Άρθρο του Συλλόγου ΣΥΜΑΙΑ 2010 για τη Διεθνή Ημέρα Γιορτής της Μητέρας
Κάθε χρόνο την δεύτερη Κυριακή του Μαΐου οι γυναίκες γιορτάζουν έναν ακόμα σύνθετο ρόλο, αυτό της Μητέρας.
Ο εορτασμός αυτός καθιερώθηκε προς τιμήν της κοινωνικής προσφοράς της αμερικανίδας ακτιβίστριας και πολύτεκνης μητέρας Ann Jarvis ( 30 Σεπτεμβρίου 1832- 9 Μαΐου 1905 ), η οποία συνέστησε γυναικείους συλλόγους, με σκοπό την μείωση της θνησιμότητας των βρεφών και των νοσούντων από ασθένειες όπως η ιλαρά, ο τυφοειδής πυρετός και η διφθερίτιδα και οι οποίες είχαν εξελιχτεί σε πανδημίες.
Στις πόλεις που έδρευαν οι γυναίκες –μέλη των συλλόγων, πέραν της προσφοράς τους σε φαρμακευτικό και υγειονομικό υλικό, τροφής και στέγης δημιουργούσαν αμειβόμενες θέσεις εργασίας, φρόντιζαν, όπου υπήρχαν, μητέρες- ασθενείς, εκπαίδευαν τους κατοίκους για την βελτίωση των κανόνων υγιεινής, εντός της οικίας, με σκοπό τη μείωση της μετάδοσης των προαναφερθέντων ασθενειών.
Η Ann Jarvis συμμετείχε μαζί με άλλες γυναίκες στο κίνημα δημόσιας υγείας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ανέπτυξε προγράμματα για την επιθεώρηση του γάλακτος, πολύ πριν την ανάληψη του έργου υπό την κρατική αιγίδα.
Κατά την διάρκεια του αμερικανικού εμφύλιου πόλεμου (1861-1865),η οργάνωση της δήλωσε ουδετερότητα, αρνούμενη αποφασιστικά την άρνηση της στον διαχωρισμό της προτεινόμενης διαίρεσης της Μεθοδιστικής Εκκλησίας (βόρεια-νότια )και παρείχε υγειονομική βοήθεια χωρίς διάκριση στους στρατιώτες των αντιμαχόμενων πεδίων . Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που παρέστη στην κηδεία του πρώτου πεσόντα στρατιώτη του εμφυλίου, όταν οι άλλοι αρνήθηκαν να παραστούν .
Ήταν η μητέρα όλων .
Με την εργασία της, μέσω της συλλογικότητας, ανέδειξε την έννοια της ατομικής ευθύνης υπέρ του συλλογικού καλού, έχοντας επίγνωση και ενσυναίσθηση των δυσκολιών που αντιμετώπιζε το κοινωνικό σύνολο εκείνη την εποχή .
Παρόμοια συμπεριφορά επέδειξαν οι γνωστές και άγνωστες ηρωίδες - γυναίκες κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, που πολλές από αυτές ήταν και μητέρες πέραν των άλλων ρόλων τους. Οι γυναίκες συνέβαλαν σημαντικά σε όλη τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα, με τα δικά τους μέσα και τη γενναία συμπεριφορά τους, η οποία συχνά έφτανε στην αυτοθυσία. Ας θυμηθούμε μερικές Μαντώ Μαυρογένους, Μαριγώ Ζαραφοπούλα, Λασκαρίνα “Μπουμπουλίνα” Πινότση, Σεβαστή Ξάνθου, Ελισάβετ Υψηλάντη, οι γυναίκες του Μεσολογγίου ,οι Σουλιώτισσες, οι γυναίκες της Χίου.
Ανάλογο ηρωισμό επέδειξαν οι γυναίκες –μητέρες κατά την διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, φροντίζοντας τον ανεφοδιασμό των στρατευμάτων, την νοσοκομειακή φροντίδα των τραυματισμένων στρατιωτών, ως επικουρικό νοσηλευτικό προσωπικό .
Επίσης, κατά τη διάρκεια της κατοχής πολλές οικογένειες στηρίχτηκαν αποκλειστικά την εργασία των γυναικών –μητέρων .
Στην σύγχρονη Ελλάδα κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, η θέση της γυναίκας –μητέρας και ειδικά μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο σταδιακά ενδυναμώθηκε, μέσω από πολλούς αγώνες. Άρχισε να έχει δικαιώματα στην εκπαίδευση, να προσφέρει έμμισθες υπηρεσίες στον πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή τομέα της οικονομίας, πέρα της άμισθης κοινωνικής εργασίας της προς την οικογένειά της ,να αποκτά εργασία και ασφαλιστικά δικαιώματα. Όμως, ήταν συχνά θύμα της ανασφάλιστης εργασίας, της υπαμειβόμενης εργασίας, της υποδεέστερης αμοιβής για την παροχή ίδιας εργασίας. Το εισόδημα της εργαζόμενης γυναίκας –μητέρας συνέβαλλε ανάπτυξη τόσο της δημόσιας όσο και της ιδιωτικής οικονομίας και στην εξέλιξη του θεσμού της οικογένειας.
Οι γυναίκες –μητέρες, ήταν αυτές που συνέβαλαν να αναπτυχτεί το επίπεδο εκπαίδευσης των επόμενων γενεών, για να έχουν ένα «βραχιόλι στο χέρι», δηλαδή να είναι έχουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκείνες και να μη βιώσουν τη διάκριση που υπέστησαν εκείνες. Η ευχή αυτή, των γυναικών –μητέρων είναι εντονότερη όταν βιώνουν ή βιώσαν ένα δύσκολο –επικριτικό οικογενειακό και επαγγελματικό περιβάλλον . Η μητέρα-γυναίκα όμως χαίρεται, φουσκώνει από υπερηφάνεια όταν η επομένη γενεά προοδεύει και μαραζώνει όταν η επόμενη γενεά δεν έχει ελπίδα, πρόοδο , μια υποτυπώδης ασφάλεια … φεύγει στα ξένα.
Την δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, οι γυναίκες εξαιτίας της χρηματοοικονομικής κρίσης ήταν οι πρώτες που βιώσαν την απώλεια της εργασίας τους ,την στέρηση των συνταξιοδοτικών τους δικαιωμάτων με αύξηση του εργασιακού τους βίου και των ορίων ηλικίας. Οι γυναίκες –μητέρες και ειδικά οι παλαιές ασφαλισμένες, αυτές του προηγούμενου αιώνα, που είναι ασφαλισμένες από έναν ασφαλιστικό φορέα (ΙΚΑ) , στο μέλλον δεν θα μπορούν να θεμελιώσουν δικαίωμα για το περιουσιακό στοιχείο, δηλαδή την συνταξιοδοτική παροχή, παρ’ όλο που έχουν τις ημέρες ασφάλισης και αυτό εξαιτίας των συνεχώς αναπροσαρμοσμένων ορίων ηλικίας ανά τριετία, τα οποία παραβιάζουν θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα και της επιβολής του καταναγκαστικού κοινωνικού εγκλεισμού .
Στο πρόσφατο παρελθόν και εν μέσω πανδημίας, μεγάλο μέρος των γυναικών –εργαζομένων μητέρων επιβαρυνθήκαν την επιμέλεια – εκπαίδευση των παιδιών –μαθητών ,συνέβαλαν αθόρυβα στην απαιτουμένη αποστασιοποίηση ακόμα και βιώνοντας καταστάσεις ενδοοικογενειακής βίας ,φρόντισαν τους ανήμπορους οικείους τους. Όσες εργάζονταν στην πρώτη γραμμή ως ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, στον τομέα της καθαριότητας ,ως υπάλληλοι σούπερ-μαρκετ ,σώματα ασφαλείας και στρατού κλπ συνέβαλαν τα μέγιστα υπό συνθήκες πίεσης χωρίς να έχουν έπαρση και να απαιτούν δάφνες. Η σκέψη της γυναικάς –μητέρας – εργαζόμενης είναι στην επόμενη μέρα της κανονικότητας και το πώς θα βιώσει τη νέα οικονομική κρίση .
ΊΣΩΣ και σ ΄ αυτήν την υγειονομική και οικονομική κρίση θα αντιμετωπίσει την έμφυλη διάκριση στην εργασία της ,την οικονομική ανέχεια, τους σεξιστικούς χαρακτηρισμούς που εστιάζουν στην εξωτερική εμφάνιση της με ταυτόχρονη υποτίμηση του νοητικού της επιπέδου. Η γυναίκα με τους πολλαπλούς ρόλους της, θα έχει να διαχειριστεί μόνη της την απώλεια της μισθωτής και μη μισθωτής εργασίας της, χωρίς την υποστήριξη της πολιτείας, η οποία δηλώνει μέσω του αποσυρμένου- γιατί προκάλεσε κάποιες υπόνοιες για σεξισμό σύμφωνα με το δελτίο τύπου !! δηλαδή η επιτυχία έχει πολλές νύφες και η αποτυχία γεροντοκόρη - διαφημιστικού μηνύματος της Πολιτικής Προστασίας. Φυσικά υπήρχαν αρκετές αναρτήσεις, διαμαρτυρίας για το σεξιστικό περιεχόμενο του .
Επειδή η πολιτική «Βλέποντας και κάνοντας », αλλά και του «Δικαίου ήταν και έγινε πράξη » έχει στοιχεία έμφυλης διάκρισης που πολλοί δεν την ενστερνίζονται, σας ενημερώνουμε ότι η στέρηση συνταγματικών δικαιωμάτων και της οικονομικής αποδυνάμωσης αλλά και επιβαλλόμενου κοινωνικού εγκλεισμού της γυναίκας μέσω της υποαμειβόμενης τηλεργασίας ή ανεργίας, στερούν ποσοτικούς και ποιοτικούς πόρους από το κράτος (φόρους και ασφαλιστικές εισφορές ) και από την ιδιωτική οικονομία .
Η επόμενη μέρα για να είναι αλλιώς πρέπει να συνεργαστούμε για το καλό όλων και για το μέλλον των παιδιών μας .Να μη ζήσουμε μια διαφορετική μορφή εμφυλίου πολέμου .
Το άρθρο αυτό είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στους συνοδοιπόρους μας Άντρες- συνεργάτες- συζυγούς –φίλους που στέκονται βράχοι δίπλα μας στις δυσκολίες, με υπομονή και επιμονή, αλλά και στους Πατεράδες που έχουν επωμιστεί επάξια το ρόλο του δυσαναπλήρωτου κενού της μητέρας εν απουσία εκείνης.
Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του Συλλόγου ΣΥΜΑΙΑ 2010 («ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΗΤΕΡΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΙΚΑ ΕΩΣ ΤΟ 2010» και νυν μακροχρόνιες άνεργες )
Μ. Ευθυμιάδου
Ε. Κουλοχέρη
www.bankingnews.gr
Ο εορτασμός αυτός καθιερώθηκε προς τιμήν της κοινωνικής προσφοράς της αμερικανίδας ακτιβίστριας και πολύτεκνης μητέρας Ann Jarvis ( 30 Σεπτεμβρίου 1832- 9 Μαΐου 1905 ), η οποία συνέστησε γυναικείους συλλόγους, με σκοπό την μείωση της θνησιμότητας των βρεφών και των νοσούντων από ασθένειες όπως η ιλαρά, ο τυφοειδής πυρετός και η διφθερίτιδα και οι οποίες είχαν εξελιχτεί σε πανδημίες.
Στις πόλεις που έδρευαν οι γυναίκες –μέλη των συλλόγων, πέραν της προσφοράς τους σε φαρμακευτικό και υγειονομικό υλικό, τροφής και στέγης δημιουργούσαν αμειβόμενες θέσεις εργασίας, φρόντιζαν, όπου υπήρχαν, μητέρες- ασθενείς, εκπαίδευαν τους κατοίκους για την βελτίωση των κανόνων υγιεινής, εντός της οικίας, με σκοπό τη μείωση της μετάδοσης των προαναφερθέντων ασθενειών.
Η Ann Jarvis συμμετείχε μαζί με άλλες γυναίκες στο κίνημα δημόσιας υγείας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ανέπτυξε προγράμματα για την επιθεώρηση του γάλακτος, πολύ πριν την ανάληψη του έργου υπό την κρατική αιγίδα.
Κατά την διάρκεια του αμερικανικού εμφύλιου πόλεμου (1861-1865),η οργάνωση της δήλωσε ουδετερότητα, αρνούμενη αποφασιστικά την άρνηση της στον διαχωρισμό της προτεινόμενης διαίρεσης της Μεθοδιστικής Εκκλησίας (βόρεια-νότια )και παρείχε υγειονομική βοήθεια χωρίς διάκριση στους στρατιώτες των αντιμαχόμενων πεδίων . Ήταν ο μοναδικός άνθρωπος που παρέστη στην κηδεία του πρώτου πεσόντα στρατιώτη του εμφυλίου, όταν οι άλλοι αρνήθηκαν να παραστούν .
Ήταν η μητέρα όλων .
Με την εργασία της, μέσω της συλλογικότητας, ανέδειξε την έννοια της ατομικής ευθύνης υπέρ του συλλογικού καλού, έχοντας επίγνωση και ενσυναίσθηση των δυσκολιών που αντιμετώπιζε το κοινωνικό σύνολο εκείνη την εποχή .
Παρόμοια συμπεριφορά επέδειξαν οι γνωστές και άγνωστες ηρωίδες - γυναίκες κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης, που πολλές από αυτές ήταν και μητέρες πέραν των άλλων ρόλων τους. Οι γυναίκες συνέβαλαν σημαντικά σε όλη τη διάρκεια του απελευθερωτικού αγώνα, με τα δικά τους μέσα και τη γενναία συμπεριφορά τους, η οποία συχνά έφτανε στην αυτοθυσία. Ας θυμηθούμε μερικές Μαντώ Μαυρογένους, Μαριγώ Ζαραφοπούλα, Λασκαρίνα “Μπουμπουλίνα” Πινότση, Σεβαστή Ξάνθου, Ελισάβετ Υψηλάντη, οι γυναίκες του Μεσολογγίου ,οι Σουλιώτισσες, οι γυναίκες της Χίου.
Ανάλογο ηρωισμό επέδειξαν οι γυναίκες –μητέρες κατά την διάρκεια του Β΄ παγκοσμίου πολέμου, φροντίζοντας τον ανεφοδιασμό των στρατευμάτων, την νοσοκομειακή φροντίδα των τραυματισμένων στρατιωτών, ως επικουρικό νοσηλευτικό προσωπικό .
Επίσης, κατά τη διάρκεια της κατοχής πολλές οικογένειες στηρίχτηκαν αποκλειστικά την εργασία των γυναικών –μητέρων .
Στην σύγχρονη Ελλάδα κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, η θέση της γυναίκας –μητέρας και ειδικά μετά το Β΄ παγκόσμιο πόλεμο σταδιακά ενδυναμώθηκε, μέσω από πολλούς αγώνες. Άρχισε να έχει δικαιώματα στην εκπαίδευση, να προσφέρει έμμισθες υπηρεσίες στον πρωτογενή, δευτερογενή και τριτογενή τομέα της οικονομίας, πέρα της άμισθης κοινωνικής εργασίας της προς την οικογένειά της ,να αποκτά εργασία και ασφαλιστικά δικαιώματα. Όμως, ήταν συχνά θύμα της ανασφάλιστης εργασίας, της υπαμειβόμενης εργασίας, της υποδεέστερης αμοιβής για την παροχή ίδιας εργασίας. Το εισόδημα της εργαζόμενης γυναίκας –μητέρας συνέβαλλε ανάπτυξη τόσο της δημόσιας όσο και της ιδιωτικής οικονομίας και στην εξέλιξη του θεσμού της οικογένειας.
Οι γυναίκες –μητέρες, ήταν αυτές που συνέβαλαν να αναπτυχτεί το επίπεδο εκπαίδευσης των επόμενων γενεών, για να έχουν ένα «βραχιόλι στο χέρι», δηλαδή να είναι έχουν καλύτερο βιοτικό επίπεδο από εκείνες και να μη βιώσουν τη διάκριση που υπέστησαν εκείνες. Η ευχή αυτή, των γυναικών –μητέρων είναι εντονότερη όταν βιώνουν ή βιώσαν ένα δύσκολο –επικριτικό οικογενειακό και επαγγελματικό περιβάλλον . Η μητέρα-γυναίκα όμως χαίρεται, φουσκώνει από υπερηφάνεια όταν η επομένη γενεά προοδεύει και μαραζώνει όταν η επόμενη γενεά δεν έχει ελπίδα, πρόοδο , μια υποτυπώδης ασφάλεια … φεύγει στα ξένα.
Την δεύτερη δεκαετία του 21ου αιώνα, οι γυναίκες εξαιτίας της χρηματοοικονομικής κρίσης ήταν οι πρώτες που βιώσαν την απώλεια της εργασίας τους ,την στέρηση των συνταξιοδοτικών τους δικαιωμάτων με αύξηση του εργασιακού τους βίου και των ορίων ηλικίας. Οι γυναίκες –μητέρες και ειδικά οι παλαιές ασφαλισμένες, αυτές του προηγούμενου αιώνα, που είναι ασφαλισμένες από έναν ασφαλιστικό φορέα (ΙΚΑ) , στο μέλλον δεν θα μπορούν να θεμελιώσουν δικαίωμα για το περιουσιακό στοιχείο, δηλαδή την συνταξιοδοτική παροχή, παρ’ όλο που έχουν τις ημέρες ασφάλισης και αυτό εξαιτίας των συνεχώς αναπροσαρμοσμένων ορίων ηλικίας ανά τριετία, τα οποία παραβιάζουν θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα και της επιβολής του καταναγκαστικού κοινωνικού εγκλεισμού .
Στο πρόσφατο παρελθόν και εν μέσω πανδημίας, μεγάλο μέρος των γυναικών –εργαζομένων μητέρων επιβαρυνθήκαν την επιμέλεια – εκπαίδευση των παιδιών –μαθητών ,συνέβαλαν αθόρυβα στην απαιτουμένη αποστασιοποίηση ακόμα και βιώνοντας καταστάσεις ενδοοικογενειακής βίας ,φρόντισαν τους ανήμπορους οικείους τους. Όσες εργάζονταν στην πρώτη γραμμή ως ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό, στον τομέα της καθαριότητας ,ως υπάλληλοι σούπερ-μαρκετ ,σώματα ασφαλείας και στρατού κλπ συνέβαλαν τα μέγιστα υπό συνθήκες πίεσης χωρίς να έχουν έπαρση και να απαιτούν δάφνες. Η σκέψη της γυναικάς –μητέρας – εργαζόμενης είναι στην επόμενη μέρα της κανονικότητας και το πώς θα βιώσει τη νέα οικονομική κρίση .
ΊΣΩΣ και σ ΄ αυτήν την υγειονομική και οικονομική κρίση θα αντιμετωπίσει την έμφυλη διάκριση στην εργασία της ,την οικονομική ανέχεια, τους σεξιστικούς χαρακτηρισμούς που εστιάζουν στην εξωτερική εμφάνιση της με ταυτόχρονη υποτίμηση του νοητικού της επιπέδου. Η γυναίκα με τους πολλαπλούς ρόλους της, θα έχει να διαχειριστεί μόνη της την απώλεια της μισθωτής και μη μισθωτής εργασίας της, χωρίς την υποστήριξη της πολιτείας, η οποία δηλώνει μέσω του αποσυρμένου- γιατί προκάλεσε κάποιες υπόνοιες για σεξισμό σύμφωνα με το δελτίο τύπου !! δηλαδή η επιτυχία έχει πολλές νύφες και η αποτυχία γεροντοκόρη - διαφημιστικού μηνύματος της Πολιτικής Προστασίας. Φυσικά υπήρχαν αρκετές αναρτήσεις, διαμαρτυρίας για το σεξιστικό περιεχόμενο του .
Επειδή η πολιτική «Βλέποντας και κάνοντας », αλλά και του «Δικαίου ήταν και έγινε πράξη » έχει στοιχεία έμφυλης διάκρισης που πολλοί δεν την ενστερνίζονται, σας ενημερώνουμε ότι η στέρηση συνταγματικών δικαιωμάτων και της οικονομικής αποδυνάμωσης αλλά και επιβαλλόμενου κοινωνικού εγκλεισμού της γυναίκας μέσω της υποαμειβόμενης τηλεργασίας ή ανεργίας, στερούν ποσοτικούς και ποιοτικούς πόρους από το κράτος (φόρους και ασφαλιστικές εισφορές ) και από την ιδιωτική οικονομία .
Η επόμενη μέρα για να είναι αλλιώς πρέπει να συνεργαστούμε για το καλό όλων και για το μέλλον των παιδιών μας .Να μη ζήσουμε μια διαφορετική μορφή εμφυλίου πολέμου .
Το άρθρο αυτό είναι εξαιρετικά αφιερωμένο στους συνοδοιπόρους μας Άντρες- συνεργάτες- συζυγούς –φίλους που στέκονται βράχοι δίπλα μας στις δυσκολίες, με υπομονή και επιμονή, αλλά και στους Πατεράδες που έχουν επωμιστεί επάξια το ρόλο του δυσαναπλήρωτου κενού της μητέρας εν απουσία εκείνης.
Εκ μέρους της συντακτικής ομάδας του Συλλόγου ΣΥΜΑΙΑ 2010 («ΣΥΛΛΟΓΟΣ ΜΗΤΕΡΩΝ ΑΝΗΛΙΚΩΝ ΑΣΦΑΛΙΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΣΤΟ ΙΚΑ ΕΩΣ ΤΟ 2010» και νυν μακροχρόνιες άνεργες )
Μ. Ευθυμιάδου
Ε. Κουλοχέρη
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών