γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
(upd2)Η βιαστική σχεδόν επιπόλαιη προσέγγιση ότι με τις συγχωνεύσεις στις τράπεζες θα αλλάξει η οικονομική κατάσταση της χώρας, του κλάδου θα διαψευστεί.
Οι αλλαγές που σημειώνονται στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα εμφανίζουν σημάδια προχειρότητας, επιπολαιότητας και το κυριότερο όλων δεν έχουν σκοπό σε μια δομική αναδιάρθρωση του τραπεζικού χάρτη αλλά στην ικανοποίηση της Τρόικα.
Οι αλλαγές που σημειώνονται στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα εμφανίζουν σημάδια προχειρότητας, επιπολαιότητας και το κυριότερο όλων δεν έχουν σκοπό σε μια δομική αναδιάρθρωση του τραπεζικού χάρτη αλλά στην ικανοποίηση της Τρόικα.
Οι αλλαγές που σημειώνονται δεν θα προσφέρουν αξία στον μέτοχο.
Πέραν από ορισμένες μικρές αναλαμπές που θα προκαλέσουν στην αγορά.
Γιατί;
Η συγκέντρωση στην εγχώρια τραπεζική αγορά θα είχε νόημα σε περιόδους μεγάλης οικονομικής ευφορίας και ανάπτυξης.
Ας δώσουμε ένα παράδειγμα.
Με αύξηση του ΑΕΠ 3% μια συγχώνευση δύο μεγάλων τραπεζών θα δημιουργούσε πραγματική προστιθέμενη αξία άμεσα αντιληπτή στην αγορά και το κυριότερο όλων η αλληλοεπικάλυψη των καταστημάτων σε μια μικρή κορεσμένη αγορά όπως η ελληνική θα ήταν απορροφήσιμη.
Για να αποδώσουν τώρα 2 συγχωνευόμενες τράπεζες θα πρέπει να κλείσουν το 40% των καταστημάτων τους.
Αν 2 μεγάλες ελληνικές τράπεζες συγχωνευτούν και διαθέτουν 800 καταστήματα πρέπει να κλείσουν άμεσα τα 300-330 για να μπορέσει το σχήμα αυτό να αποδώσει.
Όμως το βασικό πρόβλημα των ελληνικών τραπεζών είναι ότι σε αυτή την περίοδο δεν προσθέτονται περιουσιακά στοιχεία αλλά αθροίζονται κεφαλαιακές ανάγκες.
Ο γνώμονας των deals σήμερα δεν είναι η επίτευξη υπεραξιών που δεν υφίστανται αλλά οι λογιστικές προσεγγίσεις για το πώς θα μειωθούν οι κεφαλαιακές απαιτήσεις.
Όταν το ελληνικό banking θα χρειαστεί σχεδόν 40 δις και θα πρέπει να επιστρέψει σχεδόν 48 δις ευρώ είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για αλλαγές στο τραπεζικό σύστημα.
Το κίνητρο των σημερινών deals στις τράπεζες είναι απλό.
Το 1+1 μας κάνει 1,5 σε κεφάλαιο;
Αν ναι και το ΤΧΣ θα συμμετάσχει με όσο το δυνατό λιγότερα κεφάλαια το deal υλοποιείται.
Επίσης έχει ενδιαφέρον η προσέγγιση ότι το ελληνικό banking αναδομείται μέσα από συγχωνεύσεις συστημικών με μη συστημικές τράπεζες.
Όμως ούτε αυτή η προσέγγιση είναι αληθής.
Για να το θέσουμε πολύ καθαρά.
Όταν οι τράπεζες έχουν λάβει 40 δις νέα κεφάλαια και 130 δις ευρώ ρευστότητα από τις Κεντρικές Τράπεζες το ελληνικό banking είναι διοικητικά καθορισμένο.
Οι αλλαγές που σημειώνονται θυμίζουν επιβαλλόμενα deals τύπου κομουνιστικών καθεστώτων.
Εσύ με αυτό και εσύ με τον άλλο και ότι προκύψει.
Η αναδιάταξη του τραπεζικού χάρτη είναι επιπόλαιη.
Δυστυχώς σύντομα θα αποδειχθεί ότι η βιασύνη δεν είναι ο καλύτερος σύμμαχος των deals.
Οι μέτοχοι, σε λίγο θα είναι σχεδόν ανύπαρκτοι λόγω των τεράστιων dilution στις μετοχές ας είναι προσεκτικότεροι.
Ότι λάμπει όχι μόνο δεν είναι χρυσός αλλά ίσως να μην είναι ούτε παλιοσίδερα.
Οι σχεδιαστές του ονείρου ας προσέξουν.
Πέραν της τεχνικής ευφορίας που μπορεί να προκαλέσουν δεν θα έχουν αλλάξει τον τραπεζικό χάρτη θα έχουν δημιουργήσει μεγαλύτερα, λιγότερο αποδοτικά, απόλυτα εξαρτημένα και μη κερδοφόρα τραπεζικά ιδρύματα που δεν θα μπορέσουν να προσφέρουν στην πραγματική οικονομία.
www.bankingnews.gr
Πέραν από ορισμένες μικρές αναλαμπές που θα προκαλέσουν στην αγορά.
Γιατί;
Η συγκέντρωση στην εγχώρια τραπεζική αγορά θα είχε νόημα σε περιόδους μεγάλης οικονομικής ευφορίας και ανάπτυξης.
Ας δώσουμε ένα παράδειγμα.
Με αύξηση του ΑΕΠ 3% μια συγχώνευση δύο μεγάλων τραπεζών θα δημιουργούσε πραγματική προστιθέμενη αξία άμεσα αντιληπτή στην αγορά και το κυριότερο όλων η αλληλοεπικάλυψη των καταστημάτων σε μια μικρή κορεσμένη αγορά όπως η ελληνική θα ήταν απορροφήσιμη.
Για να αποδώσουν τώρα 2 συγχωνευόμενες τράπεζες θα πρέπει να κλείσουν το 40% των καταστημάτων τους.
Αν 2 μεγάλες ελληνικές τράπεζες συγχωνευτούν και διαθέτουν 800 καταστήματα πρέπει να κλείσουν άμεσα τα 300-330 για να μπορέσει το σχήμα αυτό να αποδώσει.
Όμως το βασικό πρόβλημα των ελληνικών τραπεζών είναι ότι σε αυτή την περίοδο δεν προσθέτονται περιουσιακά στοιχεία αλλά αθροίζονται κεφαλαιακές ανάγκες.
Ο γνώμονας των deals σήμερα δεν είναι η επίτευξη υπεραξιών που δεν υφίστανται αλλά οι λογιστικές προσεγγίσεις για το πώς θα μειωθούν οι κεφαλαιακές απαιτήσεις.
Όταν το ελληνικό banking θα χρειαστεί σχεδόν 40 δις και θα πρέπει να επιστρέψει σχεδόν 48 δις ευρώ είναι προφανές ότι δεν μπορούμε να μιλάμε για αλλαγές στο τραπεζικό σύστημα.
Το κίνητρο των σημερινών deals στις τράπεζες είναι απλό.
Το 1+1 μας κάνει 1,5 σε κεφάλαιο;
Αν ναι και το ΤΧΣ θα συμμετάσχει με όσο το δυνατό λιγότερα κεφάλαια το deal υλοποιείται.
Επίσης έχει ενδιαφέρον η προσέγγιση ότι το ελληνικό banking αναδομείται μέσα από συγχωνεύσεις συστημικών με μη συστημικές τράπεζες.
Όμως ούτε αυτή η προσέγγιση είναι αληθής.
Για να το θέσουμε πολύ καθαρά.
Όταν οι τράπεζες έχουν λάβει 40 δις νέα κεφάλαια και 130 δις ευρώ ρευστότητα από τις Κεντρικές Τράπεζες το ελληνικό banking είναι διοικητικά καθορισμένο.
Οι αλλαγές που σημειώνονται θυμίζουν επιβαλλόμενα deals τύπου κομουνιστικών καθεστώτων.
Εσύ με αυτό και εσύ με τον άλλο και ότι προκύψει.
Η αναδιάταξη του τραπεζικού χάρτη είναι επιπόλαιη.
Δυστυχώς σύντομα θα αποδειχθεί ότι η βιασύνη δεν είναι ο καλύτερος σύμμαχος των deals.
Οι μέτοχοι, σε λίγο θα είναι σχεδόν ανύπαρκτοι λόγω των τεράστιων dilution στις μετοχές ας είναι προσεκτικότεροι.
Ότι λάμπει όχι μόνο δεν είναι χρυσός αλλά ίσως να μην είναι ούτε παλιοσίδερα.
Οι σχεδιαστές του ονείρου ας προσέξουν.
Πέραν της τεχνικής ευφορίας που μπορεί να προκαλέσουν δεν θα έχουν αλλάξει τον τραπεζικό χάρτη θα έχουν δημιουργήσει μεγαλύτερα, λιγότερο αποδοτικά, απόλυτα εξαρτημένα και μη κερδοφόρα τραπεζικά ιδρύματα που δεν θα μπορέσουν να προσφέρουν στην πραγματική οικονομία.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών