Ένα από τα αξιοθέατα του Αμβούργου, είναι πλέον και οι... παραλίες του
Την αρχή την έκαναν οι Γάλλοι και προφανώς οι Γερμανοί αποφάσισαν να τους ακολουθήσουν.
Τι έκαναν οι Γάλλοι;
Έφτιαξαν παραλίες στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα, όπου οι Παριζιάνες και οι Παριζιάνοι μπορούν να απλώσουν το κορμί τους σε ξαπλώστρες και απορροφήσουν λίγο ήλιο, το καλοκαίρι.
Γιατί το χειμώνα μόνο στα όνειρα βλέπουν ήλιο στο Παρίσι.
Το ίδιο και σε όλη τη Δυτική Ευρώπη, για λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Και καλά ηλιοθεραπεία.
Μπάνιο;
Πού, στον Σηκουάνα;
Ε καλά απαγορεύτηκε αμέσως, γιατί δεν ξέρεις καμιά φορά.
Η τρέλα δεν πάει στα βουνά.
Οπότε οι Γερμανοί σκέφτηκαν τι Σηκουάνας, τι Έλβας.
Ένα λοιπόν από τα αξιοθέατα του Αμβούργου, είναι πλέον και οι παραλίες του.
Η πόλη, από τις ωραιότερες της Γερμανίας, είναι ως γνωστό ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης, στις εκβολές του Έλβα, ο οποίος σχηματίζει εκεί ένα τεράστιο Δέλτα.
Αν έχετε όρεξη, όταν μπορέσετε να πάτε στο Αμβούργο (το θέτω έτσι λόγω της πανδημίας), θα μπορούσατε να νοικιάσετε ένα ποδήλατο και να κατευθυνθείτε στο δυτικό τμήμα της πόλης.
Κατά μήκος του Έλβα.
Οι όχθες του ποταμού έχουν τα κλασικά καφέ και εστιατόρια, που το καλοκαίρι σφύζουν από ζωή.
Λίγο πιο κάτω αρχίζει μια σειρά από ξύλινα σπίτια, «φυτεμένα» στην όχθη του ποταμού.
Με φροντισμένους κήπους και πανέμορφα λουλούδια να στολίζουν πόρτες και παράθυρα.
Η χαρά των χρωμάτων.
Οι τυχεροί ιδιοκτήτες απολαμβάνουν στη σκιά των πανύψηλων δέντρων την μπύρα τους ή τον καφέ τους και τα παιδιά παίζουν ανέμελα.
Η φύση σε αποζημιώνει πλουσιοπάροχα.
Μάλλον γι αυτό που θα ακολουθήσει και που δεν έχει καμία σχέση με ό,τι στην Ελλάδα ξέρουμε για παραλία και «άραγμα παρά θιν αλός».
Μετά τους φροντισμένους κήπους των ξύλινων σπιτιών, με το καλοκουρεμένο γρασίδι και τις χαρούμενες φωνές των παιδιών που παίζουν αμέριμνα, διακρίνεται από μακριά, μια τεράστια αμμώδης παραλία.
Έχει πλάτος καμιά 50 μέτρα.
Χιλιάδες τόνοι άμμου χρειάστηκαν για να νιώσει κανείς ότι ξαπλώνει στη ζεστή αμμουδιά.
Αν τύχει να είναι Σαββατοκύριακο, νομίζεις ότι όλο το Αμβούργο κατέβηκε στον Έλβα.
Πατείς με πατώ σε.
Οι άνθρωποι κάνουν ότι ακριβώς κάνουν σε κάθε παραλία.
Ηλιοθεραπεία, παιγνίδια, φτιάχνουν σπιτάκια και πύργους στην άμμο, παίζουν ρακέτες.
Εδώ όμως είναι Έλβας, δεν είναι Σηκουάνας.
Κάνουν και μπάνιο.
Τώρα πώς αντέχουν το κρύο νερό είναι άλλο θέμα, που ενδεχομένως ξεπερνιέται.
Υπάρχουν όμως και κάποια θέματα που δεν ξεπερνιούνται εύκολα.
Εδώ η ακτή δεν είναι τόσο γραφική, όσο οι όχθες με τα ξύλινα σπιτάκια.
Το μόνο που θα μπορούσε να ομορφαίνει την εικόνα είναι τα όποια καλλίγραμμα κορμιά (και των δύο φύλων) που κάνουν μπάνιο σε φανταχτερά μαγιό.
Το Αμβούργο είναι εμπορικό λιμάνι.
Το φόντο δεν είναι το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και του Ιονίου με πράσινες πινελιές, αχνές ή πιο έντονες, ανάλογα με το νησί που διαλέγεις να επισκεφτείς.
Εδώ κάνεις μπάνιο με φόντο τους τεράστιους μεταλλικούς γερανούς και τα εξίσου τεράστια πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων.
Το λιμάνι απέναντι δουλεύει με τις μηχανές στο φουλ.
Η θέα είναι τουλάχιστον παράξενη, για τα ελληνικά δεδομένα.
Και τα νερά δεν έχουν καμία σχέση με της Μεσογείου.
Το μπλε υπάρχει μόνο στον ουρανό.
Τα νερά είναι καφετιά και θολά.
Αλλά οι παρεπιδημούντες στο Αμβούργο δεν δείχνουν να ενοχλούνται.
Οι φιλότιμες προσπάθειες των δημοτικών αρχών δεν αρκούν για να κατασκευαστεί στο ποτάμι, αυτό που έχει κατά κόρον υμνήσει ο Ελύτης.
Το διάφανο φως και το αστείρευτο μπλε.
Το γερμανικό αποτέλεσμα είναι ένα μάλλον κακό, με βάση τα ελληνικά δεδομένα, υποκατάστατο.
Αλλά οι άνθρωποι συχνά βολεύονται με ό,τι έχουν.
www.bankingnews.gr
Τι έκαναν οι Γάλλοι;
Έφτιαξαν παραλίες στη δεξιά όχθη του Σηκουάνα, όπου οι Παριζιάνες και οι Παριζιάνοι μπορούν να απλώσουν το κορμί τους σε ξαπλώστρες και απορροφήσουν λίγο ήλιο, το καλοκαίρι.
Γιατί το χειμώνα μόνο στα όνειρα βλέπουν ήλιο στο Παρίσι.
Το ίδιο και σε όλη τη Δυτική Ευρώπη, για λέμε τα πράγματα με το όνομά τους.
Και καλά ηλιοθεραπεία.
Μπάνιο;
Πού, στον Σηκουάνα;
Ε καλά απαγορεύτηκε αμέσως, γιατί δεν ξέρεις καμιά φορά.
Η τρέλα δεν πάει στα βουνά.
Οπότε οι Γερμανοί σκέφτηκαν τι Σηκουάνας, τι Έλβας.
Ένα λοιπόν από τα αξιοθέατα του Αμβούργου, είναι πλέον και οι παραλίες του.
Η πόλη, από τις ωραιότερες της Γερμανίας, είναι ως γνωστό ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης, στις εκβολές του Έλβα, ο οποίος σχηματίζει εκεί ένα τεράστιο Δέλτα.
Αν έχετε όρεξη, όταν μπορέσετε να πάτε στο Αμβούργο (το θέτω έτσι λόγω της πανδημίας), θα μπορούσατε να νοικιάσετε ένα ποδήλατο και να κατευθυνθείτε στο δυτικό τμήμα της πόλης.
Κατά μήκος του Έλβα.
Οι όχθες του ποταμού έχουν τα κλασικά καφέ και εστιατόρια, που το καλοκαίρι σφύζουν από ζωή.
Λίγο πιο κάτω αρχίζει μια σειρά από ξύλινα σπίτια, «φυτεμένα» στην όχθη του ποταμού.
Με φροντισμένους κήπους και πανέμορφα λουλούδια να στολίζουν πόρτες και παράθυρα.
Η χαρά των χρωμάτων.
Οι τυχεροί ιδιοκτήτες απολαμβάνουν στη σκιά των πανύψηλων δέντρων την μπύρα τους ή τον καφέ τους και τα παιδιά παίζουν ανέμελα.
Η φύση σε αποζημιώνει πλουσιοπάροχα.
Μάλλον γι αυτό που θα ακολουθήσει και που δεν έχει καμία σχέση με ό,τι στην Ελλάδα ξέρουμε για παραλία και «άραγμα παρά θιν αλός».
Μετά τους φροντισμένους κήπους των ξύλινων σπιτιών, με το καλοκουρεμένο γρασίδι και τις χαρούμενες φωνές των παιδιών που παίζουν αμέριμνα, διακρίνεται από μακριά, μια τεράστια αμμώδης παραλία.
Έχει πλάτος καμιά 50 μέτρα.
Χιλιάδες τόνοι άμμου χρειάστηκαν για να νιώσει κανείς ότι ξαπλώνει στη ζεστή αμμουδιά.
Αν τύχει να είναι Σαββατοκύριακο, νομίζεις ότι όλο το Αμβούργο κατέβηκε στον Έλβα.
Πατείς με πατώ σε.
Οι άνθρωποι κάνουν ότι ακριβώς κάνουν σε κάθε παραλία.
Ηλιοθεραπεία, παιγνίδια, φτιάχνουν σπιτάκια και πύργους στην άμμο, παίζουν ρακέτες.
Εδώ όμως είναι Έλβας, δεν είναι Σηκουάνας.
Κάνουν και μπάνιο.
Τώρα πώς αντέχουν το κρύο νερό είναι άλλο θέμα, που ενδεχομένως ξεπερνιέται.
Υπάρχουν όμως και κάποια θέματα που δεν ξεπερνιούνται εύκολα.
Εδώ η ακτή δεν είναι τόσο γραφική, όσο οι όχθες με τα ξύλινα σπιτάκια.
Το μόνο που θα μπορούσε να ομορφαίνει την εικόνα είναι τα όποια καλλίγραμμα κορμιά (και των δύο φύλων) που κάνουν μπάνιο σε φανταχτερά μαγιό.
Το Αμβούργο είναι εμπορικό λιμάνι.
Το φόντο δεν είναι το απέραντο γαλάζιο του Αιγαίου και του Ιονίου με πράσινες πινελιές, αχνές ή πιο έντονες, ανάλογα με το νησί που διαλέγεις να επισκεφτείς.
Εδώ κάνεις μπάνιο με φόντο τους τεράστιους μεταλλικούς γερανούς και τα εξίσου τεράστια πλοία μεταφοράς εμπορευματοκιβωτίων.
Το λιμάνι απέναντι δουλεύει με τις μηχανές στο φουλ.
Η θέα είναι τουλάχιστον παράξενη, για τα ελληνικά δεδομένα.
Και τα νερά δεν έχουν καμία σχέση με της Μεσογείου.
Το μπλε υπάρχει μόνο στον ουρανό.
Τα νερά είναι καφετιά και θολά.
Αλλά οι παρεπιδημούντες στο Αμβούργο δεν δείχνουν να ενοχλούνται.
Οι φιλότιμες προσπάθειες των δημοτικών αρχών δεν αρκούν για να κατασκευαστεί στο ποτάμι, αυτό που έχει κατά κόρον υμνήσει ο Ελύτης.
Το διάφανο φως και το αστείρευτο μπλε.
Το γερμανικό αποτέλεσμα είναι ένα μάλλον κακό, με βάση τα ελληνικά δεδομένα, υποκατάστατο.
Αλλά οι άνθρωποι συχνά βολεύονται με ό,τι έχουν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών