Παρά την φθορά των μεγάλων κομμάτων
Πρόκειται για ένα από τα τουλάχιστον 30 κόμματα και σχηματισμούς που έχουν δημιουργηθεί από το 2010 μετά, χαρακτηριστικό των αλλαγών που έχουν επέλθει στον πολιτικό χάρτη της χώρας.
Η κινητικότητα είναι πραγματικά έντονη, καθώς πέραν της Πλεύσης Ελευθερίας, πριν λίγες ημέρες Καρατζαφέρης και Μπαλτάκος παρουσίασαν το δικό τους κόμμα, την Εθνική Ενότητα.
Πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να βρουν χώρο και λόγο ποντάροντας στην απογοήτευση, αν όχι στην απελπισία του εκλογικού σώματος.
Και όμως από αυτά τα πολιτικά εγχειρήματα των τελευταίων έξι ετών τα περισσότερα έχουν στεφθεί από απόλυτη αποτυχία.
Οι εξαιρέσεις ελάχιστες και η επιτυχία τους αμφιλεγόμενη.
Από το δεξιό στρατόπεδο τα κατάφεραν καλύτερα οι ΑΝΕΛ (ιδρύθηκαν το 2012 μετά την αποχώρηση Καμμένου από τη ΝΔ), μια και σήμερα είναι κυβερνητικός εταίρος, από το Κέντρο Το Ποτάμι (ιδρύθηκε τον Φεβρουάριο του 2014), το οποίο κατάφερε στις εκλογικές αναμετρήσεις από το Μάιο του 2014 έως τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 να κινηθεί μεταξύ 4% και 6,6%, από την αριστερά η ΔΗΜΑΡ, η οποία συγκέντρωνε ποσοστά γύρω στο 6% (και για αυτό συμμετείχε στην κυβέρνηση) στις εκλογές του 2012 πριν εξαφανιστεί από τον χάρτη στις εκλογές του 2015.
Σύμφωνα με τις σημερινές δημοσκοπήσεις ακόμα και τα «επιτυχημένα» αυτά παραδείγματα, κινούνται πλέον μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, με ποσοστά αρκετά χαμηλότερα του 3%.
Μοίρα από την οποία δεν κατάφεραν να ξεφύγουν ούτε η Λαϊκή Ενότητα του Π. Λαφαζάνη, παρά την «επαναστατική» πολιτική ρητορική της ούτε το Κίνημα των Σοσιαλιστών Δημοκρατών του πρώην πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου, το οποίο στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 «πάτωσε» στο 2,47%.
Κανένας λοιπόν νέος πολιτικός σχηματισμός είτε από τα Δεξιά είτε από τα Αριστερά δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά και να πείσει, σε μια στιγμή που τα μεγάλα κόμματα κινούνται σε χαμηλές πτήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φθείρεται με γεωμετρική πρόοδο και είναι αναγκαίο να επαναπροσδιορίσει εκ νέου την πολιτική του ταυτότητα για να έχει μέλλον, η ΝΔ προσπαθεί ακόμα να ορθοποδήσει και να βρει έναν σταθερό βηματισμό, η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ) και Το Ποτάμι ευελπιστούν σε πολιτικές συμμαχίες για να μην περιέλθουν σύντομα στο πολιτικό περιθώριο.
Και όμως παρά την φθορά των «μεγάλων», κανείς μικρός δεν φαίνεται ικανός να κάνει τη διαφορά και να ταρακουνήσει τα νερά, σε μια χρονική στιγμή που η χώρα είναι αντιμέτωπη με κορυφαίας σημασίας και σπουδαιότητας προβλήματα και έχει ανάγκη από διαφορετικό και κυρίως πειστικό και ρεαλιστικό πολιτικό λόγο.
Θεωρητικά η κα. Κωνσταντοπούλου, η οποία βάλει με ιδιαίτερη σφοδρότητα κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, έχει λαμπρό πεδίο μπροστά της.
Η κριτική, ο πολιτικός της λόγος, τα επιχειρήματα της, οι ιδέες και το όραμα της θα κριθούν πλέον σε πραγματικό χρόνο, στην πολιτική σκηνή.
Και εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν, όπως τουλάχιστον αποδεικνύει η εμπειρία των τελευταίων έξι ετών.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Η κινητικότητα είναι πραγματικά έντονη, καθώς πέραν της Πλεύσης Ελευθερίας, πριν λίγες ημέρες Καρατζαφέρης και Μπαλτάκος παρουσίασαν το δικό τους κόμμα, την Εθνική Ενότητα.
Πολλοί είναι αυτοί που προσπαθούν να βρουν χώρο και λόγο ποντάροντας στην απογοήτευση, αν όχι στην απελπισία του εκλογικού σώματος.
Και όμως από αυτά τα πολιτικά εγχειρήματα των τελευταίων έξι ετών τα περισσότερα έχουν στεφθεί από απόλυτη αποτυχία.
Οι εξαιρέσεις ελάχιστες και η επιτυχία τους αμφιλεγόμενη.
Από το δεξιό στρατόπεδο τα κατάφεραν καλύτερα οι ΑΝΕΛ (ιδρύθηκαν το 2012 μετά την αποχώρηση Καμμένου από τη ΝΔ), μια και σήμερα είναι κυβερνητικός εταίρος, από το Κέντρο Το Ποτάμι (ιδρύθηκε τον Φεβρουάριο του 2014), το οποίο κατάφερε στις εκλογικές αναμετρήσεις από το Μάιο του 2014 έως τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 2015 να κινηθεί μεταξύ 4% και 6,6%, από την αριστερά η ΔΗΜΑΡ, η οποία συγκέντρωνε ποσοστά γύρω στο 6% (και για αυτό συμμετείχε στην κυβέρνηση) στις εκλογές του 2012 πριν εξαφανιστεί από τον χάρτη στις εκλογές του 2015.
Σύμφωνα με τις σημερινές δημοσκοπήσεις ακόμα και τα «επιτυχημένα» αυτά παραδείγματα, κινούνται πλέον μεταξύ φθοράς και αφθαρσίας, με ποσοστά αρκετά χαμηλότερα του 3%.
Μοίρα από την οποία δεν κατάφεραν να ξεφύγουν ούτε η Λαϊκή Ενότητα του Π. Λαφαζάνη, παρά την «επαναστατική» πολιτική ρητορική της ούτε το Κίνημα των Σοσιαλιστών Δημοκρατών του πρώην πρωθυπουργού, Γ. Παπανδρέου, το οποίο στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 «πάτωσε» στο 2,47%.
Κανένας λοιπόν νέος πολιτικός σχηματισμός είτε από τα Δεξιά είτε από τα Αριστερά δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά και να πείσει, σε μια στιγμή που τα μεγάλα κόμματα κινούνται σε χαμηλές πτήσεις.
Ο ΣΥΡΙΖΑ φθείρεται με γεωμετρική πρόοδο και είναι αναγκαίο να επαναπροσδιορίσει εκ νέου την πολιτική του ταυτότητα για να έχει μέλλον, η ΝΔ προσπαθεί ακόμα να ορθοποδήσει και να βρει έναν σταθερό βηματισμό, η Δημοκρατική Συμπαράταξη (ΠΑΣΟΚ – ΔΗΜΑΡ) και Το Ποτάμι ευελπιστούν σε πολιτικές συμμαχίες για να μην περιέλθουν σύντομα στο πολιτικό περιθώριο.
Και όμως παρά την φθορά των «μεγάλων», κανείς μικρός δεν φαίνεται ικανός να κάνει τη διαφορά και να ταρακουνήσει τα νερά, σε μια χρονική στιγμή που η χώρα είναι αντιμέτωπη με κορυφαίας σημασίας και σπουδαιότητας προβλήματα και έχει ανάγκη από διαφορετικό και κυρίως πειστικό και ρεαλιστικό πολιτικό λόγο.
Θεωρητικά η κα. Κωνσταντοπούλου, η οποία βάλει με ιδιαίτερη σφοδρότητα κατά του ΣΥΡΙΖΑ και του πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα, έχει λαμπρό πεδίο μπροστά της.
Η κριτική, ο πολιτικός της λόγος, τα επιχειρήματα της, οι ιδέες και το όραμα της θα κριθούν πλέον σε πραγματικό χρόνο, στην πολιτική σκηνή.
Και εδώ τα πράγματα δυσκολεύουν, όπως τουλάχιστον αποδεικνύει η εμπειρία των τελευταίων έξι ετών.
Σπύρος Χριστόπουλος
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών