Το ράλι στα πολύτιμα μέταλλα δεν έχει τελειώσει - Χρυσός στα 8.900 δολάρια, το ασήμι θα σπάσει τα 100 δολάρια

Σε μια εποχή όπου οι αγορές μοιάζουν υπνωτισμένες από δείκτες, αλγορίθμους και περίτεχνες αφηγήσεις ισολογισμών, ο οικονομικός αναλυτής Ronald-Peter Stöferle υπενθυμίζει κάτι πολύ πιο απλό και ταυτόχρονα αναπόφευκτο: την πραγματικότητα των φυσικών πόρων.
Εδώ και πάνω από μια δεκαετία, ο κλάδος των εμπορευμάτων και ειδικότερα των πολύτιμων μετάλλων έχει υποστεί χρόνια υποεπένδυση. Οι επενδύσεις σε νέα ορυχεία, σε εξόρυξη και σε υποδομές μειώθηκαν σταθερά, με αποτέλεσμα η μελλοντική προσφορά να περιορίζεται ακριβώς τη στιγμή που η παγκόσμια ζήτηση για κρίσιμα μέταλλα –και φυσικά για χρυσό και ασήμι– αυξάνεται ραγδαία.
Η ειρωνεία, όπως σημειώνει ο Stöferle, είναι εμφανής: τα θεσμικά χαρτοφυλάκια απέκλεισαν συστηματικά τα μέταλλα, πιστεύοντας ότι η μετάβαση σε μια «βιώσιμη» οικονομία θα μπορούσε να επιτευχθεί χωρίς τους πόρους που την καθιστούν δυνατή. Όμως δεν υπάρχει πράσινη μετάβαση χωρίς χαλκό, λίθιο, νικέλιο, ούτε εμπιστοσύνη στο χρηματοπιστωτικό σύστημα χωρίς τα παραδοσιακά πολύτιμα μέταλλα.

Οι κεντρικές τράπεζες σε δύσκολο σταυροδρόμι

Η πραγματικότητα της προσφοράς γίνεται ακόμη πιο επιτακτική όταν συνδυαστεί με τη μακροοικονομική εικόνα. Η δημοσιονομική κυριαρχία –δηλαδή η ανάγκη των κυβερνήσεων να χρηματοδοτούν συνεχώς ολοένα μεγαλύτερα ελλείμματα– έχει περιορίσει ουσιαστικά την ανεξαρτησία των κεντρικών τραπεζών.
Παρά τις ρητορικές για την τιθάσευση του πληθωρισμού, το σύστημα βασίζεται πλέον περισσότερο από ποτέ στην επέκταση της ρευστότητας και στην έμμεση ή άμεση νομισματική χρηματοδότηση του χρέους.
Οι κεντρικές τράπεζες βρίσκονται σε ένα δύσκολο σταυροδρόμι: δεν μπορούν να αυξήσουν τα επιτόκια αρκετά ώστε να εξουδετερώσουν τον πληθωρισμό χωρίς να διαλύσουν τις αγορές, αλλά ούτε μπορούν να σταματήσουν την παροχή ρευστότητας χωρίς να κινδυνεύσουν με αποσταθεροποίηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Μαζικές αγορές χρυσού

Σε αυτό το περιβάλλον, η επιχειρηματολογία υπέρ των πολύτιμων μετάλλων γίνεται ολοένα και πιο ισχυρή.
Ο χρυσός δεν αποτελεί πλέον το αντισυμβατικό περιουσιακό στοιχείο που κάποτε ήταν, εκείνες τις εποχές των 300 δολαρίων ανά ουγγιά.
Αντιθέτως, μετατρέπεται σε στρατηγικό εργαλείο για ένα διευρυνόμενο σύνολο κρατών, με τη συμμαχία των BRICS να πρωτοστατεί. Πολλές κεντρικές τράπεζες, ιδιαίτερα εκτός Δύσης, αυξάνουν σταθερά τα αποθέματά τους σε χρυσό, αναγνωρίζοντας την ανάγκη θωράκισης απέναντι σε έναν κόσμο όπου τα νομίσματα βασίζονται όλο και περισσότερο σε υπερβολικές ποσότητες χρέους και σε αβέβαιες πολιτικές.

Το ράλι θα συνεχιστεί

Η Gold Switzerland εκτιμά ότι ο χρυσός βρίσκεται σε τροχιά για επίπεδα έως και 8.900 δολάρια τα επόμενα χρόνια – μια πρόβλεψη που, ανεξάρτητα από την ακριβή τιμή, αντικατοπτρίζει την έντονη ανοδική πίεση που θα μπορούσε να δημιουργήσει ακόμη και μια μικρή μετατόπιση κεφαλαίων από την αγορά ομολόγων.
Τα θεσμικά χαρτοφυλάκια παραμένουν ιστορικά υποεπενδεδυμένα σε χρυσό: εάν ένα ελάχιστο ποσοστό μετακινηθεί από τα ομόλογα –μια αγορά δεκάδων τρισεκατομμυρίων δολαρίων– προς τα πολύτιμα μέταλλα, η έλλειψη προσφοράς θα μπορούσε να οδηγήσει σε σημαντική άνοδο των τιμών.
Ακόμη πιο εντυπωσιακή είναι η εικόνα του ασημιού. Το ασήμι, απαραίτητο σε πλήθος τεχνολογικών και βιομηχανικών εφαρμογών, ιστορικά διαπραγματεύεται σε σχέση περίπου 50 προς 1 με τον χρυσό. Σήμερα η αναλογία ξεπερνά το 80 προς 1, υποδεικνύοντας σημαντική υποτίμηση σε σχέση με τα θεμελιώδη μεγέθη.
Αν η ιστορία αποτελεί οδηγό, τότε μια διόρθωση προς τον μέσο όρο δεν αποκλείει άνοδο του ασημιού σε επίπεδα άνω των 100 δολαρίων ανά ουγγιά.

Σε έναν κόσμο με αβέβαιες αξιολογήσεις, ιστορικά υψηλά χρέη και γεωπολιτικές μετατοπίσεις, τα πολύτιμα μέταλλα ανακτούν τον ρόλο τους ως θεμέλια εμπιστοσύνης και σταθερότητας.
Και αν η παγκόσμια οικονομία πράγματι περνά σε μια νέα εποχή, η μεταστροφή προς τα πραγματικά, διαχρονικά περιουσιακά στοιχεία φαίνεται πως μόλις ξεκίνησε.

www.bankingnews.gr