Η απόφαση της Γαλλίας να αποχωρήσει από το πρόγραμμα Eurofighter το 1985, αναπτύσσοντας το Rafale μόνη της, αποδείχτηκε καθοριστική και επιτυχημένη.
Η Γαλλία άγγιξε το ιστορικό ορόσημο με το 300ο Rafale, αλλά η ερώτηση που παραμένει είναι: Ποιος κέρδισε τον αγώνα; Το Rafale ή το Eurofighter;
Η Γαλλία και η Ευρώπη αποφάσισαν να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους στην ανάπτυξη των μαχητικών τους αεροσκαφών, και η απόφαση αυτή φαίνεται να δικαιώνεται με την επιτυχία του Rafale στις εξαγωγές και την αυξανόμενη στρατηγική ανεξαρτησία της Γαλλίας.
Η Dassault, περήφανη για την παραγωγή του 300ου Rafale, έρχεται να αποδείξει ότι η Γαλλία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά προγράμματα και, παρά τις αντιφάσεις και τις αποχωρήσεις από ευρωπαϊκές συνεργασίες, όπως το Eurofighter Typhoon, είναι η Γαλλία που "κερδίζει" την αγορά.
Αν και η Ευρώπη προσπάθησε να δημιουργήσει μια κοινή στρατηγική με το Eurofighter Typhoon, η Γαλλία επέλεξε να ακολουθήσει τη δική της πορεία, δημιουργώντας το Rafale, που πλέον θεωρείται το απόλυτο εργαλείο στρατηγικής κυριαρχίας και επιτυχίας σε εξαγωγές.
Η απόφαση της Γαλλίας να αποχωρήσει από το πρόγραμμα Eurofighter το 1985, αναπτύσσοντας το Rafale μόνη της, αποδείχτηκε καθοριστική και επιτυχημένη.
Με την παραγωγή του 300ου αεροσκάφους, η Γαλλία δείχνει πως η επιλογή της να κινηθεί αυτόνομα ήταν μια απόφαση που την έφερε στην κορυφή του παιχνιδιού.
Το Rafale, με μοναδική γαλλική τεχνολογία και σχεδίαση, έχει κερδίσει περισσότερες από 300 εξαγωγικές παραγγελίες τα τελευταία δέκα χρόνια, αποδεικνύοντας ότι η στρατηγική ανεξαρτησία σε μια χώρα με ισχυρή αμυντική βιομηχανία είναι όχι μόνο εφικτή αλλά και επικερδής.
Η Ελλάδα, πλέον, ανήκει στους πελάτες του Rafale.
Με τις τελευταίες παραγγελίες του Rafale, έχει ήδη εισέλθει στο νέο "γαλλικό" αμυντικό μέλλον, ενώ η ανησυχία για την αδυναμία των ευρωπαϊκών συνεργασιών, όπως το FCAS, παραμένει στο προσκήνιο.
Παράλληλα, η γαλλική απόφαση να μην εξαρτάται από την έγκριση των Γερμανών για κάθε εξαγωγή αποτελεί ένα παράδειγμα στρατηγικής κυριαρχίας που η Ευρώπη καλείται να ακολουθήσει.και η Γαλλία συνεχίζει να προχωρά με την ενίσχυση των στρατηγικών της συμμαχιών και της αμυντικής βιομηχανίας, ενώ η Ευρώπη φαίνεται να αναζητά μια νέα κατεύθυνση για τη δική της στρατηγική κυριαρχία.
Για το Παρίσι, μια ανεξάρτητη αμυντική βιομηχανία είναι ο καλύτερος εγγυητής της «στρατηγικής αυτονομίας» και της κυριαρχίας.
... και είναι ιδιαίτερα περήφανη για τη Dassault και τη βιομηχανία αεροδιαστημικής της.
Καθώς η Ευρώπη μαθαίνει με τον δύσκολο τρόπο ότι η υπερβολική εξάρτηση από τη βιομηχανία άμυνας των ΗΠΑ ήταν στρατηγικό λάθος, και σταδιακά προωθεί μια πλατφόρμα άμυνας «Αγοράστε Ευρωπαϊκά», οι Γάλλοι λένε με έμφαση στους Ευρωπαίους εταίρους τους, «Σας το είπαμε».
Ωστόσο, οι υποψίες της Γαλλίας για την υπερβολική εξάρτηση από άλλες χώρες στον τομέα της άμυνας και της αεροδιαστημικής δεν περιορίζονται μόνο στις ΗΠΑ, αλλά επεκτείνονται και στους Ευρωπαίους εταίρους της.
Η Γαλλία έχει τη φήμη ότι είναι ένας κάπως απρόβλεπτος εταίρος σε κοινά προγράμματα ανάπτυξης ευρωπαϊκών μαχητικών αεροσκαφών.
Παράδειγμα: το Panavia Tornado και το Eurofighter Typhoon.
Τη δεκαετία του 1960, η Γαλλία αποχώρησε από το πρόγραμμα ανάπτυξης του Panavia Tornado, που ήταν κοινό με το Ηνωμένο Βασίλειο, και το 1967, ακολούθησε το ίδιο με το Eurofighter Typhoon.
Μετά την αποχώρησή της, το Ηνωμένο Βασίλειο αναγκάστηκε να αναζητήσει νέους διεθνείς εταίρους για να υλοποιήσει το έργο.
Το 1969, τρεις χώρες—Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ιταλία—αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια εταιρεία για τον σκοπό αυτό, την Panavia Aircraft GmbH.
Η πρώτη επίσημη πτήση του P-01 καταγράφηκε στις 14 Αυγούστου 1974.
Αντίστοιχα, η Γαλλία αποφάσισε να ακολουθήσει το Dassault Mirage G.
Η κατασκευή του πρωτοτύπου ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1966 και η πρώτη πτήση του πραγματοποιήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1967, στην αεροπορική βάση Istres-Le Tubé στη Γαλλία.
Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε με το Eurofighter Typhoon: μετά την αποχώρησή της από το πρόγραμμα, η Γαλλία ακολούθησε τη δική της πορεία και ανέπτυξε το Rafale.
Καθώς το κοινό γαλλο-γερμανο-ισπανικό πρόγραμμα FCAS (Future Combat Air System) κοιτάζει ένα ασαφές μέλλον, με τη Γαλλία να απειλεί με αποχώρηση αν δεν της παραχωρηθεί πλειοψηφικό μερίδιο, η Γερμανία και η Ισπανία θα πρέπει να κατανοήσουν ότι το Παρίσι βλέπει την απόφασή του να αποχωρήσει από το Eurofighter Typhoon και να πορευτεί μόνο του ως σωστή απόφαση, η οποία έχει αποδειχθεί σωστή τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Καθώς η Dassault φτάνει στο ιστορικό ορόσημο του 300ου Rafale, αξίζει να εξετάσουμε γιατί η Γαλλία και η Dassault θεωρούν την απόφασή τους να αποχωρήσουν από το Eurofighter και να πορευτούν μόνες τους με το Rafale ως στρατηγική νίκη.
Η Dassault Aviation πέτυχε το ιστορικό ορόσημο της παραγωγής του 300ου μαχητικού Rafale.
Το ορόσημο αυτό επιτεύχθηκε «λίγες μέρες πριν», όπως ανακοίνωσε η Dassault Aviation στις 7 Οκτωβρίου.
«Αυτό το ορόσημο αντικατοπτρίζει την επιχειρησιακή, βιομηχανική και εμπορική επιτυχία αυτού του μαχητικού αεροσκάφους, το οποίο δεν έχει ίσο στην κατηγορία του όσον αφορά την ευχρηστία και την αποδεδειγμένη επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα», ανέφερε η εταιρεία σε δήλωσή της.
Το Rafale είναι «ο ακρογωνιαίος λίθος της βιομηχανικής και στρατιωτικής κυριαρχίας της Γαλλίας, χάρη στις κρίσιμες τεχνολογίες που έχει αναπτύξει και τις επιτυχίες εξαγωγής που έχει επιτύχει», πρόσθεσε η εταιρεία.
Οι πρώτες μονάδες Rafale έγιναν επιχειρησιακές στο Γαλλικό Ναυτικό το 2004 και στην Πολεμική Αεροπορία της Γαλλίας το 2006.
Ωστόσο, αξίζει να θυμηθούμε ότι η Γαλλία αποφάσισε να αναπτύξει το Rafale μόνη της, μόνο αφού αποχώρησε από το κοινό πρόγραμμα ανάπτυξης του Eurofighter Typhoon.
Eurofighter Typhoon και Γαλλία
Τη δεκαετία του 1980, η Ευρώπη αποφάσισε να αναπτύξει το Eurofighter Typhoon, μια συνεργασία μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας.
Η Γαλλία προσκλήθηκε να συμμετάσχει σε αυτό το πολυεθνικό πρόγραμμα, αλλά θεώρησε ότι έπρεπε να έχει σχεδόν κυρίαρχο ρόλο: απαίτησε το 46% του μεριδίου του Eurofighter, αφήνοντας τις άλλες τέσσερις χώρες με μόνο 54%.
Η Γαλλία αποχώρησε από το πρόγραμμα Eurofighter το 1985 λόγω διαφορών στις απαιτήσεις σχεδίασης, τις συμφωνίες κατανομής εργασίας και τις στρατηγικές προτεραιότητες.
Ένα ακόμα σημείο τριβής ήταν ότι η Γαλλία επέμεινε σε ένα μαχητικό αεροσκάφος με ναυτικές δυνατότητες κατάλληλες για επιχειρήσεις από αεροπλανοφόρο.
Οι άλλοι εταίροι του κονσόρτσιουμ—Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία—ήταν λιγότερο ενδιαφερόμενοι για αυτήν τη δυνατότητα, γεγονός που οδήγησε σε θεμελιώδη σύγκρουση στους στόχους σχεδίασης.
Αφού αποχώρησε από το Eurofighter, η Γαλλία αποφάσισε να επικεντρωθεί στην ανάπτυξη του Rafale.
Σημειώνεται ότι το Rafale είναι ένα πλήρως γαλλικό αεροσκάφος, με όλα τα εξαρτήματα του, συμπεριλαμβανομένων των κινητήρων, των ραντάρ και των αισθητήρων, να παράγονται στη Γαλλία.
Η απόφαση της Γαλλίας να πορευτεί μόνη της αποδείχτηκε τεράστια επιτυχία.
Αναδρομικά, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι η απόφαση της Γαλλίας να πορευτεί μόνη της αποδείχτηκε εξαιρετικά επιτυχής.
Μετά από μια δύσκολη πρώτη δεκαετία με περιορισμένες εξαγωγές, το Rafale έχει λάβει πάνω από 300 παραγγελίες εξαγωγής τα τελευταία δέκα χρόνια.
Μέχρι σήμερα, 533 αεροσκάφη Rafale έχουν παραγγελθεί από τη Γαλλία και οκτώ χώρες εξαγωγείς.
Από αυτά, τα 233 αεροσκάφη δεν έχουν παραδοθεί ακόμη.
Οι πελάτες εξαγωγής του Rafale είναι: Ινδία, ΗΑΕ, Κατάρ, Ινδονησία, Αίγυπτος, Κροατία, Ελλάδα και Σερβία.
Αυτή τη στιγμή, 280 Rafale είναι σε υπηρεσία με έξι χώρες.
Η Γαλλική Πολεμική Αεροπορία διαθέτει 104 Rafale, και το Γαλλικό Ναυτικό διαθέτει 41 Rafale M.
Η Κροατία έχει 12,
η Αίγυπτος 28,
η Ελλάδα 24,
το Κατάρ 36, και, σύμφωνα με τα δεδομένα στόλου της Cirium,
η Ινδία διαθέτει 35 Rafale σε υπηρεσία.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η Ινδία έχει παραγγείλει και παραλάβει 36 Rafale.
Ωστόσο, σύμφωνα με αναφορές, η Ινδία έχασε ένα Rafale κατά τη διάρκεια του σύντομου τετραήμερου πολέμου με το Πακιστάν τον Μάιο του τρέχοντος έτους.
Ενώ το Πακιστάν έχει ισχυριστεί ότι κατέρριψε τρία ινδικά Rafale, η Ινδία δεν έχει παρέχει λεπτομέρειες για τις απώλειες της κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης.
Ο CEO της Dassault, Éric Trappier, επιβεβαίωσε αργότερα ότι η Ινδία έχασε ένα Rafale κατά την Επιχείρηση Sindoor. Ωστόσο, υπογράμμισε ότι το μαχητικό αεροσκάφος χάθηκε λόγω τεχνικής βλάβης σε μεγάλο ύψος και δεν καταρρίφθηκε από το Πακιστάν.
Ούτως ή άλλως, αυτή ήταν η πρώτη πτώση του Rafale σε μια επιχειρησιακή αποστολή κατά τη διάρκεια της 21χρονης ιστορίας του.
Τα δεδομένα των στόλων της Cirium καταγράφουν επίσης ότι οκτώ Rafale έχουν χαθεί σε ατυχήματα, δύο είναι αποθηκευμένα, και τρία χρησιμοποιούνται ως δοκιμαστικά περιουσιακά στοιχεία από την γαλλική υπηρεσία προμηθειών DGA.
Από τα 233 αεροσκάφη που δεν έχουν παραδοθεί, η Γαλλία έχει παραγγείλει 47, και πέντε πελάτες εξαγωγής έχουν παραγγείλει τα υπόλοιπα 186.
Η Dassault πρέπει να παραδώσει 26 Rafale στην Αίγυπτο, 26 Rafale M στο Ινδικό Ναυτικό, 42 Rafale στην Ινδονησία, 12 στη Σερβία, και 80 στα ΗΑΕ.
Επιπλέον, η Ινδική Πολεμική Αεροπορία (IAF) μπορεί να παραγγείλει 114 ακόμη Rafale στο πλαίσιο του διαγωνισμού Multi-Role Fighter Aircraft (MRFA). Το Rafale είναι το φαβορί στον διαγωνισμό MRFA.
Σε σύγκριση με τους οκτώ πελάτες εξαγωγής του Rafale, το Eurofighter Typhoon έχει αγοραστεί μόνο από πέντε χώρες εκτός από τις αρχικές τέσσερις χώρες του κονσόρτσιουμ ανάπτυξης.
Εκτός από τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία και την Ισπανία—τις τέσσερις χώρες του κονσόρτσιουμ ανάπτυξης του Eurofighter Typhoon—το μαχητικό αεροσκάφος έχει αγοραστεί από τη Σαουδική Αραβία, την Αυστρία, το Κουβέιτ, το Κατάρ και το Ομάν.
Εντός της Ευρώπης, ενώ το Rafale έχει εξαχθεί σε τρεις χώρες—Ελλάδα, Σερβία και Κροατία—το Eurofighter έχει εξαχθεί σε μία μόνο ευρωπαϊκή χώρα—την Αυστρία.
Συνολικά, ενώ το Eurofighter Typhoon έχει λάβει 151 εξαγωγικές παραγγελίες από πέντε χώρες, το Rafale έχει λάβει 322 εξαγωγικές παραγγελίες από οκτώ χώρες, αριθμός που είναι περισσότερο από διπλάσιος του Eurofighter.
Αυτό καθιστά σαφές την ανωτερότητα του Rafale σε σχέση με το Eurofighter.
Επιπλέον, η Γαλλία έχει πλήρη στρατηγική αυτονομία για το Rafale και το Παρίσι μπορεί να αποφασίσει μόνο του σε ποια χώρα θα εξάγει το μαχητικό αεροσκάφος.
Ωστόσο, στην περίπτωση του Eurofighter, όλες οι τέσσερις χώρες μέλη πρέπει να εγκρίνουν ομόφωνα την εξαγωγική παραγγελία, και οποιαδήποτε χώρα μπορεί να ασκήσει βέτο στη διαδικασία.
Αν η Γαλλία δεν είχε πορευτεί μόνη της, είναι αμφίβολο αν το Παρίσι θα μπορούσε να αποδεχτεί όλες αυτές τις παραγγελίες εξαγωγής.
Στην περίπτωση του Eurofighter Typhoon, το Παρίσι θα έπρεπε να λάβει τη συγκατάθεση της Γερμανίας για κάθε εξαγωγική παραγγελία, και το Βερολίνο ακολουθεί αυστηρή πολιτική ελέγχου ανθρωπίνων δικαιωμάτων πριν εξάγει όπλα σε οποιαδήποτε χώρα.
Λόγω αυτής της αυστηρής πολιτικής της Γερμανίας, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιταλία και η Ισπανία δεν μπόρεσαν να εξάγουν Typhoon στη Σαουδική Αραβία για πολλά χρόνια.
Ωστόσο, το Βερολίνο ήρε την αντίρρησή του πέρυσι.
Παρομοίως, το Βερολίνο μπλόκαρε την πώληση Eurofighter στην Τουρκία.
Το Βερολίνο έχει μπλοκάρει την πώληση πλήθους προϊόντων από την ευρωπαϊκή πολυεθνική Airbus, όπως το αεροπλάνο ανεφοδιασμού A330 MRTT, το στρατιωτικό μεταγωγικό C-295 και το ελικόπτερο H145, στη Σαουδική Αραβία, μεταξύ άλλων προορισμών.
Το 2019, ο τότε CEO της Airbus, Thomas Enders, δήλωσε στο Reuters: «Μας τρελαίνει στην Airbus για χρόνια το γεγονός ότι όταν υπάρχει έστω και ένα μικρό γερμανικό μέρος σε, για παράδειγμα, ελικόπτερα, η γερμανική πλευρά θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να μπλοκάρει την πώληση ενός γαλλικού ελικοπτέρου».
Αναδρομικά, φαίνεται ότι η απόφαση της Γαλλίας να πορευτεί μόνη της με το Rafale αποδείχτηκε σωστή για τη Γαλλία, μεν, αλλά είναι μια ακόμη του ισχυρού ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης, της απουσίας σύμπνοιας από τα διαφορετικά συμφέροντα που προωθούνται και που κινδυνεύει να οδηγήσει στα βράχια το οικοδόμημα που λέγεται Ένωση.
www.bankingnews.gr
Η Γαλλία και η Ευρώπη αποφάσισαν να ακολουθήσουν διαφορετικούς δρόμους στην ανάπτυξη των μαχητικών τους αεροσκαφών, και η απόφαση αυτή φαίνεται να δικαιώνεται με την επιτυχία του Rafale στις εξαγωγές και την αυξανόμενη στρατηγική ανεξαρτησία της Γαλλίας.
Η Dassault, περήφανη για την παραγωγή του 300ου Rafale, έρχεται να αποδείξει ότι η Γαλλία δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά προγράμματα και, παρά τις αντιφάσεις και τις αποχωρήσεις από ευρωπαϊκές συνεργασίες, όπως το Eurofighter Typhoon, είναι η Γαλλία που "κερδίζει" την αγορά.
Αν και η Ευρώπη προσπάθησε να δημιουργήσει μια κοινή στρατηγική με το Eurofighter Typhoon, η Γαλλία επέλεξε να ακολουθήσει τη δική της πορεία, δημιουργώντας το Rafale, που πλέον θεωρείται το απόλυτο εργαλείο στρατηγικής κυριαρχίας και επιτυχίας σε εξαγωγές.
Η απόφαση της Γαλλίας να αποχωρήσει από το πρόγραμμα Eurofighter το 1985, αναπτύσσοντας το Rafale μόνη της, αποδείχτηκε καθοριστική και επιτυχημένη.
Με την παραγωγή του 300ου αεροσκάφους, η Γαλλία δείχνει πως η επιλογή της να κινηθεί αυτόνομα ήταν μια απόφαση που την έφερε στην κορυφή του παιχνιδιού.
Το Rafale, με μοναδική γαλλική τεχνολογία και σχεδίαση, έχει κερδίσει περισσότερες από 300 εξαγωγικές παραγγελίες τα τελευταία δέκα χρόνια, αποδεικνύοντας ότι η στρατηγική ανεξαρτησία σε μια χώρα με ισχυρή αμυντική βιομηχανία είναι όχι μόνο εφικτή αλλά και επικερδής.
Η Ελλάδα, πλέον, ανήκει στους πελάτες του Rafale.
Με τις τελευταίες παραγγελίες του Rafale, έχει ήδη εισέλθει στο νέο "γαλλικό" αμυντικό μέλλον, ενώ η ανησυχία για την αδυναμία των ευρωπαϊκών συνεργασιών, όπως το FCAS, παραμένει στο προσκήνιο.
Παράλληλα, η γαλλική απόφαση να μην εξαρτάται από την έγκριση των Γερμανών για κάθε εξαγωγή αποτελεί ένα παράδειγμα στρατηγικής κυριαρχίας που η Ευρώπη καλείται να ακολουθήσει.και η Γαλλία συνεχίζει να προχωρά με την ενίσχυση των στρατηγικών της συμμαχιών και της αμυντικής βιομηχανίας, ενώ η Ευρώπη φαίνεται να αναζητά μια νέα κατεύθυνση για τη δική της στρατηγική κυριαρχία.
Για το Παρίσι, μια ανεξάρτητη αμυντική βιομηχανία είναι ο καλύτερος εγγυητής της «στρατηγικής αυτονομίας» και της κυριαρχίας.
... και είναι ιδιαίτερα περήφανη για τη Dassault και τη βιομηχανία αεροδιαστημικής της.
Καθώς η Ευρώπη μαθαίνει με τον δύσκολο τρόπο ότι η υπερβολική εξάρτηση από τη βιομηχανία άμυνας των ΗΠΑ ήταν στρατηγικό λάθος, και σταδιακά προωθεί μια πλατφόρμα άμυνας «Αγοράστε Ευρωπαϊκά», οι Γάλλοι λένε με έμφαση στους Ευρωπαίους εταίρους τους, «Σας το είπαμε».
Ωστόσο, οι υποψίες της Γαλλίας για την υπερβολική εξάρτηση από άλλες χώρες στον τομέα της άμυνας και της αεροδιαστημικής δεν περιορίζονται μόνο στις ΗΠΑ, αλλά επεκτείνονται και στους Ευρωπαίους εταίρους της.
Η Γαλλία έχει τη φήμη ότι είναι ένας κάπως απρόβλεπτος εταίρος σε κοινά προγράμματα ανάπτυξης ευρωπαϊκών μαχητικών αεροσκαφών.
Παράδειγμα: το Panavia Tornado και το Eurofighter Typhoon.
Τη δεκαετία του 1960, η Γαλλία αποχώρησε από το πρόγραμμα ανάπτυξης του Panavia Tornado, που ήταν κοινό με το Ηνωμένο Βασίλειο, και το 1967, ακολούθησε το ίδιο με το Eurofighter Typhoon.
Μετά την αποχώρησή της, το Ηνωμένο Βασίλειο αναγκάστηκε να αναζητήσει νέους διεθνείς εταίρους για να υλοποιήσει το έργο.
Το 1969, τρεις χώρες—Γερμανία, Ηνωμένο Βασίλειο και Ιταλία—αποφάσισαν να δημιουργήσουν μια εταιρεία για τον σκοπό αυτό, την Panavia Aircraft GmbH.
Η πρώτη επίσημη πτήση του P-01 καταγράφηκε στις 14 Αυγούστου 1974.
Αντίστοιχα, η Γαλλία αποφάσισε να ακολουθήσει το Dassault Mirage G.
Η κατασκευή του πρωτοτύπου ξεκίνησε τον Ιανουάριο του 1966 και η πρώτη πτήση του πραγματοποιήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 1967, στην αεροπορική βάση Istres-Le Tubé στη Γαλλία.
Η ίδια ιστορία επαναλήφθηκε με το Eurofighter Typhoon: μετά την αποχώρησή της από το πρόγραμμα, η Γαλλία ακολούθησε τη δική της πορεία και ανέπτυξε το Rafale.
Καθώς το κοινό γαλλο-γερμανο-ισπανικό πρόγραμμα FCAS (Future Combat Air System) κοιτάζει ένα ασαφές μέλλον, με τη Γαλλία να απειλεί με αποχώρηση αν δεν της παραχωρηθεί πλειοψηφικό μερίδιο, η Γερμανία και η Ισπανία θα πρέπει να κατανοήσουν ότι το Παρίσι βλέπει την απόφασή του να αποχωρήσει από το Eurofighter Typhoon και να πορευτεί μόνο του ως σωστή απόφαση, η οποία έχει αποδειχθεί σωστή τα τελευταία είκοσι χρόνια.
Καθώς η Dassault φτάνει στο ιστορικό ορόσημο του 300ου Rafale, αξίζει να εξετάσουμε γιατί η Γαλλία και η Dassault θεωρούν την απόφασή τους να αποχωρήσουν από το Eurofighter και να πορευτούν μόνες τους με το Rafale ως στρατηγική νίκη.
Η Dassault Aviation πέτυχε το ιστορικό ορόσημο της παραγωγής του 300ου μαχητικού Rafale.
Το ορόσημο αυτό επιτεύχθηκε «λίγες μέρες πριν», όπως ανακοίνωσε η Dassault Aviation στις 7 Οκτωβρίου.
«Αυτό το ορόσημο αντικατοπτρίζει την επιχειρησιακή, βιομηχανική και εμπορική επιτυχία αυτού του μαχητικού αεροσκάφους, το οποίο δεν έχει ίσο στην κατηγορία του όσον αφορά την ευχρηστία και την αποδεδειγμένη επιχειρησιακή αποτελεσματικότητα», ανέφερε η εταιρεία σε δήλωσή της.
Το Rafale είναι «ο ακρογωνιαίος λίθος της βιομηχανικής και στρατιωτικής κυριαρχίας της Γαλλίας, χάρη στις κρίσιμες τεχνολογίες που έχει αναπτύξει και τις επιτυχίες εξαγωγής που έχει επιτύχει», πρόσθεσε η εταιρεία.
Οι πρώτες μονάδες Rafale έγιναν επιχειρησιακές στο Γαλλικό Ναυτικό το 2004 και στην Πολεμική Αεροπορία της Γαλλίας το 2006.
Ωστόσο, αξίζει να θυμηθούμε ότι η Γαλλία αποφάσισε να αναπτύξει το Rafale μόνη της, μόνο αφού αποχώρησε από το κοινό πρόγραμμα ανάπτυξης του Eurofighter Typhoon.
Eurofighter Typhoon και Γαλλία
Τη δεκαετία του 1980, η Ευρώπη αποφάσισε να αναπτύξει το Eurofighter Typhoon, μια συνεργασία μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γερμανίας, της Ιταλίας και της Ισπανίας.
Η Γαλλία προσκλήθηκε να συμμετάσχει σε αυτό το πολυεθνικό πρόγραμμα, αλλά θεώρησε ότι έπρεπε να έχει σχεδόν κυρίαρχο ρόλο: απαίτησε το 46% του μεριδίου του Eurofighter, αφήνοντας τις άλλες τέσσερις χώρες με μόνο 54%.
Η Γαλλία αποχώρησε από το πρόγραμμα Eurofighter το 1985 λόγω διαφορών στις απαιτήσεις σχεδίασης, τις συμφωνίες κατανομής εργασίας και τις στρατηγικές προτεραιότητες.
Ένα ακόμα σημείο τριβής ήταν ότι η Γαλλία επέμεινε σε ένα μαχητικό αεροσκάφος με ναυτικές δυνατότητες κατάλληλες για επιχειρήσεις από αεροπλανοφόρο.
Οι άλλοι εταίροι του κονσόρτσιουμ—Ηνωμένο Βασίλειο, Γερμανία, Ιταλία και Ισπανία—ήταν λιγότερο ενδιαφερόμενοι για αυτήν τη δυνατότητα, γεγονός που οδήγησε σε θεμελιώδη σύγκρουση στους στόχους σχεδίασης.
Αφού αποχώρησε από το Eurofighter, η Γαλλία αποφάσισε να επικεντρωθεί στην ανάπτυξη του Rafale.
Σημειώνεται ότι το Rafale είναι ένα πλήρως γαλλικό αεροσκάφος, με όλα τα εξαρτήματα του, συμπεριλαμβανομένων των κινητήρων, των ραντάρ και των αισθητήρων, να παράγονται στη Γαλλία.
Η απόφαση της Γαλλίας να πορευτεί μόνη της αποδείχτηκε τεράστια επιτυχία.
Αναδρομικά, μπορούμε να πούμε με ασφάλεια ότι η απόφαση της Γαλλίας να πορευτεί μόνη της αποδείχτηκε εξαιρετικά επιτυχής.
Μετά από μια δύσκολη πρώτη δεκαετία με περιορισμένες εξαγωγές, το Rafale έχει λάβει πάνω από 300 παραγγελίες εξαγωγής τα τελευταία δέκα χρόνια.
Μέχρι σήμερα, 533 αεροσκάφη Rafale έχουν παραγγελθεί από τη Γαλλία και οκτώ χώρες εξαγωγείς.
Από αυτά, τα 233 αεροσκάφη δεν έχουν παραδοθεί ακόμη.
Οι πελάτες εξαγωγής του Rafale είναι: Ινδία, ΗΑΕ, Κατάρ, Ινδονησία, Αίγυπτος, Κροατία, Ελλάδα και Σερβία.
Αυτή τη στιγμή, 280 Rafale είναι σε υπηρεσία με έξι χώρες.
Η Γαλλική Πολεμική Αεροπορία διαθέτει 104 Rafale, και το Γαλλικό Ναυτικό διαθέτει 41 Rafale M.
Η Κροατία έχει 12,
η Αίγυπτος 28,
η Ελλάδα 24,
το Κατάρ 36, και, σύμφωνα με τα δεδομένα στόλου της Cirium,
η Ινδία διαθέτει 35 Rafale σε υπηρεσία.
Αξιοσημείωτο είναι ότι η Ινδία έχει παραγγείλει και παραλάβει 36 Rafale.
Ωστόσο, σύμφωνα με αναφορές, η Ινδία έχασε ένα Rafale κατά τη διάρκεια του σύντομου τετραήμερου πολέμου με το Πακιστάν τον Μάιο του τρέχοντος έτους.
Ενώ το Πακιστάν έχει ισχυριστεί ότι κατέρριψε τρία ινδικά Rafale, η Ινδία δεν έχει παρέχει λεπτομέρειες για τις απώλειες της κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης.
Ο CEO της Dassault, Éric Trappier, επιβεβαίωσε αργότερα ότι η Ινδία έχασε ένα Rafale κατά την Επιχείρηση Sindoor. Ωστόσο, υπογράμμισε ότι το μαχητικό αεροσκάφος χάθηκε λόγω τεχνικής βλάβης σε μεγάλο ύψος και δεν καταρρίφθηκε από το Πακιστάν.
Ούτως ή άλλως, αυτή ήταν η πρώτη πτώση του Rafale σε μια επιχειρησιακή αποστολή κατά τη διάρκεια της 21χρονης ιστορίας του.
Τα δεδομένα των στόλων της Cirium καταγράφουν επίσης ότι οκτώ Rafale έχουν χαθεί σε ατυχήματα, δύο είναι αποθηκευμένα, και τρία χρησιμοποιούνται ως δοκιμαστικά περιουσιακά στοιχεία από την γαλλική υπηρεσία προμηθειών DGA.
Από τα 233 αεροσκάφη που δεν έχουν παραδοθεί, η Γαλλία έχει παραγγείλει 47, και πέντε πελάτες εξαγωγής έχουν παραγγείλει τα υπόλοιπα 186.
Η Dassault πρέπει να παραδώσει 26 Rafale στην Αίγυπτο, 26 Rafale M στο Ινδικό Ναυτικό, 42 Rafale στην Ινδονησία, 12 στη Σερβία, και 80 στα ΗΑΕ.
Επιπλέον, η Ινδική Πολεμική Αεροπορία (IAF) μπορεί να παραγγείλει 114 ακόμη Rafale στο πλαίσιο του διαγωνισμού Multi-Role Fighter Aircraft (MRFA). Το Rafale είναι το φαβορί στον διαγωνισμό MRFA.
Σε σύγκριση με τους οκτώ πελάτες εξαγωγής του Rafale, το Eurofighter Typhoon έχει αγοραστεί μόνο από πέντε χώρες εκτός από τις αρχικές τέσσερις χώρες του κονσόρτσιουμ ανάπτυξης.
Εκτός από τη Γερμανία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ιταλία και την Ισπανία—τις τέσσερις χώρες του κονσόρτσιουμ ανάπτυξης του Eurofighter Typhoon—το μαχητικό αεροσκάφος έχει αγοραστεί από τη Σαουδική Αραβία, την Αυστρία, το Κουβέιτ, το Κατάρ και το Ομάν.
Εντός της Ευρώπης, ενώ το Rafale έχει εξαχθεί σε τρεις χώρες—Ελλάδα, Σερβία και Κροατία—το Eurofighter έχει εξαχθεί σε μία μόνο ευρωπαϊκή χώρα—την Αυστρία.
Συνολικά, ενώ το Eurofighter Typhoon έχει λάβει 151 εξαγωγικές παραγγελίες από πέντε χώρες, το Rafale έχει λάβει 322 εξαγωγικές παραγγελίες από οκτώ χώρες, αριθμός που είναι περισσότερο από διπλάσιος του Eurofighter.
Αυτό καθιστά σαφές την ανωτερότητα του Rafale σε σχέση με το Eurofighter.
Επιπλέον, η Γαλλία έχει πλήρη στρατηγική αυτονομία για το Rafale και το Παρίσι μπορεί να αποφασίσει μόνο του σε ποια χώρα θα εξάγει το μαχητικό αεροσκάφος.
Ωστόσο, στην περίπτωση του Eurofighter, όλες οι τέσσερις χώρες μέλη πρέπει να εγκρίνουν ομόφωνα την εξαγωγική παραγγελία, και οποιαδήποτε χώρα μπορεί να ασκήσει βέτο στη διαδικασία.
Αν η Γαλλία δεν είχε πορευτεί μόνη της, είναι αμφίβολο αν το Παρίσι θα μπορούσε να αποδεχτεί όλες αυτές τις παραγγελίες εξαγωγής.
Στην περίπτωση του Eurofighter Typhoon, το Παρίσι θα έπρεπε να λάβει τη συγκατάθεση της Γερμανίας για κάθε εξαγωγική παραγγελία, και το Βερολίνο ακολουθεί αυστηρή πολιτική ελέγχου ανθρωπίνων δικαιωμάτων πριν εξάγει όπλα σε οποιαδήποτε χώρα.
Λόγω αυτής της αυστηρής πολιτικής της Γερμανίας, το Ηνωμένο Βασίλειο, η Ιταλία και η Ισπανία δεν μπόρεσαν να εξάγουν Typhoon στη Σαουδική Αραβία για πολλά χρόνια.
Ωστόσο, το Βερολίνο ήρε την αντίρρησή του πέρυσι.
Παρομοίως, το Βερολίνο μπλόκαρε την πώληση Eurofighter στην Τουρκία.
Το Βερολίνο έχει μπλοκάρει την πώληση πλήθους προϊόντων από την ευρωπαϊκή πολυεθνική Airbus, όπως το αεροπλάνο ανεφοδιασμού A330 MRTT, το στρατιωτικό μεταγωγικό C-295 και το ελικόπτερο H145, στη Σαουδική Αραβία, μεταξύ άλλων προορισμών.
Το 2019, ο τότε CEO της Airbus, Thomas Enders, δήλωσε στο Reuters: «Μας τρελαίνει στην Airbus για χρόνια το γεγονός ότι όταν υπάρχει έστω και ένα μικρό γερμανικό μέρος σε, για παράδειγμα, ελικόπτερα, η γερμανική πλευρά θεωρεί ότι έχει το δικαίωμα να μπλοκάρει την πώληση ενός γαλλικού ελικοπτέρου».
Αναδρομικά, φαίνεται ότι η απόφαση της Γαλλίας να πορευτεί μόνη της με το Rafale αποδείχτηκε σωστή για τη Γαλλία, μεν, αλλά είναι μια ακόμη του ισχυρού ανταγωνισμού μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων της Ευρώπης, της απουσίας σύμπνοιας από τα διαφορετικά συμφέροντα που προωθούνται και που κινδυνεύει να οδηγήσει στα βράχια το οικοδόμημα που λέγεται Ένωση.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών