γράφει : Νίκος Θεοδωρόπουλος
O εκλογικός στόχος του Κινήματος Αλλαγής είναι η κατάκτηση διψήφιου ποσοστού
Το πολιτικό παρελθόν και η έως τώρα διαδρομή του Δημήτρη Χατζησωκράτη και σήμερα μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Κινήματος Αλλαγής και της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ, του επιτρέπουν να βάλει στη «ζυγαριά» και να κρίνει την πορεία της ως αριστερή κυβέρνηση.
Ο κ. Δ. Χατζησωκράτης διερωτάται πόσο αριστερός είσαι όταν βάζεις σε εφαρμογή το νόμο Κατρούγκαλου ενώ αναγνωρίζει ως θετική εξέλιξη τη μη περικοπή των συντάξεων και σημειώνει ότι η ίδια η κυβέρνηση τη θεσμοθέτησε χωρίς καμία υποχρέωση.
Επίσης χαρακτηρίζει θετική την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να φέρει στο τραπέζι τη συμφωνία των Πρεσπών.
Ο κ Δημήτρης Χατζησωκράτης είναι κατηγορηματικός όταν τέθηκε το ερώτημα για μετεκλογική συνεργασία του ΚΙΝΑΛ με τη Ν.Δ.
Μιλά για τον εκλογικό στόχο του Κινήματος Αλλαγής που τον προσδιόρισε σε διψήφιο ποσοστό στις επερχόμενες εθνικές εκλογές.
Κάνει λόγο για «αρένα λάσπης» από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ με το άνοιγμα των λογαριασμών του Κώστα Σημίτη.
Στο θέμα της εκκλησίας λέει ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει το «μέταλλο» που επέδειξε ο Κώστας Σημίτης όταν ήρθε αντιμέτωπος με την εκκλησία στο θέμα των ταυτοτήτων.
Το μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Κινήματος Αλλαγής και της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ διατυπώνει τους φόβους τους και τους κινδύνους που διατρέχει η οικονομία και επισημαίνει ότι η διαχείριση της κρίσης εκφεύγει από τις δυνατότητες ενός κόμματος.
Τονίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ενόψει του οιωνεί 4ου Μνημονίου.
Ακολουθεί η συνέντευξη του Δημήτρη Χατζησωκράτη στο δημοσιογράφο Νίκο Θεοδωρόπουλο.
Πως θα περιγράφατε τη διακυβέρνηση της χώρας από το ΣΥΡΙΖΑ. Δίνει έναν αριστερό τόνο με τις επιλογές της ή χάθηκε μέσα στα Μνημόνια και στις υποχρεώσεις που ανέλαβε;
Η διακυβέρνηση της χώρας είναι από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ!
Το γεγονός αυτό βάζει την καθοριστική σφραγίδα του στην κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ τόσο από τον Ιανουάριο του 2015, όσο και κυρίως από τον Σεπτέμβριο του 2015!
Το σύνθημα “θα καταργήσουμε με ένα νόμο σε ένα άρθρο τα Μνημόνια”, η περίοδος Βαρουφάκη, το δημοψήφισμα, η kolotoumba, το 3ο αχρείαστο Μνημόνιο, τα “ναι σε όλα”, η υποταγή ολόκληρης της οικονομικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων στο κυνήγι των υπερπλεονασμάτων δίνουν και τον ακριβή χαρακτήρα της συμβολής του ΣΥΡΙΖΑ.
Η έξοδος από τα Μνημόνια μπορεί να είναι μια ευκαιρία για το ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίσει ένα αριστερό προφίλ;
Οι προσλήψεις, η μη περικοπή των συντάξεων είναι επιλογές προς αυτή την κατεύθυνση;
Η χώρα, με τις επιλογές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έχει βγει τυπικά από το 3ο Μνημόνιο.
Όμως, με τις συνθληπτικές δεσμεύσεις για τα πλεονάσματα του 3,5%, ως και το 2021, και του 2,2% μέχρι το 2060, τη μη διευθέτησης του δημοσίου χρέους με τη συμπερίληψη όλων των μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων, που είχαν, στη βάση των δεσμεύσεων του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012, επανασυνομολογηθεί και το 2016, θα βιώσουμε μια πολύ δύσκολη πορεία, όπου οι απολύτως αναγκαίοι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα διασφαλίζονται.
Η πορεία των δύο τελευταίων χρόνων είναι ουδόλως ενθαρρυντική.
Η μη περαιτέρω περικοπή των συντάξεων, μέχρι και 18%, από 1/1/2019 αποτελεί βεβαίως ένα ανακουφιστικό μέτρο για τους συνταξιούχους, μετά την αφαίμαξή τους με τα αλλεπάλληλα μέτρα της 3ετίας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!
Δεν ενδυναμώνει όμως το ...αριστερό προφίλ!
Και αυτό γιατί πρόκειται για άρση περιοριστικού μέτρου, που η ίδια η κυβέρνηση θεσμοθέτησε, ως μη όφειλε.
Ακόμη περισσότερο γιατί παραμένει σε ισχύ ο καταστροφικός νόμος Κατρούγκαλου, με ακραίες ανισότητες σε συνταξιούχους του ίδιου προφίλ, και χαμηλότερες συντάξεις έως και 35% στους νέους συνταξιούχους.
Και όλα αυτά χωρίς καν να αντιμετωπίζεται το ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας...
Για τις προσλήψεις ας μη μιλήσουμε περισσότερο, ιδιαιτέρως κάτω από το φως των περίφημων 10.000 προσλήψεων στο δημόσιο, αφού μετεγγράφονται(;) εκτός δημοσίου οι παπάδες!
Οι εν γένει προσλήψεις στο δημόσιο δεν είναι αριστερή πολιτική.
Η συμφωνία των Πρεσπών για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι προϊόν πιέσεων από το διεθνή παράγοντα, ή δείχνει πρόθεση και διάθεση να λύσει ένα χρόνιο πρόβλημα της χώρας;
Δεν νομίζω πως υπάρχει η οποιαδήποτε αμφιβολία ότι ο χρονισμός της επίλυσης της εκκρεμότητας με τη FYROM έχει βαθύτατα επηρεασθεί από τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της Ε.Ε. και των ΗΠΑ!
Και μόνο η αθρόα παρέλαση κορυφαίων ηγετών και παραγόντων στη γειτονική χώρα το πιστοποιεί.
Το γεγονός αυτό φυσικά και δεν μειώνει το κατ΄αρχή θετικό της απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ να συνταχθεί και να φέρει προς επίλυση ένα από τα χρονίζοντα αγκάθια στην εξωτερική πολιτική της χώρας μας.
Μένει βεβαίως να παρακολουθήσουμε και την τελική έκβαση αυτής της πρωτοβουλίας...
Οι συνταγματικές αλλαγές που έχουν ως επίκεντρο την Εκκλησία είναι πρωτοβουλίες που έπρεπε να ληφθούν είναι ικανοποιητικές ή τις χαρακτηρίζουν η ατολμία καθώς δεν ικανοποιεί την αριστερή πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ;
Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η «ιστορική συμφωνία», που υποβιβάστηκε αμέσως από τον Αρχιεπίσκοπο σε «πλαίσιο συμφωνίας» για να ακυρωθεί στην ουσία της από την Ιερά Σύνοδο, είχα επισημάνει: «Από τον υπεσχημένο "διαχωρισμό κράτους- εκκλησίας" στην μετατόπιση των τελευταίων ημερών στη "διάκριση των ρόλων" για να καταλήξουν στον... "εξορθολογισμό των σχέσεων" με τα περίφημα 15 σημεία της συμφωνίας και το προοίμιο του Συντάγματος άθικτο!
Δεν το λες και ... συνέπεια!».
Με τον τρόπο που μας έλεγαν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια εμφανίστηκε και ο διαχωρισμός (;) εκκλησίας και κράτους!».
Το ζητούμενο για την αριστερά είναι και παραμένει η αποκρατικοποίηση της εκκλησίας και η αποεκκλησιαστικοποίηση του κράτους".
Θρησκευτική ουδετερότητα με την παραμονή του προοιμίου του Συντάγματος ως έχει, την παραμονή των συμβόλων, της μισθοδοσίας των κληρικών και πάλι από το δημόσιο απλά με αλλαγή του τρόπου και παροχής μέσω επιδότησης δεν υφίσταται καν.
Πρόκειται για μία οπισθοχώρηση της κυβέρνησης από πάγιες θέσεις της Αριστεράς για το θέμα του διαχωρισμού εκκλησίας-κράτους.
Μετά την πρόσφατη απόφαση της Ιεράς Συνόδου μπαίνουμε σε πολύ δύσκολες ατραπούς.
Ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορέσει να επιδείξει, σε κάποιο έστω από τα 15 σημεία που το θεωρεί σημαντικό και συμβατό με τις πάγιες θέσεις της Αριστεράς, το “ μέταλλο” που επέδειξε με την διαγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες που επέδειξε ο διωκόμενος σήμερα Κώστας Σημίτης;
Η Συνταγματική αναθεώρηση είναι μία ευκαιρία να συμπεριλάβει και άλλα θέματα για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους. Ποια είναι αυτά ;
Ας ξεκινήσουμε με τον προβληματισμό: Χρειάζονταν η αναθεώρηση;
Η απάντηση είναι αβίαστη.
Βεβαίως! Η απολύτως αναγκαία ενίσχυση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και η αναβάθμιση του κύρους των θεσμών και του κράτους δικαίου έπρεπε να περάσουν μέσα από την αποτύπωσή τους με συγκεκριμένες διατάξεις στον καταστατικό χάρτη της χώρας.
Η κυβέρνηση, επί δυόμισι χρόνια, συνειδητά καθυστερούσε να την φέρει στον χώρο όπου στις δημοκρατίες συντελείται.
Στη βουλή. Αφού πρώτα καταναλώθηκε σε ανούσιες εξωθεσμικές και παρακοινοβουλευτικές διαδικασίες. Και από την πρόσφατη συζήτηση στη βουλή διαπιστώθηκε πλήρως ότι οι μεγάλες θεσμικές αλλαγές, που έχει ανάγκη ο τόπος δεν μπορούν να υλοποιηθούν όταν εντάσσονται στους εκλογικούς σχεδιασμούς!
Το κλίμα της ακραίας πόλωσης, με τη σπίλωση των πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης, με ακραία έκφραση το άνοιγμα των λογαριασμών του Κώστα Σημίτη και της οικογένειάς του, με “ παραγγελία” της Αρχής Νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, που δεν είναι δικαστική αρχή, έχει παροξυνθεί.
Αντί ενός στοιχειωδώς συναινετικού πνεύματος μια “ αρένα λάσπης”.
Είναι ακριβώς ότι δεν θα έπρεπε να συμβαίνει σε μια φάση συνταγματικής αναθεώρησης.
Οι συγκεκριμένες προτάσεις τόσο της κυβέρνησης όσο και των κομμάτων της αντιπολίτευσης πολύ λίγο, επί της ουσίας θα μετρήσουν.
Γι’ αυτό και ως Κίνημα Αλλαγής είχαμε και έχουμε περιοριστεί σε περιορισμένες κρίσιμες αλλαγές που θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να προχωρήσουν.
Τώρα εκ των πραγμάτων θα ήταν σημαντική πρόοδος να προωθηθεί έστω μια λιτή αναθεώρηση, που θα διασφαλίζει τουλάχιστον τη δυνατότητα ευκολότερης αλλαγής του Συντάγματος με τροποποίηση του οικείου άρθρου 110, την κατάργηση των προνομίων του πολιτικού προσωπικού (άρθρο 86), της βουλευτικής ασυλίας (άρθρο 62), τον περιορισμό των βουλευτικών θητειών, το ασυμβίβαστο των κομματικών αξιωμάτων και δημοσίων λειτουργιών.
Το 2019 είναι έτος εθνικών εκλογών. Οι τρέχουσες δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα έως 10 μονάδες στη Νέα Δημοκρατία και το Κίνημα Αλλαγής με δυσκολία εμφανίζεται να λαμβάνει διψήφιο ποσοστό. Το ΚΙΝΑΛ είναι σε θέση να κερδίσει ψηφοφόρους από τη φθορά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ;
Ορθώς αναφερθήκατε στην κύρια στόχευση του Κινήματος Αλλαγής.
Διεκδικούμε μια ισχυρή παρουσία του κόμματός μας, που για να είναι και αποτελεσματική πρέπει να αποτυπωθεί με διψήφια καταγραφή! Αυτό είναι και το στοίχημά μας.
Υποστηρίζω σταθερά ότι η μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων προς τη δική μας κάλπη είναι αυτή του ευρύτερου προοδευτικού και κεντροαριστερού χώρου, που στη λαίλαπα της κρίσης και εξ αιτίας των παραλήψεων, αδυναμιών, αλλά και λαθών των ηγεσιών των κομμάτων της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης, θεώρησαν ότι η λύση θα είναι ο εμφανισθείς ριζοσπαστισμός του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά πολύ σύντομα, με τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ, οι προσδοκίες τους διαψεύσθηκαν παταγωδώς.
Φυσικά οι πολίτες αυτοί είναι σήμερα πολύ περισσότερο... “υποψιασμένοι” και δικαιολογημένα δύσπιστοι.
Προγραμματική επάρκεια, ανανέωση σε πρακτικές, λόγο και πρόσωπα και προπάντων συνεχής παρουσία μας στην καθημερινότητα αποτελούν πεδία στα οποία το Κίνημα Αλλαγής είναι υποχρεωμένο να δίνει καθημερινά εξετάσεις.
Θέλετε να σχολιάσετε το γεγονός ότι ο ιδρυτής της ΔΗΜΑΡ κ. Φώτης Κουβέλης σήμερα είναι υπουργός της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ;
Όχι! Δεν νομίζω ότι έχω να προσθέσω κάτι στην εικόνα, που έχει σχηματίσει ο προοδευτικός κόσμος.
Η χώρα πότε θα ξεφύγει από τη μέγγενη της κρίσης ;
Επαναλαμβάνουμε συνεχώς ότι η έξοδος από τα μνημόνια δεν μας οδηγεί αυτομάτως σε ασφαλή και οριστική έξοδο από την κρίση. Η ασφαλής και οριστική έξοδος από την κρίση προϋποθέτει:
- Μέτρα ελάφρυνσης του χρέους και μείωση του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος από το 3,5% στο 2%.
- Ένα εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων με δέσμευση του συνόλου των κοινοβουλευτικών δημοκρατικών δυνάμεων
- Ένα πρόγραμμα επενδύσεων της τάξης των 100δις για την επόμενη πενταετία
- Εθνική στρατηγική για το ιδιωτικό χρέος
- Σχέδιο για την αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου
- Συμφωνημένο οδικό χάρτη μακροχρόνιας σταθερότητας και μεταρυθμίσεων για την παιδεία
- Νέο κοινωνικό συμβόλαιο κατοχύρωσης των κοινωνικών δικαιωμάτων
- Κοινωνικό συμβόλαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Είναι εφικτά όσα προαναγγέλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Θα συνεργαστείτε με τη ΝΔ αν δεν έχει αυτοδυναμία;
Το ζήτημα δεν είναι αν οι προεκλογικές εξαγγελίες της ΝΔ είναι εφικτές!
Με πεπερασμένους πόρους, με τον δημοσιονομικό κορσέ του οιονεί 4ου Μνημονίου, το οποιοδήποτε κόμμα, αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση του τόπου, θα υποχρεωθεί να κάνει επιλογές.
Δεν γίνεται να τα έχει καλά με όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Και ο Κυρ. Μητσοτάκης, ακόμα και προεκλογικά, κάνει τις επιλογές του. Ποντάρει στην παραγωγική ανασυγκρότηση.
Πράγμα ορθόν, αλλά ατελέσφορο γιατί “υποχρεώνεται” να ξεχνάει, ή για να μην τον αδικήσουμε τελείως, να υποβαθμίζει επικίνδυνα την αναγκαία αναδιανομή υπέρ των ασθενέστερων, που οφείλει να συμβαδίζει και να είναι και δίκαιη!
Επαναλαμβάνουμε συνεχώς: Σήμερα, το 2018, ο δρόμος για μια σταθερή πορεία εξόδου από την κρίση εκφεύγει από τις δυνατότητες διαχείρισης ενός μόνο κόμματος!
Είμαστε βαθύτατα πεπεισμένοι ότι η χώρα μας στη φάση αυτή, μετά το 3ο Μνημόνιο και εντός ενός οιονεί 4ου Μνημονίου, χρειάζεται μια κυβέρνηση της ευρύτατης στήριξης όλων των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων του δημοκρατικού τόξου στη βάση ενός προγράμματος ανάταξης και ανασυγκρότησης και σταθερών διεκδικήσεων απέναντι στους εταίρους μας.
Αγωνιζόμαστε να μην υπάρξει αυτοδυναμία κανενός κόμματος.
Εν προκειμένω, με βάση τις δημοσκοπήσεις, της ΝΔ.
Έχουμε, πλειστάκις, διακηρύξει ότι διεκδικούμε την τρίτη εντολή ώστε να θέσουμε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις ευθύνες τους.
Για εμάς αυτός είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος που η χώρα μας πρέπει να βαδίσει στο προσεχές διάστημα.
Γι αυτό και αποκλείουμε μια μονομερή συνεργασία με το πρώτο κόμμα για σχηματισμό κυβέρνησης.
Στη δηλωμένη άρνηση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχουν σε μια τέτοια κυβέρνηση εθνικής ευθύνης απαντούμε: Η ετυμηγορία της κάλπης θα δείξει και θα υποχρεώσει...
Η όσο το δυνατόν ισχυρότερη παρουσία του ΚΙΝΑΛ αποτελεί καθοριστική προϋπόθεση.
www.bankingnews.gr
Ο κ. Δ. Χατζησωκράτης διερωτάται πόσο αριστερός είσαι όταν βάζεις σε εφαρμογή το νόμο Κατρούγκαλου ενώ αναγνωρίζει ως θετική εξέλιξη τη μη περικοπή των συντάξεων και σημειώνει ότι η ίδια η κυβέρνηση τη θεσμοθέτησε χωρίς καμία υποχρέωση.
Επίσης χαρακτηρίζει θετική την απόφαση του ΣΥΡΙΖΑ να φέρει στο τραπέζι τη συμφωνία των Πρεσπών.
Ο κ Δημήτρης Χατζησωκράτης είναι κατηγορηματικός όταν τέθηκε το ερώτημα για μετεκλογική συνεργασία του ΚΙΝΑΛ με τη Ν.Δ.
Μιλά για τον εκλογικό στόχο του Κινήματος Αλλαγής που τον προσδιόρισε σε διψήφιο ποσοστό στις επερχόμενες εθνικές εκλογές.
Κάνει λόγο για «αρένα λάσπης» από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ με το άνοιγμα των λογαριασμών του Κώστα Σημίτη.
Στο θέμα της εκκλησίας λέει ότι ο Αλέξης Τσίπρας δεν έχει το «μέταλλο» που επέδειξε ο Κώστας Σημίτης όταν ήρθε αντιμέτωπος με την εκκλησία στο θέμα των ταυτοτήτων.
Το μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Κινήματος Αλλαγής και της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ διατυπώνει τους φόβους τους και τους κινδύνους που διατρέχει η οικονομία και επισημαίνει ότι η διαχείριση της κρίσης εκφεύγει από τις δυνατότητες ενός κόμματος.
Τονίζει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ και η Νέα Δημοκρατία πρέπει να αναλάβουν τις ευθύνες τους, ενόψει του οιωνεί 4ου Μνημονίου.
Ακολουθεί η συνέντευξη του Δημήτρη Χατζησωκράτη στο δημοσιογράφο Νίκο Θεοδωρόπουλο.
Πως θα περιγράφατε τη διακυβέρνηση της χώρας από το ΣΥΡΙΖΑ. Δίνει έναν αριστερό τόνο με τις επιλογές της ή χάθηκε μέσα στα Μνημόνια και στις υποχρεώσεις που ανέλαβε;
Η διακυβέρνηση της χώρας είναι από τον ΣΥΡΙΖΑ και τους ΑΝΕΛ!
Το γεγονός αυτό βάζει την καθοριστική σφραγίδα του στην κυβερνητική πορεία του ΣΥΡΙΖΑ τόσο από τον Ιανουάριο του 2015, όσο και κυρίως από τον Σεπτέμβριο του 2015!
Το σύνθημα “θα καταργήσουμε με ένα νόμο σε ένα άρθρο τα Μνημόνια”, η περίοδος Βαρουφάκη, το δημοψήφισμα, η kolotoumba, το 3ο αχρείαστο Μνημόνιο, τα “ναι σε όλα”, η υποταγή ολόκληρης της οικονομικής πολιτικής των τελευταίων χρόνων στο κυνήγι των υπερπλεονασμάτων δίνουν και τον ακριβή χαρακτήρα της συμβολής του ΣΥΡΙΖΑ.
Η έξοδος από τα Μνημόνια μπορεί να είναι μια ευκαιρία για το ΣΥΡΙΖΑ να εμφανίσει ένα αριστερό προφίλ;
Οι προσλήψεις, η μη περικοπή των συντάξεων είναι επιλογές προς αυτή την κατεύθυνση;
Η χώρα, με τις επιλογές των ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ, έχει βγει τυπικά από το 3ο Μνημόνιο.
Όμως, με τις συνθληπτικές δεσμεύσεις για τα πλεονάσματα του 3,5%, ως και το 2021, και του 2,2% μέχρι το 2060, τη μη διευθέτησης του δημοσίου χρέους με τη συμπερίληψη όλων των μεσοπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων μέτρων, που είχαν, στη βάση των δεσμεύσεων του Eurogroup του Νοεμβρίου του 2012, επανασυνομολογηθεί και το 2016, θα βιώσουμε μια πολύ δύσκολη πορεία, όπου οι απολύτως αναγκαίοι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι θα διασφαλίζονται.
Η πορεία των δύο τελευταίων χρόνων είναι ουδόλως ενθαρρυντική.
Η μη περαιτέρω περικοπή των συντάξεων, μέχρι και 18%, από 1/1/2019 αποτελεί βεβαίως ένα ανακουφιστικό μέτρο για τους συνταξιούχους, μετά την αφαίμαξή τους με τα αλλεπάλληλα μέτρα της 3ετίας ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ!
Δεν ενδυναμώνει όμως το ...αριστερό προφίλ!
Και αυτό γιατί πρόκειται για άρση περιοριστικού μέτρου, που η ίδια η κυβέρνηση θεσμοθέτησε, ως μη όφειλε.
Ακόμη περισσότερο γιατί παραμένει σε ισχύ ο καταστροφικός νόμος Κατρούγκαλου, με ακραίες ανισότητες σε συνταξιούχους του ίδιου προφίλ, και χαμηλότερες συντάξεις έως και 35% στους νέους συνταξιούχους.
Και όλα αυτά χωρίς καν να αντιμετωπίζεται το ασφαλιστικό πρόβλημα της χώρας...
Για τις προσλήψεις ας μη μιλήσουμε περισσότερο, ιδιαιτέρως κάτω από το φως των περίφημων 10.000 προσλήψεων στο δημόσιο, αφού μετεγγράφονται(;) εκτός δημοσίου οι παπάδες!
Οι εν γένει προσλήψεις στο δημόσιο δεν είναι αριστερή πολιτική.
Η συμφωνία των Πρεσπών για την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ είναι προϊόν πιέσεων από το διεθνή παράγοντα, ή δείχνει πρόθεση και διάθεση να λύσει ένα χρόνιο πρόβλημα της χώρας;
Δεν νομίζω πως υπάρχει η οποιαδήποτε αμφιβολία ότι ο χρονισμός της επίλυσης της εκκρεμότητας με τη FYROM έχει βαθύτατα επηρεασθεί από τις γεωστρατηγικές επιδιώξεις της Ε.Ε. και των ΗΠΑ!
Και μόνο η αθρόα παρέλαση κορυφαίων ηγετών και παραγόντων στη γειτονική χώρα το πιστοποιεί.
Το γεγονός αυτό φυσικά και δεν μειώνει το κατ΄αρχή θετικό της απόφασης του ΣΥΡΙΖΑ να συνταχθεί και να φέρει προς επίλυση ένα από τα χρονίζοντα αγκάθια στην εξωτερική πολιτική της χώρας μας.
Μένει βεβαίως να παρακολουθήσουμε και την τελική έκβαση αυτής της πρωτοβουλίας...
Οι συνταγματικές αλλαγές που έχουν ως επίκεντρο την Εκκλησία είναι πρωτοβουλίες που έπρεπε να ληφθούν είναι ικανοποιητικές ή τις χαρακτηρίζουν η ατολμία καθώς δεν ικανοποιεί την αριστερή πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ;
Από την πρώτη στιγμή που ανακοινώθηκε η «ιστορική συμφωνία», που υποβιβάστηκε αμέσως από τον Αρχιεπίσκοπο σε «πλαίσιο συμφωνίας» για να ακυρωθεί στην ουσία της από την Ιερά Σύνοδο, είχα επισημάνει: «Από τον υπεσχημένο "διαχωρισμό κράτους- εκκλησίας" στην μετατόπιση των τελευταίων ημερών στη "διάκριση των ρόλων" για να καταλήξουν στον... "εξορθολογισμό των σχέσεων" με τα περίφημα 15 σημεία της συμφωνίας και το προοίμιο του Συντάγματος άθικτο!
Δεν το λες και ... συνέπεια!».
Με τον τρόπο που μας έλεγαν ότι θα σκίσουν τα μνημόνια εμφανίστηκε και ο διαχωρισμός (;) εκκλησίας και κράτους!».
Το ζητούμενο για την αριστερά είναι και παραμένει η αποκρατικοποίηση της εκκλησίας και η αποεκκλησιαστικοποίηση του κράτους".
Θρησκευτική ουδετερότητα με την παραμονή του προοιμίου του Συντάγματος ως έχει, την παραμονή των συμβόλων, της μισθοδοσίας των κληρικών και πάλι από το δημόσιο απλά με αλλαγή του τρόπου και παροχής μέσω επιδότησης δεν υφίσταται καν.
Πρόκειται για μία οπισθοχώρηση της κυβέρνησης από πάγιες θέσεις της Αριστεράς για το θέμα του διαχωρισμού εκκλησίας-κράτους.
Μετά την πρόσφατη απόφαση της Ιεράς Συνόδου μπαίνουμε σε πολύ δύσκολες ατραπούς.
Ο Αλέξης Τσίπρας θα μπορέσει να επιδείξει, σε κάποιο έστω από τα 15 σημεία που το θεωρεί σημαντικό και συμβατό με τις πάγιες θέσεις της Αριστεράς, το “ μέταλλο” που επέδειξε με την διαγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες που επέδειξε ο διωκόμενος σήμερα Κώστας Σημίτης;
Η Συνταγματική αναθεώρηση είναι μία ευκαιρία να συμπεριλάβει και άλλα θέματα για την εύρυθμη λειτουργία του κράτους. Ποια είναι αυτά ;
Ας ξεκινήσουμε με τον προβληματισμό: Χρειάζονταν η αναθεώρηση;
Η απάντηση είναι αβίαστη.
Βεβαίως! Η απολύτως αναγκαία ενίσχυση της αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και η αναβάθμιση του κύρους των θεσμών και του κράτους δικαίου έπρεπε να περάσουν μέσα από την αποτύπωσή τους με συγκεκριμένες διατάξεις στον καταστατικό χάρτη της χώρας.
Η κυβέρνηση, επί δυόμισι χρόνια, συνειδητά καθυστερούσε να την φέρει στον χώρο όπου στις δημοκρατίες συντελείται.
Στη βουλή. Αφού πρώτα καταναλώθηκε σε ανούσιες εξωθεσμικές και παρακοινοβουλευτικές διαδικασίες. Και από την πρόσφατη συζήτηση στη βουλή διαπιστώθηκε πλήρως ότι οι μεγάλες θεσμικές αλλαγές, που έχει ανάγκη ο τόπος δεν μπορούν να υλοποιηθούν όταν εντάσσονται στους εκλογικούς σχεδιασμούς!
Το κλίμα της ακραίας πόλωσης, με τη σπίλωση των πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης, με ακραία έκφραση το άνοιγμα των λογαριασμών του Κώστα Σημίτη και της οικογένειάς του, με “ παραγγελία” της Αρχής Νομιμοποίησης εσόδων από παράνομες δραστηριότητες, που δεν είναι δικαστική αρχή, έχει παροξυνθεί.
Αντί ενός στοιχειωδώς συναινετικού πνεύματος μια “ αρένα λάσπης”.
Είναι ακριβώς ότι δεν θα έπρεπε να συμβαίνει σε μια φάση συνταγματικής αναθεώρησης.
Οι συγκεκριμένες προτάσεις τόσο της κυβέρνησης όσο και των κομμάτων της αντιπολίτευσης πολύ λίγο, επί της ουσίας θα μετρήσουν.
Γι’ αυτό και ως Κίνημα Αλλαγής είχαμε και έχουμε περιοριστεί σε περιορισμένες κρίσιμες αλλαγές που θα πρέπει σε κάθε περίπτωση να προχωρήσουν.
Τώρα εκ των πραγμάτων θα ήταν σημαντική πρόοδος να προωθηθεί έστω μια λιτή αναθεώρηση, που θα διασφαλίζει τουλάχιστον τη δυνατότητα ευκολότερης αλλαγής του Συντάγματος με τροποποίηση του οικείου άρθρου 110, την κατάργηση των προνομίων του πολιτικού προσωπικού (άρθρο 86), της βουλευτικής ασυλίας (άρθρο 62), τον περιορισμό των βουλευτικών θητειών, το ασυμβίβαστο των κομματικών αξιωμάτων και δημοσίων λειτουργιών.
Το 2019 είναι έτος εθνικών εκλογών. Οι τρέχουσες δημοσκοπήσεις δίνουν προβάδισμα έως 10 μονάδες στη Νέα Δημοκρατία και το Κίνημα Αλλαγής με δυσκολία εμφανίζεται να λαμβάνει διψήφιο ποσοστό. Το ΚΙΝΑΛ είναι σε θέση να κερδίσει ψηφοφόρους από τη φθορά της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ;
Ορθώς αναφερθήκατε στην κύρια στόχευση του Κινήματος Αλλαγής.
Διεκδικούμε μια ισχυρή παρουσία του κόμματός μας, που για να είναι και αποτελεσματική πρέπει να αποτυπωθεί με διψήφια καταγραφή! Αυτό είναι και το στοίχημά μας.
Υποστηρίζω σταθερά ότι η μεγάλη δεξαμενή ψηφοφόρων προς τη δική μας κάλπη είναι αυτή του ευρύτερου προοδευτικού και κεντροαριστερού χώρου, που στη λαίλαπα της κρίσης και εξ αιτίας των παραλήψεων, αδυναμιών, αλλά και λαθών των ηγεσιών των κομμάτων της ευρύτερης δημοκρατικής παράταξης, θεώρησαν ότι η λύση θα είναι ο εμφανισθείς ριζοσπαστισμός του ΣΥΡΙΖΑ.
Αλλά πολύ σύντομα, με τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ, οι προσδοκίες τους διαψεύσθηκαν παταγωδώς.
Φυσικά οι πολίτες αυτοί είναι σήμερα πολύ περισσότερο... “υποψιασμένοι” και δικαιολογημένα δύσπιστοι.
Προγραμματική επάρκεια, ανανέωση σε πρακτικές, λόγο και πρόσωπα και προπάντων συνεχής παρουσία μας στην καθημερινότητα αποτελούν πεδία στα οποία το Κίνημα Αλλαγής είναι υποχρεωμένο να δίνει καθημερινά εξετάσεις.
Θέλετε να σχολιάσετε το γεγονός ότι ο ιδρυτής της ΔΗΜΑΡ κ. Φώτης Κουβέλης σήμερα είναι υπουργός της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ;
Όχι! Δεν νομίζω ότι έχω να προσθέσω κάτι στην εικόνα, που έχει σχηματίσει ο προοδευτικός κόσμος.
Η χώρα πότε θα ξεφύγει από τη μέγγενη της κρίσης ;
Επαναλαμβάνουμε συνεχώς ότι η έξοδος από τα μνημόνια δεν μας οδηγεί αυτομάτως σε ασφαλή και οριστική έξοδο από την κρίση. Η ασφαλής και οριστική έξοδος από την κρίση προϋποθέτει:
- Μέτρα ελάφρυνσης του χρέους και μείωση του στόχου του πρωτογενούς πλεονάσματος από το 3,5% στο 2%.
- Ένα εθνικό πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων με δέσμευση του συνόλου των κοινοβουλευτικών δημοκρατικών δυνάμεων
- Ένα πρόγραμμα επενδύσεων της τάξης των 100δις για την επόμενη πενταετία
- Εθνική στρατηγική για το ιδιωτικό χρέος
- Σχέδιο για την αξιοποίηση της περιουσίας του δημοσίου
- Συμφωνημένο οδικό χάρτη μακροχρόνιας σταθερότητας και μεταρυθμίσεων για την παιδεία
- Νέο κοινωνικό συμβόλαιο κατοχύρωσης των κοινωνικών δικαιωμάτων
- Κοινωνικό συμβόλαιο ανθρωπίνων δικαιωμάτων
Είναι εφικτά όσα προαναγγέλει ο Κυριάκος Μητσοτάκης; Θα συνεργαστείτε με τη ΝΔ αν δεν έχει αυτοδυναμία;
Το ζήτημα δεν είναι αν οι προεκλογικές εξαγγελίες της ΝΔ είναι εφικτές!
Με πεπερασμένους πόρους, με τον δημοσιονομικό κορσέ του οιονεί 4ου Μνημονίου, το οποιοδήποτε κόμμα, αναλαμβάνοντας τη διακυβέρνηση του τόπου, θα υποχρεωθεί να κάνει επιλογές.
Δεν γίνεται να τα έχει καλά με όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Και ο Κυρ. Μητσοτάκης, ακόμα και προεκλογικά, κάνει τις επιλογές του. Ποντάρει στην παραγωγική ανασυγκρότηση.
Πράγμα ορθόν, αλλά ατελέσφορο γιατί “υποχρεώνεται” να ξεχνάει, ή για να μην τον αδικήσουμε τελείως, να υποβαθμίζει επικίνδυνα την αναγκαία αναδιανομή υπέρ των ασθενέστερων, που οφείλει να συμβαδίζει και να είναι και δίκαιη!
Επαναλαμβάνουμε συνεχώς: Σήμερα, το 2018, ο δρόμος για μια σταθερή πορεία εξόδου από την κρίση εκφεύγει από τις δυνατότητες διαχείρισης ενός μόνο κόμματος!
Είμαστε βαθύτατα πεπεισμένοι ότι η χώρα μας στη φάση αυτή, μετά το 3ο Μνημόνιο και εντός ενός οιονεί 4ου Μνημονίου, χρειάζεται μια κυβέρνηση της ευρύτατης στήριξης όλων των φιλοευρωπαϊκών κομμάτων του δημοκρατικού τόξου στη βάση ενός προγράμματος ανάταξης και ανασυγκρότησης και σταθερών διεκδικήσεων απέναντι στους εταίρους μας.
Αγωνιζόμαστε να μην υπάρξει αυτοδυναμία κανενός κόμματος.
Εν προκειμένω, με βάση τις δημοσκοπήσεις, της ΝΔ.
Έχουμε, πλειστάκις, διακηρύξει ότι διεκδικούμε την τρίτη εντολή ώστε να θέσουμε ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ μπροστά στις ευθύνες τους.
Για εμάς αυτός είναι ο μόνος ασφαλής δρόμος που η χώρα μας πρέπει να βαδίσει στο προσεχές διάστημα.
Γι αυτό και αποκλείουμε μια μονομερή συνεργασία με το πρώτο κόμμα για σχηματισμό κυβέρνησης.
Στη δηλωμένη άρνηση ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ να συμμετάσχουν σε μια τέτοια κυβέρνηση εθνικής ευθύνης απαντούμε: Η ετυμηγορία της κάλπης θα δείξει και θα υποχρεώσει...
Η όσο το δυνατόν ισχυρότερη παρουσία του ΚΙΝΑΛ αποτελεί καθοριστική προϋπόθεση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών