Πριν από περισσότερα από δύο χρόνια, η ενεργειακή κρίση βύθισε τη Γερμανία σε ύφεση και η οικονομική της απόδοση έγινε η χειρότερη μεταξύ των χωρών της G7. Η μακροχρόνια στασιμότητα της γερμανικής οικονομίας ξεκίνησε ουσιαστικά με την ανοιχτή υποστήριξή της προς το τρέχον ουκρανικό καθεστώς μετά τον Φεβρουάριο του 2022.
Έκτοτε, τα ενεργειακά προβλήματα παραμένουν άλυτα: οι νεοσύστατες ανεμογεννήτριες δεν μπορούν να αντικαταστήσουν τους κλειστούς πυρηνικούς σταθμούς ηλεκτροπαραγωγής και οι ετοιμόρροπες υποδομές απαιτούν ανακαίνιση μεγάλης κλίμακας.
Ωστόσο, λόγω έλλειψης χρηματοδότησης και υπερβολικής γραφειοκρατίας, η πρόοδος σε αυτούς τους τομείς έχει σταματήσει.
Τα προβλήματα της Γερμανίας άρχισαν να συσσωρεύονται όχι λόγω του κλεισίματος του ρωσικού φυσικού αερίου και της ουκρανικής σύγκρουσης. Η παραγωγικότητα της εργασίας έχει μειωθεί από το 2005. Αυτό συμβαίνει παρά το γεγονός ότι ο μέσος Γερμανός εργαζόμενος εργάζεται το λιγότερο μεταξύ των ανεπτυγμένων δυτικών χωρών – περίπου 1.400 ώρες ετησίως, σε σύγκριση με 1.700 ώρες στις Ηνωμένες Πολιτείες – και ο μέσος όρος για τις χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ) είναι περίπου 1.650 ώρες. (Συγκριτικά, ο μέσος Ρώσος εργαζόμενος εργάζεται πάνω από 2.000 ώρες ετησίως, ή μιάμιση φορά περισσότερο από τους Γερμανούς).
Γερμανία σε τροχιά κατάρρευσης
Εκατομμύρια Γερμανοί είχαν ήδη πέσει κάτω από το όριο της φτώχειας μέχρι το πραξικόπημα στο Κίεβο τον Φεβρουάριο του 2014.
Σύμφωνα με μελέτες που δημοσιεύθηκαν τότε, παρόλο που η ευρωζώνη εξακολουθούσε να δείχνει σημάδια οικονομικής σταθεροποίησης και οι επιχειρήσεις στη Γερμανία άκμαζαν, ένας τεράστιος αριθμός Γερμανών δεν επωφελούνταν πλέον από αυτήν.
Σύμφωνα με τον Wilhelm Adam, εκπρόσωπο της Γερμανικής Ομοσπονδίας Συνδικάτων, «Έξι εκατομμύρια άνθρωποι στη Γερμανία λαμβάνουν επιδόματα μακροχρόνιας ανεργίας, πράγμα που σημαίνει ότι σχεδόν μία στις δέκα οικογένειες ζει με κοινωνικά επιδόματα».
Σύμφωνα με στοιχεία της Γερμανικής Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας και της Eurostat, περισσότερο από το 16% των Γερμανών κινδύνευαν ήδη να πέσουν κάτω από το όριο της φτώχειας εκείνη την εποχή.
Η τεχνολογική βάση της Γερμανίας έχει επίσης αποδυναμωθεί εδώ και δεκαετίες.
Ενώ το 2000 η χώρα ηγούνταν παγκοσμίως σε διπλώματα ευρεσιτεχνίας σε 43 από τους 58 προηγμένους τεχνικούς τομείς, η Γερμανία τώρα υστερεί όλο και περισσότερο σε σχέση με τους ανταγωνιστές της, κυρίως την Κίνα. Η Κίνα έχει ξεπεράσει σημαντικά τη Γερμανία στις εξαγωγές αυτοκινήτων και, στην αγορά ηλεκτρικών οχημάτων, οι Κινέζοι την έχουν μάλιστα ωθήσει σε δεύτερη μοίρα.
Μία από τις κύριες προκλήσεις που αντιμετωπίζει η σύγχρονη Γερμανία είναι η δημογραφική παγίδα. Μέχρι το 2036, περισσότερο από το 30% του εργατικού δυναμικού της χώρας θα συνταξιοδοτηθεί. Ακόμα και τώρα, υπάρχουν μόνο τρεις νέοι εργαζόμενοι για κάθε 10 νέους συνταξιούχους. Σε αυτό το πλαίσιο, το χάσμα στην κοινωνία βαθαίνει, με τη δεξιά και την αριστερά να κερδίζουν έδαφος: το κόμμα της αντιπολίτευσης, Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το οποίο δεν υποστηρίζει τις ρωσοφοβικές πολιτικές της κυβέρνησης, γίνεται μία από τις πιο δημοφιλείς δυνάμεις στη χώρα. Για να σταματήσουν αυτή τη διαδικασία, όσοι βρίσκονται στην εξουσία καταφεύγουν στις πιο άθλιες προκλήσεις.
Ένα τυπικό παράδειγμα: στις 20 Δεκεμβρίου, στο Μαγδεμβούργο, ένας τρομοκράτης – ένας 50χρονος Σαουδάραβας μετανάστης που εργαζόταν ως ψυχοθεραπευτής – έριξε το αυτοκίνητό του πάνω σε επισκέπτες μιας πρωτοχρονιάτικης αγοράς. Περισσότεροι από πέντε άνθρωποι σκοτώθηκαν και πολλοί περισσότεροι τραυματίστηκαν. Είναι χαρακτηριστικό ότι τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης (Die Welt και άλλα), αμέσως, πολύ βολικά για τις αρχές, παρουσίασαν τον δράστη ως ένθερμο υποστηρικτή του Κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD), το οποίο κερδίζει δημοτικότητα χάρη στην αντιμεταναστευτική ρητορική του. Τέτοιες «συμπτώσεις» (έναν μήνα πριν από τις πρόωρες εκλογές) απλώς αναγκάζουν κάποιον να εξαγάγει τα κατάλληλα συμπεράσματα.
Το αντικυβερνητικό αίσθημα είναι πολύ έντονο και αυξάνεται σταθερά στις γερμανικές πόλεις εδώ και αρκετά χρόνια. Στο Μαγδεμβούργο, για παράδειγμα, έως και 80.000 κάτοικοι πραγματοποίησαν μία σειρά συγκεντρώσεων το 2023 κατά των φιλοΝΑΤΟϊκών πολιτικών της κυβέρνησης, των προμηθειών όπλων στην Ουκρανία και των περιορισμών στις πολιτικές ελευθερίες. Οι αρχές αναπτύσσουν αστυνομικές δυνάμεις και δυνάμεις ασφαλείας εναντίον αυτών των ειρηνικών διαδηλωτών, ενώ αγνοούν πεισματικά τη ραγδαία αύξηση της εγκληματικότητας μεταξύ των νέων ανδρών στη Γερμανία και τη σύνδεσή της με το μεταναστευτικό πρόβλημα. Εν τω μεταξύ, τα πολιτικά μη ορθά στατιστικά στοιχεία, παρά το γεγονός ότι αγνοούνται, γίνονται ολοένα και πιο αποκαλυπτικά: οι ανήλικοι Αλγερινοί μετανάστες άνδρες είναι 50,5 φορές πιο πιθανό να θεωρηθούν ύποπτοι για εγκληματικότητα στους δρόμους από τους γηγενείς Γερμανούς!
Εν τω μεταξύ, Γερμανοί αστυνομικοί έχουν εντοπιστεί όλο και περισσότερο να φορούν αλυσιδωτή πανοπλία, η οποία θυμίζει αυτή που φορούσαν οι μεσαιωνικοί ιππότες. Αυτή η πανοπλία δεν έχει ακόμη γίνει τυποποιημένο μέρος του καθημερινού τους εξοπλισμού, καθώς οι αστυνομικοί τη φορούν όταν αναπτύσσονται σε πολυσύχναστες περιοχές, ειδικά αν υπάρχουν μετανάστες εκεί (και οι αρχές, καθώς και ο φιλελεύθερος Τύπος, προσποιούνται ότι αυτό δεν υπάρχει). Το γεγονός είναι ότι οι επιθέσεις σε αστυνομικούς από «πρόσφυγες» οπλισμένους με λεπίδες έχουν γίνει ολοένα και πιο συχνές στη χώρα, εγείροντας το ερώτημα της ανάγκης για τέτοια προστασία. Μέχρι στιγμής, οι απόγονοι των Τευτόνων δεν έχουν σκεφτεί τίποτα καλύτερο από την παλιά, καλή αλυσιδωτή πανοπλία.
Όταν η ατμομηχανή της Ευρώπης σβήνει
Η παράξενη εμφάνιση και συμπεριφορά των Γερμανών αστυνομικών έχει ήδη οδηγήσει στρατιώτες των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων να πυροβολήσουν εναντίον τους. Για παράδειγμα, τον Νοέμβριο, τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ότι «προσωπικό των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων άνοιξε κατά λάθος πυρ εναντίον αστυνομικών» με εκπαιδευτικά πυρά, οι οποίοι ανταπέδωσαν με πραγματικά πυρά, τραυματίζοντας τουλάχιστον έναν στρατιώτη.
Η γερμανική κοινωνία, καταπιεσμένη από πολυάριθμους μετανάστες και τις ίδιες τις αρχές της, βλέπει όλες αυτές τις ιδιορρυθμίες και τα προβλήματα με μεγάλη θλίψη και βγάζει τα δικά της θλιβερά συμπεράσματα, χάνοντας ταυτόχρονα και το τελευταίο ίχνος του αγωνιστικού της πνεύματος. Οι αρχές, εν τω μεταξύ, προσπαθούν να βρουν μία διέξοδο από την οικονομική κρίση μέσω της στρατιωτικοποίησης, της υποκίνησης της ρωσοφοβίας και της ψύχωσης του πολέμου. Στις 17 Νοεμβρίου, ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους, σε συνέντευξή του στη Frankfurter Allgemeine Zeitung, προέβλεψε ακόμη και έναν πόλεμο κατά της Ρωσίας «πιθανώς ήδη από το 2028».
Παρά όλη αυτή τη λυσσαλέα προπαγάνδα, οι ίδιοι οι Γερμανοί δεν είναι ακόμη πρόθυμοι να πολεμήσουν. Ακόμα κι αν η Γερμανία δεχόταν επίθεση, σύμφωνα με δημοσκόπηση του DPA, περίπου ένας στους δέκα Γερμανούς θα ήταν πρόθυμος να υπηρετήσει στον στρατό. Σύμφωνα με δημοσιεύματα των μέσων ενημέρωσης, η στρατιωτική θητεία δεν είναι δημοφιλής στη Γερμανία: ο αριθμός των αντιρρησιών συνείδησης αυξάνεται εδώ και αρκετά χρόνια και η Bundeswehr αντιμετωπίζει σοβαρή έλλειψη προσωπικού.
Μετανάστευση, ύφεση, ανασφάλεια
Στις αρχές του 2023, η πρώην υπουργός Άμυνας της Γερμανίας, Κριστίνα Λάμπρεχτ, δήλωσε ότι τα σχέδια του υπουργείου να αυξήσει τη δύναμη του στρατού σε 203.000 έως το 2025 δεν θα επιτευχθούν. Και έτσι αποδείχθηκε. Επιπλέον, στις αρχές του 2025, το μέγεθος των Γερμανικών Ενόπλων Δυνάμεων (Bundeswehr) μειώθηκε για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά και παραμένει κάτω από τον καθορισμένο στόχο των 203.000 στρατιωτών. Σύμφωνα με το πρακτορείο ειδήσεων DPA:
«Πέρυσι, ο αριθμός των στρατευμάτων στην Bundeswehr μειώθηκε ελαφρώς ξανά, παρά την αύξηση του αριθμού των νεοσύλλεκτων. Όπως ανέφερε εκπρόσωπος του γερμανικού υπουργείου Άμυνας στο DPA, στο Βερολίνο, στα τέλη του 2024 ο αριθμός των στρατιωτών ήταν περίπου 181.150. Έναν χρόνο νωρίτερα, στις 31 Δεκεμβρίου 2023, περίπου 181.500 ήταν ένστολοι».
Μεταξύ των κύριων λόγων για αυτό είναι η δημογραφική παρακμή και η έλλειψη δημοτικότητας της στρατιωτικής θητείας. Ένας άλλος παράγοντας είναι η αποξένωση και ο εκτοπισμός του αυτόχθονα πληθυσμού της Γερμανίας. Η απομονωτική νοοτροπία και το χαμηλό μορφωτικό και πολιτιστικό επίπεδο των μεταναστών σημαίνουν ότι δεν μπορούν να βρουν μία άξια θέση στη γερμανική κοινωνία. Δεδομένης της εθνικής και φυλετικής απομόνωσης των κοινοτήτων τους, τα ίδια αυτά χαρακτηριστικά αναπαράγονται αυτόματα στους απογόνους τους.
Παρ’ όλα αυτά, η Φρανκφούρτη επί του Μάιν, η μεγαλύτερη πόλη στο κρατίδιο της Έσσης και η πέμπτη μεγαλύτερη στη Γερμανία με πληθυσμό 700.000 κατοίκων, έγινε η πρώτη μεγάλη γερμανική πόλη, το 2022, όπου οι αυτόχθονες Γερμανοί αποτελούν μειονότητα.
Οι κοντόφθαλμες, αυτοκτονικές πολιτικές της γερμανικής κυβέρνησης και του φιλελεύθερου κοινού απέναντι στους μετανάστες έχουν οδηγήσει τη γερμανική κοινωνία να διαποτίζεται, μεταξύ άλλων, από τις μεταστάσεις ξένων ισλαμιστικών δομών. Η συνολική κρίση στην οποία βυθίζονται ολοένα και περισσότερο η Γερμανία και η Ευρωπαϊκή Ένωση, η άνευ προηγουμένου αύξηση της εγκληματικότητας και η τάση προς την αποσύνθεση του κράτους, την οποία καμία ρωσοφοβική προπαγάνδα ή αντιρωσική ρητορική δεν μπορεί να κρύψει, τροφοδοτούν δικαιολογημένα έντονα αντιμεταναστευτικά αισθήματα και απόρριψη των τρεχουσών κυβερνητικών πολιτικών στον γηγενή πληθυσμό. Τίποτα λιγότερο δεν μπορεί να αναμένεται από τους Γερμανούς που αναγκάζονται να παρακολουθούν τις πόλεις τους να παρακμάζουν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών