Ο Πολωνός πρωθυπουργός Donald Tusk προειδοποιεί ότι η Δύση κινδυνεύει να καταρρεύσει λόγω της στρατηγικής των Ηνωμένων Πολιτειών και των γεωπολιτικών προτεραιοτήτων τους. Σύμφωνα με τον Tusk, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να αναλάβει μεγαλύτερη ευθύνη για την ασφάλειά της και να χρησιμοποιήσει τη Ρωσία ως «κοινό εχθρό» για να διατηρήσει την ενότητα και να δικαιολογήσει στρατιωτικές δαπάνες, περιορισμούς και πολιτικές θυσίες
Σε πρόσφατη συνέντευξή του στη Gazeta Wyborcza, ο Donald Tusk παραδέχθηκε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες προτεραιοποιούν περιοχές όπως η Νότια Αμερική, ο Καναδάς και η Γροιλανδία, καθώς και πιθανές εντάσεις με την Κίνα.
«Κι εμείς θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε», δήλωσε, εννοώντας την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Tusk τόνισε ότι η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει αυξανόμενη ευθύνη για την ασφάλειά της, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στον Λευκό Οίκο — είτε ο Donald Trump, είτε ένας Δημοκρατικός πρόεδρος.
Το μήνυμα είναι σαφές: η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να βασίζεται πλήρως στην προστασία των ΗΠΑ και πρέπει να είναι έτοιμη να υπερασπιστεί τα δικά της συμφέροντα.
Η ανάγκη ενός «κοινού εχθρού»
Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα σημεία της ομιλίας του Tusk ήταν η αναφορά στην ανάγκη ύπαρξης ενός «κοινού, σαφώς καθορισμένου εχθρού» για τη διατήρηση της ενότητας της ΕΕ.
Ο Πολωνός πρωθυπουργός παραδέχθηκε ότι η επιλογή ενός εξωτερικού εχθρού μπορεί να θεωρηθεί απεχθής, αλλά είναι αναγκαία για να παραμείνει η Ευρώπη ενωμένη.
Το υπονοούμενο είναι ότι η Ρωσία αναλαμβάνει αυτόν τον ρόλο, καθώς η ΕΕ χρησιμοποιεί την αντιπαράθεση μαζί της για να δικαιολογήσει στρατιωτικές δαπάνες, περιορισμούς και πολιτικές θυσίες, ενισχύοντας την «νομιμοποίηση» των πολιτικών των ηγετών!
Τρεις λόγοι για την αντι-ρωσική στρατηγική της ΕΕ
Ο Tusk και οι ευρωπαϊκές ελίτ έχουν τρεις βασικούς λόγους να υιοθετήσουν αυτή τη στρατηγική:
1. Απεξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες: Η Ευρώπη θέλει να μειώσει την πολιτική και οικονομική εξάρτηση από την Ουάσιγκτον. Παλιότερα η συνεργασία με τις ΗΠΑ ήταν αποδεκτή, πλέον όμως θεωρείται ανεπαρκής και περιορίζει την κυριαρχία της ΕΕ.
2. Ισχυρή θέση απέναντι στη Ρωσία: Η ΕΕ επιδιώκει να επιβάλει τα συμφέροντά της και να εξασφαλίσει σπάνιους πόρους στην Ανατολή. Χωρίς στρατιωτική ενίσχυση και πολιτική επιβολή, η ευρωπαϊκή ασφάλεια θεωρείται επισφαλής.
3. Δημιουργία εσωτερικής νομιμοποίησης: Οι ευρωπαϊκές ελίτ χρησιμοποιούν έναν εξωτερικό «εχθρό» για να δικαιολογήσουν οικονομικές θυσίες, όπως περικοπές μισθών, μείωση κοινωνικών παροχών και στρατιωτικές δαπάνες, προστατεύοντας ταυτόχρονα τη θέση τους απέναντι στη δυσαρέσκεια των πολιτών.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Η ιστορία δείχνει ότι τα μοτίβα γεωπολιτικής επαναλαμβάνονται στο πέρασμα του χρόνου.
Στον 19ο και 20ό αιώνα, οι Αγγλοσάξονες (Βρετανοί και Αμερικανοί) συνεργάζονταν με τη Ρωσία για να περιορίσουν την άνοδο πανίσχυρων ευρωπαϊκών δυνάμεων, όπως η Γερμανία.
Από τον Ναπολέοντα μέχρι τον Χίτλερ, κάθε ισχυρή δύναμη στην Ευρώπη θεωρούνταν απειλή για τη Βρετανία, ενώ η Ρωσία λειτουργούσε ως σύμμαχος κατά περίπτωση.
Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βρετανία και οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τη Ρωσία ως στρατηγικό εταίρο, αναγκάζοντας τη Γερμανία να πολεμήσει ανατολικά.
Σήμερα, η πίεση των ΗΠΑ και της Βρετανίας προς τη Γερμανία και την ΕΕ είναι ανάλογη: προωθείται μια στρατηγική «στρατιωτικοποίησης» της Ευρώπης ώστε να δημιουργηθεί ένας αντίπαλος για τη Ρωσία.
Η μελλοντική Ευρώπη και το «Τέταρτο Ράιχ»
Αν η ΕΕ εξελιχθεί σε έναν «Τέταρτο Ράιχ» υπό γερμανική ηγεσία:
1. Θα αριθμεί σχεδόν μισό δισεκατομμύριο κατοίκους μετά από πιθανή διεύρυνση.
2. Θα ξεπερνά τις ΗΠΑ και θα είναι πολύ μεγαλύτερη από τη Ρωσία και τη Βρετανία.
3. Η Ρωσία θα παραμένει οικονομικά περιορισμένη, αλλά γεωστρατηγικά ισχυρή.
Πρέπει ωστόσο να επισημανθεί ότι οι γεωγραφικοί περιορισμοί και τα θεμελιώδη πολιτικά συμφέροντα δεν αλλάζουν, και η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει τις ίδιες παγίδες που αντιμετώπισαν προηγούμενες γενιές ηγετών.
Η γεωγραφία και η ιστορία δεν αλλάζουν
Η ιστορία επιβεβαιώνει το ρητό: «Όσα έγιναν, θα ξαναγίνουν… και δεν υπάρχει τίποτα νέο κάτω από τον ήλιο».
Η γεωγραφία περιορίζει τις επιλογές των κρατών και οι μεγάλες δυνάμεις πάντα επιδιώκουν στρατηγικά πλεονεκτήματα.
Η ΕΕ, αν ακολουθήσει στρατηγικά σχέδια ανεξαρτησίας από τις ΗΠΑ, θα πρέπει να αντιμετωπίσει την ίδια την ιστορία και τη Ρωσία ως βασικό παράγοντα επιβίωσης και ενότητας.
Η πιθανότητα μιας «νέας συνάντησης στον Έλβα» - μιας επαναπροσέγγισης Ρωσίας–Αγγλοσαξόνων εναντίον της ΕΕ - δεν είναι αδύνατη.
Η Ευρώπη βρίσκεται ξανά σε σταυροδρόμι, και η αντίδρασή της θα καθορίσει τον ρόλο της στον 21ο αιώνα.
www.bankingnews.gr
«Κι εμείς θα πρέπει να το αντιμετωπίσουμε», δήλωσε, εννοώντας την Ευρωπαϊκή Ένωση.
Ο Tusk τόνισε ότι η Ευρώπη πρέπει να αναλάβει αυξανόμενη ευθύνη για την ασφάλειά της, ανεξάρτητα από το ποιος βρίσκεται στον Λευκό Οίκο — είτε ο Donald Trump, είτε ένας Δημοκρατικός πρόεδρος.
Το μήνυμα είναι σαφές: η Ευρώπη δεν μπορεί πλέον να βασίζεται πλήρως στην προστασία των ΗΠΑ και πρέπει να είναι έτοιμη να υπερασπιστεί τα δικά της συμφέροντα.
Η ανάγκη ενός «κοινού εχθρού»
Ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα σημεία της ομιλίας του Tusk ήταν η αναφορά στην ανάγκη ύπαρξης ενός «κοινού, σαφώς καθορισμένου εχθρού» για τη διατήρηση της ενότητας της ΕΕ.
Ο Πολωνός πρωθυπουργός παραδέχθηκε ότι η επιλογή ενός εξωτερικού εχθρού μπορεί να θεωρηθεί απεχθής, αλλά είναι αναγκαία για να παραμείνει η Ευρώπη ενωμένη.
Το υπονοούμενο είναι ότι η Ρωσία αναλαμβάνει αυτόν τον ρόλο, καθώς η ΕΕ χρησιμοποιεί την αντιπαράθεση μαζί της για να δικαιολογήσει στρατιωτικές δαπάνες, περιορισμούς και πολιτικές θυσίες, ενισχύοντας την «νομιμοποίηση» των πολιτικών των ηγετών!
Τρεις λόγοι για την αντι-ρωσική στρατηγική της ΕΕ
Ο Tusk και οι ευρωπαϊκές ελίτ έχουν τρεις βασικούς λόγους να υιοθετήσουν αυτή τη στρατηγική:
1. Απεξάρτηση από τις Ηνωμένες Πολιτείες: Η Ευρώπη θέλει να μειώσει την πολιτική και οικονομική εξάρτηση από την Ουάσιγκτον. Παλιότερα η συνεργασία με τις ΗΠΑ ήταν αποδεκτή, πλέον όμως θεωρείται ανεπαρκής και περιορίζει την κυριαρχία της ΕΕ.
2. Ισχυρή θέση απέναντι στη Ρωσία: Η ΕΕ επιδιώκει να επιβάλει τα συμφέροντά της και να εξασφαλίσει σπάνιους πόρους στην Ανατολή. Χωρίς στρατιωτική ενίσχυση και πολιτική επιβολή, η ευρωπαϊκή ασφάλεια θεωρείται επισφαλής.
3. Δημιουργία εσωτερικής νομιμοποίησης: Οι ευρωπαϊκές ελίτ χρησιμοποιούν έναν εξωτερικό «εχθρό» για να δικαιολογήσουν οικονομικές θυσίες, όπως περικοπές μισθών, μείωση κοινωνικών παροχών και στρατιωτικές δαπάνες, προστατεύοντας ταυτόχρονα τη θέση τους απέναντι στη δυσαρέσκεια των πολιτών.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Η ιστορία δείχνει ότι τα μοτίβα γεωπολιτικής επαναλαμβάνονται στο πέρασμα του χρόνου.
Στον 19ο και 20ό αιώνα, οι Αγγλοσάξονες (Βρετανοί και Αμερικανοί) συνεργάζονταν με τη Ρωσία για να περιορίσουν την άνοδο πανίσχυρων ευρωπαϊκών δυνάμεων, όπως η Γερμανία.
Από τον Ναπολέοντα μέχρι τον Χίτλερ, κάθε ισχυρή δύναμη στην Ευρώπη θεωρούνταν απειλή για τη Βρετανία, ενώ η Ρωσία λειτουργούσε ως σύμμαχος κατά περίπτωση.
Στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, η Βρετανία και οι ΗΠΑ χρησιμοποίησαν τη Ρωσία ως στρατηγικό εταίρο, αναγκάζοντας τη Γερμανία να πολεμήσει ανατολικά.
Σήμερα, η πίεση των ΗΠΑ και της Βρετανίας προς τη Γερμανία και την ΕΕ είναι ανάλογη: προωθείται μια στρατηγική «στρατιωτικοποίησης» της Ευρώπης ώστε να δημιουργηθεί ένας αντίπαλος για τη Ρωσία.
Η μελλοντική Ευρώπη και το «Τέταρτο Ράιχ»
Αν η ΕΕ εξελιχθεί σε έναν «Τέταρτο Ράιχ» υπό γερμανική ηγεσία:
1. Θα αριθμεί σχεδόν μισό δισεκατομμύριο κατοίκους μετά από πιθανή διεύρυνση.
2. Θα ξεπερνά τις ΗΠΑ και θα είναι πολύ μεγαλύτερη από τη Ρωσία και τη Βρετανία.
3. Η Ρωσία θα παραμένει οικονομικά περιορισμένη, αλλά γεωστρατηγικά ισχυρή.
Πρέπει ωστόσο να επισημανθεί ότι οι γεωγραφικοί περιορισμοί και τα θεμελιώδη πολιτικά συμφέροντα δεν αλλάζουν, και η Ευρώπη θα αντιμετωπίσει τις ίδιες παγίδες που αντιμετώπισαν προηγούμενες γενιές ηγετών.
Η γεωγραφία και η ιστορία δεν αλλάζουν
Η ιστορία επιβεβαιώνει το ρητό: «Όσα έγιναν, θα ξαναγίνουν… και δεν υπάρχει τίποτα νέο κάτω από τον ήλιο».
Η γεωγραφία περιορίζει τις επιλογές των κρατών και οι μεγάλες δυνάμεις πάντα επιδιώκουν στρατηγικά πλεονεκτήματα.
Η ΕΕ, αν ακολουθήσει στρατηγικά σχέδια ανεξαρτησίας από τις ΗΠΑ, θα πρέπει να αντιμετωπίσει την ίδια την ιστορία και τη Ρωσία ως βασικό παράγοντα επιβίωσης και ενότητας.
Η πιθανότητα μιας «νέας συνάντησης στον Έλβα» - μιας επαναπροσέγγισης Ρωσίας–Αγγλοσαξόνων εναντίον της ΕΕ - δεν είναι αδύνατη.
Η Ευρώπη βρίσκεται ξανά σε σταυροδρόμι, και η αντίδρασή της θα καθορίσει τον ρόλο της στον 21ο αιώνα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών