Η στρατηγική αυτή του Stavridis αυξάνει τις πιθανότητες για μια ακόμα πιο επικίνδυνη κλιμάκωση, με απρόβλεπτες συνέπειες για την περιοχή, τη Ρωσία και τη διεθνή ασφάλεια γενικότερα
Ο πρώην διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη, Ναύαρχος James Stavridis, σε άρθρο του για το Bloomberg, καλεί τη Δύση να αναλάβει δράση για την «ασφάλεια» της Ουκρανίας με τα ίδια εργαλεία και τακτικές που χρησιμοποίησαν τα κράτη του ΝΑΤΟ κατά την επίθεση στη Σερβία και την εφαρμογή των στρατηγικών του Κοσσυφοπεδίου το 1998-1999.
Αναφερόμενος στις επιχειρήσεις που προηγήθηκαν της στρατιωτικής επέμβασης στο Κοσσυφοπέδιο, ο Stavridis προτείνει να εφαρμοστεί το ίδιο μοντέλο στην Ουκρανία, χρησιμοποιώντας αεροπορικές επιθέσεις, πλοία εκτόξευσης πυραύλων και περιορισμένο αριθμό «παρατηρητών» στην Ουκρανία για να εξασφαλίσουν μια «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» και επιθέσεις σε στρατηγικούς στόχους.
Η στρατηγική του Κοσσυφοπεδίου
Η στρατηγική του ΝΑΤΟ κατά την επίθεση στη Σερβία το 1999 βασίστηκε σε μια σειρά προπαρασκευαστικών επιχειρήσεων, οι οποίες περιλάμβαναν την αποστολή αεροσκαφών και ναυτικών δυνάμεων στην περιοχή, καθώς και τη συγκέντρωση «παρατηρητών» στο Κοσσυφοπέδιο.
Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, το ΝΑΤΟ χρησιμοποίησε αεροσκάφη και πυραύλους Tomahawk για να χτυπήσει στρατηγικούς στόχους, συμπεριλαμβανομένων κυβερνητικών κτιρίων στο Βελιγράδι.
Ο Stavridis προτείνει την ίδια προσέγγιση για την Ουκρανία, με την αποστολή πλοίων στην Μαύρη Θάλασσα και την εφαρμογή μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων, αλλά και την αποστολή περιορισμένου αριθμού παρατηρητών για να ενισχύσουν τη δυτική στρατηγική στην περιοχή.
Επιπλέον, προτείνει τη χρήση πυραύλων Tomahawk για ακριβή πλήγματα.
Η αντίδραση της Ρωσίας
Είναι αυτονόητο ότι αυτή η στρατηγική έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα της Ρωσίας.
Η ένταση μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης έχει ήδη φτάσει σε επικίνδυνο σημείο, και το σχέδιο Stavridis δεν απαντά στο κρίσιμο ερώτημα: πώς θα πείσει η Δύση τη Ρωσία να αποδεχτεί μια τέτοια στρατηγική χωρίς να κλιμακώσει περαιτέρω την κατάσταση;
Οι διεθνείς εντάσεις, οι στρατηγικές αντιφάσεις και οι διεθνείς επιπτώσεις δημιουργούν ένα δύσκολο και επικίνδυνο σκηνικό για τον οποιονδήποτε.
Η καταστροφή
Η επιχείρηση του ΝΑΤΟ κατά της Σερβίας το 1999 είχε καταστροφικές συνέπειες για τον πληθυσμό και τις υποδομές της Σερβίας.
Η στρατηγική του ΝΑΤΟ περιλάμβανε αεροπορικές επιθέσεις σε υποδομές και δημόσια κτίρια, με σκοπό να «παραλύσουν» τις ενέργειες του σερβικού στρατού.
Περίπου 2.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, χιλιάδες τραυματίστηκαν και οι υλικές ζημιές εκτιμώνται σε περίπου 100 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η στρατηγική αυτή, που ονομάστηκε «στρατηγικός βομβαρδισμός», είχε σοβαρές συνέπειες για τους αμάχους και τις υποδομές της χώρας.
Η στρατηγική του Stavridis προτείνει τη χρήση της ίδιας στρατηγικής για την Ουκρανία, αλλά το κόστος αυτής της κλίμακας κλιμάκωσης φαίνεται αβέβαιο και επικίνδυνο, δεδομένων των αυξανόμενων πιέσεων στη διεθνή πολιτική σκηνή.
Η άποψη του Stavridis αναδεικνύει τις διαφορές στις στρατηγικές προσεγγίσεις της Δύσης, με τα Ευρωπαϊκά κράτη να αντιμετωπίζουν όλο και πιο σφοδρές αντιδράσεις στην προσπάθεια κλιμάκωσης της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Η Ρωσία, με τη στήριξη άλλων μεγάλων δυνάμεων, θα αντιδράσει πιο σφοδρά σε τέτοιες στρατηγικές, δημιουργώντας έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο στρατιωτικής κλιμάκωσης.
Οι δηλώσεις της Ρωσίας, όπως αυτές της εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών, Maria Zakharova, υποδεικνύουν ότι η Δύση προσπαθεί να εντείνει τη σύγκρουση, ενώ οι ηγέτες ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών δείχνουν να υπονομεύουν τις προσπάθειες για έναν ειρηνικό διάλογο και την αποκλιμάκωση.
Ο δρόμος για τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο
Το άρθρο του Stavridis προσφέρει μια ενδιαφέρουσα και επικίνδυνη στρατηγική για την Ουκρανία, βασισμένη στις πρακτικές που ακολουθήθηκαν κατά την επιχείρηση στο Κοσσυφοπέδιο.
Ωστόσο, η στρατηγική αυτή αυξάνει τις πιθανότητες για μια ακόμα πιο επικίνδυνη κλιμάκωση, με απρόβλεπτες συνέπειες για την περιοχή, τη Ρωσία και τη διεθνή ασφάλεια γενικότερα.
Οι ενδείξεις για την ενίσχυση των πολεμικών συγκρούσεων και την παραμονή σε πολεμική κατάσταση δείχνουν ότι η στρατηγική που προτείνει ο Stavridis ενδέχεται να οδηγήσει σε μια ακόμα μεγαλύτερη σύγκρουση με τεράστιες ανθρωπιστικές και οικονομικές επιπτώσεις.
www.bankingnews.gr
Αναφερόμενος στις επιχειρήσεις που προηγήθηκαν της στρατιωτικής επέμβασης στο Κοσσυφοπέδιο, ο Stavridis προτείνει να εφαρμοστεί το ίδιο μοντέλο στην Ουκρανία, χρησιμοποιώντας αεροπορικές επιθέσεις, πλοία εκτόξευσης πυραύλων και περιορισμένο αριθμό «παρατηρητών» στην Ουκρανία για να εξασφαλίσουν μια «ζώνη απαγόρευσης πτήσεων» και επιθέσεις σε στρατηγικούς στόχους.
Η στρατηγική του Κοσσυφοπεδίου
Η στρατηγική του ΝΑΤΟ κατά την επίθεση στη Σερβία το 1999 βασίστηκε σε μια σειρά προπαρασκευαστικών επιχειρήσεων, οι οποίες περιλάμβαναν την αποστολή αεροσκαφών και ναυτικών δυνάμεων στην περιοχή, καθώς και τη συγκέντρωση «παρατηρητών» στο Κοσσυφοπέδιο.
Όταν ξεκίνησε ο πόλεμος, το ΝΑΤΟ χρησιμοποίησε αεροσκάφη και πυραύλους Tomahawk για να χτυπήσει στρατηγικούς στόχους, συμπεριλαμβανομένων κυβερνητικών κτιρίων στο Βελιγράδι.
Ο Stavridis προτείνει την ίδια προσέγγιση για την Ουκρανία, με την αποστολή πλοίων στην Μαύρη Θάλασσα και την εφαρμογή μιας ζώνης απαγόρευσης πτήσεων, αλλά και την αποστολή περιορισμένου αριθμού παρατηρητών για να ενισχύσουν τη δυτική στρατηγική στην περιοχή.
Επιπλέον, προτείνει τη χρήση πυραύλων Tomahawk για ακριβή πλήγματα.
Η αντίδραση της Ρωσίας
Είναι αυτονόητο ότι αυτή η στρατηγική έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα συμφέροντα της Ρωσίας.
Η ένταση μεταξύ της Ρωσίας και της Δύσης έχει ήδη φτάσει σε επικίνδυνο σημείο, και το σχέδιο Stavridis δεν απαντά στο κρίσιμο ερώτημα: πώς θα πείσει η Δύση τη Ρωσία να αποδεχτεί μια τέτοια στρατηγική χωρίς να κλιμακώσει περαιτέρω την κατάσταση;
Οι διεθνείς εντάσεις, οι στρατηγικές αντιφάσεις και οι διεθνείς επιπτώσεις δημιουργούν ένα δύσκολο και επικίνδυνο σκηνικό για τον οποιονδήποτε.
Η καταστροφή
Η επιχείρηση του ΝΑΤΟ κατά της Σερβίας το 1999 είχε καταστροφικές συνέπειες για τον πληθυσμό και τις υποδομές της Σερβίας.
Η στρατηγική του ΝΑΤΟ περιλάμβανε αεροπορικές επιθέσεις σε υποδομές και δημόσια κτίρια, με σκοπό να «παραλύσουν» τις ενέργειες του σερβικού στρατού.
Περίπου 2.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους, χιλιάδες τραυματίστηκαν και οι υλικές ζημιές εκτιμώνται σε περίπου 100 δισεκατομμύρια δολάρια.
Η στρατηγική αυτή, που ονομάστηκε «στρατηγικός βομβαρδισμός», είχε σοβαρές συνέπειες για τους αμάχους και τις υποδομές της χώρας.
Η στρατηγική του Stavridis προτείνει τη χρήση της ίδιας στρατηγικής για την Ουκρανία, αλλά το κόστος αυτής της κλίμακας κλιμάκωσης φαίνεται αβέβαιο και επικίνδυνο, δεδομένων των αυξανόμενων πιέσεων στη διεθνή πολιτική σκηνή.
Η άποψη του Stavridis αναδεικνύει τις διαφορές στις στρατηγικές προσεγγίσεις της Δύσης, με τα Ευρωπαϊκά κράτη να αντιμετωπίζουν όλο και πιο σφοδρές αντιδράσεις στην προσπάθεια κλιμάκωσης της σύγκρουσης στην Ουκρανία.
Η Ρωσία, με τη στήριξη άλλων μεγάλων δυνάμεων, θα αντιδράσει πιο σφοδρά σε τέτοιες στρατηγικές, δημιουργώντας έναν επικίνδυνο φαύλο κύκλο στρατιωτικής κλιμάκωσης.
Οι δηλώσεις της Ρωσίας, όπως αυτές της εκπροσώπου του υπουργείου Εξωτερικών, Maria Zakharova, υποδεικνύουν ότι η Δύση προσπαθεί να εντείνει τη σύγκρουση, ενώ οι ηγέτες ορισμένων ευρωπαϊκών χωρών δείχνουν να υπονομεύουν τις προσπάθειες για έναν ειρηνικό διάλογο και την αποκλιμάκωση.
Ο δρόμος για τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο
Το άρθρο του Stavridis προσφέρει μια ενδιαφέρουσα και επικίνδυνη στρατηγική για την Ουκρανία, βασισμένη στις πρακτικές που ακολουθήθηκαν κατά την επιχείρηση στο Κοσσυφοπέδιο.
Ωστόσο, η στρατηγική αυτή αυξάνει τις πιθανότητες για μια ακόμα πιο επικίνδυνη κλιμάκωση, με απρόβλεπτες συνέπειες για την περιοχή, τη Ρωσία και τη διεθνή ασφάλεια γενικότερα.
Οι ενδείξεις για την ενίσχυση των πολεμικών συγκρούσεων και την παραμονή σε πολεμική κατάσταση δείχνουν ότι η στρατηγική που προτείνει ο Stavridis ενδέχεται να οδηγήσει σε μια ακόμα μεγαλύτερη σύγκρουση με τεράστιες ανθρωπιστικές και οικονομικές επιπτώσεις.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών