Η συνδυαστική αραβίδα μάχης Armat M41A1 (10Χ24/30mm) είναι πέρα από κάθε αμφιβολία το πλέον διαδομένο στρατιωτικό όπλο του εικοστού δεύτερου αιώνα. Αποτελεί το στάνταρ τυφέκιο του σώματος των Αμερικανών Αποικιακών Πεζοναυτών (United States Colonial Marines), του Στρατού αλλά και των μισθοφόρων (military contractors) που προστατεύουν τα συμφέροντα της εταιρείας Weyland-Yutani στις διαστημικές αποικίες.
Εξελιγμένο στη μάχη
Η ανάπτυξη του ξεκίνησε στα μέσα της δεκαετίας του 2160, μετά τις συγκρούσεις για τα μεταλλευτικά δικαιώματα στους εξωπλανήτες Λίνα 349 (Linna 349) και Τιεντσίν (Tientsin). Από τις αιματηρές συγκρούσεις φάνηκε πως οι Αποικιακοί Πεαζοναύτες δε διέθεταν τα υλικά και την οργάνωση για ταχυκίνητες διαπλανητικές επιχειρήσεις. Οι αδυναμίες σε εξοπλισμό και δόγμα για το νέο είδος πολέμου καταγράφηκαν. Οι βελτιώσεις μορφοποιήθηκαν σε ένα πλάνο με το όνομα “Marine 2170”. Περιελάμβανε νέα επιθετικά και αποβατικά οχήματα για επιχειρήσεις Πεζοναυτών σε μακρινούς πλανήτες, εξοπλισμό επικοινωνιών, θερμικά σκόπευτρα, ανιχνευτές κίνησης, κατευθυνόμενα πυρομαχικά και βελτιωμένο ατομικό οπλισμό.
Τεχνική περιγραφή
Η έκδοση -Α1 βασίστηκε στο αρχικό Μ41 (οι Πεζοναύτες ακολουθούν την παράδοση των προκατόχων τους από τον 20ο αιώνα να καταγράφουν οποιαδήποτε επόμενη βελτίωση σε ένα αρχικό μοντέλο με αλφαριθμητικούς χαρακτήρες πχ. Μ16, Μ16Α1,-Α2, κλπ). Κύριες βελτιώσεις περιλαμβάνουν την ενσωμάτωση ενός επαναληπτικού βομβιδοβόλου (κατευθυνόμενων βλημάτων) των 30 χιλιοστών κάτω από την κάνη του κυρίως όπλου και ένα θερμικό στόχαστρο με ψηφιακή οθόνη αντί των παλαιότερων “σιδερένιων”. Οπτικά το νεώτερο μοντέλο ξεχωρίζει από το πράσινο-χακί χρώμα του καρβονικού σασί και τη βάση προσαρμογής θερμικού στοχάστρου μεγέθυνσης 3Χ στον κορμό.
Δοκιμασμένο διαμέτρημα, νέα πυρομαχικά
Σύμφωνα με το επίσημο site της κατασκευάστριας Armat Battlefield Systems, η έκδοση M41A1 μπήκε σε υπηρεσία το έτος 2171. Η αραβίδα κάνει εκτεταμένη χρήση προηγμένων κραμάτων και ανθρακονήματος με αποτέλεσμα να ζυγίζει 5 κιλά με πλήρη γεμιστήρα. Το συνολικό μήκος δε ξεπερνά τα 85 εκατοστά με το κοντάκιο ανεπτυγμένο στην μακρύτερη θέση. Το όπλο διαθέτει δύο παραλληλισμένες κάνες με αντίστοιχα κλείστρα και σκανδάλες. Η πυροδότηση γίνεται με ηλεκτρικό παλμό. Ο μοχλός όπλισης για την κύρια αραβίδα (διαμετρήματος 10Χ24mm) βρίσκεται στη δεξια πλευρά του κορμού. Η αναχορηγία γίνεται από κυτιοειδή γεμιστήρα 99 φυσιγγίων. Το βελτιωμένο πυρομαχικό είναι τύπου “Caseless” δηλαδή χωρίς κάλυκα για μείωση βάρους. Η ανάπτυξη τέτοιων φυσιγγίων ξεκίνησε από τη γερμανική Ηeckler & Κoch στα τέλη του 20ου αιώνα. Μετά τη διάλυση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και κατάληψη της Γερμανίας από την Ισλαμική Αδελφότητα, πολλοί επιζήσαντες επιστήμονες κατέφυγαν στην Αμερική. Οι γνώσεις τους στους τομείς της εξόρρυξης μετάλλων και φορητών όπλων αποτέλεσαν τη βάση για τη μετέπειτα κυριαρχία των αμερικανικών εταιρειών στο Διάστημα.
Το επαναληπτικό βομβιδοβόλο τροφοδοτεί από ένα κυλινδρικό γεμιστήρα τεσσάρων φυσιγγίων. Ο μοχλός όπλισης τύπου “χράπα-χρούπα” λειτουργεί και ώς υποφυλακτήρας. Θυμίζει σε λειτουργία το αρχαίο λειόκανο Remington 870. Διαθέτει πάνω του κουμπιά για την όπλιση-προγραμματισμό των κατευθυνόμενων βομβίδων διαμέτρου 30mm. Διατίθενται εκρηκτικά, εμπρηστικά, φωτιστικά και διατρητικά βλήματα.
Το σύμπαν των “Aliens”
To 1984 o ταλαντούχος Καναδός σκηνοθέτης James Cammeron (Τζέϊμς Κάμερον), βουτούσε σε ένα μελλοντικό κόσμο, όπου το ανθρώπινο γένος έχει περάσει στην οικονομική εκμετάλλευση του Διαστήματος. Ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης (που μας έχει δώσει αριστουργήματα επιστημονικής φαντασίας όπως τα “Terminator”, “The Abyss” και “Avatar”), προσελήφθη για να γράψει και να σκηνοθετήσει τη συνέχεια ενός “σκοτεινού” θρίλερ επιστημονικής φαντασίας. Του αρχικού “Alien” που είχε δημιουργήσει ο Ridley Scott (Ρίντλεϋ Σκοτ) το 1979. Το σενάριο εκτυλίσσεται στα μέσα του εικοστού δεύτερου αιώνα και 57 χρόνια μετά την εξολόθρευση του πληρώματος ενός εμπορικού διαστημοπλοίου από ένα “άγνωστο είδος” ζώου που παρείσφρυσε στο εσωτερικό του.
Το μέλλον του Cameron είναι ένας μοναχικός κόσμος ανταγωνισμού και σκληρής εργασίας. Οι πολυεθνικές εταιρείες του εικοστού δεύτερου αιώνα έχουν καταλάβει κάθε τομέα της οικονομικής δραστηριότητας από την παραγωγή αέρα μέχρι τις επικοινωνίες και την κατασκευή όπλων.
Στη διαρκή εξάπλωση και εποίκιση εξωπλανητών για μεταλλευτικούς λόγους, τα κράτη συνεργάζονται αλλά και ανταγωνίζονται τις κολοσσιαίες εταιρείες εξόρρυξης. Σε ένα παραλληλισμό με τα τεκταινόμενα του 19ου και της εποχής των “κλεπτοβαρώνων” της αμερικανικής βιομηχανικής επανάστασης, ο Cameron βάζει τις πολυεθνικές αυτές να θυσιάζουν αδίστακτα τους αποίκους του διαστήματος για περισσότερα κέρδη. Εξερευνώντας άγνωστους κόσμους, συναντούν μια ευφυή μορφή ζωής που είναι το απόλυτο αρπακτικό είδος. Το γένος αυτό που αναφέρεται ως “Ξενόμορφο” διαθέτει ένα σκελετό από πυρίτιο, όξινο αίμα και γενική μορφολογία που θυμίζει σαρκοβόρο δεινόσαυρο. Τα στελέχη της εταιρείας Weyland-Yutani συνεργάζονται με το στρατιωτικό καταστημένο για την απόρρητη σύλληψη δειγμάτων, ώστε να χρησιμοποιηθούν για έρευνα βιολογικών όπλων.
Εμμονή με τη λεπτομέρεια
Ο James Cameron έγραψε το σενάριο και σχεδίασε πολλά από τα σκηνικά και αντικείμενα που θα χρησιμοποιούνταν στο έργο. Ήθελε τα όπλα και υλικά των “αποικιακών πεζοναυτών” να μοιάζουν πιστευτά και για το λόγο αυτό συνεργάστηκε με τον οπλουργό Simon Atherton (Σάϊμον Άθερτον) που εργαζόταν για τη βρετανική Bapty & Co. Ειδικεύονταν στη δημιουργία, συντήρηση και ενοικίαση όπλων για κινηματογραφικές παραγωγές. Με τα σχέδια του Cameron, τροποποίησε ένα υποπολυβόλο Thompson από το οποίο αφαίρεσε το κοντάκιο και προσάρμοσε κάτω από την κάνη του μια επαναληπτική καραμπίνα Remington 870. Τα όπλα κρύφτηκαν μέσα σε ένα κέλυφος από πλαστικό, που επέτρεπε πρόσβαση στις σκανδάλες. Το Thompson τροφοδοτούσε από ένα στάνταρ γεμιστήρα 20 φυσιγγίων (αβολίδωτα διαμετρήματος .45ACP) και η αποθήκη τηςκαραμπίνας γέμιζε από το κάτω μέρος του σασί. Για να δημιουργήσει μια πιο φουτουριστική εικόνα ο Atherton προσάρμοσε την πάπια από ένα Franchi SPAS 12 και τοποθέτησε μια οθόνη LED στη δεξιά πλευρά. Αυτή υποτίθεται ότι μετρούσε τα απομένοντα “εκρηκτικά βλήματα” των 10 χιλιοστών που έβαλλε το όπλο.
Η “μοίρα” των Μ41Α1
Αν και η Bapty & Co. έφτιαξε 5-6 λειτουργικά Μ41, μόνο ένα από αυτά περιελάμβανε και την προσθήκη αληθινής καραμπίνας, για λόγους βάρους. Οι ηθοποιοί δυσκολεύονταν να χειρίζονται το τολάχιστον οκτώ κιλών σύνολο. Για τα γυρίσματα χρησιμοποιήθηκαν υποκατάστατα από πολυουρεθάνη, όπως γίνεται συνήθως στα κινηματογραφικά πλατώ.
Μετά το τέλος της παραγωγής, τα λειτουργικά όπλα αποσυναρμολογήθηκαν για να ενοικιαστούν σε άλλες ταινίες. Μόνο ένα παρέμεινε στο οπλοκιβώτιο της Bapty & Co. Η ταινία“Aliens” προβλήθηκε το 1986 και έγινε μεγάλη επιτυχία. Δημιούργησε κάλτ κουλτούρα και συνέχειες σε βιντεοπαιχνίδια και επόμενες ταινίες. Το μοναδικό πρωτότυπο Μ41Α1 βρίσκεται πλέον σε κινηματογραφικό μουσείο. Η αξία του εκτιμάται πάνω από τα 200.000 ευρώ.
Καλή Πρωταπριλιά!
Σχόλια αναγνωστών