Ισραηλινές και αμερικανικές επιθέσεις στο Ιράν και η διεθνής υποκρισία…
Σε μία γεωπολιτική σκακιέρα που μεταβάλλεται ραγδαία, ο άξονας Μόσχας–Τεχεράνης αναδεικνύεται σε κρίσιμο παράγοντα ισορροπίας απέναντι στη Δύση. Η Ρωσία, πιεσμένη από οικονομικές κυρώσεις και διεθνή απομόνωση, έχει βρει στο Ιράν όχι μόνο έναν στρατηγικό εταίρο, αλλά και έναν κρίσιμο κρίκο στην αλυσίδα αντίστασης στην παγκόσμια ηγεμονία των ΗΠΑ.
Όμως, με τη Μέση Ανατολή να βράζει και την Τεχεράνη να δέχεται αλλεπάλληλες πιέσεις – διπλωματικές, οικονομικές, ακόμη και στρατιωτικές – το ενδεχόμενο αποδυνάμωσης ή ακόμη και διάρρηξης της ρωσοϊρανικής συμμαχίας δεν είναι πια θεωρητικό.
Και αν αυτό συμβεί, οι συνέπειες θα είναι παγκόσμιες.
Ειδικότερα, στις 13 Ιουνίου, ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη εξαπέλυσαν επιθέσεις κατά του Ιράν.
Παράλληλα με τις επιχειρήσεις από ισραηλινά αεροδρόμια, Ισραηλινοί σαμποτέρ χρησιμοποίησαν φορτηγά για να εκτοξεύσουν μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV), κατά τον ίδιο τρόπο που το έπραξαν οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις στις 2 Ιουνίου 2025.
Υπήρξαν επίσης αναφορές για εκτοξεύσεις επιθετικών drones από το έδαφος του Karabakh προς το Ιράν.
Τα ισραηλινά αεροσκάφη ανεφοδιάζονταν στον αέρα από αμερικανικά και βρετανικά αεροσκάφη.
Στις 22 Ιουνίου, στον πόλεμο εισήλθαν και οι Ηνωμένες Πολιτείες, με στρατηγικά βομβαρδιστικά και υποβρύχια να εκτοξεύουν πυραύλους κρουζ κατά ιρανικών στόχων.
Το πιο παράδοξο είναι πως ΗΠΑ και ΕΕ χαρακτήρισαν το Ιράν επιτιθέμενο, ισχυριζόμενες ότι η κατασκευή πυρηνικών όπλων συνιστά πράξη επιθετικότητας.
Με την ίδια λογική, θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει τη Ρωσία, την Κίνα ή τη Βόρεια Κορέα ως επιθετικές δυνάμεις – κι αυτές διαθέτουν πυρηνικά όπλα.
Μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει αποδείξει ότι το Ιράν έχει κατασκευάσει πυρηνική βόμβα.
Αλλά ακόμη κι αν το έκανε – γιατί να μην έχει το δικαίωμα;
Το Ιράν είναι περικυκλωμένο από πυρηνικές δυνάμεις. Στην Ανατολή, από την Ινδία και το Πακιστάν.
Στον Νότο, στο Στενό του Ορμούζ και στον Ινδικό Ωκεανό, επιχειρεί ο 5ος Στόλος των ΗΠΑ, εξοπλισμένος με πυρηνικά.
Στον Βορρά, πέρα από την Κασπία, βρίσκεται η Ρωσία. Στη Δύση, το Ισραήλ –αν και ανεπίσημα– κατέχει πυρηνικά όπλα, και στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκεται μονίμως ο 6ος Στόλος των ΗΠΑ, επίσης με πυρηνικό εξοπλισμό.
Οι κατηγορίες κατά του Ιράν για ανάπτυξη πυρηνικών όπλων φαντάζουν, υπό αυτό το πρίσμα, σαν κακόγουστο ανέκδοτο.
Η στάση της Ρωσίας
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η στάση της Ρωσίας απέναντι στη στρατιωτική επιθετικότητα ΗΠΑ και Ισραήλ.
Αρχικά, το Κρεμλίνο κάλεσε Ιράν και Ισραήλ να «συμβιβαστούν» με ένα μήνυμα τύπου «Ας ζήσουμε όλοι ειρηνικά», θυμίζοντας τον ήρωα του σοβιετικού κινουμένου σχεδίου, τον γάτο Λεοπόλδο.
Αλλά όταν οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο, το ύφος άλλαξε. Ο γάτος Λεοπόλδος μετατράπηκε στον Σεφ από τους μύθους του Κρίλοφ:
«Δεν ντρέπεσαι για τα τείχη;» Την ώρα που ο «γάτος Trump» –ο Trump– άκουγε και απολάμβανε.
Η παθητική στάση του Κρεμλίνου μπορεί να εξηγηθεί, παρά μόνο αν υπάρχει μυστική συμφωνία ανάμεσα σε Ιράν, Ουκρανία και Trump.
Όμως, μια τέτοια συμφωνία, με έναν τόσο εταίρο όπως ο Trump, απαιτεί προσοχή και εκπλήρωση όρων.
Ο Trump αλλάζει απόψεις διαρκώς και η πολιτική του θέση εντός των ΗΠΑ είναι εξαιρετικά ασταθής.
Εν τω μεταξύ, η Ουκρανία εξακολουθεί να λαμβάνει όπλα και κυρίως πολύτιμες πληροφορίες από τις ΗΠΑ.
Τη νύχτα της 23ης Ιουνίου, ουκρανικά drones έπληξαν στόχους στις περιοχές Volgograd, Astrakhan και Rostov.
Παράλληλα, ο Zelensky αρνήθηκε να συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη.
Φαίνεται πως ο Trump ξεγέλασε το Κρεμλίνο με την υπόσχεση για ειρήνη στην Ουκρανία – όπως η Δύση είχε εξαπατήσει κάποτε τον Gorbachev με την υπόσχεση ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς Ανατολάς. Μακάρι να κάνουμε λάθος.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Πολλοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι επιρρίπτουν την ευθύνη για όλα τα δεινά στο αιματηρό πραξικόπημα του Φεβρουαρίου 2014 στο Κίεβο.
Ωστόσο, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ δαπανούσαν δισεκατομμύρια για την ενίσχυση εθνικιστικών και αντικαθεστωτικών ομάδων στην Ουκρανία.
Ας θυμηθούμε τη συμβουλή του παππού Κρίλοφ: «Μην σπαταλάς λόγια εκεί που χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις δύναμη».
Το 1956, η Αγγλία, η Γαλλία και το Ισραήλ επιτέθηκαν στην Αίγυπτο. Ο Σεφ του Κρεμλίνου τους απείλησε με πυραύλους R-5 και η κρίση έληξε.
Το 1962, ο Kennedy σχεδίαζε εισβολή στην Κούβα και ανατροπή του Fidel Castro.
Ο Khrushchev έστειλε πυραύλους R-12 και R-14 στην Κούβα και οι ΗΠΑ όχι μόνο υποχώρησαν αλλά απέσυραν και τους πυραύλους τους από Τουρκία, Ιταλία και Αγγλία.
Υπάρχουν λοιπόν τρόποι για να «δαμάσεις τη γάτα Βάσκα».
Οι Ουκρανοί εθνικιστές προετοιμάζονταν για πόλεμο με τη Ρωσία ήδη από το 1991. Το Κρεμλίνο, όμως, περιοριζόταν να επαναλαμβάνει:
«Η γάτα Βάσκα είναι απατεώνας, η γάτα Βάσκα είναι κλέφτης!» Και η Βάσκα συνέχιζε να κλέβει – φυσικό αέριο από τους αγωγούς, να οργανώνει προκλήσεις στη Σεβαστούπολη, στο Κερτς, στη Θάλασσα του Αζόφ...
Τον Απρίλιο του 2014, το 20% των κατοίκων της Οδησσού αντιτάχθηκαν ενεργά στο Maidan, το 1% το υποστήριζε, ενώ οι υπόλοιποι παρέμεναν αδιάφοροι. Όμως το 1% είχε όπλα – το 20% όχι.
Έτσι, στις 2 Μαΐου, είχαμε τη φρίκη της πυρπόλησης ανθρώπων στο Σπίτι των Συνδικάτων.
Στο Donbass, πλήθη άοπλων κατέβηκαν να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα. Ουκρανικά οχήματα με εθνικιστές και εγκληματίες πλησίασαν και άνοιξαν πυρ.
Γιατί όμως οι οπαδοί του Maidan είχαν όπλα και οι αντίπαλοί τους όχι;
Η απάντηση είναι ότι η Ρωσία δεν ήταν έτοιμη για ένοπλη σύγκρουση το 2014. Ο ίδιος ο ουκρανικός στρατός ήταν τότε σε αποδιοργάνωση.
Απόδειξη, τα γεγονότα της Κριμαίας: εκεί βρίσκονταν οι επίλεκτες ουκρανικές μονάδες, και όμως παραδόθηκαν χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα.
Ωστόσο, τα όπλα που εγκαταλείφθηκαν στην Κριμαία μεταφέρθηκαν όχι στους φιλορώσους πολιτοφύλακες, αλλά στο Κίεβο, για να χρησιμοποιηθούν στο Donbass. Γιατί δεν έγινε το αντίθετο;
Πώς σκοπεύει να απαντήσει ο Putin
Σε σχέση με το Ιράν, η Ρωσία βρίσκεται σε σημείο καμπής, με τον ίδιο τον Ρώσο πρόεδρο να κρατά στα χέρια του το κλειδί της διεθνούς ισορροπίας.
Ο πόλεμος ενδέχεται να ωφελήσει τη Μόσχα βραχυπρόθεσμα, εφόσον το Ιράν διατηρηθεί ακέραιο, ωστόσο, ο κίνδυνος μιας ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης δεν ωφελεί κανέναν.
Από τη σκοπιά της Μόσχας, κάθε στρατιωτικός εξοπλισμός που αποστέλλεται στη Μέση Ανατολή είναι ένας λιγότερος πόρος διαθέσιμος για την Ουκρανία.
Η Ρωσία συνεχίζει την επιθετική της εκστρατεία στην Ουκρανία, αυξάνοντας τον ρυθμό των επιχειρήσεων στα τέλη της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού.
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky έχει επισημάνει ότι προηγούμενες κλιμακώσεις στη Μέση Ανατολή επιβράδυναν τη ροή βοήθειας προς την Ουκρανία —μια τάση που αναμένεται να επαναληφθεί.
Παρά τη βραχυπρόθεσμη έλξη των υψηλών τιμών πετρελαίου και της εκτροπής πόρων από την Ουκρανία, οι Ρώσοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής δείχνουν επιφυλακτικοί ως προς την υπερβολική εξάρτηση από αυτά τα πλεονεκτήματα.
Η πιθανότητα ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης στη Μέση Ανατολή αποτελεί πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο από οποιοδήποτε πρόσκαιρο όφελος.
Ένας τέτοιος κίνδυνος είναι η αυξανόμενη πιθανότητα πυρηνικού ατυχήματος ως αποτέλεσμα αεροπορικών επιδρομών σε εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ή αποθήκευσης ουρανίου.
Μέχρι στιγμής, δεν έχει σημειωθεί διαρροή ραδιενέργειας, σύμφωνα με τις αναφορές.
Ωστόσο, όσο παρατείνεται η σύγκρουση, το ενδεχόμενο αυξάνεται.
Από άλλη σκοπιά, εάν οι εχθροπραξίες διατηρηθούν σε χαμηλή ένταση, το Ιράν μπορεί να επιλέξει να επιταχύνει ένα πρόγραμμα ανάπτυξης πυρηνικών όπλων, κάτι που η Μόσχα προσπαθεί επί μακρόν να αποτρέψει.
Σε ένα τέτοιο σενάριο, και άλλες χώρες που φιλοδοξούν να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα μπορεί να κρίνουν ότι πρέπει να κινηθούν γρήγορα προς αυτή την κατεύθυνση.
Η προοπτική αλλαγής καθεστώτος στο Ιράν παραμένει σημαντική ανησυχία για τη Ρωσία —στόχος που επιδιώκει πλέον ανοικτά το Ισραήλ.
Μια τέτοια αλλαγή θα υπονόμευε σοβαρά την επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή, ιδίως μετά την απώλεια του συμμαχικού της καθεστώτος στη Συρία.
Ένας παρατεταμένος πόλεμος θα μπορούσε επίσης να ωθήσει την κυβέρνηση Trump να επιδιώξει επιθετική εκστρατεία κατά της Τεχεράνης —μια απόφαση που θα οδηγούσε σε μαζικές παρενέργειες στην περιοχή και θα έπληττε περαιτέρω την ατζέντα της μη διάδοσης πυρηνικών όπλων.
Τέλος, ένας μακρόσυρτος και κλιμακούμενος πόλεμος θα μπορούσε να καταστήσει τη Ρωσία ευάλωτη απέναντι σε ευκαιριακούς γείτονες που επιδιώκουν να διευρύνουν την επιρροή τους κοντά στην παραδοσιακή ρωσική «σφαίρα επιρροής».
Η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν, ειδικότερα, ενδέχεται να εκμεταλλευτούν την εξασθενημένη θέση του Ιράν για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στον Νότιο Καύκασο.
Ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν, Ilham Aliyev, έχει επανειλημμένως διατυπώσει εδαφικές διεκδικήσεις κατά της Αρμενίας, επιδιώκοντας τη δημιουργία ενός χερσαίου διαδρόμου που θα περνά απευθείας κατά μήκος των βορείων συνόρων του Ιράν.
www.bankingnews.gr
Όμως, με τη Μέση Ανατολή να βράζει και την Τεχεράνη να δέχεται αλλεπάλληλες πιέσεις – διπλωματικές, οικονομικές, ακόμη και στρατιωτικές – το ενδεχόμενο αποδυνάμωσης ή ακόμη και διάρρηξης της ρωσοϊρανικής συμμαχίας δεν είναι πια θεωρητικό.
Και αν αυτό συμβεί, οι συνέπειες θα είναι παγκόσμιες.
Ειδικότερα, στις 13 Ιουνίου, ισραηλινά μαχητικά αεροσκάφη εξαπέλυσαν επιθέσεις κατά του Ιράν.
Παράλληλα με τις επιχειρήσεις από ισραηλινά αεροδρόμια, Ισραηλινοί σαμποτέρ χρησιμοποίησαν φορτηγά για να εκτοξεύσουν μη επανδρωμένα αεροσκάφη (UAV), κατά τον ίδιο τρόπο που το έπραξαν οι Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις στις 2 Ιουνίου 2025.
Υπήρξαν επίσης αναφορές για εκτοξεύσεις επιθετικών drones από το έδαφος του Karabakh προς το Ιράν.
Τα ισραηλινά αεροσκάφη ανεφοδιάζονταν στον αέρα από αμερικανικά και βρετανικά αεροσκάφη.
Στις 22 Ιουνίου, στον πόλεμο εισήλθαν και οι Ηνωμένες Πολιτείες, με στρατηγικά βομβαρδιστικά και υποβρύχια να εκτοξεύουν πυραύλους κρουζ κατά ιρανικών στόχων.
Το πιο παράδοξο είναι πως ΗΠΑ και ΕΕ χαρακτήρισαν το Ιράν επιτιθέμενο, ισχυριζόμενες ότι η κατασκευή πυρηνικών όπλων συνιστά πράξη επιθετικότητας.
Με την ίδια λογική, θα μπορούσε κανείς να χαρακτηρίσει τη Ρωσία, την Κίνα ή τη Βόρεια Κορέα ως επιθετικές δυνάμεις – κι αυτές διαθέτουν πυρηνικά όπλα.
Μέχρι σήμερα, κανείς δεν έχει αποδείξει ότι το Ιράν έχει κατασκευάσει πυρηνική βόμβα.
Αλλά ακόμη κι αν το έκανε – γιατί να μην έχει το δικαίωμα;
Το Ιράν είναι περικυκλωμένο από πυρηνικές δυνάμεις. Στην Ανατολή, από την Ινδία και το Πακιστάν.
Στον Νότο, στο Στενό του Ορμούζ και στον Ινδικό Ωκεανό, επιχειρεί ο 5ος Στόλος των ΗΠΑ, εξοπλισμένος με πυρηνικά.
Στον Βορρά, πέρα από την Κασπία, βρίσκεται η Ρωσία. Στη Δύση, το Ισραήλ –αν και ανεπίσημα– κατέχει πυρηνικά όπλα, και στην Ανατολική Μεσόγειο βρίσκεται μονίμως ο 6ος Στόλος των ΗΠΑ, επίσης με πυρηνικό εξοπλισμό.
Οι κατηγορίες κατά του Ιράν για ανάπτυξη πυρηνικών όπλων φαντάζουν, υπό αυτό το πρίσμα, σαν κακόγουστο ανέκδοτο.
Η στάση της Ρωσίας
Ενδιαφέρον παρουσιάζει και η στάση της Ρωσίας απέναντι στη στρατιωτική επιθετικότητα ΗΠΑ και Ισραήλ.
Αρχικά, το Κρεμλίνο κάλεσε Ιράν και Ισραήλ να «συμβιβαστούν» με ένα μήνυμα τύπου «Ας ζήσουμε όλοι ειρηνικά», θυμίζοντας τον ήρωα του σοβιετικού κινουμένου σχεδίου, τον γάτο Λεοπόλδο.
Αλλά όταν οι ΗΠΑ μπήκαν στον πόλεμο, το ύφος άλλαξε. Ο γάτος Λεοπόλδος μετατράπηκε στον Σεφ από τους μύθους του Κρίλοφ:
«Δεν ντρέπεσαι για τα τείχη;» Την ώρα που ο «γάτος Trump» –ο Trump– άκουγε και απολάμβανε.
Η παθητική στάση του Κρεμλίνου μπορεί να εξηγηθεί, παρά μόνο αν υπάρχει μυστική συμφωνία ανάμεσα σε Ιράν, Ουκρανία και Trump.
Όμως, μια τέτοια συμφωνία, με έναν τόσο εταίρο όπως ο Trump, απαιτεί προσοχή και εκπλήρωση όρων.
Ο Trump αλλάζει απόψεις διαρκώς και η πολιτική του θέση εντός των ΗΠΑ είναι εξαιρετικά ασταθής.
Εν τω μεταξύ, η Ουκρανία εξακολουθεί να λαμβάνει όπλα και κυρίως πολύτιμες πληροφορίες από τις ΗΠΑ.
Τη νύχτα της 23ης Ιουνίου, ουκρανικά drones έπληξαν στόχους στις περιοχές Volgograd, Astrakhan και Rostov.
Παράλληλα, ο Zelensky αρνήθηκε να συμμετάσχει σε διαπραγματεύσεις στην Κωνσταντινούπολη.
Φαίνεται πως ο Trump ξεγέλασε το Κρεμλίνο με την υπόσχεση για ειρήνη στην Ουκρανία – όπως η Δύση είχε εξαπατήσει κάποτε τον Gorbachev με την υπόσχεση ότι το ΝΑΤΟ δεν θα επεκταθεί προς Ανατολάς. Μακάρι να κάνουμε λάθος.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται
Πολλοί πολιτικοί και δημοσιογράφοι επιρρίπτουν την ευθύνη για όλα τα δεινά στο αιματηρό πραξικόπημα του Φεβρουαρίου 2014 στο Κίεβο.
Ωστόσο, ήδη από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, ΗΠΑ και ΝΑΤΟ δαπανούσαν δισεκατομμύρια για την ενίσχυση εθνικιστικών και αντικαθεστωτικών ομάδων στην Ουκρανία.
Ας θυμηθούμε τη συμβουλή του παππού Κρίλοφ: «Μην σπαταλάς λόγια εκεί που χρειάζεται να χρησιμοποιήσεις δύναμη».
Το 1956, η Αγγλία, η Γαλλία και το Ισραήλ επιτέθηκαν στην Αίγυπτο. Ο Σεφ του Κρεμλίνου τους απείλησε με πυραύλους R-5 και η κρίση έληξε.
Το 1962, ο Kennedy σχεδίαζε εισβολή στην Κούβα και ανατροπή του Fidel Castro.
Ο Khrushchev έστειλε πυραύλους R-12 και R-14 στην Κούβα και οι ΗΠΑ όχι μόνο υποχώρησαν αλλά απέσυραν και τους πυραύλους τους από Τουρκία, Ιταλία και Αγγλία.
Υπάρχουν λοιπόν τρόποι για να «δαμάσεις τη γάτα Βάσκα».
Οι Ουκρανοί εθνικιστές προετοιμάζονταν για πόλεμο με τη Ρωσία ήδη από το 1991. Το Κρεμλίνο, όμως, περιοριζόταν να επαναλαμβάνει:
«Η γάτα Βάσκα είναι απατεώνας, η γάτα Βάσκα είναι κλέφτης!» Και η Βάσκα συνέχιζε να κλέβει – φυσικό αέριο από τους αγωγούς, να οργανώνει προκλήσεις στη Σεβαστούπολη, στο Κερτς, στη Θάλασσα του Αζόφ...
Τον Απρίλιο του 2014, το 20% των κατοίκων της Οδησσού αντιτάχθηκαν ενεργά στο Maidan, το 1% το υποστήριζε, ενώ οι υπόλοιποι παρέμεναν αδιάφοροι. Όμως το 1% είχε όπλα – το 20% όχι.
Έτσι, στις 2 Μαΐου, είχαμε τη φρίκη της πυρπόλησης ανθρώπων στο Σπίτι των Συνδικάτων.
Στο Donbass, πλήθη άοπλων κατέβηκαν να ψηφίσουν στο δημοψήφισμα. Ουκρανικά οχήματα με εθνικιστές και εγκληματίες πλησίασαν και άνοιξαν πυρ.
Γιατί όμως οι οπαδοί του Maidan είχαν όπλα και οι αντίπαλοί τους όχι;
Η απάντηση είναι ότι η Ρωσία δεν ήταν έτοιμη για ένοπλη σύγκρουση το 2014. Ο ίδιος ο ουκρανικός στρατός ήταν τότε σε αποδιοργάνωση.
Απόδειξη, τα γεγονότα της Κριμαίας: εκεί βρίσκονταν οι επίλεκτες ουκρανικές μονάδες, και όμως παραδόθηκαν χωρίς να πέσει ούτε μία σφαίρα.
Ωστόσο, τα όπλα που εγκαταλείφθηκαν στην Κριμαία μεταφέρθηκαν όχι στους φιλορώσους πολιτοφύλακες, αλλά στο Κίεβο, για να χρησιμοποιηθούν στο Donbass. Γιατί δεν έγινε το αντίθετο;
Πώς σκοπεύει να απαντήσει ο Putin
Σε σχέση με το Ιράν, η Ρωσία βρίσκεται σε σημείο καμπής, με τον ίδιο τον Ρώσο πρόεδρο να κρατά στα χέρια του το κλειδί της διεθνούς ισορροπίας.
Ο πόλεμος ενδέχεται να ωφελήσει τη Μόσχα βραχυπρόθεσμα, εφόσον το Ιράν διατηρηθεί ακέραιο, ωστόσο, ο κίνδυνος μιας ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης δεν ωφελεί κανέναν.
Από τη σκοπιά της Μόσχας, κάθε στρατιωτικός εξοπλισμός που αποστέλλεται στη Μέση Ανατολή είναι ένας λιγότερος πόρος διαθέσιμος για την Ουκρανία.
Η Ρωσία συνεχίζει την επιθετική της εκστρατεία στην Ουκρανία, αυξάνοντας τον ρυθμό των επιχειρήσεων στα τέλη της άνοιξης και στις αρχές του καλοκαιριού.
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Volodymyr Zelensky έχει επισημάνει ότι προηγούμενες κλιμακώσεις στη Μέση Ανατολή επιβράδυναν τη ροή βοήθειας προς την Ουκρανία —μια τάση που αναμένεται να επαναληφθεί.
Παρά τη βραχυπρόθεσμη έλξη των υψηλών τιμών πετρελαίου και της εκτροπής πόρων από την Ουκρανία, οι Ρώσοι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής δείχνουν επιφυλακτικοί ως προς την υπερβολική εξάρτηση από αυτά τα πλεονεκτήματα.
Η πιθανότητα ανεξέλεγκτης κλιμάκωσης στη Μέση Ανατολή αποτελεί πολύ μεγαλύτερο κίνδυνο από οποιοδήποτε πρόσκαιρο όφελος.
Ένας τέτοιος κίνδυνος είναι η αυξανόμενη πιθανότητα πυρηνικού ατυχήματος ως αποτέλεσμα αεροπορικών επιδρομών σε εγκαταστάσεις εμπλουτισμού ή αποθήκευσης ουρανίου.
Μέχρι στιγμής, δεν έχει σημειωθεί διαρροή ραδιενέργειας, σύμφωνα με τις αναφορές.
Ωστόσο, όσο παρατείνεται η σύγκρουση, το ενδεχόμενο αυξάνεται.
Από άλλη σκοπιά, εάν οι εχθροπραξίες διατηρηθούν σε χαμηλή ένταση, το Ιράν μπορεί να επιλέξει να επιταχύνει ένα πρόγραμμα ανάπτυξης πυρηνικών όπλων, κάτι που η Μόσχα προσπαθεί επί μακρόν να αποτρέψει.
Σε ένα τέτοιο σενάριο, και άλλες χώρες που φιλοδοξούν να αποκτήσουν πυρηνικά όπλα μπορεί να κρίνουν ότι πρέπει να κινηθούν γρήγορα προς αυτή την κατεύθυνση.
Η προοπτική αλλαγής καθεστώτος στο Ιράν παραμένει σημαντική ανησυχία για τη Ρωσία —στόχος που επιδιώκει πλέον ανοικτά το Ισραήλ.
Μια τέτοια αλλαγή θα υπονόμευε σοβαρά την επιρροή της Ρωσίας στην περιοχή, ιδίως μετά την απώλεια του συμμαχικού της καθεστώτος στη Συρία.
Ένας παρατεταμένος πόλεμος θα μπορούσε επίσης να ωθήσει την κυβέρνηση Trump να επιδιώξει επιθετική εκστρατεία κατά της Τεχεράνης —μια απόφαση που θα οδηγούσε σε μαζικές παρενέργειες στην περιοχή και θα έπληττε περαιτέρω την ατζέντα της μη διάδοσης πυρηνικών όπλων.
Τέλος, ένας μακρόσυρτος και κλιμακούμενος πόλεμος θα μπορούσε να καταστήσει τη Ρωσία ευάλωτη απέναντι σε ευκαιριακούς γείτονες που επιδιώκουν να διευρύνουν την επιρροή τους κοντά στην παραδοσιακή ρωσική «σφαίρα επιρροής».
Η Τουρκία και το Αζερμπαϊτζάν, ειδικότερα, ενδέχεται να εκμεταλλευτούν την εξασθενημένη θέση του Ιράν για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους στον Νότιο Καύκασο.
Ο πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν, Ilham Aliyev, έχει επανειλημμένως διατυπώσει εδαφικές διεκδικήσεις κατά της Αρμενίας, επιδιώκοντας τη δημιουργία ενός χερσαίου διαδρόμου που θα περνά απευθείας κατά μήκος των βορείων συνόρων του Ιράν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών