Πίσω από τις υποσχέσεις για άμεση κατάπαυση πυρός, ανταλλαγή ομήρων και διεθνή εποπτεία της αποστρατιωτικοποιημένης Γάζας, κρύβεται ένα βαθύτερο γεωοικονομικό και γεωστρατηγικό σχέδιο κυριαρχίας
Σχεδόν δύο χρόνια μετά την εκτεταμένη καταστροφή στη Λωρίδα της Γάζας, ο πρόεδρος των ΗΠΑ, Donald Trump, επανέρχεται στο διεθνές προσκήνιο με ένα φιλόδοξο – και εξαιρετικά αμφιλεγόμενο – ειρηνευτικό σχέδιο 20 σημείων, το οποίο παρουσίασε δίπλα στον Ισραηλινό πρωθυπουργό Benjamin Netanyahu.
Πίσω από τις υποσχέσεις για άμεση κατάπαυση πυρός, ανταλλαγή ομήρων και διεθνή εποπτεία της αποστρατιωτικοποιημένης Γάζας, κρύβεται ένα βαθύτερο γεωοικονομικό και γεωστρατηγικό σχέδιο κυριαρχίας — με το βλέμμα στραμμένο όχι στην ειρήνη, αλλά στο φυσικό αέριο και στην αναδιανομή επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η δήθεν ειρήνη ως φερετζές για τις ΗΠΑ
Στο επίκεντρο του σχεδίου βρίσκεται ένα μεταβατικό διοικητικό σχήμα με διεθνή εποπτεία, υπό την προεδρία Trump και με βασικό πρόσωπο τον Βρετανό πρώην πρωθυπουργό Tony Blair.
Το νέο αυτό όργανο – το «Board of Peace» – θα διαχειρίζεται την ανασυγκρότηση της Γάζας έως ότου η Παλαιστινιακή Αρχή κριθεί «επαρκώς μεταρρυθμισμένη» ώστε να αναλάβει τον έλεγχο.
Παρά το αρχικό «χειροκρότημα» από ηγέτες του Αραβικού Κόλπου (Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ, Αίγυπτο), το σχέδιο προκαλεί δέος και ερωτήματα, καθώς επαναφέρει την ιδέα της δυτικής επιτροπείας πάνω σε παλαιστινιακή γη ενώ προβλέπει τη δημιουργία οικονομικών ζωνών για επενδύσεις από τον Κόλπο.
Επίσης υπονοεί εμμέσως την εκμετάλλευση υποθαλάσσιων ενεργειακών πόρων, με επίκεντρο το κοιτασματικό πεδίο Gaza Marine.
Gaza Marine: Το κρυφό διαμάντι των 4 δισεκατομμυρίων
Το κοίτασμα Gaza Marine, με αποθέματα περίπου 1,1 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδών φυσικού αερίου, εκτιμάται ότι αξίζει πάνω από 4 δισ. δολάρια.
Η εκμετάλλευσή του είχε μπλοκαριστεί για χρόνια από το Ισραήλ για λόγους «ασφαλείας».
Το σχέδιο Trump, αντί να προτείνει πλήρη ισραηλινή προσάρτηση, εισάγει έναν διεθνή διαχειριστικό μηχανισμό, ο οποίος:
1.Αποφεύγει τον χαρακτηρισμό κατοχής.
2.Διασφαλίζει ότι τα έσοδα θα διοχετεύονται μέσω διεθνών καναλιών, ενδεχομένως σε αμερικανικές ή φιλικά προσκείμενες εταιρείες (Αίγυπτος, Κατάρ).
3. Εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ενεργειακής μετάβασης της Ευρώπης, που αναζητά μη ρωσικές πηγές ενέργειας.
Η ρητορική της «ανοικοδόμησης» και η εθνοκάθαρση
Ο ίδιος ο Trump έχει δηλώσει – ήδη από τον Φεβρουάριο του 2025 – ότι «η Γάζα πρέπει να γίνει η Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής» και ότι «οι ΗΠΑ θα έπρεπε να την αποκτήσουν».
Στην περιοδεία του στον Περσικό Κόλπο τον Μάιο, πρότεινε:
• Μετεγκατάσταση Παλαιστινίων σε γειτονικά κράτη (Ιορδανία, Αίγυπτος).
• Κατεδάφιση της υποδομής της Hamas.
• Ανοικοδόμηση με πολυτελή θέρετρα, εμπορικά hubs και καζίνο.
Πολλοί αναλυτές χαρακτηρίζουν αυτή τη στρατηγική ως de facto εθνοκάθαρση, με το πρόσχημα της ανάπτυξης.
Το Μεγάλο Ισραήλ και η ενεργειακή αυτοκρατορία - Ασφυκτικές πιέσεις σε Netanyahu
Η πρόταση Trump έρχεται σε ιδεολογική σύγκρουση με τoυς ακραίους κύκλους του Ισραήλ.
Για στελέχη όπως ο Bezalel Smotrich , υπουργός Οικονομικών και ηγέτης του κόμματος Θρησκευτικός Σιωνισμός, το σχέδιο συνιστά: «Ανάθεση της ασφάλειας μας σε ξένους και αυταπάτες ότι κάποιος άλλος θα κάνει τη δουλειά μας.»
Οι μαξιμαλιστικές απόψεις περί Μεγάλου Ισραήλ, που περιλαμβάνουν τη Γάζα ως βιβλικό τμήμα της Eretz Israel (Γη του Ισραήλ), βλέπουν τη δυτική επιτροπεία ως νεοαποικιακή παραμόρφωση του σιωνιστικού οράματος.
Ο ίδιος ο Netanyahu, παρότι παρών στην παρουσίαση, δήλωσε ότι θα τελειώσει τη δουλειά εάν η Hamas αντιδράσει, ενώ έσπευσε να διασφαλίσει την απουσία παλαιστινιακού κράτους από το τελικό κείμενο.
Σύγκλιση με ρήγματα - Πώς «δένει» το σχέδιο Trump
Το σχέδιο, παρά τις εντάσεις, ικανοποιεί προσωρινά και τις δύο πλευρές:
1.Οι ΗΠΑ εμφανίζονται ως ειρηνευτική δύναμη ενώ προωθούν γεωστρατηγικούς και ενεργειακούς στόχους.
2. Το Ισραήλ διατηρεί τον στρατιωτικό έλεγχο, δεν αναγνωρίζει παλαιστινιακή κυριαρχία και αποφεύγει τις διεθνείς κατηγορίες για κατοχή.
Η πρόβλεψη του σχεδίου για εθελοντική μετανάστευση συνάδει με τις σιωνιστικές ισραηλινές φαντασιώσεις περί αποπληθυσμού της Γάζας και μετατροπής της σε νέο Eilat.
Σκιές κατασκοπείας, επιρροής και ενεργειακής κυριαρχίας
Ο ειδικός αναλυτής Michel Chossudovsky έχει ήδη γράψει πως το σχέδιο δεν αφορά την ειρήνη αλλά τον έλεγχο φυσικών πόρων, με επίκεντρο το φυσικό αέριο της Γάζας, την παράκαμψη του «Μεγάλου Ισραήλ» υπέρ μιας αμερικανικής-βρετανικής οικονομικής διοίκησης και την προβολή ισχύος των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο.
Παράλληλα, η «ρεαλιστική» προσέγγιση του Trump έρχεται σε σύγκρουση με το ισραηλινό λόμπι και τις σιωνιστικές φιλοδοξίες.
Το νεοαποικιακό σχέδιο των ΗΠΑ και η μοιραία σύγκρουση με το Ισραήλ
Το σχέδιο Trump όπως περιγράφεται, λειτουργεί σε δύο επίπεδα: ρητορικά υπόσχεται τάχιστη ειρήνη, ανταλλαγές ομήρων και ανοικοδόμηση• πρακτικά, όμως, αναδιατάσσει γεωπολιτικές σχέσεις και διεκδικεί τον έλεγχο πόρων. Η «διεθνής εποπτεία» που προτείνεται —με κεντρικό πρόσωπο τον Blair— προσομοιάζει με σύγχρονη μορφή ξένης κρατικής παρέμβασης, που ενδέχεται να εξυπηρετεί ενεργειακά και πολιτικά συμφέροντα παρά μια βιώσιμη, δίκαιη λύση για τους Παλαιστίνιους.
Αν το εγχείρημα θέλει πράγματι να είναι ειρηνευτικό, πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσει τα θεμελιώδη ζητήματα: δικαίωμα αυτοδιάθεσης, δίκαιη κατανομή πόρων και νομικές εγγυήσεις.
Χωρίς αυτά, ο κίνδυνος είναι να ξαναγραφτεί η ιστορία της περιφέρειας με όρους νεοαποικιακού ελέγχου — με αρνητικά αποτελέσματα για τη σταθερότητα, την ανθρώπινη ασφάλεια και τη διεθνή νομιμότητα.
www.bankingnews.gr
Πίσω από τις υποσχέσεις για άμεση κατάπαυση πυρός, ανταλλαγή ομήρων και διεθνή εποπτεία της αποστρατιωτικοποιημένης Γάζας, κρύβεται ένα βαθύτερο γεωοικονομικό και γεωστρατηγικό σχέδιο κυριαρχίας — με το βλέμμα στραμμένο όχι στην ειρήνη, αλλά στο φυσικό αέριο και στην αναδιανομή επιρροής στην Ανατολική Μεσόγειο.
Η δήθεν ειρήνη ως φερετζές για τις ΗΠΑ
Στο επίκεντρο του σχεδίου βρίσκεται ένα μεταβατικό διοικητικό σχήμα με διεθνή εποπτεία, υπό την προεδρία Trump και με βασικό πρόσωπο τον Βρετανό πρώην πρωθυπουργό Tony Blair.
Το νέο αυτό όργανο – το «Board of Peace» – θα διαχειρίζεται την ανασυγκρότηση της Γάζας έως ότου η Παλαιστινιακή Αρχή κριθεί «επαρκώς μεταρρυθμισμένη» ώστε να αναλάβει τον έλεγχο.
Παρά το αρχικό «χειροκρότημα» από ηγέτες του Αραβικού Κόλπου (Σαουδική Αραβία, ΗΑΕ, Αίγυπτο), το σχέδιο προκαλεί δέος και ερωτήματα, καθώς επαναφέρει την ιδέα της δυτικής επιτροπείας πάνω σε παλαιστινιακή γη ενώ προβλέπει τη δημιουργία οικονομικών ζωνών για επενδύσεις από τον Κόλπο.
Επίσης υπονοεί εμμέσως την εκμετάλλευση υποθαλάσσιων ενεργειακών πόρων, με επίκεντρο το κοιτασματικό πεδίο Gaza Marine.
Gaza Marine: Το κρυφό διαμάντι των 4 δισεκατομμυρίων
Το κοίτασμα Gaza Marine, με αποθέματα περίπου 1,1 τρισεκατομμυρίων κυβικών ποδών φυσικού αερίου, εκτιμάται ότι αξίζει πάνω από 4 δισ. δολάρια.
Η εκμετάλλευσή του είχε μπλοκαριστεί για χρόνια από το Ισραήλ για λόγους «ασφαλείας».
Το σχέδιο Trump, αντί να προτείνει πλήρη ισραηλινή προσάρτηση, εισάγει έναν διεθνή διαχειριστικό μηχανισμό, ο οποίος:
1.Αποφεύγει τον χαρακτηρισμό κατοχής.
2.Διασφαλίζει ότι τα έσοδα θα διοχετεύονται μέσω διεθνών καναλιών, ενδεχομένως σε αμερικανικές ή φιλικά προσκείμενες εταιρείες (Αίγυπτος, Κατάρ).
3. Εξυπηρετεί τα συμφέροντα της ενεργειακής μετάβασης της Ευρώπης, που αναζητά μη ρωσικές πηγές ενέργειας.
Η ρητορική της «ανοικοδόμησης» και η εθνοκάθαρση
Ο ίδιος ο Trump έχει δηλώσει – ήδη από τον Φεβρουάριο του 2025 – ότι «η Γάζα πρέπει να γίνει η Ριβιέρα της Μέσης Ανατολής» και ότι «οι ΗΠΑ θα έπρεπε να την αποκτήσουν».
Στην περιοδεία του στον Περσικό Κόλπο τον Μάιο, πρότεινε:
• Μετεγκατάσταση Παλαιστινίων σε γειτονικά κράτη (Ιορδανία, Αίγυπτος).
• Κατεδάφιση της υποδομής της Hamas.
• Ανοικοδόμηση με πολυτελή θέρετρα, εμπορικά hubs και καζίνο.
Πολλοί αναλυτές χαρακτηρίζουν αυτή τη στρατηγική ως de facto εθνοκάθαρση, με το πρόσχημα της ανάπτυξης.
Το Μεγάλο Ισραήλ και η ενεργειακή αυτοκρατορία - Ασφυκτικές πιέσεις σε Netanyahu
Η πρόταση Trump έρχεται σε ιδεολογική σύγκρουση με τoυς ακραίους κύκλους του Ισραήλ.
Για στελέχη όπως ο Bezalel Smotrich , υπουργός Οικονομικών και ηγέτης του κόμματος Θρησκευτικός Σιωνισμός, το σχέδιο συνιστά: «Ανάθεση της ασφάλειας μας σε ξένους και αυταπάτες ότι κάποιος άλλος θα κάνει τη δουλειά μας.»
Οι μαξιμαλιστικές απόψεις περί Μεγάλου Ισραήλ, που περιλαμβάνουν τη Γάζα ως βιβλικό τμήμα της Eretz Israel (Γη του Ισραήλ), βλέπουν τη δυτική επιτροπεία ως νεοαποικιακή παραμόρφωση του σιωνιστικού οράματος.
Ο ίδιος ο Netanyahu, παρότι παρών στην παρουσίαση, δήλωσε ότι θα τελειώσει τη δουλειά εάν η Hamas αντιδράσει, ενώ έσπευσε να διασφαλίσει την απουσία παλαιστινιακού κράτους από το τελικό κείμενο.
Σύγκλιση με ρήγματα - Πώς «δένει» το σχέδιο Trump
Το σχέδιο, παρά τις εντάσεις, ικανοποιεί προσωρινά και τις δύο πλευρές:
1.Οι ΗΠΑ εμφανίζονται ως ειρηνευτική δύναμη ενώ προωθούν γεωστρατηγικούς και ενεργειακούς στόχους.
2. Το Ισραήλ διατηρεί τον στρατιωτικό έλεγχο, δεν αναγνωρίζει παλαιστινιακή κυριαρχία και αποφεύγει τις διεθνείς κατηγορίες για κατοχή.
Η πρόβλεψη του σχεδίου για εθελοντική μετανάστευση συνάδει με τις σιωνιστικές ισραηλινές φαντασιώσεις περί αποπληθυσμού της Γάζας και μετατροπής της σε νέο Eilat.
Σκιές κατασκοπείας, επιρροής και ενεργειακής κυριαρχίας
Ο ειδικός αναλυτής Michel Chossudovsky έχει ήδη γράψει πως το σχέδιο δεν αφορά την ειρήνη αλλά τον έλεγχο φυσικών πόρων, με επίκεντρο το φυσικό αέριο της Γάζας, την παράκαμψη του «Μεγάλου Ισραήλ» υπέρ μιας αμερικανικής-βρετανικής οικονομικής διοίκησης και την προβολή ισχύος των ΗΠΑ στην Ανατολική Μεσόγειο.
Παράλληλα, η «ρεαλιστική» προσέγγιση του Trump έρχεται σε σύγκρουση με το ισραηλινό λόμπι και τις σιωνιστικές φιλοδοξίες.
Το νεοαποικιακό σχέδιο των ΗΠΑ και η μοιραία σύγκρουση με το Ισραήλ
Το σχέδιο Trump όπως περιγράφεται, λειτουργεί σε δύο επίπεδα: ρητορικά υπόσχεται τάχιστη ειρήνη, ανταλλαγές ομήρων και ανοικοδόμηση• πρακτικά, όμως, αναδιατάσσει γεωπολιτικές σχέσεις και διεκδικεί τον έλεγχο πόρων. Η «διεθνής εποπτεία» που προτείνεται —με κεντρικό πρόσωπο τον Blair— προσομοιάζει με σύγχρονη μορφή ξένης κρατικής παρέμβασης, που ενδέχεται να εξυπηρετεί ενεργειακά και πολιτικά συμφέροντα παρά μια βιώσιμη, δίκαιη λύση για τους Παλαιστίνιους.
Αν το εγχείρημα θέλει πράγματι να είναι ειρηνευτικό, πρέπει πρώτα να αντιμετωπίσει τα θεμελιώδη ζητήματα: δικαίωμα αυτοδιάθεσης, δίκαιη κατανομή πόρων και νομικές εγγυήσεις.
Χωρίς αυτά, ο κίνδυνος είναι να ξαναγραφτεί η ιστορία της περιφέρειας με όρους νεοαποικιακού ελέγχου — με αρνητικά αποτελέσματα για τη σταθερότητα, την ανθρώπινη ασφάλεια και τη διεθνή νομιμότητα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών