Οι πεζοναύτες ασχέτως εθνικότητας αντιμετωπίζουν ένα οξύ πρόβλημα: Συνήθως αντιμετωπίζουν υπέρτερες αριθμητικά δυνάμεις, ενώ η ισχύς πυρός τους εξαρτάται από το πόσα μέσα μπορούν να μεταφέρουν κινούμενοι σε εχθρικό έδαφος. Για το λόγο αυτό πρωτοπορούν στην διερεύνηση λύσεων που μπορούν να τους δώσουν πλεονέκτημα. Οι Αμερικανοί από το 1985 έχουν ενσωματώσει στις ομάδες τους δύο ελαφρά πολυβόλα FN M249 (Minimi) των 5,56mm. Ζυγίζοντας 10 σχεδόν κιλά και τροφοδοτούμενα από ταινίες 200 φυσιγγίων, τα όπλα μπορούν να καλύψουν το πεδίο της μάχης με συνεχή πυρά που καθηλώνουν τους αντιπάλους.
Υπό το πρίσμα αυτό, η απόφαση του Διοικητή των Πεζοναυτών το 2010 να αντικαταστήσει τα πολυβόλα με «αυτόματα τυφέκια» που τροφοδοτούνται από γεμιστήρες, θεωρήθηκε ένα πισωγύρισμα στις τακτικές του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και το οπλοπολυβόλο BAR. 
Οι λόγοι της απόφασης
Είναι προφανές πως οποιοδήποτε πολυβόλο είναι ικανό να παρέχει μεγαλύτερο όγκο πυρός από ένα «αυτόματο τυφέκιο». Γιατί λοιπόν αποφάσισαν οι πεζοναύτες να απεμπολήσουν αυτό το πλεονέκτημα; Η απάντηση βρίσκεται στις συνθήκες πολέμου που αντιμετωπίζουν σήμερα και σε εκείνες που πιστεύουν ότι θα συναντούν στο μέλλον. Στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα βρέθηκαν να πολεμούν «πόρτα-πόρτα» σε δαιδαλώδεις συνοικίες πόλεων όπως η Φαλούτζα και η Βαγδάτη. Οι βαρυφορτωμένοι πολυβολητές των ομάδων δε μπορούσαν να ακολουθήσουν την ταχύτητα κίνησης των τυφεκιοφόρων και το θεωρητικό πλεονέκτημα του όγκου πυρός δε λειτουργούσε σε αψιμαχίες που συμβαίνουν εντός λίγων δεκάδων μέτρων. Όταν οι ομάδες εκτελούσαν εκκαθαρίσεις κτηρίων, οι πολυβολητές έμεναν συνήθως εκτός περιορισμένοι σε καθήκοντα ασφαλείας, καθώς το ογκώδες “Minimi” δυσχέραινε την κίνηση σε περιορισμένο χώρο. Αλλά και η εκτέλεση βολών ήταν προβληματική με ένα όπλο που βάλλει από ανοικτό κλείστρο και μόνο ριπές. Επιπλέον, τα περισσότερα Μ249 στο απόθεμα άγγιζαν τα 30 χρόνια υπηρεσίας με τις συνεπακόλουθες φθορές που μειώνουν την αξιοπιστία.
Η αντικατάσταση τους με ένα όπλο μεγέθους αραβίδας (το Μ27 ζυγίζει κενό 3,8 κιλά) προσθέτει τρείς ακόμη «τυφεκιοφόρους» στην διμοιρία πεζοναυτών (οι διμοιρίες αποτελούνται από τρείς ομάδες). Με πρόσθετο πλεονέκτημα οτι οι άνδρες αυτοί μπορούν να εκτελούν εναλλακτικά το ρόλο του οπλοπολυβολητή και του ακροβολιστή. Ενώ το IAR χρησιμοποιεί «μηχανικά σκόπευτρα ανάγκης» (BUIS) το κύριο σύστημα είναι η διόπτρα μεγέθυνσης 1-8x28 Variable Combat Optical Gunsight (VCOG) της Trijicon. Επιτρέπει βολές ακριβείας ως τα 700 μέτρα, ενώ με μια περιστροφή του φακού λειτουργεί για ταχείες βολές σε κοντινή απόσταση. Αυτό επιτρέπει ταχεία εναλλαγή από μονή βολή ακρίβειας σε αυτόματο πυρ μέσω του αμφιδέξιου επιλογέα στη λαβή. Οι οπλοπολυβολητές αναμένεται να μεταφέρουν 22 γεμιστήρες (660 φυσίγγια), οι οποίοι είναι κοινοί με εκείνους των Μ16/Μ4.
Μηχανικά
Η εμφάνιση του Μ27 παραπέμπει στο Colt M4, αλλά η ομοιότητα είναι «επιδερμική». Ουσιαστικά προέρχεται από Heckler & Koch HK416 με διαφοροποιημένη ράγα ανάρτησης εξοπλισμού γύρω από την κάνη και ένα πρόσθετο δίποδα. Αρχικά σχεδιάστηκε για λογαριασμό της Delta Force, ως βελτίωση του Μ4.
Στην καρδιά του συστήματος βρίσκεται ένα πστόνι βραχείας οπισθοδρόμησης. Επιτρέπει στο όπλο να λειτουργεί «καθαρότερα» καθώς τα αέρια της πυροδότησης δεν περνούν στο χώρο του κλείστρο και αυτό αυξάνει την αξιοπιστία. Το ρυθμιζόμενο πιστόνι συνεργάζεται με το σιγαστήρα Knight’s Armement NT4 QDSS και αυτό είναι ένα ακόμη πλεονέκτημα έναντι του Minimi. Η έλλεψη θορύβου αποπροσανατολίζει τους αντιπάλους, αυξάνοντας την επιβιωσιμότητα των πεζοναυτών.
Μια διαφοροποίηση του Μ27 σε σχέση με τo Μ4 είναι η μακρύτερη κάνη μήκους 42cm. Επιλέχθηκε ως συμβιβασμός γιατί αποδίδει μεγαλύτερη ταχύτητα και βεληνεκές. Οι αναφορές των πεζοναυτών εκθειάζουν την ακρίβεια της, υποστηρίζοντας ότι μια σκοπευμένη βολή από το IAR είναι αποτελεσματικότερη μιας ριπής από Minimi. Για μεγαλύτερη σταθερότητα από όλες τις θέσεις βολής, τα όπλα συνοδεύονται από κάθετες χειρολαβές και αορτήρες τύπου Vickers.
Πέρα από τις ανωτέρω διαφορές, η λειτουργία και χειρισμός του IAR είναι όμοιος με του Colt. Οποιοσδήποτε πεζοναύτης στην ομάδα μπορεί να το χειριστεί και να εκτελέσει βασική συντήρηση, αναλαμβάνοντας «αν παραστεί ανάγκη» ρόλο οπλοπολυβολητή. 
Γενικευμένη χρήση
Το 2017 η διοίκηση των πεζοναυτών προκάλεσε αίσθηση όταν ανακοινώθηκε o εξοπλισμός κάθε μάχιμου στρατιώτη με Μ27 IAR, αντικαθιστώντας τα Colt M4. Τα δεύτερα παρέμειναν σε υπηρεσία μόνο στα χέρια των αξιωματικών και ομαδαρχών (προφανώς λόγω χαμηλότερου βάρους).
Η ιδέα προήλθε από την αξιολόγηση της αρχικής χρήσης των Μ27. Διαπίστωσαν αυξημένη ευστοχία, μικρότερη «σπατάλη» πυρομαχικών και τακτικά πλεονεκτήματα από την ικανότητα χρήσης σιγαστήρων. Συνέπεια της καθολικής υιοθέτησης του Μ27 είναι πως όλα τα τουφέκια διαθέτουν πλέον σιγαστήρες. Έτσι διευκολύνεται η επικοινωνία των ανδρών κατά τη μάχη και αυξάνεται η σύγχυση του εχθρού. Σε συνδυασμό με τα προηγμένα σκόπευτρα, έχουν αυξήσει τη φονικότητα των ομάδων μάχης. Όσα πολυβόλα Μ249 Minimi παραμένουν σε υπηρεσία, ανήκουν πλέον στους λόχους πεζοναυτών και διατίθενται ως συμπληρωματικά, εφόσον χρειαστεί.
Πολλοί σχολιαστές συμπεραίνουν -εκ των υστέρων- ότι οι πεζοναύτες είχαν εξ’ αρχής την πρόθεση απόσυρσης του Μ4, αλλά αυτό πρόσκρουσε στην πολιτική του γενικού επιτελείου. Η υιοθέτησης του Μ27 ως “οπλοπολυβόλου” ήταν ένα τρυκ για να εισαχθεί σε υπηρεσία ένα νέο (μα εμφανισιακά όμοιο) σύστημα, χωρίς αντίσταση από τα ανώτατα κλιμάκια. Κατόπιν ήταν απλά θέμα επέκτασης των συμβάσεων ώστε να αγορατούν αρκετά τεμάχια. Δε γνωρίζουμε αν μια τέτοια «ίντριγκα» ήταν μέρος του σχεδιασμού για το IAR. Εξάλλου δεν έχει σημασία. Αυτό που μετρά είναι πως η επίλεκτη αυτή δύναμη διαθέτει ένα από τα αποτελεσματικότερα σύγχρονα τυφέκια.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών