Οι ειδικές μονάδες του Υπουργείου Εσωτερικών (MVD) και του Στρατού ξεκίνησαν κοινό πρόγραμμα για μια "αραβίδα εγγύς μάχης”.
Οι ρίζες για τη σχεδίαση του “Groza” (επίσημη κωδικοποίηση: ΟTs-14-4Α) βρίσκονται στην εμπλοκή των ρωσικών ειδικών δυνάμεων στον πόλεμο της Τσετσενίας.
Οι μάχες εντός κτηρίων κατέδειξαν την ανάγκη για ένα βραχύτερο όπλο από το ΑΚ-74.
Το συμπτυγμένο ΑΚS-74U είχε βολικές διαστάσεις αλλά “υπέφερε” σε βαλλιστική απόδοση και ήταν δύσκολα ελεγχόμενο.
Οι Spetsnaz αναζητούσαν ένα αυτόματο μικρού μεγέθους, για να έχουν το πλεονέκτημα κίνησης σε κλειστούς χώρους.
Ήθελαν να διαθέτει σιγαστήρα ώστε να αιφνιδιάζουν τους αντιπάλους τους από κοντινή απόσταση και να παραμένει χρήσιμο ως τα 300 μέτρα.
Η παράλληλη χρήση μικρών ποσοτήτων από τα “ειδικά τυφέκια ελεύθερων σκοπευτών” VSS Vintorez και AS Val απέδειξαν την αποτελεσματικότητα του φυσιγγίου SP-6 (9X39mm) στην άμεση εξουδετέρωση αντιπάλων έναντι του τυποποιημένου 5,45Χ39mm των ΑΚ.
Οι ειδικές μονάδες του Υπουργείου Εσωτερικών (MVD) και του Στρατού ξεκίνησαν κοινό πρόγραμμα για μια "αραβίδα εγγύς μάχης”.
Ανακύκλωση αξιόπιστων υλικών
Το εργοστάσιο όπλων της TULA ανέθεσε τη μελέτη στον Yuri Lebedev και τον Valery Telesh που είχε σχεδιάσει τα βομβιδοβόλα GP-25/GP-30 για τα τυφέκια AK.
Αυτή η λεπτομέρεια θα έπαιζε ρόλο στην τελική μορφή του “Groza”.
Με τυπική ρωσική πρακτικότητα, οι μηχανικοί χρησιμοποίησαν στο σχέδιο τους υπάρχοντα απάρτια.
Ο κορμός προήλθε από το AKS-74U, μαζί με το κάλυμμα του σωλήνα αερίων και τη χειρολαβή.
Τροποποίησαν το κλείστρο του AKSU με περιστροφική κεφαλή από το ΑΚΜ για να λειτουργήσει με τον μεγαλύτερο κάλυκα των 9Χ39mm.
Με κάνη 24cm είχε ένα συνολικό μήκος μόλις 56 εκατοστά.
Αυτό το πέτυχαν καταργώντας το κοντάκι και μεταφέροντας τη σκανδάλη/χειρολαβή μπροστά από το γεμιστήρα (διάταξη Bulpup).
Η αλλαγή θα έδινε πλεονέκτημα στους στρατιώτες μέσα σε κτήρια ή οχήματα.
Χωρίς το κοντάκιο, τα σκόπευτρα έπρεπε να τοποθετηθούν ψηλότερα.
Υιοθέτησαν μια “γέφυρα” (παρόμοια ως σύλληψη με εκείνη του βρετανικού SA-80).
Πάνω της υπήρχαν αναμονές για ανάρτηση διοπτρών ή καταδείκτη φωτός στην αριστερή πλευρά.
Το όπλο ήταν ικανό για ριπές έκτός μονών βολών και χρησιμοποιούσε γεμιστήρες 30 φυσιγγίων.
Σε λιγότερα από δύο χρόνια, το 1994 το OTS-14 ήταν έτοιμο για μαζική παραγωγή.
Η “παγίδα” της πολυμορφικότητας
Τα πρωτότυπα τράβηξαν το ενδιαφέρον πολλών υπηρεσιών, οι οποίες είχαν διαφορετικές ανάγκες.
Ο Telesh προσπάθησε να συγκεράσει συγκρουόμενες απαιτήσεις, επεκτείνοντας το “Groza” σε σπονδυλωτό οπλοσύστημα.
Πρότεινε εκδόσεις σε διαμετρήματα 7,62 και 5,45, εκτός των 9 χιλιοστών.
Οραματιζόταν πως με την προσθήκη διαφορετικών εξαρτημάτων, ο βασικός μηχανισμός θα μετατρεπόνταν σε αραβίδα εφόδου, σιγασμένο τυφέκιο ακροβολιστή ή εκτοξευτής βομβίδων.
Για τον τελευταίο ρόλο σχεδίασε ένα χιτώνιο που βιδωνόταν περιμετρικά της κάνης και επέτρεπε την ανάρτηση ενός τροποποιημένου βομβιδοβόλου GP-30.
Για να λειτουργήσει, απαιτούνταν ένας δεύτερος μηχανισμός σκανδάλης με επιλογέα που μετακινούνταν κατά 180 μοίρες για να εμπλέξει τη σκανδάλη του τυφεκίου ή του βομβιδοβόλου, ανάλογα με τη θέση του.
Αφαιρώντας το χιτώνιο και τη σκανδαλοθήκη “βομβίδων”, ο χειριστής μπορούσε να προσαρμόσει μια εμπρόσθια χειρολαβή και την κανονική σκανδάλη.
Τότε είχε στα χέρια του ένα ισχυρό και βραχύ αυτόματο τυφέκιο.
Αν τοποθετούσε και μία διόπτρα μεγέθυνσης 4Χ ήταν ικανό για βολές μέχρι τα 400 μέτρα.
Στην απόσταση αυτή το υποηχητικό φυσίγγιο SP6 τρυπά ατσάλινα κράνη πάχους 6mm, ενώ θα διατρήσει και τον τυποποιημένο ρωσικό θώρακα GOST 3 που σταματά βλήματα 5,45 και 7,62mm.
Αφαιρώντας τη χειρολαβή με το χιτώνιο, μπορεί να βιδώσει απευθείας στην κάνη σιγαστήρα BPS.
Τότε το μήκος αυξάνεται στα 72cm, αλλά η ηχητική υπογραφή των βολών μειώνεται δραματικά.
Χωρίς τη διόπτρα, το ίδιο όπλο είναι κατάλληλο για σιωπηλή εκκαθάριση κτηρίων.
Για να επιτευχθούν τα παραπάνω, κάθε “Groza” έφευγε από το εργοστάσιο μέσα σε μια βαλίτσα με όλα τα παρελκόμενα και ανταλλακτικά που χρειάζονταν οι πιθανές διαμορφώσεις.
Η πραγματικότητα
Σε συνθήκες πεδίου, η μεταφορά και διατήρηση τόσων υλικών για ένα φορητό όπλο ήταν αδύνατη.
Ελάχιστες μονάδες ασφαλείας είχαν την ”πολυτέλεια” να διατηρούν στο οπλοστάσιο τα πλήρη Groza 14 και να τα διαμορφώνουν για κάθε αποστολή.
Όσες μετακινούνταν διαρκώς πολεμώντας εθνικιστές Τσετσένους ή ισλαμιστές, βασίζονταν στα απλούστερα AS Val και τα AKS 74.
Πέρα από την πολυπλοκότητα υποστήριξης, η ιδέα είχε και άλλα μειονεκτήματα.
Διατηρώντας τα χειριστήρια (απελευθέρωση γεμιστήρα, μοχλό όπλισης και επιλογέα πυρός) του ΑΚSU, το όπλο είχε άβολη εργονομία με τη σκανδάλη μπροστά.
Η βολή από τον αριστερό ώμο -απαραίτητη κατά τη συμπλοκή μέσα σε κτήρια- ήταν αδύνατη.
Διότι οι κάλυκες θα χτυπούσαν το πρόσωπο του χειριστή ή θα προκαλούσαν εμπλοκή.
Η χρήση του μηχανισμού αερίων του Καλάσνικωφ ήταν φθηνή και αξιόπιστη, αλλά υπονόμευε την ακρίβεια σε μεγαλύτερες αποστάσεις, με αποτέλεσμα αυξημένη διασπορά βολών.
Η προσαρμογή βομβιδοβόλου ανέβαζε το κενό βάρος στα 4 κιλά, υπονομεύοντας την ευελιξία του, ενώ η ανάκρουση ήταν αυξημένη.
Μεταξύ 1995 και 1998 ελάχιστες εκατοντάδες συλλογές Groza 14 παραδόθηκαν στο Υπουργείο Εσωτερικών.
Όσο πλέον επιζούν βρίσκονται κλειδωμένα σε αστυνομικά οπλοστάσια, έχοντας ξεπεραστεί από νεώτερες τεχνολογίες.
www.bankingnews.gr
Οι μάχες εντός κτηρίων κατέδειξαν την ανάγκη για ένα βραχύτερο όπλο από το ΑΚ-74.
Το συμπτυγμένο ΑΚS-74U είχε βολικές διαστάσεις αλλά “υπέφερε” σε βαλλιστική απόδοση και ήταν δύσκολα ελεγχόμενο.
Οι Spetsnaz αναζητούσαν ένα αυτόματο μικρού μεγέθους, για να έχουν το πλεονέκτημα κίνησης σε κλειστούς χώρους.
Ήθελαν να διαθέτει σιγαστήρα ώστε να αιφνιδιάζουν τους αντιπάλους τους από κοντινή απόσταση και να παραμένει χρήσιμο ως τα 300 μέτρα.
Η παράλληλη χρήση μικρών ποσοτήτων από τα “ειδικά τυφέκια ελεύθερων σκοπευτών” VSS Vintorez και AS Val απέδειξαν την αποτελεσματικότητα του φυσιγγίου SP-6 (9X39mm) στην άμεση εξουδετέρωση αντιπάλων έναντι του τυποποιημένου 5,45Χ39mm των ΑΚ.
Οι ειδικές μονάδες του Υπουργείου Εσωτερικών (MVD) και του Στρατού ξεκίνησαν κοινό πρόγραμμα για μια "αραβίδα εγγύς μάχης”.
Ανακύκλωση αξιόπιστων υλικών
Το εργοστάσιο όπλων της TULA ανέθεσε τη μελέτη στον Yuri Lebedev και τον Valery Telesh που είχε σχεδιάσει τα βομβιδοβόλα GP-25/GP-30 για τα τυφέκια AK.
Αυτή η λεπτομέρεια θα έπαιζε ρόλο στην τελική μορφή του “Groza”.
Με τυπική ρωσική πρακτικότητα, οι μηχανικοί χρησιμοποίησαν στο σχέδιο τους υπάρχοντα απάρτια.
Ο κορμός προήλθε από το AKS-74U, μαζί με το κάλυμμα του σωλήνα αερίων και τη χειρολαβή.
Τροποποίησαν το κλείστρο του AKSU με περιστροφική κεφαλή από το ΑΚΜ για να λειτουργήσει με τον μεγαλύτερο κάλυκα των 9Χ39mm.
Με κάνη 24cm είχε ένα συνολικό μήκος μόλις 56 εκατοστά.
Αυτό το πέτυχαν καταργώντας το κοντάκι και μεταφέροντας τη σκανδάλη/χειρολαβή μπροστά από το γεμιστήρα (διάταξη Bulpup).
Η αλλαγή θα έδινε πλεονέκτημα στους στρατιώτες μέσα σε κτήρια ή οχήματα.
Χωρίς το κοντάκιο, τα σκόπευτρα έπρεπε να τοποθετηθούν ψηλότερα.
Υιοθέτησαν μια “γέφυρα” (παρόμοια ως σύλληψη με εκείνη του βρετανικού SA-80).
Πάνω της υπήρχαν αναμονές για ανάρτηση διοπτρών ή καταδείκτη φωτός στην αριστερή πλευρά.
Το όπλο ήταν ικανό για ριπές έκτός μονών βολών και χρησιμοποιούσε γεμιστήρες 30 φυσιγγίων.
Σε λιγότερα από δύο χρόνια, το 1994 το OTS-14 ήταν έτοιμο για μαζική παραγωγή.
Η “παγίδα” της πολυμορφικότητας
Τα πρωτότυπα τράβηξαν το ενδιαφέρον πολλών υπηρεσιών, οι οποίες είχαν διαφορετικές ανάγκες.
Ο Telesh προσπάθησε να συγκεράσει συγκρουόμενες απαιτήσεις, επεκτείνοντας το “Groza” σε σπονδυλωτό οπλοσύστημα.
Πρότεινε εκδόσεις σε διαμετρήματα 7,62 και 5,45, εκτός των 9 χιλιοστών.
Οραματιζόταν πως με την προσθήκη διαφορετικών εξαρτημάτων, ο βασικός μηχανισμός θα μετατρεπόνταν σε αραβίδα εφόδου, σιγασμένο τυφέκιο ακροβολιστή ή εκτοξευτής βομβίδων.
Για τον τελευταίο ρόλο σχεδίασε ένα χιτώνιο που βιδωνόταν περιμετρικά της κάνης και επέτρεπε την ανάρτηση ενός τροποποιημένου βομβιδοβόλου GP-30.
Για να λειτουργήσει, απαιτούνταν ένας δεύτερος μηχανισμός σκανδάλης με επιλογέα που μετακινούνταν κατά 180 μοίρες για να εμπλέξει τη σκανδάλη του τυφεκίου ή του βομβιδοβόλου, ανάλογα με τη θέση του.
Αφαιρώντας το χιτώνιο και τη σκανδαλοθήκη “βομβίδων”, ο χειριστής μπορούσε να προσαρμόσει μια εμπρόσθια χειρολαβή και την κανονική σκανδάλη.
Τότε είχε στα χέρια του ένα ισχυρό και βραχύ αυτόματο τυφέκιο.
Αν τοποθετούσε και μία διόπτρα μεγέθυνσης 4Χ ήταν ικανό για βολές μέχρι τα 400 μέτρα.
Στην απόσταση αυτή το υποηχητικό φυσίγγιο SP6 τρυπά ατσάλινα κράνη πάχους 6mm, ενώ θα διατρήσει και τον τυποποιημένο ρωσικό θώρακα GOST 3 που σταματά βλήματα 5,45 και 7,62mm.
Αφαιρώντας τη χειρολαβή με το χιτώνιο, μπορεί να βιδώσει απευθείας στην κάνη σιγαστήρα BPS.
Τότε το μήκος αυξάνεται στα 72cm, αλλά η ηχητική υπογραφή των βολών μειώνεται δραματικά.
Χωρίς τη διόπτρα, το ίδιο όπλο είναι κατάλληλο για σιωπηλή εκκαθάριση κτηρίων.
Για να επιτευχθούν τα παραπάνω, κάθε “Groza” έφευγε από το εργοστάσιο μέσα σε μια βαλίτσα με όλα τα παρελκόμενα και ανταλλακτικά που χρειάζονταν οι πιθανές διαμορφώσεις.
Η πραγματικότητα
Σε συνθήκες πεδίου, η μεταφορά και διατήρηση τόσων υλικών για ένα φορητό όπλο ήταν αδύνατη.
Ελάχιστες μονάδες ασφαλείας είχαν την ”πολυτέλεια” να διατηρούν στο οπλοστάσιο τα πλήρη Groza 14 και να τα διαμορφώνουν για κάθε αποστολή.
Όσες μετακινούνταν διαρκώς πολεμώντας εθνικιστές Τσετσένους ή ισλαμιστές, βασίζονταν στα απλούστερα AS Val και τα AKS 74.
Πέρα από την πολυπλοκότητα υποστήριξης, η ιδέα είχε και άλλα μειονεκτήματα.
Διατηρώντας τα χειριστήρια (απελευθέρωση γεμιστήρα, μοχλό όπλισης και επιλογέα πυρός) του ΑΚSU, το όπλο είχε άβολη εργονομία με τη σκανδάλη μπροστά.
Η βολή από τον αριστερό ώμο -απαραίτητη κατά τη συμπλοκή μέσα σε κτήρια- ήταν αδύνατη.
Διότι οι κάλυκες θα χτυπούσαν το πρόσωπο του χειριστή ή θα προκαλούσαν εμπλοκή.
Η χρήση του μηχανισμού αερίων του Καλάσνικωφ ήταν φθηνή και αξιόπιστη, αλλά υπονόμευε την ακρίβεια σε μεγαλύτερες αποστάσεις, με αποτέλεσμα αυξημένη διασπορά βολών.
Η προσαρμογή βομβιδοβόλου ανέβαζε το κενό βάρος στα 4 κιλά, υπονομεύοντας την ευελιξία του, ενώ η ανάκρουση ήταν αυξημένη.
Μεταξύ 1995 και 1998 ελάχιστες εκατοντάδες συλλογές Groza 14 παραδόθηκαν στο Υπουργείο Εσωτερικών.
Όσο πλέον επιζούν βρίσκονται κλειδωμένα σε αστυνομικά οπλοστάσια, έχοντας ξεπεραστεί από νεώτερες τεχνολογίες.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών