γράφει : ΜΑΡΙΝΑ ΦΟΥΝΤΑ
Όσα έχουν δημοσιευθεί τις τελευταίες ημέρες για απόρριψη των αιτήσεων ακυρώσεως που έχουμε υποβάλει κατά του PSI και έχουν συζητηθεί στην Ολομέλεια του Συμβουλίου της Επικρατείας στις 22.3.2013 στηρίζονται αποκλειστικά και μόνο σε δημοσιογραφικές πληροφορίες για το αποτέλεσμα της διάσκεψης και της ψηφοφορίας των μελών του δικαστηρίου.
Τα ανωτέρω αναφέρει σε ανακοίνωσή του, κληθείς να τοποθετηθεί επί του θέματος, ο Κώστας Χ. Χρυσόγονος, Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.
Όπως τονίζει, δεν υφίσταται καμία επίσημη πληροφόρηση από τη Γραμματεία του Συμβουλίου της Επικρατείας, και ούτε θα μπορούσε άλλωστε, αφού σύμφωνα με το άρθρο 234 του Ποινικού Κώδικα η παραβίαση της μυστικότητας δικαστικών συνεδριάσεων (η διάσκεψη και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας είναι μυστικά έως τη δημοσίευση της απόφασης) αποτελεί ποινικό αδίκημα για το οποίο απειλείται ποινή φυλάκισης μέχρι έξι μηνών.
Εξάλλου η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν «βιάζεται» να δημοσιεύσει τις αποφάσεις του και έτσι από τη διάσκεψη ως τη δημοσίευση μεσολαβεί συνήθως διάστημα πολλών μηνών, ακόμη και σε υποθέσεις μείζονος σημασίας (π.χ. για το πρώτο μνημόνιο οι διασκέψεις ολοκληρώθηκαν, όπως προκύπτει από την απόφαση, τον Ιούλιο του 2011 αλλά η τελευταία δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο του 2012).
Πρέπει πάντως, συνεχίζει ο καθηγητής, να επισημανθεί ότι «διαρροές» παρόμοιες με τις τωρινές έχουν υπάρξει για σειρά άλλων διασκέψεων σε υποθέσεις μείζονος ενδιαφέροντος για την κοινή γνώμη και ότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις αποδείχθηκαν αληθινές. Συνεπώς κατά πάσα πιθανότητα η ψηφοφορία έχει όντως αποβεί αρνητική.
Προς το παρόν επομένως η μόνη νομική ενέργεια στην οποία θα μπορούσε να προχωρήσει ο Σύλλογος ή μεμονωμένοι ομολογιούχοι θα ήταν η υποβολή μήνυσης στην Εισαγγελία για την παραβίαση του άρθρου 234 Ποιν.Κωδ., η οποία όμως έχει αμφίβολη προοπτική επιτυχίας, δεδομένου ότι οι δημοσιογράφοι κατά πάγια τακτική δεν αποκαλύπτουν τις πηγές τους («δημοσιογραφικό απόρρητο»). Εξάλλου το αποτέλεσμα της διάσκεψης και ψηφοφορίας δεν πρόκειται ούτως ή άλλως να μεταβληθεί, ακόμη κι αν ασκηθεί ποινική δίωξη (άγνωστο κατά ποίου).
Συμπερασματικά, εξηγεί ο κ. Χρυσόγονος, προς το παρόν αναμένουμε τη δημοσίευση της απόφασης του ΣτΕ και, εφόσον το περιεχόμενό της επιβεβαιώσει τις «διαρροές», στη συνέχεια προσφεύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) στο Στρασβούργο όπως έχουμε προσυμφωνήσει, κατά του Ελληνικού Δημοσίου.
Μια επιπλέον επισήμανση είναι ότι με βάση τα ως άνω δεδομένα καθίσταται ακόμη περισσότερο ενδεδειγμένη και επείγουσα πλέον η κατάθεση σχετικής αγωγής κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Γενικό Δικαστήριο (πρώην Πρωτοδικείο) της Ένωσης στο Λουξεμβούργο. Η διαδικασία αυτή είναι τελείως ανεξάρτητη από τη διαδικασία κατά του ελληνικού κράτους στα ελληνικά δικαστήρια και στο ΕΔΔΑ και θα στηριχθεί στο γεγονός ότι το «κούρεμα» των φυσικών προσώπων επιβλήθηκε κατ’ ουσία από το Eurogroup, δηλ. από όργανο της Ένωσης.
Κώστας Χ. Χρυσόγονος
Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου
Νομική Σχολή ΑΠΘ
www.bankingnews.gr
Όπως τονίζει, δεν υφίσταται καμία επίσημη πληροφόρηση από τη Γραμματεία του Συμβουλίου της Επικρατείας, και ούτε θα μπορούσε άλλωστε, αφού σύμφωνα με το άρθρο 234 του Ποινικού Κώδικα η παραβίαση της μυστικότητας δικαστικών συνεδριάσεων (η διάσκεψη και το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας είναι μυστικά έως τη δημοσίευση της απόφασης) αποτελεί ποινικό αδίκημα για το οποίο απειλείται ποινή φυλάκισης μέχρι έξι μηνών.
Εξάλλου η ιστορική εμπειρία δείχνει ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας δεν «βιάζεται» να δημοσιεύσει τις αποφάσεις του και έτσι από τη διάσκεψη ως τη δημοσίευση μεσολαβεί συνήθως διάστημα πολλών μηνών, ακόμη και σε υποθέσεις μείζονος σημασίας (π.χ. για το πρώτο μνημόνιο οι διασκέψεις ολοκληρώθηκαν, όπως προκύπτει από την απόφαση, τον Ιούλιο του 2011 αλλά η τελευταία δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο του 2012).
Πρέπει πάντως, συνεχίζει ο καθηγητής, να επισημανθεί ότι «διαρροές» παρόμοιες με τις τωρινές έχουν υπάρξει για σειρά άλλων διασκέψεων σε υποθέσεις μείζονος ενδιαφέροντος για την κοινή γνώμη και ότι σε όλες αυτές τις περιπτώσεις αποδείχθηκαν αληθινές. Συνεπώς κατά πάσα πιθανότητα η ψηφοφορία έχει όντως αποβεί αρνητική.
Προς το παρόν επομένως η μόνη νομική ενέργεια στην οποία θα μπορούσε να προχωρήσει ο Σύλλογος ή μεμονωμένοι ομολογιούχοι θα ήταν η υποβολή μήνυσης στην Εισαγγελία για την παραβίαση του άρθρου 234 Ποιν.Κωδ., η οποία όμως έχει αμφίβολη προοπτική επιτυχίας, δεδομένου ότι οι δημοσιογράφοι κατά πάγια τακτική δεν αποκαλύπτουν τις πηγές τους («δημοσιογραφικό απόρρητο»). Εξάλλου το αποτέλεσμα της διάσκεψης και ψηφοφορίας δεν πρόκειται ούτως ή άλλως να μεταβληθεί, ακόμη κι αν ασκηθεί ποινική δίωξη (άγνωστο κατά ποίου).
Συμπερασματικά, εξηγεί ο κ. Χρυσόγονος, προς το παρόν αναμένουμε τη δημοσίευση της απόφασης του ΣτΕ και, εφόσον το περιεχόμενό της επιβεβαιώσει τις «διαρροές», στη συνέχεια προσφεύγουμε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ) στο Στρασβούργο όπως έχουμε προσυμφωνήσει, κατά του Ελληνικού Δημοσίου.
Μια επιπλέον επισήμανση είναι ότι με βάση τα ως άνω δεδομένα καθίσταται ακόμη περισσότερο ενδεδειγμένη και επείγουσα πλέον η κατάθεση σχετικής αγωγής κατά της Ευρωπαϊκής Ένωσης στο Γενικό Δικαστήριο (πρώην Πρωτοδικείο) της Ένωσης στο Λουξεμβούργο. Η διαδικασία αυτή είναι τελείως ανεξάρτητη από τη διαδικασία κατά του ελληνικού κράτους στα ελληνικά δικαστήρια και στο ΕΔΔΑ και θα στηριχθεί στο γεγονός ότι το «κούρεμα» των φυσικών προσώπων επιβλήθηκε κατ’ ουσία από το Eurogroup, δηλ. από όργανο της Ένωσης.
Κώστας Χ. Χρυσόγονος
Καθηγητής Συνταγματικού Δικαίου
Νομική Σχολή ΑΠΘ
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών