθεί στον πάγο.
Αν και η αναβίωση ζώων είναι πολύ πιο σύνθετη και ηθικά αμφιλεγόμενη, η Silene αποδεικνύει ότι ο γενετικός κώδικας μπορεί να παραμένει ζωντανός ακόμη και μετά από δεκάδες χιλιετίες.
Ένα ταπεινό άνθος από τα βάθη των παγετώνων φέρνει την επιστήμη αντιμέτωπη με το πιο καίριο ερώτημα: αν μπορούμε να φέρουμε πίσω στη ζωή οργανισμούς από το μακρινό παρελθόν, πόσο μακριά είμαστε από το να το επιχειρήσουμε και για τον ίδιο τον κόσμο που χάσαμε;
www.bankingnews.gr
Το επίτευγμα θεωρείται τεράστιο επιστημονικό άλμα, αλλά ταυτόχρονα εγείρει καίρια ηθικά ερωτήματα και προκαλεί δέος για το τι άλλο μπορεί να ξυπνήσει από την αιώνια παγωνιά.
Η ανακάλυψη στα βάθη της παγωμένης γης
Το 2007, σε βάθος 38 μέτρων κάτω από τον πάγο, κοντά στον ποταμό Kolyma, βρέθηκαν απολιθωμένοι σπόροι σε φωλιές αρχαίων αρκτικών σκίουρων.
Με ραδιοχρονολόγηση διαπιστώθηκε πως ανήκαν στο είδος Silene stenophylla, ένα φυτό που θεωρούνταν εξαφανισμένο και άνθιζε την εποχή του Πλειστόκαινου.
Η αιώνια παγωνιά λειτούργησε ως φυσικό ψυγείο, διατηρώντας τους ιστούς σε άψογη κατάσταση για δεκάδες χιλιάδες χρόνια.
Από σπόρο σε άνθος
Οι πρώτες προσπάθειες φύτρωσης απέτυχαν – τα έμβρυα των σπόρων είχαν υποστεί γενετικές βλάβες.
Η ομάδα της Svetlana Yashina από το Ινστιτούτο Κυτταρικής Βιοφυσικής της Ρωσικής Ακαδημίας Επιστημών ακολούθησε νέα μέθοδο: εξήγαγε πλακουντιακό ιστό από άγουρους καρπούς και τον καλλιέργησε με μικροπολλαπλασιασμό στο εργαστήριο.
Το πείραμα στέφθηκε με επιτυχία: τα φυτά αναπτύχθηκαν, άνθισαν και παρήγαγαν νέα σπόρια με 100% βλαστικότητα, αποδεικνύοντας ότι το είδος μπορούσε να αποκατασταθεί πλήρως.
Αρχαία μορφολογία, νέα δεδομένα
Η αναγεννημένη Silene stenophylla εμφανίζει διαφορές από τους σημερινούς συγγενείς της που απαντώνται στην Ανατολική Σιβηρία και τη βόρεια Ιαπωνία.
Τα άνθη της έχουν πιο μακριούς και πιο αραιά τοποθετημένους πέταλους – πιθανή προσαρμογή στις ακραίες κλιματικές συνθήκες του Πλειστόκαινου.
Οι επιστήμονες το αποδίδουν σε «φαινοτυπική πλαστικότητα», δηλαδή στην ικανότητα ενός οργανισμού να μεταβάλλει τη μορφή του ανάλογα με το περιβάλλον.
Πρόκειται για πολυετές φυτό ύψους 7–20 εκατοστών με στενά, χνουδωτά φύλλα και άνθη λευκά έως ανοιχτά μοβ.
Οι νέοι σπόροι φυλάσσονται πλέον στο Παγκόσμιο Σπερματοστάσιο στη Svalbard (Νορβηγία).
Τι σημαίνει για το μέλλον
Η επιτυχία δεν αφορά μόνο την παλαιοβοτανική· ανοίγει προοπτικές στη βιοτεχνολογία, στη μελέτη της εξέλιξης και στην κατανόηση των κλιματικών αλλαγών.
Οι μέθοδοι καλλιέργειας ιστών που εφαρμόστηκαν μπορούν να αξιοποιηθούν για τη διάσωση σύγχρονων ειδών μέσω κλωνοποίησης.
Το πείραμα άναψε και τη συζήτηση για το αν παρόμοιες τεχνικές θα μπορούσαν να εφαρμοστούν σε εξαφανισμένα ζώα όπως ο μαλλιαρός μαμούθ, του οποίου DNA έχει επίσης διασωθεί στον πάγο.
Αν και η αναβίωση ζώων είναι πολύ πιο σύνθετη και ηθικά αμφιλεγόμενη, η Silene αποδεικνύει ότι ο γενετικός κώδικας μπορεί να παραμένει ζωντανός ακόμη και μετά από δεκάδες χιλιετίες.
Ένα ταπεινό άνθος από τα βάθη των παγετώνων φέρνει την επιστήμη αντιμέτωπη με το πιο καίριο ερώτημα: αν μπορούμε να φέρουμε πίσω στη ζωή οργανισμούς από το μακρινό παρελθόν, πόσο μακριά είμαστε από το να το επιχειρήσουμε και για τον ίδιο τον κόσμο που χάσαμε;
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών