Πίσω από την ανησυχία ότι οι κεντρικές τράπεζες έχασαν τον έλεγχο κρύβεται ο βαθύτερος φόβος, ότι οι φιλελεύθεροι, κεντρώοι πολιτικοί είναι κατώτεροι των περιστάσεων
Οι μεγάλες κεντρικές τράπεζες φαίνεται ότι ξεμένουν από «πυρομαχικά» στη μάχη τους για την καταπολέμηση του επίμονα χαμηλού πληθωρισμού, της ασθενούς ανάπτυξης και των νομισματικών πολέμων που διεξάγουν, όμως αυτό δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν πολλές και ενδιαφέρουσες εναλλακτικές επιλογές τόνωσης της οικονομικής προόδου.
Σύμφωνα με άρθρο του έγκριτου βρετανικού οικονομικού περιοδικού Economist, οι κεντρικές τράπεζες από μόνες τους δεν μπορούν να σηκώσουν όλο το βάρος της τόνωσης της οικονομικής ανάπτυξης, για την οποία θα χρειαστούν τη συνδρομή συντονισμένων κυβερνητικών πρωτοβουλιών στην πραγματική οικονομία.
Σύμφωνα με τον Economist, μεγάλος αριθμός πολιτικών ξεδιάντροπα αρνούνται να αναλάβουν το μερίδιο ευθύνης που τους αντιστοιχεί στην ορθή διαχείριση της οικονομίας, ενώ αρκετοί από αυτούς δεν είναι σε θέση ούτε καν να κατανοήσουν την ανάγκη συντονισμού της δημοσιονομικής και της νομισματικής πολιτικής.
Μάλιστα, πολλές κυβερνήσεις στην πραγματικότητα σαμποτάρουν την ποσοτική χαλάρωση που εφαρμόζουν αρκετές κεντρικές τράπεζες, μέσω της υιοθέτησης πολιτικών λιτότητας.
Έφτασε η στιγμή όλα αυτά να αλλάξουν: Μια από τις βασικές διαθέσιμες επιλογές συνεργατικής δράσης κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών είναι η ευθεία χρηματοδότηση δημοσίων δαπανών (ή περικοπών φόρων) μέσω του τυπώματος χρήματος.
Γιατί αυτό θα ήταν καλύτερο από τις τρέχουσες πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης; Επειδή η συγκεκριμένη μέθοδος παρακάμπτει τις τράπεζες και τις χρηματο-οικονομικές αγορές και «ρίχνει» μετρητά κατ' ευθείαν στις τσέπες των ανθρώπων, οι οποίοι σε τέτοιες συνθήκες θα ενθαρρύνονταν να ξοδέψουν - αντί να αποταμιεύσουν - το πλεόνασμά τους.
Το πρόβλημα με αυτήν την ιδέα στην ευρωζώνη, είναι ότι οι συνθήκες σύστασης του ευρώ απαγορεύουν τη νομισματική χρηματοδότηση κρατών.
Μια άλλη ιδέα του Economist είναι να εμπλακούν ενεργά οι κυβερνήσεις στη διαμόρφωση μισθών και τιμών μέσω κάποιας επιτροπής εισοδημάτων, αποφασίζοντας ευρείες αυξήσεις μισθών, ενδεχομένως δια μέσου φορολογικών κινήτρων.
Το έγκριτο περιοδικό συστήνει και την τόνωση των δημοσίων επενδύσεων - ιδιαίτερα σε χώρες που μπορούν εύκολα να αυξήσουν τον δανεισμό τους, όπως η Γερμανία - κυρίως για έργα υποδομής, σε συνδυασμό με δομικές μεταρρυθμίσεις.
Όπως καταλήγει το άρθρο, αν οι πολιτικοί αποτύχουν να αναλάβουν δράση τώρα που προλαβαίνουν, μια επερχόμενη κρίση τεραστίων διαστάσεων στις αγορές θα τους επιβάλλει να το πράξουν σε κάθε περίπτωση.
Ακόμα και αυτό θεωρείται καλύτερο από την εναλλακτική: Την άνοδο των λαϊκιστών στην εξουσία που ενισχύονται διαρκώς μετά την κρίση του 2007-2008, οι οποίοι υποστηρίζουν καταστροφικές, οπισθοδρομικές λύσεις προστατευτισμού, νέων φόρων, εθνικοποιήσεων και συναφών παρωχημένων δράσεων.
Πίσω από την ανησυχία ότι οι κεντρικές τράπεζες έχουν χάσει τον έλεγχο των αγορών κρύβεται ένας βαθύτερος φόβος: Ότι οι φιλελεύθεροι, κεντρώοι πολιτικοί είναι κατώτεροι των περιστάσεων.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με άρθρο του έγκριτου βρετανικού οικονομικού περιοδικού Economist, οι κεντρικές τράπεζες από μόνες τους δεν μπορούν να σηκώσουν όλο το βάρος της τόνωσης της οικονομικής ανάπτυξης, για την οποία θα χρειαστούν τη συνδρομή συντονισμένων κυβερνητικών πρωτοβουλιών στην πραγματική οικονομία.
Σύμφωνα με τον Economist, μεγάλος αριθμός πολιτικών ξεδιάντροπα αρνούνται να αναλάβουν το μερίδιο ευθύνης που τους αντιστοιχεί στην ορθή διαχείριση της οικονομίας, ενώ αρκετοί από αυτούς δεν είναι σε θέση ούτε καν να κατανοήσουν την ανάγκη συντονισμού της δημοσιονομικής και της νομισματικής πολιτικής.
Μάλιστα, πολλές κυβερνήσεις στην πραγματικότητα σαμποτάρουν την ποσοτική χαλάρωση που εφαρμόζουν αρκετές κεντρικές τράπεζες, μέσω της υιοθέτησης πολιτικών λιτότητας.
Έφτασε η στιγμή όλα αυτά να αλλάξουν: Μια από τις βασικές διαθέσιμες επιλογές συνεργατικής δράσης κυβερνήσεων και κεντρικών τραπεζών είναι η ευθεία χρηματοδότηση δημοσίων δαπανών (ή περικοπών φόρων) μέσω του τυπώματος χρήματος.
Γιατί αυτό θα ήταν καλύτερο από τις τρέχουσες πολιτικές ποσοτικής χαλάρωσης; Επειδή η συγκεκριμένη μέθοδος παρακάμπτει τις τράπεζες και τις χρηματο-οικονομικές αγορές και «ρίχνει» μετρητά κατ' ευθείαν στις τσέπες των ανθρώπων, οι οποίοι σε τέτοιες συνθήκες θα ενθαρρύνονταν να ξοδέψουν - αντί να αποταμιεύσουν - το πλεόνασμά τους.
Το πρόβλημα με αυτήν την ιδέα στην ευρωζώνη, είναι ότι οι συνθήκες σύστασης του ευρώ απαγορεύουν τη νομισματική χρηματοδότηση κρατών.
Μια άλλη ιδέα του Economist είναι να εμπλακούν ενεργά οι κυβερνήσεις στη διαμόρφωση μισθών και τιμών μέσω κάποιας επιτροπής εισοδημάτων, αποφασίζοντας ευρείες αυξήσεις μισθών, ενδεχομένως δια μέσου φορολογικών κινήτρων.
Το έγκριτο περιοδικό συστήνει και την τόνωση των δημοσίων επενδύσεων - ιδιαίτερα σε χώρες που μπορούν εύκολα να αυξήσουν τον δανεισμό τους, όπως η Γερμανία - κυρίως για έργα υποδομής, σε συνδυασμό με δομικές μεταρρυθμίσεις.
Όπως καταλήγει το άρθρο, αν οι πολιτικοί αποτύχουν να αναλάβουν δράση τώρα που προλαβαίνουν, μια επερχόμενη κρίση τεραστίων διαστάσεων στις αγορές θα τους επιβάλλει να το πράξουν σε κάθε περίπτωση.
Ακόμα και αυτό θεωρείται καλύτερο από την εναλλακτική: Την άνοδο των λαϊκιστών στην εξουσία που ενισχύονται διαρκώς μετά την κρίση του 2007-2008, οι οποίοι υποστηρίζουν καταστροφικές, οπισθοδρομικές λύσεις προστατευτισμού, νέων φόρων, εθνικοποιήσεων και συναφών παρωχημένων δράσεων.
Πίσω από την ανησυχία ότι οι κεντρικές τράπεζες έχουν χάσει τον έλεγχο των αγορών κρύβεται ένας βαθύτερος φόβος: Ότι οι φιλελεύθεροι, κεντρώοι πολιτικοί είναι κατώτεροι των περιστάσεων.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών