γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
(upd2)Η σχέση δανεικών κεφαλαίων και ρευστότητας των τραπεζών ως προς το χρέος και ως προς το ΑΕΠ της Ελλάδος μόνο ανησυχία προκαλεί.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν δανεισθεί 50 δις ευρώ κεφάλαια – διαδικασία που θα ολοκληρωθεί τους επόμενους μήνες – καθώς και 131 δις ευρώ ρευστότητα μέσα από τους μηχανισμούς της ΕΚΤ και του ευρωσυστήματος όπως το ELA της ΤτΕ.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν δανεισθεί 50 δις ευρώ κεφάλαια – διαδικασία που θα ολοκληρωθεί τους επόμενους μήνες – καθώς και 131 δις ευρώ ρευστότητα μέσα από τους μηχανισμούς της ΕΚΤ και του ευρωσυστήματος όπως το ELA της ΤτΕ.
Ταυτόχρονα διατηρούν ενεργά ορισμένα τιτλοποιημένα δάνεια και πάσης φύσεως ομολογιακά που λήγουν μέσα στα επόμενα 1-5 χρόνια.
Συνολικά όλα μαζί 196 δις ευρώ. Τα 196 δις ευρώ αντιστοιχούν στο 65% του συνολικού χρέους της Γενικής κυβέρνησης στα 305 δις ευρώ και στο 90% του ΑΕΠ της χώρας.
Η σχέση αυτή είναι η πλέον δυσμενής ιστορικά που καταγράφεται στον τραπεζικό κλάδο καθώς ενδεικτικά ήταν πάντα κοντά στο 10% του χρέους.
Τι μας δείχνουν τα στοιχεία αυτά ότι η εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών είναι τέτοιας κλίμακας που ο τραπεζικός κλάδος είναι καταδικασμένος και παγιδευμένος.
Η πολιτική επιχειρηματολογία ότι μπορεί να υπάρξει σχέδιο ανάπτυξης της Ελλάδος είναι διάτρητη όσο η εξάρτηση παραμένει σε τέτοια κλίμακα για τις ελληνικές τράπεζες.
Το τραπεζικό σύστημα που είναι ο διαχειριστής των κεφαλαίων της κοινωνίας και ενίοτε του κράτους χρειάζεται πολύ μεγάλη ανεξαρτησία σε κεφάλαια και ρευστότητα.
Οι πιο εύρωστες τράπεζες στο πλανήτη είναι αυτές που διαθέτουν μετόχους που στηρίζουν τις αυξήσεις κεφαλαίου και πελάτες – καταθέτες που παρέχουν φθηνή ρευστότητα.
Η σχέση αυτή έχει καταρρεύσει στην Ελλάδα.
Οι ελληνικές τράπεζες οι μέτοχοι και οι διοικήσεις θα χρωστούν 196 δις ευρώ ενώ ταυτόχρονα οι πελάτες απέσυραν 84 δις ευρώ σε καταθέσεις.
Δηλαδή προκύπτει ένα θεωρητικό έλλειμμα – χάσμα 270 δις ευρώ που τείνει να φθάσει το 100% του χρέους.
Δηλαδή οι τράπεζες υπέστησαν πλήγμα που με τα τωρινά δεδομένα έχει προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημία.
Η πολιτική επιχειρηματολογία ωστόσο παραγνωρίζει αυτή την παράμετρο υποστηρίζοντας ότι άπαξ οι τράπεζες λάβουν 50 δις σε κεφάλαια θα μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν την οικονομία.
Η προσέγγιση αυτή είναι 100% λάθος για 2 λόγους.
Τα 50 δις της ανακεφαλαιοποίησης δεν είναι κεφάλαια των τραπεζών είναι μεταβατικά κεφάλαια που πρέπει να επιστρέψουν για να μην αφανιστούν οι παλαιοί μέτοχοι. Όμως 50 δις είναι αδύνατο να επιστραφούν.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν λάβει υπό την μορφή ανακυκλούμενης πίστωσης – λήξεις και ανανεώσεις δηλαδή – 131 δις ευρώ από την ΕΚΤ και το ELA της ΤτΕ που σημαίνει ότι η ρευστότητα αυτή είναι σε ποσοστό 80% πολύ βραχυχρόνιας διάρκειας. Η βραχυχρόνια διάρκεια συντηρεί και η μακροχρόνια αναπτύσσει. Είναι ο πάγιος κανόνας του banking.
Ταυτόχρονα έχασαν και 84 δις ευρώ καταθέσεις από το 2010 έως σήμερα όσες καταθέσεις κέρδισαν από το 2002 έως το τέλος του 2009.
Να σημειωθεί δε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν 4,5 εκατ καταθετικοί λογαριασμοί με κάτω από 50 χιλ ευρώ υπόλοιπα ο καθένας και αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος των καταθέσεων είναι πολύ μικρής κλίμακας καταθέσεις που εύκολα μειώνονται ή και μηδενίζονται.
Σε αυτές τις παραμέτρους πρέπει βεβαίως να προστεθεί και ο παράγοντας της βαθειάς ύφεσης που παράγει NPLS δηλαδή προβληματικά δάνεια τα οποία θα ενταθούν.
(Κατά την άποψη μας το NPLs στην Ελλάδα δεν είναι 20% δηλαδή προβληματικά δάνεια 47 δισ αλλά 30% που σημαίνει 70 δισ ευρώ)
Αυτό τι σημαίνει πρακτικά ότι τα κεφάλαια και η ρευστότητα αν δοθούν για την χρηματοδότηση της οικονομίας θα επιστρέψουν προβληματικά άρα θα χαθούν κεφάλαια σε περίοδο ύφεσης και μείωσης του ΑΕΠ του εθνικού πλούτου της χώρας.
Ποια τράπεζα θα πάρει το ρίσκο να χάσει κεφάλαια από τα 50 δις της ανακεφαλαιοποίησης όταν πρέπει να τα επιστρέψει;
Τι μας δείχνουν όλα αυτά τα στοιχεία ότι οποιαδήποτε πλάνο ή σχέδιο ανάπτυξης της οικονομίας θα αποτύχει παταγωδώς.
Όσο οι τράπεζες είναι σε ομηρία ξεχάστε ανάπτυξη.
Τι μπορεί να γίνει;
Η απάντηση δεν θα αρέσει σε κανένα. Να χαριστούν κεφάλαια στις τράπεζες υπό την μορφή haircut και απαιτήσεων.
Π.χ. αν υπάρξει haircut στα δάνεια του επίσημου τομέα, το ελληνικό κράτος δώσει 50 δις ευρώ στις τράπεζες αλλά μειωθούν τα δάνεια κατά 50% από haircut στον επίσημο τομέα δεν θα πρέπει να απαιτήσει επιστροφή 50 δισ από τις τράπεζες αλλά 25 δις ευρώ το ελληνικό δημόσιο.
Το όφελος από ένα haircut πρέπει να το μετακυλήσει άμεσα στις τράπεζες για να μπορέσουν να πάρουν εμπρός.
Αν αυτό δεν συμβεί μην περιμένετε τίποτε απολύτως θα είναι όλα μάταια.
Μπορεί να φαντάζει προκλητικό αλλά στην πορεία θα διαπιστώσουν όλοι ότι οι τράπεζες θα κινδυνεύσουν να χάσουν και τα νέα κεφάλαια που θα λάβουν προσεχώς από το ΤΧΣ, δεν θα προσφέρουν στην οικονομία, θα καταδικάσουν τους μετόχους τους και όλα αυτά μαζί θα καταδικάσουν την χώρα.
Ο φαύλος κύκλος έχει ξεκινήσει και μόνη σωτηρία να σπάσει αυτή η εκφυλισμένη κατάσταση να υπάρξει μια λύση- θεραπεία σοκ για το τραπεζικό σύστημα που χρειάζεται πολιτική τόλμη και διορατικότητα.
Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Συνολικά όλα μαζί 196 δις ευρώ. Τα 196 δις ευρώ αντιστοιχούν στο 65% του συνολικού χρέους της Γενικής κυβέρνησης στα 305 δις ευρώ και στο 90% του ΑΕΠ της χώρας.
Η σχέση αυτή είναι η πλέον δυσμενής ιστορικά που καταγράφεται στον τραπεζικό κλάδο καθώς ενδεικτικά ήταν πάντα κοντά στο 10% του χρέους.
Τι μας δείχνουν τα στοιχεία αυτά ότι η εξάρτηση των ελληνικών τραπεζών είναι τέτοιας κλίμακας που ο τραπεζικός κλάδος είναι καταδικασμένος και παγιδευμένος.
Η πολιτική επιχειρηματολογία ότι μπορεί να υπάρξει σχέδιο ανάπτυξης της Ελλάδος είναι διάτρητη όσο η εξάρτηση παραμένει σε τέτοια κλίμακα για τις ελληνικές τράπεζες.
Το τραπεζικό σύστημα που είναι ο διαχειριστής των κεφαλαίων της κοινωνίας και ενίοτε του κράτους χρειάζεται πολύ μεγάλη ανεξαρτησία σε κεφάλαια και ρευστότητα.
Οι πιο εύρωστες τράπεζες στο πλανήτη είναι αυτές που διαθέτουν μετόχους που στηρίζουν τις αυξήσεις κεφαλαίου και πελάτες – καταθέτες που παρέχουν φθηνή ρευστότητα.
Η σχέση αυτή έχει καταρρεύσει στην Ελλάδα.
Οι ελληνικές τράπεζες οι μέτοχοι και οι διοικήσεις θα χρωστούν 196 δις ευρώ ενώ ταυτόχρονα οι πελάτες απέσυραν 84 δις ευρώ σε καταθέσεις.
Δηλαδή προκύπτει ένα θεωρητικό έλλειμμα – χάσμα 270 δις ευρώ που τείνει να φθάσει το 100% του χρέους.
Δηλαδή οι τράπεζες υπέστησαν πλήγμα που με τα τωρινά δεδομένα έχει προκαλέσει ανεπανόρθωτη ζημία.
Η πολιτική επιχειρηματολογία ωστόσο παραγνωρίζει αυτή την παράμετρο υποστηρίζοντας ότι άπαξ οι τράπεζες λάβουν 50 δις σε κεφάλαια θα μπορέσουν να χρηματοδοτήσουν την οικονομία.
Η προσέγγιση αυτή είναι 100% λάθος για 2 λόγους.
Τα 50 δις της ανακεφαλαιοποίησης δεν είναι κεφάλαια των τραπεζών είναι μεταβατικά κεφάλαια που πρέπει να επιστρέψουν για να μην αφανιστούν οι παλαιοί μέτοχοι. Όμως 50 δις είναι αδύνατο να επιστραφούν.
Οι ελληνικές τράπεζες έχουν λάβει υπό την μορφή ανακυκλούμενης πίστωσης – λήξεις και ανανεώσεις δηλαδή – 131 δις ευρώ από την ΕΚΤ και το ELA της ΤτΕ που σημαίνει ότι η ρευστότητα αυτή είναι σε ποσοστό 80% πολύ βραχυχρόνιας διάρκειας. Η βραχυχρόνια διάρκεια συντηρεί και η μακροχρόνια αναπτύσσει. Είναι ο πάγιος κανόνας του banking.
Ταυτόχρονα έχασαν και 84 δις ευρώ καταθέσεις από το 2010 έως σήμερα όσες καταθέσεις κέρδισαν από το 2002 έως το τέλος του 2009.
Να σημειωθεί δε ότι στην Ελλάδα υπάρχουν 4,5 εκατ καταθετικοί λογαριασμοί με κάτω από 50 χιλ ευρώ υπόλοιπα ο καθένας και αυτό σημαίνει ότι ένα μεγάλο μέρος των καταθέσεων είναι πολύ μικρής κλίμακας καταθέσεις που εύκολα μειώνονται ή και μηδενίζονται.
Σε αυτές τις παραμέτρους πρέπει βεβαίως να προστεθεί και ο παράγοντας της βαθειάς ύφεσης που παράγει NPLS δηλαδή προβληματικά δάνεια τα οποία θα ενταθούν.
(Κατά την άποψη μας το NPLs στην Ελλάδα δεν είναι 20% δηλαδή προβληματικά δάνεια 47 δισ αλλά 30% που σημαίνει 70 δισ ευρώ)
Αυτό τι σημαίνει πρακτικά ότι τα κεφάλαια και η ρευστότητα αν δοθούν για την χρηματοδότηση της οικονομίας θα επιστρέψουν προβληματικά άρα θα χαθούν κεφάλαια σε περίοδο ύφεσης και μείωσης του ΑΕΠ του εθνικού πλούτου της χώρας.
Ποια τράπεζα θα πάρει το ρίσκο να χάσει κεφάλαια από τα 50 δις της ανακεφαλαιοποίησης όταν πρέπει να τα επιστρέψει;
Τι μας δείχνουν όλα αυτά τα στοιχεία ότι οποιαδήποτε πλάνο ή σχέδιο ανάπτυξης της οικονομίας θα αποτύχει παταγωδώς.
Όσο οι τράπεζες είναι σε ομηρία ξεχάστε ανάπτυξη.
Τι μπορεί να γίνει;
Η απάντηση δεν θα αρέσει σε κανένα. Να χαριστούν κεφάλαια στις τράπεζες υπό την μορφή haircut και απαιτήσεων.
Π.χ. αν υπάρξει haircut στα δάνεια του επίσημου τομέα, το ελληνικό κράτος δώσει 50 δις ευρώ στις τράπεζες αλλά μειωθούν τα δάνεια κατά 50% από haircut στον επίσημο τομέα δεν θα πρέπει να απαιτήσει επιστροφή 50 δισ από τις τράπεζες αλλά 25 δις ευρώ το ελληνικό δημόσιο.
Το όφελος από ένα haircut πρέπει να το μετακυλήσει άμεσα στις τράπεζες για να μπορέσουν να πάρουν εμπρός.
Αν αυτό δεν συμβεί μην περιμένετε τίποτε απολύτως θα είναι όλα μάταια.
Μπορεί να φαντάζει προκλητικό αλλά στην πορεία θα διαπιστώσουν όλοι ότι οι τράπεζες θα κινδυνεύσουν να χάσουν και τα νέα κεφάλαια που θα λάβουν προσεχώς από το ΤΧΣ, δεν θα προσφέρουν στην οικονομία, θα καταδικάσουν τους μετόχους τους και όλα αυτά μαζί θα καταδικάσουν την χώρα.
Ο φαύλος κύκλος έχει ξεκινήσει και μόνη σωτηρία να σπάσει αυτή η εκφυλισμένη κατάσταση να υπάρξει μια λύση- θεραπεία σοκ για το τραπεζικό σύστημα που χρειάζεται πολιτική τόλμη και διορατικότητα.
Πέτρος Λεωτσάκος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών