Τελευταία Νέα
Gun Room

TULA TOZ 106: Λύση της στιγμής

tags :
TULA TOZ 106: Λύση της στιγμής
Η Σοβιετική Ένωση, όπως όλα τα πολυσυλλεκτικά μορφώματα που στερούνται εθνικής βάσης, απεχθανόταν την οπλοκατοχή των πολιτών.

Η Σοβιετική Ένωση, όπως όλα τα πολυσυλλεκτικά μορφώματα που στερούνται εθνικής βάσης, απεχθανόταν την οπλοκατοχή των πολιτών.
Με την επιβολή του καθεστώτος των σοβιέτ (κάτι σαν “ευρωπαϊκή” κομισιόν), οι πολίτες αφοπλίστηκαν ώστε να μην αποτελούν κίνδυνο για την εξουσία.
Η οπλοβιομηχανία δεν ήταν προσανατολισμένη στην παραγωγή εξειδικευμένων λειόκανων για σπόρ -τα οποία κατασκευάζονταν σε ελάχιστες ποσότητες και μόνο για τους υψηλόβαθμους κομμουνιστές.
Συν τω χρόνω, η ανέλιξη ηπιότερων ηγέτών (όπως οι Χρούτσεφ και Μπρέζνιεφ), δημιούργησε συνθήκες ώστε να επιτραπεί δειλά-δειλά η ατομική οπλοκατοχή.
Κύριοι λόγοι ήταν η θήρα και ο έλεγχος επιβλαβών στις φάρμες, δύο δραστηριότητες που πάλι έδιναν πρόσβαση σε όπλα σε ελάχιστους αναλογικά με τον πληθυσμό.
2_186.jpg
Αγροτικό μηχάνημα

Το εργοστάσιο της Tula TOZ (Tulsky Oruzheiny Zavod) άρχισε να πειραματίζεται το 1961 με ένα λειόκανο που βασιζόταν στο παλιό επαναληπτικό Mosin-Nagant. Η παραγωγή ξεκίνησε το 1969 στα μικρά διαμετρήματα cal. 28 αι 32.
Σύντομα ακολούθησε το MC 20-01 που ήταν και η πιο πετυχημένη εκδοχή. Δεχόταν το ισχυρότερο φυσίγγιο cal. 20/70mm και παρέμεινε για χρόνια ένα προσιτό κυνηγετικό τουφέκι για τους πολίτες της ΕΣΣΔ. Ήταν απλό αλλά λειτουργικό. Χρησιμοποιούσε ένα σύστημα με δύο περιστροφικά κλειδιά στην κεφαλή του κλείστρου και χειροκίνητη όπλιση του κινητού ουραίου.
Τροφοδοτούσε φυσίγγια από ένα χαλύβδινο εξωτερικό γεμιστήρα. Για την αφαίρεση του ο χρήστης έπρεπε να πιέσει ταυτόχρονα δύο άγκιστρα στις εκατέρωθεν πλευρές.
Οι αρχικοί εργοστασιακοί γεμιστήρες δέχονταν δύο φυσίγγια σε μονή στήλη. Αργότερα παρουσιάστηκαν κάποιοι με χωρητικότητα τεσσάρων.
Το κοντάκι ήταν από απλό ξύλο οξιάς και τα σκοπευτικά περιελάμβαναν μια υψηλή ακίδα και ένα σταθερό στόχαστρο επί της κάνης. Υπήρχε ένας μοχλός ασφάλειας στην κορυφή της λαβής, που αδρανοποιούσε τη σκανδάλη.
Παρά το χαμηλό κόστος, το κοίλο της κάνης ήταν επιχρωμιωμένο και το κινητό ουραίο φτιαχνόταν από ανοξείδωτο ατσάλι, αυξάνοντας τη μακροζωία και την αντοχή σε πλημμελή συντήρηση.
Συνολικά το ΤΟΖ MC 20-01 ήταν περισσότερο ένα εργαλείο ελέγχου επιβλαβών και προστασίας των οικόσιτων κοπαδιών, παρά ένα κυνηγετικό λειόκανο.
3_159.jpg
Fast-Forward προς την Ελευθερία

Το 1993 βρήκε τους πολίτες της πρώην σοβιετικής Ένωσης σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση. Το “τείχος” είχε πέσει, η σιδερένια κομματική γροθιά εξαφανίστηκε.
Αλλά οι πρώτες ανάσες ελευθερίας για τον λαό συνοδεύτηκαν από αναρχία και αυξημένη εγκληματικότητα.
Οι παράνομοι είχαν εύκολη πρόσβαση σε οπλισμό, δε συνέβαινε το ίδιο για τους νομοταγείς.
Το καθεστώς είχε φροντίσει να μην υπάρχει δικαίωμα ή πυροβόλα κατάλληλα για αυτοάμυνα.
Η Tula πήρε το υπάρχον MC 20 και το μετέτρεψε σε ένα βασικό συμπαγές “πιστόλι”.
Έτσι προέκυψε το ΤΟΖ-106, μειώνοντας την κάνη στα 29,5 εκατοστά και τοποθετώντας στον ξύλινο κορμό σιδερένιο κοντάκι από τα παλιά ΑΚΜS των αλεξιπτωτιστών. Εκμεταλλεύτηκαν την ευνοϊκότερη νέα νομοθεσία που επέτρεπε λειόκανα με κοντές κάνες και αναδιπλούμενο κοντάκι -υπό την προϋπόθεση πως δε πυροδοτούν όταν είναι στην κλειστή θέση.
Η βιβλιογραφία του εργοστασίου το διαφήμιζε ως “κυνηγετικό για θήρα μικρών πτερωτών”, όλοι όμως γνώριζαν πως το βραχύσωμο λειόκανο θα κατέληγε σε ένα σακίδιο ή δίπλα στο κομοδίνο κάποιου ρωσικού νοικοκυριού. Ήταν η πρόχειρη ανταπόκριση για τις ιδιαίτερες συνθήκες της εποχής.
Κάποια στιγμή η κοινωνική αναταραχή υποχώρησε, αλλά και δημιουργήθηκαν καλύτερες λύσεις για την αυτοπροστασία και άμυνα των πολιτών. Το ΤΟΖ-106 υποσκελίστηκε στην παραγωγή από πιο σύγχρονα όπλα.
4_9.jpeg
Τουφέκι για... μανιταροσυλλέκτες

Το βραχύκανο λειόκανο καραμπινάκι δε διακρίθηκε ποτέ στα σκοπευτήρια ή τους κυνηγότοπους της Ρωσίας. Βρήκε όμως μια ιδιαίτερη θέση στην καρδιά των πεζοπόρων, κατασκηνωτών και συλλεκτών μανιταριών. Είναι επίσης δημοφιλές με τους περιηγητές που οργανώνουν εκδρομές με καγιάκ και τους παραλίμνιους ψαράδες. Ζυγίζει μόλις 2,5 κιλά και με μήκος 53m (συμπτυγμένο) είναι από τα πιο συμπαγή λειόκανα που μπορεί να αγοράσει κανείς. Το πολύ νεώτερο Saiga 20k είναι πιο ογκώδες.
Η λεία και χωρίς στένωση κάνη περιορίζει το βεληνεκές σε μερικές δεκάδες μέτρα, αλλά επαρκεί για το σκοπό.
Υποτίθεται ότι τα σταθερά σκοπευτικά ανταποκρίνονται στην τροχιά ενός μονόβολου στα 40 μέτρα.
Στα ρωσικά δάση μια συνάντηση με λύκους ή και αρκούδες δεν είναι απίθανη. Μερικές βολίδες διαμέτρου 15mm ή 24 γραμμάρια ψήφων αποτελούν καλή “ασφάλεια ζωής”.
Μια παρόμοια κουλτούρα παρατηρείται μεταξύ των Καναδών ή των Σκανδιναβών που συχνά κουβαλούν ένα αμυντικό όπλο στις υπαίθριες εξορμήσεις τους.
Η μεγαλύτερη ίσως πρόκληση για το χειριστή είναι το σχήμα του μεταλλικού κοντακίου που δεν επιτρέπει καλή επώμιση ή διαχείριση της ανάκρουσης.
Το κινητό ουραίο λειτουργεί αξιόπιστα αλλά σε βάρος της ταχυβολίας. Αν και η παραγωγή του έχει σταματήσει, η ζήτηση για ΤΟΖ-106 διατηρεί ψηλά τις τιμές των μεταχειρισμένων.
Δυστυχώς το μήκος της κάνης του το καθιστά απαγορευμένο για εξαγωγές και έτσι είναι απίθανο να δούμε κάποτε αυτό το ιδιόρυθμο κομμάτι ιστοράς στην Ελλάδα.

www.bankingnews.gr

Ρoή Ειδήσεων

Σχόλια αναγνωστών

Δείτε επίσης