Οι ψηφοφόροι αναζητούν οτιδήποτε άλλο εκτός του status quo
Πώς εξηγείται η άνοδος του Ντόναλτ Τραμπ, ο κίνδυνος του Brexit, το γεγονός ότι η Μαρί Λε Πεν είναι πολύ πιθανό να εκλεγεί επόμενη Πρόεδρος της Γαλλίας, αλλά και η γενικότερη κατάσταση του πολιτικού κόσμου, όπου όλοι οι αξιωματούχοι μοιάζουν έτοιμοι να εκτοπιστούν από τις θέσεις τους;
Στοιχειώδες, Δρ. Γουάτσον! Είναι το κοινωνικό συμβόλαιο, το οποίο όχι μόνο σπάει, αλλά και σκίζεται σε χιλιάδες κομμάτια!
Αυτό παρατηρεί ο Steen Jakobsen, Επικεφαλής Οικονομολόγος και Επικεφαλής Επενδύσεων της Saxo Bank, στο νέο του άρθρο στο οποίο επισημαίνει ότι οι ψηφοφόροι αναζητούν οτιδήποτε άλλο εκτός του status quo.
Παράλληλα, οι πολιτικές ελίτ διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, προσπαθώντας να εξηγήσουν γιατί κάποιος σαν τον Τραμπ, ένας χυδαίος και συμφεροντολόγος υποψήφιος, ο οποίος έχει πτωχεύσει τέσσερις φορές ως επιχειρηματίας και δεν διαθέτει καμία ηθική, μπορεί να καταλήξει να κερδίσει το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων.
Το νόημα είναι ότι όλο αυτό δεν σχετίζεται καθόλου με τις πολιτικές του Τραμπ (ή την απουσία τους, για να είμαστε πιο ακριβείς) – σχετίζεται, όμως, απόλυτα με το γεγονός ότι ο Τραμπ δεν προέρχεται από το κατεστημένο. Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε ότι οι ΗΠΑ στρέφονται προς τις πολιτικές του Τραμπ, ωστόσο οι πολιτικές ελίτ οφείλουν να αναγνωρίσουν ότι οι ψηφοφόροι στρέφονται μακριά από το «κοινωνικό συμβόλαιο» και τις ελιτίστικες πολιτικές κρίσεις του.
Το κοινωνικό συμβόλαιο αποτελεί την πολιτική θεωρία πίσω από όλες τις σημερινές κοινωνίες: μια πραγματική ή υποθετική δέσμευση ή συμφωνία ανάμεσα στον λαό και τους κυβερνήτες του που προσδιορίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις έκαστου.
Η ιδέα αυτή προέρχεται από τους Έλληνες Σοφιστές, αλλά οι θεωρίες των κοινωνικών συμβολαίων υπήρξαν ιδιαίτερα δημοφιλείς κατά τον 17ο και τον 18ο αιώνα, με τη στήριξη προσωπικοτήτων όπως ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, ο Τόμας Χομπς, ο Τζον Λοκ και, πιο πρόσφατα, ο Τζον Ρωλς.
Το σημαντικό ζήτημα είναι η κατάσταση του ίδιου του κοινωνικού συμβολαίου: η κοινωνία όπως την ξέραμε τελείωσε – η σύγχρονη κοινωνία απορρίπτει πλέον την τάξη και την αποδοχή μιας μόνιμης «κατάστασης έκτακτης ανάγκης». Κανείς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τόσες πολλές και αλλεπάλληλες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης!
Σήμερα, οι ψηφοφόροι σε ολόκληρο τον κόσμο αναζητούν οτιδήποτε άλλο εκτός του παραδοσιακού κατεστημένου. Ακριβώς για αυτό, η Χίλαρι Κλίντον δεν μπορεί να κερδίσει τις αμερικανικές εκλογές – αποτελεί την επιτομή του κατεστημένου, της τάξης των ελίτ.
Ο Τραμπ, από την άλλη, απέχει τόσο πολύ από την ουσία ενός πολιτικού ώστε τελικά αντιπροσωπεύει το χάος σε έναν κόσμο τάξης – και αυτό είναι που αναζητούν οι αμερικανοί ψηφοφόροι.
Από οικονομική σκοπιά, αυτή η κατάσταση είναι απολύτως λογική και προμηνυόταν εδώ και πολύ καιρό. Ο δείκτης αποδοχών απασχόλησης προς ΑΕΠ, στις ΗΠΑ, διαμορφώνεται στα χαμηλότερα επίπεδα που σημειώθηκαν ποτέ... Τα χαμηλότερα που σημειώθηκαν ποτέ!, καταλήγει ο αναλυτής της Saxo Bank.
www.bankingnews.gr
Στοιχειώδες, Δρ. Γουάτσον! Είναι το κοινωνικό συμβόλαιο, το οποίο όχι μόνο σπάει, αλλά και σκίζεται σε χιλιάδες κομμάτια!
Αυτό παρατηρεί ο Steen Jakobsen, Επικεφαλής Οικονομολόγος και Επικεφαλής Επενδύσεων της Saxo Bank, στο νέο του άρθρο στο οποίο επισημαίνει ότι οι ψηφοφόροι αναζητούν οτιδήποτε άλλο εκτός του status quo.
Παράλληλα, οι πολιτικές ελίτ διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, προσπαθώντας να εξηγήσουν γιατί κάποιος σαν τον Τραμπ, ένας χυδαίος και συμφεροντολόγος υποψήφιος, ο οποίος έχει πτωχεύσει τέσσερις φορές ως επιχειρηματίας και δεν διαθέτει καμία ηθική, μπορεί να καταλήξει να κερδίσει το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων.
Το νόημα είναι ότι όλο αυτό δεν σχετίζεται καθόλου με τις πολιτικές του Τραμπ (ή την απουσία τους, για να είμαστε πιο ακριβείς) – σχετίζεται, όμως, απόλυτα με το γεγονός ότι ο Τραμπ δεν προέρχεται από το κατεστημένο. Δεν χρειάζεται να φοβόμαστε ότι οι ΗΠΑ στρέφονται προς τις πολιτικές του Τραμπ, ωστόσο οι πολιτικές ελίτ οφείλουν να αναγνωρίσουν ότι οι ψηφοφόροι στρέφονται μακριά από το «κοινωνικό συμβόλαιο» και τις ελιτίστικες πολιτικές κρίσεις του.
Το κοινωνικό συμβόλαιο αποτελεί την πολιτική θεωρία πίσω από όλες τις σημερινές κοινωνίες: μια πραγματική ή υποθετική δέσμευση ή συμφωνία ανάμεσα στον λαό και τους κυβερνήτες του που προσδιορίζει τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις έκαστου.
Η ιδέα αυτή προέρχεται από τους Έλληνες Σοφιστές, αλλά οι θεωρίες των κοινωνικών συμβολαίων υπήρξαν ιδιαίτερα δημοφιλείς κατά τον 17ο και τον 18ο αιώνα, με τη στήριξη προσωπικοτήτων όπως ο Ζαν Ζακ Ρουσσώ, ο Τόμας Χομπς, ο Τζον Λοκ και, πιο πρόσφατα, ο Τζον Ρωλς.
Το σημαντικό ζήτημα είναι η κατάσταση του ίδιου του κοινωνικού συμβολαίου: η κοινωνία όπως την ξέραμε τελείωσε – η σύγχρονη κοινωνία απορρίπτει πλέον την τάξη και την αποδοχή μιας μόνιμης «κατάστασης έκτακτης ανάγκης». Κανείς δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τόσες πολλές και αλλεπάλληλες καταστάσεις έκτακτης ανάγκης!
Σήμερα, οι ψηφοφόροι σε ολόκληρο τον κόσμο αναζητούν οτιδήποτε άλλο εκτός του παραδοσιακού κατεστημένου. Ακριβώς για αυτό, η Χίλαρι Κλίντον δεν μπορεί να κερδίσει τις αμερικανικές εκλογές – αποτελεί την επιτομή του κατεστημένου, της τάξης των ελίτ.
Ο Τραμπ, από την άλλη, απέχει τόσο πολύ από την ουσία ενός πολιτικού ώστε τελικά αντιπροσωπεύει το χάος σε έναν κόσμο τάξης – και αυτό είναι που αναζητούν οι αμερικανοί ψηφοφόροι.
Από οικονομική σκοπιά, αυτή η κατάσταση είναι απολύτως λογική και προμηνυόταν εδώ και πολύ καιρό. Ο δείκτης αποδοχών απασχόλησης προς ΑΕΠ, στις ΗΠΑ, διαμορφώνεται στα χαμηλότερα επίπεδα που σημειώθηκαν ποτέ... Τα χαμηλότερα που σημειώθηκαν ποτέ!, καταλήγει ο αναλυτής της Saxo Bank.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών