Η κορεατική κυβέρνηση ζήτησε από τους πολίτες της χώρας να δωρίσουν χρυσά κοσμήματα τους για να βοηθήσουν να αποπληρώσει το δάνειο πιο γρήγορα
Η ιδέα ότι θα μπορούσε κανείς να δώσει τα πολύτιμα οικογενειακά κειμήλια για να βοηθήσει το κράτος να εξοφλήσει τα χρέη του ίσως να φαίνεται παράλογο για τους ανθρώπους στις περισσότερες χώρες.
Κι όμως, πολλοί Κορεάτες έκαναν ακριβώς αυτό κατά τη διάρκεια της ασιατικής οικονομικής κρίσης, η οποία έφερε τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας το 1997.
Αυτό αναφέρει δημοσίευμα της Deutsche Welle στην αγγλική της έκδοση, θέτοντας το ερώτημα εάν αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα για την Ελλάδα.
Στη Νότια Κορέα, το εθνικό νόμισμα σημείωσε μια πρωτοφανή βουτιά, οι κερδοσκοπικές φούσκες έσκασαν, εταιρείες και τράπεζες κατέρρευσαν κάτω από το βάρος των χρεών τους, και εκατομμύρια πολίτες έχασαν τις δουλειές τους κατά τη διάρκεια της κρίσης.
"Η κυβέρνηση ενημέρωσε το Νοέμβριο του 1997, μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ότι δεν έχουμε μεγάλο οικονομικό πρόβλημα και ότι έκανε ότι χρειαζόταν για να δανειστεί χρήματα", θυμάται η Kyoung Sung-Suk, τότε φοιτητής και τώρα επισκέπτης καθηγήτρια Κορεατικών Σπουδών του Πανεπιστήμιο της Βόννης.
Λίγο αργότερα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), έδωσε το πράσινο φως για το μεγαλύτερο δάνειο που είχε δώσει μέχρι τότε: 58 δισ. δολάρια.
Τα χρήματα συνοδεύτηκαν με αυστηρούς όρους: αυξήσεις των επιτοκίων, δημοσιονομική λιτότητα, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Το ποσοστό ανεργίας τριπλασιάστηκε γρήγορα.
Κειμήλια, βέρες και χρυσά μετάλλια
Ο λαός της Κορέας αντιμετώπισε την κρίση με το κεφάλι ψηλά.
Ξεκινώντας τον Ιανουάριο του 1998, η κυβέρνηση ζήτησε από τους πολίτες της χώρας να δωρίσουν χρυσά κοσμήματα τους για να βοηθήσουν να αποπληρώσει το δάνειο πιο γρήγορα.
Εκατομμύρια αντέδρασαν θετικά, πήγαν σε ειδικά σημεία συλλογής για να δώσουν στην κυβέρνηση ό, τι μπορούσαν σε κειμήλια, βέρες, χρυσά δώρα.
Οι αθλητές έδωσαν χρυσά μετάλλια και τρόπαια.
"Αυτά τα πράγματα που συνδέονται με όμορφες αναμνήσεις ήταν πολύ πολύτιμα", δήλωσε η Sung-Suk.
"Οι γονείς μου ήταν ανάμεσα σε εκείνους που δώρισαν το χρυσό κόσμημα που είχαν λάβει ως δώρο για τα πρώτα μου γενέθλια", πρόσθεσε.
Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό.
Μέσα σε λίγους μήνες, 227 τόνοι χρυσού συλλέχθηκαν, που υπολογίζονται σε περισσότερα από 3 δισ. δολάρια, σύμφωνα με την εφημερίδα Hankyoreh.
Η δράση αυτή επέτρεψε στην Κορέα να αποπληρώσει το δάνειο του ΔΝΤ πριν από το χρονοδιάγραμμα, μετά από μόλις τρία χρόνια.
Ένα παράδειγμα για την Αθήνα;
Θα μπορούσε το κορεατικό παράδειγμα να χρησιμεύσει ως πρότυπο για το υπερχρεωμένο ελληνικό κράτος;
Η κατάσταση δεν είναι ακριβώς η ίδια, δηλώνει ο οικονομολόγο Rolf Langhammer, Αντιπρόεδρο του Ινστιτούτου του Κιέλου για την Παγκόσμια Οικονομία.
Το τρέχον πρόβλημα της Ελλάδα, σε αντίθεση με εκείνο της Κορέας το 1997, δεν είναι η έλλειψη συναλλαγματικών αποθεμάτων.
"Αλλά η βασική ιδέα ήταν αρκετά σωστή", δήλωσε ο Langhammer.
"Πρέπει να μεταφερθούν χρήματα από τον ιδιωτικό τομέα στο κράτος, έτσι ώστε το κράτος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του".
Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους.
"Ο καλύτερος τρόπος είναι η κανονική διαδρομή, δηλαδή μέσω της πληρωμής των φόρων", δήλωσε ο Langhammer.
Μια άλλη δυνατότητα θα ήταν η ελληνική κυβέρνηση να εισπράξει χρήματα από τους πολίτες που έχουν πλεονάζουσες αποταμιεύσεις από την πώληση ομολόγων.
Στην Ιαπωνία, το τελευταίο ακριβώς είναι ο μηχανισμός με τον οποίο η κυβέρνηση χρηματοδοτεί το έλλειμμά της.
Το γεγονός ότι ο δανεισμός της ιαπωνικής κυβέρνησης είναι εσωτερικός, είναι ο μόνος λόγος που το δημόσιο χρέος της είναι βιώσιμο.
Ωστόσο, υπάρχει μια προϋπόθεση για μια κυβέρνηση να είναι σε θέση να πουλά ομόλογα στους πολίτες της: Η εμπιστοσύνη στο κράτος.
"Αμφιβάλλω αν οι Έλληνες πολίτες έχουν κάποιο επίπεδο εμπιστοσύνης", δήλωσε ο Langhammer.
Αν είχαν, θα πληρώνουν τους φόρους τους, και δεν θα έστελναν τόσα πολλά χρήματα στο εξωτερικό κάθε μέρα.
Οι προσπάθειες μεταρρύθμισης στην Ελλάδα είναι «μια εθνική πρόκληση», δήλωσε ο Langhammer.
Η χώρα υποφέρει από ένα μεγάλο χάσμα αμοιβαιότητας μεταξύ των πολιτών της.
«Πολλοί άνθρωποι ζουν από το κράτος, αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να παρέχουν στο κράτος τους πόρους που χρειάζεται για να λειτουργήσει Αυτό είναι ένα πανάρχαιο πρόβλημα στην Ελλάδα.
Ο εθνικισμός και η αίσθηση της κοινότητας
Παρ 'όλα αυτά, δεν θεωρείται ότι είναι αδύνατο οι Έλληνες να θυσιάσουν κάτι για το κοινό καλό τους.
"Αν όλες οι γενιές και οι τάξεις που ζουν στην Ελλάδα σήμερα είναι πρόθυμες να ενώσουν τις προσπάθειές τους για να λύσουν τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, θα μπορούσαν να το κάνουν, χωρίς εξωτερική βοήθεια".
Οι Έλληνες θα μπορούσαν να το κάνουν, λέει η Δρ Sung
Η Δρ Sung αποδίδει την προθυμία των συμπατριωτών της να δωρίσουν τα χρυσά κοσμήματα τους στην εθνική κυβέρνηση γιατί είχαν ισχυρή αίσθηση της κοινότητας.
"Πάντα έπρεπε να λύσουμε τα προβλήματά μας μόνοι μας, ως χώρα", λέει η Sung.
www.bankingnews.gr
Κι όμως, πολλοί Κορεάτες έκαναν ακριβώς αυτό κατά τη διάρκεια της ασιατικής οικονομικής κρίσης, η οποία έφερε τη χώρα στο χείλος της χρεοκοπίας το 1997.
Αυτό αναφέρει δημοσίευμα της Deutsche Welle στην αγγλική της έκδοση, θέτοντας το ερώτημα εάν αυτό θα μπορούσε να αποτελέσει παράδειγμα για την Ελλάδα.
Στη Νότια Κορέα, το εθνικό νόμισμα σημείωσε μια πρωτοφανή βουτιά, οι κερδοσκοπικές φούσκες έσκασαν, εταιρείες και τράπεζες κατέρρευσαν κάτω από το βάρος των χρεών τους, και εκατομμύρια πολίτες έχασαν τις δουλειές τους κατά τη διάρκεια της κρίσης.
"Η κυβέρνηση ενημέρωσε το Νοέμβριο του 1997, μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης, ότι δεν έχουμε μεγάλο οικονομικό πρόβλημα και ότι έκανε ότι χρειαζόταν για να δανειστεί χρήματα", θυμάται η Kyoung Sung-Suk, τότε φοιτητής και τώρα επισκέπτης καθηγήτρια Κορεατικών Σπουδών του Πανεπιστήμιο της Βόννης.
Λίγο αργότερα, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ), έδωσε το πράσινο φως για το μεγαλύτερο δάνειο που είχε δώσει μέχρι τότε: 58 δισ. δολάρια.
Τα χρήματα συνοδεύτηκαν με αυστηρούς όρους: αυξήσεις των επιτοκίων, δημοσιονομική λιτότητα, διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις.
Το ποσοστό ανεργίας τριπλασιάστηκε γρήγορα.
Κειμήλια, βέρες και χρυσά μετάλλια
Ο λαός της Κορέας αντιμετώπισε την κρίση με το κεφάλι ψηλά.
Ξεκινώντας τον Ιανουάριο του 1998, η κυβέρνηση ζήτησε από τους πολίτες της χώρας να δωρίσουν χρυσά κοσμήματα τους για να βοηθήσουν να αποπληρώσει το δάνειο πιο γρήγορα.
Εκατομμύρια αντέδρασαν θετικά, πήγαν σε ειδικά σημεία συλλογής για να δώσουν στην κυβέρνηση ό, τι μπορούσαν σε κειμήλια, βέρες, χρυσά δώρα.
Οι αθλητές έδωσαν χρυσά μετάλλια και τρόπαια.
"Αυτά τα πράγματα που συνδέονται με όμορφες αναμνήσεις ήταν πολύ πολύτιμα", δήλωσε η Sung-Suk.
"Οι γονείς μου ήταν ανάμεσα σε εκείνους που δώρισαν το χρυσό κόσμημα που είχαν λάβει ως δώρο για τα πρώτα μου γενέθλια", πρόσθεσε.
Το αποτέλεσμα ήταν εντυπωσιακό.
Μέσα σε λίγους μήνες, 227 τόνοι χρυσού συλλέχθηκαν, που υπολογίζονται σε περισσότερα από 3 δισ. δολάρια, σύμφωνα με την εφημερίδα Hankyoreh.
Η δράση αυτή επέτρεψε στην Κορέα να αποπληρώσει το δάνειο του ΔΝΤ πριν από το χρονοδιάγραμμα, μετά από μόλις τρία χρόνια.
Ένα παράδειγμα για την Αθήνα;
Θα μπορούσε το κορεατικό παράδειγμα να χρησιμεύσει ως πρότυπο για το υπερχρεωμένο ελληνικό κράτος;
Η κατάσταση δεν είναι ακριβώς η ίδια, δηλώνει ο οικονομολόγο Rolf Langhammer, Αντιπρόεδρο του Ινστιτούτου του Κιέλου για την Παγκόσμια Οικονομία.
Το τρέχον πρόβλημα της Ελλάδα, σε αντίθεση με εκείνο της Κορέας το 1997, δεν είναι η έλλειψη συναλλαγματικών αποθεμάτων.
"Αλλά η βασική ιδέα ήταν αρκετά σωστή", δήλωσε ο Langhammer.
"Πρέπει να μεταφερθούν χρήματα από τον ιδιωτικό τομέα στο κράτος, έτσι ώστε το κράτος να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις του".
Αυτό μπορεί να γίνει με διάφορους τρόπους.
"Ο καλύτερος τρόπος είναι η κανονική διαδρομή, δηλαδή μέσω της πληρωμής των φόρων", δήλωσε ο Langhammer.
Μια άλλη δυνατότητα θα ήταν η ελληνική κυβέρνηση να εισπράξει χρήματα από τους πολίτες που έχουν πλεονάζουσες αποταμιεύσεις από την πώληση ομολόγων.
Στην Ιαπωνία, το τελευταίο ακριβώς είναι ο μηχανισμός με τον οποίο η κυβέρνηση χρηματοδοτεί το έλλειμμά της.
Το γεγονός ότι ο δανεισμός της ιαπωνικής κυβέρνησης είναι εσωτερικός, είναι ο μόνος λόγος που το δημόσιο χρέος της είναι βιώσιμο.
Ωστόσο, υπάρχει μια προϋπόθεση για μια κυβέρνηση να είναι σε θέση να πουλά ομόλογα στους πολίτες της: Η εμπιστοσύνη στο κράτος.
"Αμφιβάλλω αν οι Έλληνες πολίτες έχουν κάποιο επίπεδο εμπιστοσύνης", δήλωσε ο Langhammer.
Αν είχαν, θα πληρώνουν τους φόρους τους, και δεν θα έστελναν τόσα πολλά χρήματα στο εξωτερικό κάθε μέρα.
Οι προσπάθειες μεταρρύθμισης στην Ελλάδα είναι «μια εθνική πρόκληση», δήλωσε ο Langhammer.
Η χώρα υποφέρει από ένα μεγάλο χάσμα αμοιβαιότητας μεταξύ των πολιτών της.
«Πολλοί άνθρωποι ζουν από το κράτος, αλλά δεν είναι διατεθειμένοι να παρέχουν στο κράτος τους πόρους που χρειάζεται για να λειτουργήσει Αυτό είναι ένα πανάρχαιο πρόβλημα στην Ελλάδα.
Ο εθνικισμός και η αίσθηση της κοινότητας
Παρ 'όλα αυτά, δεν θεωρείται ότι είναι αδύνατο οι Έλληνες να θυσιάσουν κάτι για το κοινό καλό τους.
"Αν όλες οι γενιές και οι τάξεις που ζουν στην Ελλάδα σήμερα είναι πρόθυμες να ενώσουν τις προσπάθειές τους για να λύσουν τα οικονομικά προβλήματα της χώρας, θα μπορούσαν να το κάνουν, χωρίς εξωτερική βοήθεια".
Οι Έλληνες θα μπορούσαν να το κάνουν, λέει η Δρ Sung
Η Δρ Sung αποδίδει την προθυμία των συμπατριωτών της να δωρίσουν τα χρυσά κοσμήματα τους στην εθνική κυβέρνηση γιατί είχαν ισχυρή αίσθηση της κοινότητας.
"Πάντα έπρεπε να λύσουμε τα προβλήματά μας μόνοι μας, ως χώρα", λέει η Sung.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών