Η ευθύνη βαραίνει το χέρι που πυροβολεί και το κράτος που το οπλίζει, αναφέρει ο Ισραηλινός αναλυτής Shay Gal...
Σε φάση κλιμάκωσης εν μέσω επιχειρήσεων στη Γάζα περνά το Ισραήλ, εξαπολύοντας μέσω ανθρώπων του βαθέος κράτους του ψυχολογικό πόλεμο απέναντι σε όσους θεωρεί συμμάχους και υποστηρικτές της Hamas.
Από την Ντόχα του Κατάρ, που ήδη κατηγορείται για φιλοξενία και χρηματοδότηση τρομοκρατών, έως την Άγκυρα του Erdogan, που άνοιξε τις πόρτες της Hamas και μοίραζε τουρκικά διαβατήρια σε στελέχη της, το μήνυμα είναι σαφές: καμία χώρα που παρέχει κάλυψη σε τρομοκρατικές οργανώσεις δεν θα παραμείνει στο απυρόβλητο.
«Φωτιά και τσεκούρι» είναι η νέα στρατηγική, με τον Erdogan να βλέπει πλέον το όνομά του να φιγουράρει στην πρώτη γραμμή των προειδοποιήσεων.
Το Ισραήλ δείχνει αποφασισμένο: η ασυλία τελείωσε.
Σύμφωνα με άρθρο του Ισραηλινού αναλυτή Shay Gal στις 16/9 στην Israel Hayom, η Ντόχα παρίστανε τον διαμεσολαβητή στις συνομιλίες για την απελευθέρωση των ομήρων της 7ης Οκτωβρίου, «αλλά ο εμπρηστής δεν μπορεί να είναι πυροσβέστης».
Η αληθινή διαμεσολάβηση απαιτεί την αξιοπιστία του Καΐρου, σημειώνει ο Gal και προσθέτει: «Το Κατάρ φιλοξένησε την ηγεσία της Hamas, τη χρηματοδότησε και τη νομιμοποίησε, παραβιάζοντας τα Ψηφίσματα 1373 και 2462 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που υποχρεώνουν τα κράτη να αρνούνται καταφύγιο και χρηματοδότηση σε τρομοκρατικές οργανώσεις.
Ο Χάρτης του ΟΗΕ απαγορεύει τη χρήση βίας (Άρθρο 2(4)) αλλά διατηρεί το δικαίωμα στην αυτοάμυνα (Άρθρο 51).
Αφού παραιτήθηκε από το καθήκον της, η Ντόχα έγινε συνεργός και απώλεσε την ασυλία την οποία απολάμβανε.
Η Βρετανία και η Γαλλία έπληξαν το ISIS στη Συρία (2015)• οι ΗΠΑ χτύπησαν τις υποδομές του Bin Laden στο Σουδάν (1998) και τον εξόντωσαν στο Πακιστάν (2011).
Οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ σε κυβερνητικά ιδρύματα στο Βελιγράδι (1999), όταν η Σερβία προστάτευε εγκληματίες πολέμου, υπενθύμισαν ότι τα παλάτια που τους φιλοξενούν είναι νόμιμοι στρατιωτικοί στόχοι.
Το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει το δόγμα “απρόθυμο ή ανίκανο” όταν ένα κράτος-ξενιστής αποτυγχάνει να αποτρέψει μια απειλή».
Οι ΗΠΑ το επικαλέστηκαν στην επιστολή τους για το Άρθρο 51 σχετικά με το ISIS (2014), την οποία ενέκρινε ο Γενικός Εισαγγελέας του Ηνωμένου Βασιλείου (2017), κρίνοντας ότι τα κράτη που φιλοξενούν τρομοκράτες χάνουν την προστασία τους.
Αυτό αντανακλά την υποχρέωση δέουσας επιμέλειας, όπως επιβεβαιώθηκε στην απόφαση για το Στενό της Κέρκυρας (ΔΔΧ, 1949), που έκρινε την Αλβανία υπεύθυνη επειδή δεν προειδοποίησε για τις νάρκες που έπληξαν βρετανικά πλοία, και όπως κωδικοποιήθηκε στα Άρθρα του ΟΗΕ για την Ευθύνη του Κράτους (2001).
Τα Άρθρα 4, 8 και 11 αποδίδουν στο κράτος τις ενέργειες οργάνων, πληρεξουσίων και εκ των υστέρων πράξεις: η συνδρομή σε τρομοκράτες αφαιρεί την ασυλία.
Όμως το Κατάρ δεν είναι το μοναδικό κέντρο της Hamas.
Στην Τουρκία διατηρούσε έδρα στην Κωνσταντινούπολη, με επιχειρήσεις επικεντρωμένες στον κυβερνοχώρο και στη συγκέντρωση χρημάτων, και επεκτάθηκε στα κατεχόμενα βόρεια της Κύπρου.
Δίκτυα συνδεδεμένα με τη Hamas, τους Houthis και τη Δύναμη Κουντς του Ιράν, που τεκμηριώθηκαν από συμμαχικές υπηρεσίες πληροφοριών, εμβάθυναν αυτή τη συνεργασία.
Από αυτή την έδρα οργανώθηκε η απόπειρα δολοφονίας του υπουργού Itamar Ben Gvir.
Στο κάδρο η Τουρκία
Σύμφωνα με τον Gal, «η τουρκική ΜΙΤ, που υπερηφανεύεται για τις δυνατότητές της, και εφόσον ισχυρίζεται ότι εντοπίζει κάθε ξένο δρώντα, δεν μπορεί να επικαλεστεί άγνοια.
Από το 2017, υπό τον άμεσο έλεγχο του Erdogan, η σιωπή της σημαίνει συντονισμό με τη Hamas.
Ο εναγκαλισμός ήταν πρόδηλος: ανώτατοι αξιωματούχοι της Hamas, όπως ο Ismail Haniyeh (που εξοντώθηκε στην Τεχεράνη το 2024), έγιναν δεκτοί στο προεδρικό παλάτι στην Άγκυρα.
Ο ίδιος ο Erdogan παρέδωσε τουρκικά διαβατήρια σε στελέχη μπροστά στις κάμερες.
Η Τουρκία επικαλείται επί μακρόν το δικαίωμα αυτοάμυνας για τις εισβολές της στο Ιράκ και στη Συρία κατά του PKK.
Η ίδια λογική δίνει στο Ισραήλ το δικαίωμα να δράσει εναντίον της Hamas σε τουρκικό έδαφος.
Τόσο το Κατάρ όσο και η Τουρκία επικαλέστηκαν ασυλία.
Η Ντόχα βασίστηκε στον ρόλο του «μεσολαβητή» και στη φιλοξενία της βάσης Al Udeid, της μεγαλύτερης αμερικανικής βάσης στην περιοχή.
Ωστόσο, το 2024, το Κογκρέσο κίνησε διαδικασία αναθεώρησης της συνεργασίας λόγω των δεσμών της Ντόχα με τη Hamas.
Η Άγκυρα στηρίχθηκε στη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και στη βάση του Incirlik.
Όμως η εξάρτηση από τις αμερικανικές βάσεις αποδείχθηκε εύθραυστη, όταν ο Erdogan κατηγόρησε την Ουάσιγκτον ότι υποστήριξε το πραξικόπημα του 2016.
Οι αμερικανικές επιχειρήσεις στο Incirlik ανεστάλησαν, αποκαλύπτοντας την ευαλωτότητά του».
Από το 2019, ξεκίνησαν συζητήσεις στις ΗΠΑ για τη μετεγκατάσταση του Incirlik, κυρίως στη Σούδα (Κρήτη), με την Οβντά (Ισραήλ) και το Αμμάν επίσης να αναφέρονται.
Το 2020, το Αμερικανικό Ναυτικό εγκατέστησε στη Σούδα μια μεγάλη ναυτική βάση.
Το Ισραήλ ενημέρωσε την Ουάσιγκτον, αλλά το Δόγμα Μπέγκιν, που εφαρμόστηκε στο Ιράκ (1981), στη Συρία (2007) και στο Ιράν (2025), θεμελιώνει την ελευθερία του να ενεργεί μόνο του.
Οι σύμμαχοι μπορεί να συμβουλεύονται, αλλά ποτέ να δεσμεύουν το Ισραήλ.
Αυτή η στάση αντικατοπτρίζει στρατηγική αυτονομία: συνεργασία χωρίς εξάρτηση.
Το πλήγμα στην Ντόχα επιβεβαίωσε αυτή την αρχή: ποτέ ανάθεση ασφάλειας σε τρίτους… δράση όταν απειλούνται ζωτικά συμφέροντα, ακόμη κι αν οι εταίροι δυσανασχετούν.
Το πυρηνικό εργοστάσιο του Αkkuyu στην Τουρκία και οι στρατιωτικές δραστηριότητες στη βόρεια Κύπρο θα μπορούσαν να προκαλέσουν απαντήσεις εκ μέρους του Ισραήλ αν ξεπεραστούν τα όρια ασφαλείας.
Τουρκολιβυκό μνημόνιο
Στον θαλάσσιο τομέα, λέει ο Gal, το τουρκολιβυκό μνημόνιο απειλεί τις ισραηλινές θαλάσσιες οδούς.
Αν η Τουρκία μπλοκάρει αυτές τις διαδρομές, το Ισραήλ θα σπάσει τον αποκλεισμό με τη βία, όπως έκανε εναντίον της Αιγύπτου το 1956 και το 1967 — αυτήν τη φορά με αιγυπτιακή υποστήριξη απέναντι στην κοινή τουρκική απειλή.
Το Ισραήλ άφησε τα στελέχη της Hamas να εναλλάσσονται μεταξύ Τουρκίας και Ντόχα, και έπειτα έπληξε εντός των πλαισίων της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας, δείχνοντας ότι η κυριαρχική ασυλία δεν μπορεί να προστατεύει συνεργούς.
Το Κατάρ και η Τουρκία έχουν αναπτύξει συντονισμένες εκστρατείες επιρροής σε πολλές περιοχές, κυρίως μέσω της χρηματοδότησης δικτύων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που αποσταθεροποίησαν αραβικές κυβερνήσεις.
Αυτή η στρατηγική έφτασε στην Ευρώπη με το σκάνδαλο QatarGate το 2022, που αποκάλυψε το σχήμα «μετρητά για επιρροή» του Κατάρ σε Ευρωπαίους αξιωματούχους και οδήγησε σε κατασχέσεις εκατομμυρίων κατά τη διάρκεια εφόδων της αστυνομίας.
Την ίδια ώρα, η Τουρκία ανέπτυξε παρόμοιες τακτικές μέσω των τζαμιών της Diyanet, που λειτουργούν ως πολιτικά προγεφυρώματα και μέσω δικτύων διασποράς που προωθούν τα συμφέροντα του Erdogan στο εξωτερικό.
Αυτές οι επιχειρήσεις ώθησαν τους συμμάχους στον Κόλπο να διακόψουν τις σχέσεις με το Κατάρ από το 2017 έως το 2021 λόγω της χρηματοδότησης τρομοκρατικών ομάδων, ενώ το Αλ Τζαζίρα του Κατάρ παρείχε ταυτόχρονα εκπαίδευση ΜΜΕ στους Χούθι, τη Hamas και το Μέτωπο Polisario.
Η Ντόχα χρηματοδότησε τα στρατόπεδα Polisario στην Tindouf της Αλγερίας, μεταμφιεσμένα ως ανθρωπιστική βοήθεια, χτίζοντας την «Τόρα Μπόρα» του Sahel: ένα τζιχαντιστικό προγεφύρωμα στην πόρτα του Μαρόκου, υποστηριζόμενο από τον Άξονα Υπονόμευσης –Κατάρ, Αλγερία και Ιράν– που το συνέδεσε με τρομοκρατικές ομάδες στο Sahel.
Όχι φιλανθρωπία αλλά συνωμοσία: πετροδολάρια που τροφοδοτούν το χάος στην πύλη της Ευρώπης.
Η Τουρκία του Erdogan στην πράξη αντέστρεψε την αναγνώριση της εδαφικής ακεραιότητας του Μαρόκου: από το 2019, στελέχη του Πολισάριο είναι προσκεκλημένοι σε φόρα του ΑΚΡ.
Έπειτα, η ΜΙΤ τους χρησιμοποίησε ως πληρεξούσιους για ασκήσεις, δοκιμάζοντας μεθόδους παραπλάνησης, απόκρυψης και πίεσης στις αμυντικές ικανότητες του Μαρόκου, στοχεύοντας την εξωτερική υπηρεσία πληροφοριών της χώρας (DGED).
Το ισραηλινό πλήγμα ενίσχυσε αυτά τα διδάγματα. Όχι απλώς δικαιοσύνη, αλλά καμπανάκι αφύπνισης: τα κράτη που φιλοξενούν τρομοκράτες και ανοίγουν τις πύλες τους στη Hamas χάνουν την κυριαρχία και την προστασία τους.
Η ευθύνη βαραίνει το χέρι που πυροβολεί και το κράτος που το οπλίζει.
Όταν ο εμίρης Tamim τους καλωσορίζει στο Ντιβάν, όταν η σεΐχα Μόζα προσφέρει το κύρος της και όταν ο Erdogan τους ανοίγει το παλάτι του, οι υψηλότερες αίθουσες γίνονται ορμητήρια.
Η Ντόχα απέδειξε αυτήν την αρχή. Το Μπεστεπέ, έχοντας περάσει την ίδια γραμμή, δεν μπορεί πλέον να προσδοκά ασυλία, καταλήγει ο Gal.
www.bankingnews.gr
Από την Ντόχα του Κατάρ, που ήδη κατηγορείται για φιλοξενία και χρηματοδότηση τρομοκρατών, έως την Άγκυρα του Erdogan, που άνοιξε τις πόρτες της Hamas και μοίραζε τουρκικά διαβατήρια σε στελέχη της, το μήνυμα είναι σαφές: καμία χώρα που παρέχει κάλυψη σε τρομοκρατικές οργανώσεις δεν θα παραμείνει στο απυρόβλητο.
«Φωτιά και τσεκούρι» είναι η νέα στρατηγική, με τον Erdogan να βλέπει πλέον το όνομά του να φιγουράρει στην πρώτη γραμμή των προειδοποιήσεων.
Το Ισραήλ δείχνει αποφασισμένο: η ασυλία τελείωσε.
Σύμφωνα με άρθρο του Ισραηλινού αναλυτή Shay Gal στις 16/9 στην Israel Hayom, η Ντόχα παρίστανε τον διαμεσολαβητή στις συνομιλίες για την απελευθέρωση των ομήρων της 7ης Οκτωβρίου, «αλλά ο εμπρηστής δεν μπορεί να είναι πυροσβέστης».
Η αληθινή διαμεσολάβηση απαιτεί την αξιοπιστία του Καΐρου, σημειώνει ο Gal και προσθέτει: «Το Κατάρ φιλοξένησε την ηγεσία της Hamas, τη χρηματοδότησε και τη νομιμοποίησε, παραβιάζοντας τα Ψηφίσματα 1373 και 2462 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ, που υποχρεώνουν τα κράτη να αρνούνται καταφύγιο και χρηματοδότηση σε τρομοκρατικές οργανώσεις.
Ο Χάρτης του ΟΗΕ απαγορεύει τη χρήση βίας (Άρθρο 2(4)) αλλά διατηρεί το δικαίωμα στην αυτοάμυνα (Άρθρο 51).
Αφού παραιτήθηκε από το καθήκον της, η Ντόχα έγινε συνεργός και απώλεσε την ασυλία την οποία απολάμβανε.
Η Βρετανία και η Γαλλία έπληξαν το ISIS στη Συρία (2015)• οι ΗΠΑ χτύπησαν τις υποδομές του Bin Laden στο Σουδάν (1998) και τον εξόντωσαν στο Πακιστάν (2011).
Οι βομβαρδισμοί του ΝΑΤΟ σε κυβερνητικά ιδρύματα στο Βελιγράδι (1999), όταν η Σερβία προστάτευε εγκληματίες πολέμου, υπενθύμισαν ότι τα παλάτια που τους φιλοξενούν είναι νόμιμοι στρατιωτικοί στόχοι.
Το διεθνές δίκαιο αναγνωρίζει το δόγμα “απρόθυμο ή ανίκανο” όταν ένα κράτος-ξενιστής αποτυγχάνει να αποτρέψει μια απειλή».
Οι ΗΠΑ το επικαλέστηκαν στην επιστολή τους για το Άρθρο 51 σχετικά με το ISIS (2014), την οποία ενέκρινε ο Γενικός Εισαγγελέας του Ηνωμένου Βασιλείου (2017), κρίνοντας ότι τα κράτη που φιλοξενούν τρομοκράτες χάνουν την προστασία τους.
Αυτό αντανακλά την υποχρέωση δέουσας επιμέλειας, όπως επιβεβαιώθηκε στην απόφαση για το Στενό της Κέρκυρας (ΔΔΧ, 1949), που έκρινε την Αλβανία υπεύθυνη επειδή δεν προειδοποίησε για τις νάρκες που έπληξαν βρετανικά πλοία, και όπως κωδικοποιήθηκε στα Άρθρα του ΟΗΕ για την Ευθύνη του Κράτους (2001).
Τα Άρθρα 4, 8 και 11 αποδίδουν στο κράτος τις ενέργειες οργάνων, πληρεξουσίων και εκ των υστέρων πράξεις: η συνδρομή σε τρομοκράτες αφαιρεί την ασυλία.
Όμως το Κατάρ δεν είναι το μοναδικό κέντρο της Hamas.
Στην Τουρκία διατηρούσε έδρα στην Κωνσταντινούπολη, με επιχειρήσεις επικεντρωμένες στον κυβερνοχώρο και στη συγκέντρωση χρημάτων, και επεκτάθηκε στα κατεχόμενα βόρεια της Κύπρου.
Δίκτυα συνδεδεμένα με τη Hamas, τους Houthis και τη Δύναμη Κουντς του Ιράν, που τεκμηριώθηκαν από συμμαχικές υπηρεσίες πληροφοριών, εμβάθυναν αυτή τη συνεργασία.
Από αυτή την έδρα οργανώθηκε η απόπειρα δολοφονίας του υπουργού Itamar Ben Gvir.
Στο κάδρο η Τουρκία
Σύμφωνα με τον Gal, «η τουρκική ΜΙΤ, που υπερηφανεύεται για τις δυνατότητές της, και εφόσον ισχυρίζεται ότι εντοπίζει κάθε ξένο δρώντα, δεν μπορεί να επικαλεστεί άγνοια.
Από το 2017, υπό τον άμεσο έλεγχο του Erdogan, η σιωπή της σημαίνει συντονισμό με τη Hamas.
Ο εναγκαλισμός ήταν πρόδηλος: ανώτατοι αξιωματούχοι της Hamas, όπως ο Ismail Haniyeh (που εξοντώθηκε στην Τεχεράνη το 2024), έγιναν δεκτοί στο προεδρικό παλάτι στην Άγκυρα.
Ο ίδιος ο Erdogan παρέδωσε τουρκικά διαβατήρια σε στελέχη μπροστά στις κάμερες.
Η Τουρκία επικαλείται επί μακρόν το δικαίωμα αυτοάμυνας για τις εισβολές της στο Ιράκ και στη Συρία κατά του PKK.
Η ίδια λογική δίνει στο Ισραήλ το δικαίωμα να δράσει εναντίον της Hamas σε τουρκικό έδαφος.
Τόσο το Κατάρ όσο και η Τουρκία επικαλέστηκαν ασυλία.
Η Ντόχα βασίστηκε στον ρόλο του «μεσολαβητή» και στη φιλοξενία της βάσης Al Udeid, της μεγαλύτερης αμερικανικής βάσης στην περιοχή.
Ωστόσο, το 2024, το Κογκρέσο κίνησε διαδικασία αναθεώρησης της συνεργασίας λόγω των δεσμών της Ντόχα με τη Hamas.
Η Άγκυρα στηρίχθηκε στη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ και στη βάση του Incirlik.
Όμως η εξάρτηση από τις αμερικανικές βάσεις αποδείχθηκε εύθραυστη, όταν ο Erdogan κατηγόρησε την Ουάσιγκτον ότι υποστήριξε το πραξικόπημα του 2016.
Οι αμερικανικές επιχειρήσεις στο Incirlik ανεστάλησαν, αποκαλύπτοντας την ευαλωτότητά του».
Από το 2019, ξεκίνησαν συζητήσεις στις ΗΠΑ για τη μετεγκατάσταση του Incirlik, κυρίως στη Σούδα (Κρήτη), με την Οβντά (Ισραήλ) και το Αμμάν επίσης να αναφέρονται.
Το 2020, το Αμερικανικό Ναυτικό εγκατέστησε στη Σούδα μια μεγάλη ναυτική βάση.
Το Ισραήλ ενημέρωσε την Ουάσιγκτον, αλλά το Δόγμα Μπέγκιν, που εφαρμόστηκε στο Ιράκ (1981), στη Συρία (2007) και στο Ιράν (2025), θεμελιώνει την ελευθερία του να ενεργεί μόνο του.
Οι σύμμαχοι μπορεί να συμβουλεύονται, αλλά ποτέ να δεσμεύουν το Ισραήλ.
Αυτή η στάση αντικατοπτρίζει στρατηγική αυτονομία: συνεργασία χωρίς εξάρτηση.
Το πλήγμα στην Ντόχα επιβεβαίωσε αυτή την αρχή: ποτέ ανάθεση ασφάλειας σε τρίτους… δράση όταν απειλούνται ζωτικά συμφέροντα, ακόμη κι αν οι εταίροι δυσανασχετούν.
Το πυρηνικό εργοστάσιο του Αkkuyu στην Τουρκία και οι στρατιωτικές δραστηριότητες στη βόρεια Κύπρο θα μπορούσαν να προκαλέσουν απαντήσεις εκ μέρους του Ισραήλ αν ξεπεραστούν τα όρια ασφαλείας.
Τουρκολιβυκό μνημόνιο
Στον θαλάσσιο τομέα, λέει ο Gal, το τουρκολιβυκό μνημόνιο απειλεί τις ισραηλινές θαλάσσιες οδούς.
Αν η Τουρκία μπλοκάρει αυτές τις διαδρομές, το Ισραήλ θα σπάσει τον αποκλεισμό με τη βία, όπως έκανε εναντίον της Αιγύπτου το 1956 και το 1967 — αυτήν τη φορά με αιγυπτιακή υποστήριξη απέναντι στην κοινή τουρκική απειλή.
Το Ισραήλ άφησε τα στελέχη της Hamas να εναλλάσσονται μεταξύ Τουρκίας και Ντόχα, και έπειτα έπληξε εντός των πλαισίων της αναγκαιότητας και της αναλογικότητας, δείχνοντας ότι η κυριαρχική ασυλία δεν μπορεί να προστατεύει συνεργούς.
Το Κατάρ και η Τουρκία έχουν αναπτύξει συντονισμένες εκστρατείες επιρροής σε πολλές περιοχές, κυρίως μέσω της χρηματοδότησης δικτύων της Μουσουλμανικής Αδελφότητας που αποσταθεροποίησαν αραβικές κυβερνήσεις.
Αυτή η στρατηγική έφτασε στην Ευρώπη με το σκάνδαλο QatarGate το 2022, που αποκάλυψε το σχήμα «μετρητά για επιρροή» του Κατάρ σε Ευρωπαίους αξιωματούχους και οδήγησε σε κατασχέσεις εκατομμυρίων κατά τη διάρκεια εφόδων της αστυνομίας.
Την ίδια ώρα, η Τουρκία ανέπτυξε παρόμοιες τακτικές μέσω των τζαμιών της Diyanet, που λειτουργούν ως πολιτικά προγεφυρώματα και μέσω δικτύων διασποράς που προωθούν τα συμφέροντα του Erdogan στο εξωτερικό.
Αυτές οι επιχειρήσεις ώθησαν τους συμμάχους στον Κόλπο να διακόψουν τις σχέσεις με το Κατάρ από το 2017 έως το 2021 λόγω της χρηματοδότησης τρομοκρατικών ομάδων, ενώ το Αλ Τζαζίρα του Κατάρ παρείχε ταυτόχρονα εκπαίδευση ΜΜΕ στους Χούθι, τη Hamas και το Μέτωπο Polisario.
Η Ντόχα χρηματοδότησε τα στρατόπεδα Polisario στην Tindouf της Αλγερίας, μεταμφιεσμένα ως ανθρωπιστική βοήθεια, χτίζοντας την «Τόρα Μπόρα» του Sahel: ένα τζιχαντιστικό προγεφύρωμα στην πόρτα του Μαρόκου, υποστηριζόμενο από τον Άξονα Υπονόμευσης –Κατάρ, Αλγερία και Ιράν– που το συνέδεσε με τρομοκρατικές ομάδες στο Sahel.
Όχι φιλανθρωπία αλλά συνωμοσία: πετροδολάρια που τροφοδοτούν το χάος στην πύλη της Ευρώπης.
Η Τουρκία του Erdogan στην πράξη αντέστρεψε την αναγνώριση της εδαφικής ακεραιότητας του Μαρόκου: από το 2019, στελέχη του Πολισάριο είναι προσκεκλημένοι σε φόρα του ΑΚΡ.
Έπειτα, η ΜΙΤ τους χρησιμοποίησε ως πληρεξούσιους για ασκήσεις, δοκιμάζοντας μεθόδους παραπλάνησης, απόκρυψης και πίεσης στις αμυντικές ικανότητες του Μαρόκου, στοχεύοντας την εξωτερική υπηρεσία πληροφοριών της χώρας (DGED).
Το ισραηλινό πλήγμα ενίσχυσε αυτά τα διδάγματα. Όχι απλώς δικαιοσύνη, αλλά καμπανάκι αφύπνισης: τα κράτη που φιλοξενούν τρομοκράτες και ανοίγουν τις πύλες τους στη Hamas χάνουν την κυριαρχία και την προστασία τους.
Η ευθύνη βαραίνει το χέρι που πυροβολεί και το κράτος που το οπλίζει.
Όταν ο εμίρης Tamim τους καλωσορίζει στο Ντιβάν, όταν η σεΐχα Μόζα προσφέρει το κύρος της και όταν ο Erdogan τους ανοίγει το παλάτι του, οι υψηλότερες αίθουσες γίνονται ορμητήρια.
Η Ντόχα απέδειξε αυτήν την αρχή. Το Μπεστεπέ, έχοντας περάσει την ίδια γραμμή, δεν μπορεί πλέον να προσδοκά ασυλία, καταλήγει ο Gal.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών