γράφει : Δ.Ν.
Καθώς αντικρύζεις την εικόνα της Κατερίνας να πανηγυρίζει με την γαλανόλευκη αναρωτιέσαι τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η σπουδαία αθλήτρια με τα εγχώρια πολιτικά λαμόγια που δεν δίνουν δεκάρα για την ελληνική σημαία και που το μόνο που τούς ενδιαφέρει είναι να κάνουν την μεγάλη αρπαχτή μέσα από την δυνατότητα που τους προσφέρει η πολιτική και κυρίως οι κυβερνητικοί θώκοι.
Τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η σπουδαία πρωταθλήτρια με τον εγχώριο πολιτικό υπόκοσμο που οδήγησε την Ελλάδα στην χρεοκοπία. Tι σχέση μπορεί να έχει αυτή η σπουδαία αθλήτρια με τα διεφθαρμένα χρεοκοπημένα πολιτικά κόμματα και το φαύλο πελατειακό κράτος.
Τι σχέση μπορεί να έχει αυτή η σπουδαία αθλήτρια με τα πολιτικά λαμόγια που έχουν αρχίσει να την συγχαίρουν;
H ηρωίδα, η γαλανόλευκη και ο πολιτικός υπόκοσμος
Η Κατερίνα Στεφανίδη ήταν η απόλυτη πρωταγωνίστρια με το χρυσό που κατέκτησε στο Ρίο. Η Ελληνίδα επικοντίστρια κατέκτησε το τρίτο της μετάλλιο στη χρονιά, καθώς ήταν τρίτη το χειμώνα στο Παγκόσμιο του Πόρτλαντ και πρώτη τον Ιούλιο στο Ευρωπαϊκό του Αμστερνταμ.
«Δεν το έχω συνειδητοποιήσει ακόμη. Ήθελα να περάσω και τα 4.90, όπου είχα καλά άλματα», είπε περιχαρής μετά τον αγωνα της η Στεφανίδη και πρόσθεσε μεταξύ άλλων: «Δεν αγχώθηκα όταν απέτυχα στα 4.80μ. Έχω αποφασίσει φέτος να μην κοιτώ στους αγώνες τα άλματα των άλλων αθλητριών. Κάνω επί κοντώ από δέκα ετών και έχω περάσει πολλά προβλήματα, γι΄αυτό για μένα ήταν πολύ σημαντικό αυτό το μετάλλιο. Είχα ονειρευτεί αυτή τη στιγμή. Την είχα στο μυαλό μου».
Τα αποτελέσματα του τελικού:
1. Κατερίνα Στεφανίδη 4.85
2. Σάντι Μόρις (ΗΠΑ) 4.85
3. Ελίζα ΜακΚάρτνεϊ (Νέα Ζηλανδία) 4.80
4. Αλάνα Μπόιντ (Αυστραλία) 4.70
5. Χόλι Μπράντσο (Μ. Βρετανία) 4.70
6. Νικολ Μπούχλερ (Ελβετία) 4.70
7. Τζένιφερ Σουρ (ΗΠΑ) 4.60
8. Γιαρισλέι Σίλβα (Κούβα) 4.60
9. Μαρτίνα Στρουτζ (Γερμανία) 4.60
10. Λίσα Ριζιχ (Γερμανία) 4.50
11. Τίνα Σούτεϊ (Σλοβακία) 4.50
12. Κέλσι Άχμπε (Καναδάς) 4.50
http://kourdistoportocali.comΓεννημένη στο Χολαργό, η ζωή της Κατερίνας είχε άφθονο στίβο, προπονήσεις, ιδρώτα, αγώνες, καθώς ο πατέρας της, Γιώργος Στεφανίδης, είναι αθλητής του τριπλούν και η μητέρα της, Ζωή Βαρέλη, σπρίντερ των 400 μέτρων-θα γράψει ο Γιώργος Πράτανος στο People.
Μετά από δοκιμές σε διάφορα αθλήματα, η κατάληξη στο επί κοντώ ικανοποιεί και τους τρεις. Η μητέρα της δεν ήθελε να γίνει η κόρη της σπρίντερ, ενώ το τριπλούν είναι σχετικά κοντά με το επί κοντώ. Η Κατερίνα γίνεται αμέσως συλλέκτης μεταλλίων και η δικαίωση είναι το συναίσθημα που κυριαρχεί στην οικογένεια. Βέβαια, το να βρίσκεσαι σε ένα οικογενειακό περιβάλλον που «σφύζει» από αθλητισμό δεν έχει μόνο θετικές πτυχές.
«Για μια περίοδο μπορεί να έπαιξε και αρνητικό ρόλο το γεγονός πως προέρχομαι από αθλητική οικογένεια, αφού οι γονείς μου ασχολούνταν πάρα πολύ με τις επιδόσεις μου.Δεν με άφηναν μόνη μου. Και δυστυχώς ή ευτυχώς, όταν πηδούσα 4,10 μ. και μετά 4,40 μ. καταλάβαιναν τη διαφορά. Δεν ήταν πως τσίριζαν από τη χαρά και μου έλεγαν “μπράβο, παιδάκι μου, καλά τα πήγες και σήμερα, έκανες 30 εκατοστά πάνω από το ρεκόρ σου”. Και ίσως να με πίεζαν με έναν τρόπο που να μην έπρεπε στην περίοδο που εγώ ήμουν έφηβη» θυμάται και συμπληρώνει: «Βέβαια, αν δεν ήταν οι γονείς μου, ίσως να μην έκανα καν επί κοντώ. Και φυσικά με έχουν σπρώξει να κάνω κι άλλα πράγματα που με βοήθησαν ως αθλήτρια να φτάσω στο επίπεδο που είμαι τώρα. Επίσης, είναι αλήθεια πως εγώ δεν ήθελα να φύγω για την Αμερική, ήθελα να μείνω στην Ελλάδα. Οι γονείς μου ήταν εκείνοι που με έσπρωξαν να ακολουθήσω το συγκεκριμένο δρόμο. Όπως και το να ασχοληθώ με το επί κοντώ ήταν αποτέλεσμα της δικής τους πίεσης. Οπότε, το να προέρχεσαι από αθλητική οικογένεια έχει και τα καλά του και τα κακά του».
Όταν στην εξίσωση της ζωής της μπαίνει η λέξη «θυσίες», εκείνη την απορρίπτει χωρίς δεύτερη σκέψη.
«Ποτέ δεν έχω νιώσει πως έχω κάνει θυσίες. Ήταν δική μου επιλογή να ασχοληθώ με το επί κοντώ» λέει και θυμάται ένα περιστατικό ενδεικτικό του τρόπου σκέψης της. «Στα 16 μου, ενώ είχα πιάσει το όριο για το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Νεανίδων (του 2006), αποφάσισα να μην πάω. Ένιωσα τότε πως τα πράγματα πήγαιναν περίεργα, πώς δεν έκανα επί κοντώ για μένα, αλλά για άλλους. Έτσι, αποφάσισα να μη συμμετάσχω. Και για αυτό θεωρώ πως, κατά 95%, ό,τι έχω κάνει είναι επειδή ήταν επιλογή μου. Οπότε δεν τέθηκε ποτέ κανένα θέμα θυσίας. Αυτή ήταν η επιλογή μου» ξεκαθαρίζει.
http://kourdistoportocali.comΔύο χρόνια αργότερα, το φθινόπωρο του 2008, η Κατερίνα είναι 18 χρόνων και η προοπτική να συνεχίσει τον αθλητισμό και τις σπουδές της στις ΗΠΑ ανοίγει μπροστά της. Το φημισμένο πανεπιστήμιο Stanfordτής προσφέρει υποτροφία. «Όσο ήμουν στην Ελλάδα, δεν ήθελα να πάω στην Αμερική» θυμάται η Κατερίνα, που ευτυχώς για εκείνη και τον ελληνικό αθλητισμό υπέκυψε στις πιέσεις των γονιών της. «Πολύ σύντομα από τη στιγμή που πήγα, δεν ήθελα να φύγω» μου λέει.
Εκεί βρίσκει όμορφες εγκαταστάσεις. Η προσαρμογή της μοιάζει εύκολη, «παρ’ όλα αυτά, δυσκολεύτηκα λίγο στην αρχή, αν και ήμουν καλή μαθήτρια. Βέβαια, ήταν και τα αγγλικά. Θυμάμαι τους πονοκεφάλους που είχα τον πρώτο μήνα των μαθημάτων, αλλά προσαρμόστηκα αρκετά γρήγορα» διηγείται με το μόνιμο ενθουσιασμό στη φωνή της, που εξαφανίζεται για λίγο. «Βέβαια, σημασία έχει να πω και τα κακά: Οι προπονητές εκεί, όπως και οι φυσιοθεραπευτές, δεν είναι στο ίδιο επίπεδο με αυτούς της Ελλάδας. Ίσως να ακούγεται τρελό αυτό, αλλά στον κολεγιακό αθλητισμό δεν βρισκόμαστε στο ίδιο επίπεδο, τουλάχιστον σε σχέση με τους προπονητές και τους φυσιοθεραπευτές που είχα όταν βρισκόμουν στην Ελλάδα και έκανα πρωταθλητισμό. Βέβαια, όταν υπάρχουν 500 πανεπιστήμια στις ΗΠΑ, δεν σημαίνει ότι μπορεί όλα να έχουν τους κορυφαίους, γι’ αυτό και ζορίστηκα την πρώτη χρονιά. Ήμουν τυχερή με τον προπονητή που έφεραν τη δεύτερη χρονιά».
http://kourdistoportocali.com/Περνώντας την άλλη άκρη του Ατλαντικού, η Κατερίνα είχε στο μυαλό της πως θα ακολουθήσει σπουδές στα οικονομικά, κάτι που ποτέ δεν συνέβη. «Το αμερικάνικο σύστημα σε βάζει σε έναν περίεργο κύκλο. Παίρνεις διάφορα μαθήματα και βλέπεις τι σου αρέσει και πού είσαι καλός. Έτσι, από τη μια επιλογή στην άλλη, βρέθηκα στον τομέα της βιολογίας και της ψυχολογίας» λέει για το ακαδημαϊκό της ταξίδι, που όμως δεν έχει ολοκληρωθεί. «Οι σπουδές μου είναι επάνω στη Γνωστική Ψυχολογία. Η κυρίως έρευνά μου ήταν στο θέμα της μνήμης, καμία σχέση δηλαδή με αθλητική ψυχολογία. Αφού πήρα το bachelor στο Stanford,συνέχισα στο Arizona State University. Πήρα το μάστερ μου, αλλά τον περασμένο Σεπτέμβριο σταμάτησα τις σπουδές μου για το διδακτορικό, για να αφοσιωθώ στο επί κοντώ ενόψει των Ολυμπιακών του Ρίο». Της μένουν άλλα τρία χρόνια για να μπει και επίσημα το «Dr» μπροστά από το ονοματεπώνυμό της, αλλά δεν είναι σίγουρη πως θα επιστρέψει στις σπουδές της αμέσως μετά τους Αγώνες.
Πολλοί αθλητές επιλέγουν να μην ανεβάζουν τον πήχη πριν από τα μεγάλα ραντεβού, ειδικά όταν αυτά είναι Ολυμπιακά. Η Κατερίνα δεν ανήκει σε αυτούς και μιλάει ανοιχτά για το στόχο της, που είναι ένα μετάλλιο. Είναι βέβαια και η σταθερότητα στις υψηλές επιδόσεις της που τη χρίζει φαβορί. «Ο λόγος που τα πράγματα πηγαίνουν τόσο καλά τα τελευταία χρόνια είναι πως βάζουμε στόχους σε σχέση με τον εαυτό μου. Αν στο Ρίο κάνω αυτό που πρέπει να κάνω –από άποψη επίδοσης– και υπάρχουν άλλες κοπέλες που εκείνη την ημέρα ή είναι καλύτερες ή πιο τυχερές, εγώ πάλι χαρούμενη θα είμαι. Θέλω απλά να κάνω αυτό που ξέρω και μπορώ. Αν είναι αρκετό για ένα μετάλλιο, θα είναι ωραία» μου λέει αναλύοντας τον τρόπο που βλέπει τον εαυτό της στους αγώνες.
http://kourdistoportocali.com/Είναι το άλμα πάνω από τα 5 μέτρα απωθημένο της; «Δεν θα το έλεγα απωθημένο. Για όλες τις αθλήτριες που βρίσκονται σε αυτό το επίπεδο τα 5 μέτρα είναι μια γραμμή που θαρρείς πως σε αλλάζει επίπεδο αν την ξεπεράσεις. Αλλά για μένα τι διαφορά έχει το 4,99 από το 5; Ένας αριθμός είναι. Και επειδή το βλέπω έτσι, έχουν αλλάξει τα πράγματα φέτος. Και γιατί να μην κάνω κι ένα παγκόσμιο ρεκόρ, που είναι 5,06 μ.; Θεωρώ πως δεν βρίσκομαι μακριά, ειδικά με τη σταθερότητα που έχω στα άλματα πάνω από το 4,80. Σαφώς είναι ένας στόχος. Αλλά πέρα από αυτό, η χρονιά είναι για μετάλλια, όχι για ρεκόρ!». Η Κατερίνα δεν έχει σκεφτεί ποτέ τον εαυτό της έξω από τους στίβους. «Ξεκίνησα στα 10 μου. Οπότε μου είναι δύσκολο να με φανταστώ σαν μη αθλήτρια» μου λέει. Όταν της αναφέρω αν σκέφτεται το ενδεχόμενο ενός παιδιού, γελάει δυνατά. «Είμαι ακόμη 26 χρόνων. Το παιδί το αφήνω για πολύ αργότερα. Θα πάω και στους μεθεπόμενους Ολυμπιακούς Αγώνες και μετά».
Το φωτογραφικό στιγμιότυπο της Κατερίνας Στεφανίδη να πανηγυρίζει με τον Γιουσέιν Μπολτ ήταν σίγουρα από τα κορυφαία της 14ης ημέρας των Ολυμπιακών Αγωνων.
Σχόλια αναγνωστών