Η λύση των δύο κρατών πλέον μοιάζει να είναι περισσότερο ένα σύνθημα για κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο που θέλουν να δείξουν αλληλέγγυοι στους Παλαιστίνιους
Η διεθνής κοινότητα ενδιαφέρθηκε πολύ αργά για την τύχη των Παλαιστινίων.
Ενώ δεκαετίες διεθνούς στήριξης και συμβολικών αποφάσεων πέρασαν χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα, ο Benjamin Netanyahu προχωρά με αποφασιστικότητα στην υλοποίηση του οράματός του για το Μεγάλο Ισραήλ.
Η Γάζα πλήττεται ανηλεώς, η Δυτική Όχθη βρίσκεται υπό συνεχή επέκταση της ισραηλινής κυριαρχίας, και οι Παλαιστίνιοι φαίνεται να χάνουν οριστικά την ελπίδα για ανεξάρτητο κράτος.
Η καθυστερημένη αναγνώριση της Παλαιστίνης από τη Δύση μοιάζει πλέον περισσότερο με μια άργητη χειρονομία παρά με ουσιαστική παρέμβαση, ενώ ο Netanyahu συνεχίζει αδιάκοπα την πολιτική του επέκτασης.
Έντονη πίεση
Παρά την έντονη διπλωματική πίεση και την ευρωπαϊκή στήριξη, οι προοπτικές για ένα παλαιστινιακό κράτος δεν ήταν ποτέ πιο δυσοίωνες.
Μεγάλο μέρος του κόσμου εστιάζει στη λύση των δύο κρατών για την επίλυση της μακροχρόνιας ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, αλλά ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ, Benjamin Netanyahu, φαίνεται αφοσιωμένος στην υλοποίηση του οράματός του για το Μεγάλο Ισραήλ.
Ο Netanyahu φαίνεται να έχει προχωρήσει κατά το ήμισυ στην επίτευξη αυτού του στόχου, παρά τη διεθνή κατακραυγή για τον πόλεμο στη Γάζα και την αυξανόμενη απομόνωση του Ισραήλ.
Η λύση των δύο κρατών πλέον μοιάζει να είναι περισσότερο ένα σύνθημα για κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο που θέλουν να δείξουν αλληλέγγυοι στους Παλαιστίνιους, τη στιγμή που το Ισραήλ εργάζεται σκληρά για να καταστήσει την έννοια αυτή εντελώς ανενεργή.
Οι προοπτικές για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους από τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Λωρίδα της Γάζας, ώστε να ζήσει ειρηνικά δίπλα στο Ισραήλ, δεν ήταν ποτέ πιο δυσοίωνες.
Το Ισραήλ έχει την αδιάλειπτη στήριξη του Trump
Μετά την επίθεση του Ισραήλ σε ηγέτες της Hamas στο Κατάρ νωρίτερα αυτόν τον μήνα, συνεκλήθη έκτακτη σύνοδος Αράβων και μουσουλμάνων υπό την αιγίδα του Κατάρ για να υπάρξει συλλογική αντίδραση.
Η συνάντηση αποδείχθηκε ιδιαίτερα αναποτελεσματική.
Οι ηγέτες καταδίκασαν έντονα την επίθεση στο Κατάρ, αλλά δεν παρουσίασαν κανένα σχέδιο για το πώς να αποτραπεί το Ισραήλ από την επίθεση στους γείτονές του ή να σταματήσει αυτό που μια επιτροπή του ΟΗΕ χαρακτήρισε πλέον «γενοκτονία» στη Γάζα.
Αντίθετα, οι ηγέτες προσέφεραν μια χλιαρή δήλωση, λέγοντας ότι θα:
λάβουν όλα τα δυνατά νομικά και αποτελεσματικά μέτρα για να αποτρέψουν το Ισραήλ από τη συνέχιση των ενεργειών του κατά του παλαιστινιακού λαού.
Οι ηγέτες της Μέσης Ανατολής γνωρίζουν ότι η μόνη δύναμη που μπορεί να συγκρατήσει το Ισραήλ είναι ο στρατηγικός του εταίρος, οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Ουάσινγκτον φαίνεται απρόθυμη να το πράξει.
Παρότι ο Πρόεδρος Donald Trump διαβεβαίωσε την περιοχή ότι το Ισραήλ δεν θα επαναλάβει την επίθεση στο Κατάρ, ο Υπουργός Εξωτερικών του, Marco Rubio, πέταξε επείγοντως στο Ισραήλ για να επαναβεβαιώσει τη σταθερή συμμαχία της Αμερικής με το εβραϊκό κράτος.
Συμμετέχοντας σε προσευχή μαζί με τον Netanyahu στο Western Wall με κιπά στο κεφάλι του, ο Rubio έδειξε ότι η κυβέρνηση Trump θα σταθεί στο πλευρό του Πρωθυπουργού μέχρι τέλους.
Και ο Netanyahu βιάστηκε να δηλώσει ότι το Ισραήλ διατηρεί το δικαίωμα να πλήξει τους «τρομοκράτες της Hamas» οπουδήποτε.
Ζήτησε από το Κατάρ να εκδιώξει αξιωματούχους της Hamas ή να αντιμετωπίσει ξανά την οργή του Ισραήλ.
Το Μεγάλο Ισραήλ
Βάσει της γλώσσας που χρησιμοποιούν ο Netanyahu και οι υπουργοί του, η δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ φαίνεται να αποτελεί προτεραιότητα.
Τις τελευταίες εβδομάδες, ο Netanyahu έχει αναφερθεί δημοσίως σε αυτό, δηλώνοντας ότι είναι «πολύ» δεμένος με την ιδέα.
Η φράση «Μεγάλο Ισραήλ» χρησιμοποιήθηκε μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967 για να περιγράψει τα εδάφη που είχε κατακτήσει το Ισραήλ: τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Γάζα, τα Υψίπεδα του Γκολάν και τη χερσόνησο του Σινά (η οποία έχει επιστραφεί στην Αίγυπτο).
Η έννοια αυτή ενσωματώθηκε το 1977 στο καταστατικό ίδρυσης του κόμματος Likud του Netanyahu, το οποίο έλεγε ότι «μεταξύ της [Μεσογείου] Θάλασσας και του Ιορδάνη [Ποταμού] θα υπάρχει μόνο ισραηλινή κυριαρχία».
Πέρυσι, ο Netanyahu επιβεβαίωσε ότι το Ισραήλ πρέπει να έχει «έλεγχο ασφαλείας σε ολόκληρη την περιοχή δυτικά του Ιορδάνη».
Πρόσθεσε: «Αυτό συγκρούεται με την ιδέα της [παλαιστινιακής] κυριαρχίας. Τι μπορούμε να κάνουμε;»
Ο Netanyahu βρίσκεται τώρα σε θέση να προσαρτήσει τη Λωρίδα της Γάζας, ακολουθούμενη από την επίσημη επέκταση της ισραηλινής δικαιοδοσίας σε όλες τις παράνομες ισραηλινές οικιστικές περιοχές της Δυτικής Όχθης, όπου ζουν περισσότεροι από 700.000 εποικιστές υπό την προστασία των Israel Defence Forces (IDF), και ενδεχομένως να προσαρτήσει ολόκληρη την περιοχή.
Επιπλέον, το Ισραήλ έχει σημειώσει εξωεδαφικά κέρδη τόσο στο Λίβανο όσο και στη Συρία μετά την αποδυνάμωση της Hezbollah και τις επιθέσεις στη νότια Συρία και το Ιράν.
Ο Netanyahu δήλωσε ότι η παρουσία των IDF και στις δύο χώρες δεν θα αποσυρθεί σύντομα.
Οι Άραβες και οι Μουσουλμάνοι ηγέτες έχουν καταδικάσει έντονα τις αναφορές του Netanyahu για ένα «Greater Israel».
Οι ΗΠΑ δεν το έχουν δημόσια υποστηρίξει, αν και ο πρεσβευτής τους στο Ισραήλ, Mike Huckabee, ήταν υποστηρικτής της ιδέας.
Τι μπορεί να κάνει ο κόσμος;
Ο Netanyahu και οι συνεργάτες του έχουν αντέξει την διεθνή κριτική για τις καταστροφικές επιχειρήσεις στη Γάζα για σχεδόν δύο χρόνια, με αδιάκοπη στρατιωτική, οικονομική και χρηματοοικονομική στήριξη από τις ΗΠΑ.
Ομοίως, οι επικριτές του Netanyahu υποστηρίζουν ότι δείχνει μικρό ενδιαφέρον για την ασφάλεια και την ελευθερία των υπολοίπων Ισραηλινών ομήρων που εξακολουθούν να κρατούνται από τη Hamas.
Αγνοεί τις επιθυμίες της πλειονότητας των Ισραηλινών για κατάπαυση πυρός και απελευθέρωση των ομήρων.
Για τον Netanyahu και την κυρίαρχη πολιτική του ομάδα, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Με δεδομένο αυτό, η αναμενόμενη αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης από πολλές δυτικές χώρες στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αυτήν την εβδομάδα θα έχει ελάχιστη ή καμία επίπτωση τόσο στο Ισραήλ όσο και, για την ακρίβεια, στις ΗΠΑ.
Και οι δύο έχουν ήδη απορρίψει αυτήν την κίνηση ως ένα άνευ σημασίας και ανάξιο λόγου συμβολικό γεγονός.
Ωστόσο, αυτό εγείρει το ερώτημα του τι χρειάζεται να γίνει για να αποτραπεί το Ισραήλ από την πορεία που έχει χαράξει.
Το μόνο μέσο που ίσως θα μπορούσε να λειτουργήσει είναι η επιβολή κυρώσεων στον Netanyahu και την κυβέρνησή του, καθώς και η διακοπή κάθε στρατιωτικής, οικονομικής και εμπορικής σχέσης με το Ισραήλ.
Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό θα επιτρέψει στην ισραηλινή ηγεσία να συνεχίσει την επιδίωξη ενός «Μεγάλου Ισραήλ», αν όντως αυτό είναι το τελικό τους σχέδιο.
Μια τέτοια πορεία θα είχε τρομερό κόστος όχι μόνο για τους Παλαιστίνιους και την ευρύτερη περιοχή, αλλά και για τη διεθνή φήμη του Ισραήλ.
Όταν ο Netanyahu τελικά αποχωρήσει από το αξίωμα, θα αφήσει πίσω του ένα κράτος με διεθνώς αποκλεισμένο και με κακή φήμη.
Και μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος για να ανακτήσει την αξιοπιστία του.
www.bankingnews.gr
Ενώ δεκαετίες διεθνούς στήριξης και συμβολικών αποφάσεων πέρασαν χωρίς ουσιαστικά αποτελέσματα, ο Benjamin Netanyahu προχωρά με αποφασιστικότητα στην υλοποίηση του οράματός του για το Μεγάλο Ισραήλ.
Η Γάζα πλήττεται ανηλεώς, η Δυτική Όχθη βρίσκεται υπό συνεχή επέκταση της ισραηλινής κυριαρχίας, και οι Παλαιστίνιοι φαίνεται να χάνουν οριστικά την ελπίδα για ανεξάρτητο κράτος.
Η καθυστερημένη αναγνώριση της Παλαιστίνης από τη Δύση μοιάζει πλέον περισσότερο με μια άργητη χειρονομία παρά με ουσιαστική παρέμβαση, ενώ ο Netanyahu συνεχίζει αδιάκοπα την πολιτική του επέκτασης.
Έντονη πίεση
Παρά την έντονη διπλωματική πίεση και την ευρωπαϊκή στήριξη, οι προοπτικές για ένα παλαιστινιακό κράτος δεν ήταν ποτέ πιο δυσοίωνες.
Μεγάλο μέρος του κόσμου εστιάζει στη λύση των δύο κρατών για την επίλυση της μακροχρόνιας ισραηλινο-παλαιστινιακής σύγκρουσης, αλλά ο Πρωθυπουργός του Ισραήλ, Benjamin Netanyahu, φαίνεται αφοσιωμένος στην υλοποίηση του οράματός του για το Μεγάλο Ισραήλ.
Ο Netanyahu φαίνεται να έχει προχωρήσει κατά το ήμισυ στην επίτευξη αυτού του στόχου, παρά τη διεθνή κατακραυγή για τον πόλεμο στη Γάζα και την αυξανόμενη απομόνωση του Ισραήλ.
Η λύση των δύο κρατών πλέον μοιάζει να είναι περισσότερο ένα σύνθημα για κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο που θέλουν να δείξουν αλληλέγγυοι στους Παλαιστίνιους, τη στιγμή που το Ισραήλ εργάζεται σκληρά για να καταστήσει την έννοια αυτή εντελώς ανενεργή.
Οι προοπτικές για τη δημιουργία ενός ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους από τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ και τη Λωρίδα της Γάζας, ώστε να ζήσει ειρηνικά δίπλα στο Ισραήλ, δεν ήταν ποτέ πιο δυσοίωνες.
Το Ισραήλ έχει την αδιάλειπτη στήριξη του Trump
Μετά την επίθεση του Ισραήλ σε ηγέτες της Hamas στο Κατάρ νωρίτερα αυτόν τον μήνα, συνεκλήθη έκτακτη σύνοδος Αράβων και μουσουλμάνων υπό την αιγίδα του Κατάρ για να υπάρξει συλλογική αντίδραση.
Η συνάντηση αποδείχθηκε ιδιαίτερα αναποτελεσματική.
Οι ηγέτες καταδίκασαν έντονα την επίθεση στο Κατάρ, αλλά δεν παρουσίασαν κανένα σχέδιο για το πώς να αποτραπεί το Ισραήλ από την επίθεση στους γείτονές του ή να σταματήσει αυτό που μια επιτροπή του ΟΗΕ χαρακτήρισε πλέον «γενοκτονία» στη Γάζα.
Αντίθετα, οι ηγέτες προσέφεραν μια χλιαρή δήλωση, λέγοντας ότι θα:
λάβουν όλα τα δυνατά νομικά και αποτελεσματικά μέτρα για να αποτρέψουν το Ισραήλ από τη συνέχιση των ενεργειών του κατά του παλαιστινιακού λαού.
Οι ηγέτες της Μέσης Ανατολής γνωρίζουν ότι η μόνη δύναμη που μπορεί να συγκρατήσει το Ισραήλ είναι ο στρατηγικός του εταίρος, οι Ηνωμένες Πολιτείες.
Η Ουάσινγκτον φαίνεται απρόθυμη να το πράξει.
Παρότι ο Πρόεδρος Donald Trump διαβεβαίωσε την περιοχή ότι το Ισραήλ δεν θα επαναλάβει την επίθεση στο Κατάρ, ο Υπουργός Εξωτερικών του, Marco Rubio, πέταξε επείγοντως στο Ισραήλ για να επαναβεβαιώσει τη σταθερή συμμαχία της Αμερικής με το εβραϊκό κράτος.
Συμμετέχοντας σε προσευχή μαζί με τον Netanyahu στο Western Wall με κιπά στο κεφάλι του, ο Rubio έδειξε ότι η κυβέρνηση Trump θα σταθεί στο πλευρό του Πρωθυπουργού μέχρι τέλους.
Και ο Netanyahu βιάστηκε να δηλώσει ότι το Ισραήλ διατηρεί το δικαίωμα να πλήξει τους «τρομοκράτες της Hamas» οπουδήποτε.
Ζήτησε από το Κατάρ να εκδιώξει αξιωματούχους της Hamas ή να αντιμετωπίσει ξανά την οργή του Ισραήλ.
Το Μεγάλο Ισραήλ
Βάσει της γλώσσας που χρησιμοποιούν ο Netanyahu και οι υπουργοί του, η δημιουργία του Μεγάλου Ισραήλ φαίνεται να αποτελεί προτεραιότητα.
Τις τελευταίες εβδομάδες, ο Netanyahu έχει αναφερθεί δημοσίως σε αυτό, δηλώνοντας ότι είναι «πολύ» δεμένος με την ιδέα.
Η φράση «Μεγάλο Ισραήλ» χρησιμοποιήθηκε μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών το 1967 για να περιγράψει τα εδάφη που είχε κατακτήσει το Ισραήλ: τη Δυτική Όχθη, την Ανατολική Ιερουσαλήμ, τη Γάζα, τα Υψίπεδα του Γκολάν και τη χερσόνησο του Σινά (η οποία έχει επιστραφεί στην Αίγυπτο).
Η έννοια αυτή ενσωματώθηκε το 1977 στο καταστατικό ίδρυσης του κόμματος Likud του Netanyahu, το οποίο έλεγε ότι «μεταξύ της [Μεσογείου] Θάλασσας και του Ιορδάνη [Ποταμού] θα υπάρχει μόνο ισραηλινή κυριαρχία».
Πέρυσι, ο Netanyahu επιβεβαίωσε ότι το Ισραήλ πρέπει να έχει «έλεγχο ασφαλείας σε ολόκληρη την περιοχή δυτικά του Ιορδάνη».
Πρόσθεσε: «Αυτό συγκρούεται με την ιδέα της [παλαιστινιακής] κυριαρχίας. Τι μπορούμε να κάνουμε;»
Ο Netanyahu βρίσκεται τώρα σε θέση να προσαρτήσει τη Λωρίδα της Γάζας, ακολουθούμενη από την επίσημη επέκταση της ισραηλινής δικαιοδοσίας σε όλες τις παράνομες ισραηλινές οικιστικές περιοχές της Δυτικής Όχθης, όπου ζουν περισσότεροι από 700.000 εποικιστές υπό την προστασία των Israel Defence Forces (IDF), και ενδεχομένως να προσαρτήσει ολόκληρη την περιοχή.
Επιπλέον, το Ισραήλ έχει σημειώσει εξωεδαφικά κέρδη τόσο στο Λίβανο όσο και στη Συρία μετά την αποδυνάμωση της Hezbollah και τις επιθέσεις στη νότια Συρία και το Ιράν.
Ο Netanyahu δήλωσε ότι η παρουσία των IDF και στις δύο χώρες δεν θα αποσυρθεί σύντομα.
Οι Άραβες και οι Μουσουλμάνοι ηγέτες έχουν καταδικάσει έντονα τις αναφορές του Netanyahu για ένα «Greater Israel».
Οι ΗΠΑ δεν το έχουν δημόσια υποστηρίξει, αν και ο πρεσβευτής τους στο Ισραήλ, Mike Huckabee, ήταν υποστηρικτής της ιδέας.
Τι μπορεί να κάνει ο κόσμος;
Ο Netanyahu και οι συνεργάτες του έχουν αντέξει την διεθνή κριτική για τις καταστροφικές επιχειρήσεις στη Γάζα για σχεδόν δύο χρόνια, με αδιάκοπη στρατιωτική, οικονομική και χρηματοοικονομική στήριξη από τις ΗΠΑ.
Ομοίως, οι επικριτές του Netanyahu υποστηρίζουν ότι δείχνει μικρό ενδιαφέρον για την ασφάλεια και την ελευθερία των υπολοίπων Ισραηλινών ομήρων που εξακολουθούν να κρατούνται από τη Hamas.
Αγνοεί τις επιθυμίες της πλειονότητας των Ισραηλινών για κατάπαυση πυρός και απελευθέρωση των ομήρων.
Για τον Netanyahu και την κυρίαρχη πολιτική του ομάδα, ο σκοπός αγιάζει τα μέσα.
Με δεδομένο αυτό, η αναμενόμενη αναγνώριση του κράτους της Παλαιστίνης από πολλές δυτικές χώρες στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ αυτήν την εβδομάδα θα έχει ελάχιστη ή καμία επίπτωση τόσο στο Ισραήλ όσο και, για την ακρίβεια, στις ΗΠΑ.
Και οι δύο έχουν ήδη απορρίψει αυτήν την κίνηση ως ένα άνευ σημασίας και ανάξιο λόγου συμβολικό γεγονός.
Ωστόσο, αυτό εγείρει το ερώτημα του τι χρειάζεται να γίνει για να αποτραπεί το Ισραήλ από την πορεία που έχει χαράξει.
Το μόνο μέσο που ίσως θα μπορούσε να λειτουργήσει είναι η επιβολή κυρώσεων στον Netanyahu και την κυβέρνησή του, καθώς και η διακοπή κάθε στρατιωτικής, οικονομικής και εμπορικής σχέσης με το Ισραήλ.
Οτιδήποτε λιγότερο από αυτό θα επιτρέψει στην ισραηλινή ηγεσία να συνεχίσει την επιδίωξη ενός «Μεγάλου Ισραήλ», αν όντως αυτό είναι το τελικό τους σχέδιο.
Μια τέτοια πορεία θα είχε τρομερό κόστος όχι μόνο για τους Παλαιστίνιους και την ευρύτερη περιοχή, αλλά και για τη διεθνή φήμη του Ισραήλ.
Όταν ο Netanyahu τελικά αποχωρήσει από το αξίωμα, θα αφήσει πίσω του ένα κράτος με διεθνώς αποκλεισμένο και με κακή φήμη.
Και μπορεί να χρειαστεί πολύς χρόνος για να ανακτήσει την αξιοπιστία του.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών