Οι εξελίξεις επιταχύνουν τη συνάντηση Τσίπρα - Κουβέλη - Η στάση των βουλευτών των δυο κομμάτων
Η πρωτοφανής πίεση των δανειστών και κυρίως η σχεδόν «εμμονική» στάση της Καγκελαρίας και του γερμανού υπουργού Οικονομικών Βολφ. Σόιμπλε έφεραν προ πολιτικού αδιεξόδου την κυβέρνηση που προσδοκούσε κατά βάση μια πολιτική κίνηση των εταίρων που θα της έδινε την απαραίτητη «ανάσα» να συνεχίσει την θητεία της.
Ο Αντώνης Σαμαράς βρέθηκε επί μακρόν στη «μέγγενη» από τη μία των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων και από την άλλη των εξωγενών παραγόντων όπως η στάση της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.
Οι εσωτερικές πολιτικές πιέσεις και το αδιέξοδο
Σε ότι αφορά την εσωτερική πολιτική πίεση το πάγιο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ να οδηγηθεί άμεσα η χώρα σε εκλογές, η καθιέρωση της δημοκοπικής υπεροχής του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η προσχώρηση της ΔΗΜΑΡ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για άμεση προσφυγή στις κάλπες και εκλογή προέδρου από την νέα βουλή, ακόμα και τα σοβαρά εσωκομματικά προβλήματα του κυβερνητικού εταίρου συνέθεσαν το πάζλ των ασφυκτικών πιέσεων.
Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος σε μία μάλλον «σπασμωδική» και «βεβιασμένη» πολιτική κίνηση «φυγής προς τα εμπρός» έσπευσαν να διατυπώνουν το «αφήγημα» του «τέλους των μνημονίων και της εξόδου της χώρας από την κρίση και τα μνημόνια».
Το τελικό αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης όπως αυτό διατυπώθηκε στην απόφαση του Εurogroup οδήγησε σε πλήρη κατάρρευση το πολιτικό επιχείρημα της κυβέρνησης δίνοντας το πλεονέκτημα στην Αντιπολίτευση της οποία οι προβλέψεις ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα.
Το σκληρό μήνυμα των εταίρων και η αδιαλλαξία
Σε ό,τι αφορά τις πιέσεις από το εξωτερικό οι εταίροι και κυρίως το Βερολίνο φάνηκε να ξεκαθαρίζουν ότι δεν τους απασχολεί αν θα συνομιλούν και θα διαπραγματεύονται με μια κυβέρνηση αποτελούμενη από «ομόσταυλα» κόμματα. Αντιθέτως, σε μια επίδειξη πρωτοφανούς πολιτικής «πυγμής» κατέστησαν σαφές ότι η τήρηση της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, η σκληρή επιτήρηση και η εφαρμογή των συμφωνηθέντων δεν σχετίζεται με το ποιο κόμμα βρίσκεται στην εξουσία.
Επιπλέον, η κίνηση της ελληνικής κυβέρνησης να ανακοινώσει πρώιμα την έξοδο από την επιτήρηση και τη «μετάβαση στη μετά-μνημονιακή» εποχή αιφνιδίασε τους εταίρους και το ΔΝΤ που αντέδρασαν τουλάχιστο επιθετικά.
Ακόμα και η ρητορική του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι «δεν προσυπογράφει και δεν δεσμεύεται από καμιά είδους συμφωνία της παρούσας κυβέρνησης» οδήγησαν τους εταίρους να σκληρύνουν ακόμα περισσότερο της στάση τους στέλνοντας μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Και το μήνυμα για το «μέχρι που μπορούν να φτάσουν» δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα και τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά όπως πολλοί εκτιμούν και άλλες χώρες όπως η Ισπανία και το κόμμα των Podemos.
Κίνηση «υψηλού πολιτικού ρίσκου»
Μέσα σε αυτόν το ασφυκτικό κλοιό πιέσεων η κυβέρνηση σχεδόν υποχρεώθηκε να προχωρήσει σε μία πολιτική κίνηση «υψηλού πολιτικού ρίσκου» προτείνοντας την επίσπευση της διαδικασίας εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας.
Μία κίνηση που δεν αποκλείεται να προκαλέσει την πτώση της καθώς με τα μέχρι τώρα δεδομένα δεν φαίνεται να συγκεντρώνει τον αριθμό των 180 βουλευτών που απαιτούνται στην τρίτη διαδοχική ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας.
Αλλά και το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αν και δηλώνει «δικαιωμένο» από τις εξελίξεις και εκφράζει την βεβαιότητα ότι θα βρεθούν τα 121 «όχι» για να στηθούν οι πρόωρες κάλπες που ζητά επίμονα, «αφήνει» μια μικρή «χαραμάδα» η κυβέρνηση να καταφέρει να ξεπεράσει έστω και οριακά το σκόπελο της προεδρικής εκλογής.
Για αυτό άλλωστε και στην ανακοίνωσή της η Κουμουνδούρου είναι ιδιαίτερα προσεκτική κάνοντας λόγο για «προσπάθεια να εκβιαστεί η ψήφος των βουλευτών».
Οι εξελίξεις επιταχύνουν τη συνάντηση Τσίπρα - Κουβέλη - Η στάση των βουλευτών των δυο κομμάτων
Μετά μέχρι τώρα δεδομένα και με βάση τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων και των δυο κομμάτων τόσο η ΔΗΜΑΡ όσο και το κόμμα του Πάνου Καμένου δεν θα στηρίξουν την εκλογή πρόεδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι στις προσέχεις ημέρες δεν θα υπάρξουν διαφοροποιήσεις βουλευτών από την επίσημη γραμμή των κομμάτων. Επιπλέον όλα δείχνουν ότι οι διεργασίες μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ θα επισπευτούν υπό την πίεση των εξελίξεων με την συνάντηση των δύο αρχηγών να γίνεται ενδεχομένως και εντός της εβδομάδας.
Το πρόσωπο του προέδρου και τα προεκλογικά διλήμματα
Στην πορεία προς την εκλογή προέδρου μέσα από τις τρείς διαδοχικές ψηφοφορίες και στην αναζήτηση του πολυπόθητου αριθμού των 180 βουλευτών για την συγκυβέρνηση και των 121 για την Αντιπολίτευση, θα κυριαρχήσουν κατά βάση τα προεκλογικά διλήμματα που θα θέσουν οι δύο πλευρές καθώς αμφότερες έχουν ήδη στραμμένο το βλέμμα στην πρόωρη κάλπη.
Το ποιος θα είναι τελικά ο προτεινόμενος πρόεδρος αλλά και το κεντρικό πολιτικό δίλημμα των κομμάτων θα είναι στην ουσία και το «πολιτικό επιχείρημα» της κάθε πλευράς» για να «αντλήσει» τον αριθμό των βουλευτικών ψήφων που χρειάζεται για εξυπηρετήσει την πολιτική της στόχευση.
Κι ενώ η Βουλή θα καλείται να εκλέξει ή όχι πρόεδρο της Δημοκρατίας η μεν κυβέρνηση θα θέτει το δίλημμα «σταθερότατα ή περιπέτεια με τις θυσίες ετών να πηγαίνουν χαμένες» η δε Αντιπολίτευση θα ξεκαθαρίζει ότι «η παράταση του βίου της κυβέρνησης θα είναι καταστροφική οδηγώντας τη χώρα ακόμα πιο βαθιά στην κρίση και την επιβολή νέου μνημονίου».
Δημήτρης Αλειφερόπουλος
www.bankingnews.gr
Ο Αντώνης Σαμαράς βρέθηκε επί μακρόν στη «μέγγενη» από τη μία των εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων και από την άλλη των εξωγενών παραγόντων όπως η στάση της Ε.Ε. και του ΔΝΤ.
Οι εσωτερικές πολιτικές πιέσεις και το αδιέξοδο
Σε ότι αφορά την εσωτερική πολιτική πίεση το πάγιο αίτημα του ΣΥΡΙΖΑ να οδηγηθεί άμεσα η χώρα σε εκλογές, η καθιέρωση της δημοκοπικής υπεροχής του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, η προσχώρηση της ΔΗΜΑΡ στη θέση του ΣΥΡΙΖΑ για άμεση προσφυγή στις κάλπες και εκλογή προέδρου από την νέα βουλή, ακόμα και τα σοβαρά εσωκομματικά προβλήματα του κυβερνητικού εταίρου συνέθεσαν το πάζλ των ασφυκτικών πιέσεων.
Αντώνης Σαμαράς και Ευάγγελος Βενιζέλος σε μία μάλλον «σπασμωδική» και «βεβιασμένη» πολιτική κίνηση «φυγής προς τα εμπρός» έσπευσαν να διατυπώνουν το «αφήγημα» του «τέλους των μνημονίων και της εξόδου της χώρας από την κρίση και τα μνημόνια».
Το τελικό αποτέλεσμα της διαπραγμάτευσης όπως αυτό διατυπώθηκε στην απόφαση του Εurogroup οδήγησε σε πλήρη κατάρρευση το πολιτικό επιχείρημα της κυβέρνησης δίνοντας το πλεονέκτημα στην Αντιπολίτευση της οποία οι προβλέψεις ήταν πιο κοντά στην πραγματικότητα.
Το σκληρό μήνυμα των εταίρων και η αδιαλλαξία
Σε ό,τι αφορά τις πιέσεις από το εξωτερικό οι εταίροι και κυρίως το Βερολίνο φάνηκε να ξεκαθαρίζουν ότι δεν τους απασχολεί αν θα συνομιλούν και θα διαπραγματεύονται με μια κυβέρνηση αποτελούμενη από «ομόσταυλα» κόμματα. Αντιθέτως, σε μια επίδειξη πρωτοφανούς πολιτικής «πυγμής» κατέστησαν σαφές ότι η τήρηση της αυστηρής δημοσιονομικής πειθαρχίας, η σκληρή επιτήρηση και η εφαρμογή των συμφωνηθέντων δεν σχετίζεται με το ποιο κόμμα βρίσκεται στην εξουσία.
Επιπλέον, η κίνηση της ελληνικής κυβέρνησης να ανακοινώσει πρώιμα την έξοδο από την επιτήρηση και τη «μετάβαση στη μετά-μνημονιακή» εποχή αιφνιδίασε τους εταίρους και το ΔΝΤ που αντέδρασαν τουλάχιστο επιθετικά.
Ακόμα και η ρητορική του κόμματος της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ότι «δεν προσυπογράφει και δεν δεσμεύεται από καμιά είδους συμφωνία της παρούσας κυβέρνησης» οδήγησαν τους εταίρους να σκληρύνουν ακόμα περισσότερο της στάση τους στέλνοντας μήνυμα προς πάσα κατεύθυνση. Και το μήνυμα για το «μέχρι που μπορούν να φτάσουν» δεν αφορούσε μόνο την Ελλάδα και τον ΣΥΡΙΖΑ αλλά όπως πολλοί εκτιμούν και άλλες χώρες όπως η Ισπανία και το κόμμα των Podemos.
Κίνηση «υψηλού πολιτικού ρίσκου»
Μέσα σε αυτόν το ασφυκτικό κλοιό πιέσεων η κυβέρνηση σχεδόν υποχρεώθηκε να προχωρήσει σε μία πολιτική κίνηση «υψηλού πολιτικού ρίσκου» προτείνοντας την επίσπευση της διαδικασίας εκλογής προέδρου της Δημοκρατίας.
Μία κίνηση που δεν αποκλείεται να προκαλέσει την πτώση της καθώς με τα μέχρι τώρα δεδομένα δεν φαίνεται να συγκεντρώνει τον αριθμό των 180 βουλευτών που απαιτούνται στην τρίτη διαδοχική ψηφοφορία για την εκλογή προέδρου της Δημοκρατίας.
Αλλά και το κόμμα της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης αν και δηλώνει «δικαιωμένο» από τις εξελίξεις και εκφράζει την βεβαιότητα ότι θα βρεθούν τα 121 «όχι» για να στηθούν οι πρόωρες κάλπες που ζητά επίμονα, «αφήνει» μια μικρή «χαραμάδα» η κυβέρνηση να καταφέρει να ξεπεράσει έστω και οριακά το σκόπελο της προεδρικής εκλογής.
Για αυτό άλλωστε και στην ανακοίνωσή της η Κουμουνδούρου είναι ιδιαίτερα προσεκτική κάνοντας λόγο για «προσπάθεια να εκβιαστεί η ψήφος των βουλευτών».
Οι εξελίξεις επιταχύνουν τη συνάντηση Τσίπρα - Κουβέλη - Η στάση των βουλευτών των δυο κομμάτων
Μετά μέχρι τώρα δεδομένα και με βάση τις αποφάσεις των συλλογικών οργάνων και των δυο κομμάτων τόσο η ΔΗΜΑΡ όσο και το κόμμα του Πάνου Καμένου δεν θα στηρίξουν την εκλογή πρόεδρου της Δημοκρατίας από την παρούσα Βουλή. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει ότι στις προσέχεις ημέρες δεν θα υπάρξουν διαφοροποιήσεις βουλευτών από την επίσημη γραμμή των κομμάτων. Επιπλέον όλα δείχνουν ότι οι διεργασίες μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ-ΔΗΜΑΡ θα επισπευτούν υπό την πίεση των εξελίξεων με την συνάντηση των δύο αρχηγών να γίνεται ενδεχομένως και εντός της εβδομάδας.
Το πρόσωπο του προέδρου και τα προεκλογικά διλήμματα
Στην πορεία προς την εκλογή προέδρου μέσα από τις τρείς διαδοχικές ψηφοφορίες και στην αναζήτηση του πολυπόθητου αριθμού των 180 βουλευτών για την συγκυβέρνηση και των 121 για την Αντιπολίτευση, θα κυριαρχήσουν κατά βάση τα προεκλογικά διλήμματα που θα θέσουν οι δύο πλευρές καθώς αμφότερες έχουν ήδη στραμμένο το βλέμμα στην πρόωρη κάλπη.
Το ποιος θα είναι τελικά ο προτεινόμενος πρόεδρος αλλά και το κεντρικό πολιτικό δίλημμα των κομμάτων θα είναι στην ουσία και το «πολιτικό επιχείρημα» της κάθε πλευράς» για να «αντλήσει» τον αριθμό των βουλευτικών ψήφων που χρειάζεται για εξυπηρετήσει την πολιτική της στόχευση.
Κι ενώ η Βουλή θα καλείται να εκλέξει ή όχι πρόεδρο της Δημοκρατίας η μεν κυβέρνηση θα θέτει το δίλημμα «σταθερότατα ή περιπέτεια με τις θυσίες ετών να πηγαίνουν χαμένες» η δε Αντιπολίτευση θα ξεκαθαρίζει ότι «η παράταση του βίου της κυβέρνησης θα είναι καταστροφική οδηγώντας τη χώρα ακόμα πιο βαθιά στην κρίση και την επιβολή νέου μνημονίου».
Δημήτρης Αλειφερόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών