γράφει : ΜΙΝΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Ξεπερνούν το 1 τρισ. ευρώ οι κρυμμένες ζημιές των τραπεζών, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις του αρθρογράφου των Financial Times, Wolfgang Münchau, με φόντο τις κρίσεις που έπληξαν τα τελευταία χρόνια την παγκόσμια οικονομία, από την αμερικανική κρίση subprime και τη στεγαστική κρίση στην ευρωζώνη, μέχρι το κλείσιμο των κυπριακών τραπεζών. Οι ευρωπαικές αρχές προσποιούνται ότι δεν βλέπουν τις ζημιές και επεκτείνουν την κρίση.
Νομικά επιτηδευμένη αλλά οικονομικά άστοχη, χαρακτηρίζει ο αρθρογράφος της βρετανικής εφημερίδας τη συμφωνία των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης την περασμένη εβδομάδα, ότι το ταμείο διασώσεων ESM θα διαθέσει 60 δισ. ευρώ από τα 500 δισ. ευρώ που είναι το συνολικό πιστωτικό όριο, για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών της ευρωζώνης.
Τα υπόλοιπα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση θα προέλθουν από τις εθνικές κυβερνήσεις ή από την υποχρεωτική συμμετοχή επενδυτών και καταθετών, το λεγόμενο bail in.
Ο Wolfgang Münchau διερωτάται, πόση ανακεφαλαιοποίηση πρέπει να περιμένουμε. Σύμφωνα με την εκτίμηση της γαλλικής εφημερίδας Les Echos τα συνολικά ενεργητικά των επισφαλών τραπεζών που έχουν δημιουργηθεί για να απορροφήσουν τις ζημιές από το στεγαστικό κραχ και την αμερικανική πιστωτική κρίση, ξεπερνούν το 1 τρισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας.
Οι παραπάνω εκτιμήσεις, αφορούν μόνο τις επισφαλείς τράπεζες, άρα θα πρέπει σε αυτές να προστεθούν οι πραγματικές και κρυμμένες ζημίες που αφορούν και τις υπόλοιπες τράπεζες, οι οποίες βέβαια δεν μπορούν να υπολογιστούν.
Όπως εξηγεί το δημοσίευμα, οι τράπεζες χρησιμοποιούν διάφορα κόλπα, προκειμένου να κρύψουν τις ζημιές. Για παράδειγμα, την ανανέωση ενός μη εξυπηρετούμενου δανείου, το οποίο τεχνικώς γίνεται «καλό» από την ώρα που υπογράφεται το νέο δάνειο και άρα ο δανειολήπτης δεν έχει κάνει στάση πληρωμής, πάντα σε τεχνικό επίπεδο.
Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους, ο Wolfgang Münchau, εκτιμά ότι το μέγεθος των κρυμμένων ζημιών στους τραπεζικούς ισολογισμούς είναι εντέλει πολύ μεγαλύτερος, υπογραμμίζει το γεγονός του αυξανόμενου ρυθμού με τον οποίο οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχασαν χρήματα τα τελευταία χρόνια: Η αμερικανική κρίση των subprimes, η στεγαστική κρίση στην ευρωζώνη, η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, το κλείσιμο των κυπριακών τραπεζών και η βραχεία και κάθετη ύφεση του 2009 την οποία ακολούθησε η Μεγάλη Ύφεση του 2011-13, και η οποία δεν δείχνει να έχει τέλος στην νότια Ευρώπη.
Παράλληλα εκφράζει αμφιβολίες ότι μια αναθεώρηση της ποιότητας των ενεργητικών από την ΕΚΤ, που προβλέπεται για το 2014, θα αποκαλύψει την αλήθεια. Άλλωστε στο παρελθόν, όπως το 2011 για παράδειγμα, τα τραπεζικά stress tests, είχαν ως στόχο να αποκρύψουν την αλήθεια παρά να την αποκαλύψουν.
Φέτος τον Απρίλιο, ο συνολικός ισολογισμός του νομισματικού και χρηματοπιστωτικού τομέα στην ευρωζώνη ήταν 26,7 τρισ. Στην Ιρλανδία, οι 10 μεγαλύτερες τράπεζες κατέγραφαν ζημίες που αντιστοιχούσαν στο 10% του συνόλου του τραπεζικού ενεργητικού της χώρας. Οι συνολικές ζημίες θα είναι μεγαλύτερες. Στην Ελλάδα οι επισφάλειες ανέρχονται στο 24% των συνολικών ενεργητικών. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της κεντρικής τράπεζας της Σλοβενίας πρόσφατα οι ζημίες ανέρχονται στο 18,3%. Στην Ισπανία και την Πορτογαλία, οι αναγνωρισμένες ζημίες ξεπερνούν ήδη το 10% και τα μεγέθη είναι σχεδόν σίγουρα μεγαλύτερα. Ταχύτατα αυξάνονται τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και στην Ιταλία.
Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση αποτελεί η Γερμανία, καθώς οι τράπεζες δείχνουν καταρχήν υγιείς, ωστόσο αυτό είναι κάτι που δεν αποδέχεται με ευκολία ο αρθρογράφος.
Στη Γερμανία καταγράφονται μεγάλα πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών επί μια δεκαετία, σήμερα κινούνται στο 6% περίπου του ΑΕΠ, άρα οι γερμανικές τράπεζες λογικά συγκεντρώνουν τεράστια αποθέματα ξένων χρεογράφων- ένα μεγάλο, αλλά άγνωστο, ποσοστό των οποίων, πιθανότατα θα χρεοκοπήσουν, ειδικά αν το βασικό εργαλείο επίλυσης της κρίσης αποδειχθεί η υποχρεωτική συμμετοχή των επενδυτών.
Από μόνες τους, οι επισφαλείς τράπεζες αποτελούν το 5% των τραπεζικών ενεργητικών της ευρωζώνης. Αν προσθέσουμε ένα 5% ακόμη από τις κρυμμένες ζημίες, τις απώλειες που ακόμη παράγει η διπλή ύφεση και τις μελλοντικές ζημίες από την υποχρεωτική συμμετοχή των επενδυτών, φτάνουμε στα 2,6 τρισ. ευρώ, εξηγεί το δημοσίευμα.
www.bankingnews.gr
Τα υπόλοιπα χρήματα για την ανακεφαλαιοποίηση θα προέλθουν από τις εθνικές κυβερνήσεις ή από την υποχρεωτική συμμετοχή επενδυτών και καταθετών, το λεγόμενο bail in.
Ο Wolfgang Münchau διερωτάται, πόση ανακεφαλαιοποίηση πρέπει να περιμένουμε. Σύμφωνα με την εκτίμηση της γαλλικής εφημερίδας Les Echos τα συνολικά ενεργητικά των επισφαλών τραπεζών που έχουν δημιουργηθεί για να απορροφήσουν τις ζημιές από το στεγαστικό κραχ και την αμερικανική πιστωτική κρίση, ξεπερνούν το 1 τρισ. ευρώ, συμπεριλαμβανομένης της Βρετανίας.
Οι παραπάνω εκτιμήσεις, αφορούν μόνο τις επισφαλείς τράπεζες, άρα θα πρέπει σε αυτές να προστεθούν οι πραγματικές και κρυμμένες ζημίες που αφορούν και τις υπόλοιπες τράπεζες, οι οποίες βέβαια δεν μπορούν να υπολογιστούν.
Όπως εξηγεί το δημοσίευμα, οι τράπεζες χρησιμοποιούν διάφορα κόλπα, προκειμένου να κρύψουν τις ζημιές. Για παράδειγμα, την ανανέωση ενός μη εξυπηρετούμενου δανείου, το οποίο τεχνικώς γίνεται «καλό» από την ώρα που υπογράφεται το νέο δάνειο και άρα ο δανειολήπτης δεν έχει κάνει στάση πληρωμής, πάντα σε τεχνικό επίπεδο.
Εξηγώντας τους λόγους για τους οποίους, ο Wolfgang Münchau, εκτιμά ότι το μέγεθος των κρυμμένων ζημιών στους τραπεζικούς ισολογισμούς είναι εντέλει πολύ μεγαλύτερος, υπογραμμίζει το γεγονός του αυξανόμενου ρυθμού με τον οποίο οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχασαν χρήματα τα τελευταία χρόνια: Η αμερικανική κρίση των subprimes, η στεγαστική κρίση στην ευρωζώνη, η αναδιάρθρωση του ελληνικού χρέους, το κλείσιμο των κυπριακών τραπεζών και η βραχεία και κάθετη ύφεση του 2009 την οποία ακολούθησε η Μεγάλη Ύφεση του 2011-13, και η οποία δεν δείχνει να έχει τέλος στην νότια Ευρώπη.
Παράλληλα εκφράζει αμφιβολίες ότι μια αναθεώρηση της ποιότητας των ενεργητικών από την ΕΚΤ, που προβλέπεται για το 2014, θα αποκαλύψει την αλήθεια. Άλλωστε στο παρελθόν, όπως το 2011 για παράδειγμα, τα τραπεζικά stress tests, είχαν ως στόχο να αποκρύψουν την αλήθεια παρά να την αποκαλύψουν.
Φέτος τον Απρίλιο, ο συνολικός ισολογισμός του νομισματικού και χρηματοπιστωτικού τομέα στην ευρωζώνη ήταν 26,7 τρισ. Στην Ιρλανδία, οι 10 μεγαλύτερες τράπεζες κατέγραφαν ζημίες που αντιστοιχούσαν στο 10% του συνόλου του τραπεζικού ενεργητικού της χώρας. Οι συνολικές ζημίες θα είναι μεγαλύτερες. Στην Ελλάδα οι επισφάλειες ανέρχονται στο 24% των συνολικών ενεργητικών. Σύμφωνα με τους υπολογισμούς της κεντρικής τράπεζας της Σλοβενίας πρόσφατα οι ζημίες ανέρχονται στο 18,3%. Στην Ισπανία και την Πορτογαλία, οι αναγνωρισμένες ζημίες ξεπερνούν ήδη το 10% και τα μεγέθη είναι σχεδόν σίγουρα μεγαλύτερα. Ταχύτατα αυξάνονται τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια και στην Ιταλία.
Μια ενδιαφέρουσα περίπτωση αποτελεί η Γερμανία, καθώς οι τράπεζες δείχνουν καταρχήν υγιείς, ωστόσο αυτό είναι κάτι που δεν αποδέχεται με ευκολία ο αρθρογράφος.
Στη Γερμανία καταγράφονται μεγάλα πλεονάσματα τρεχουσών συναλλαγών επί μια δεκαετία, σήμερα κινούνται στο 6% περίπου του ΑΕΠ, άρα οι γερμανικές τράπεζες λογικά συγκεντρώνουν τεράστια αποθέματα ξένων χρεογράφων- ένα μεγάλο, αλλά άγνωστο, ποσοστό των οποίων, πιθανότατα θα χρεοκοπήσουν, ειδικά αν το βασικό εργαλείο επίλυσης της κρίσης αποδειχθεί η υποχρεωτική συμμετοχή των επενδυτών.
Από μόνες τους, οι επισφαλείς τράπεζες αποτελούν το 5% των τραπεζικών ενεργητικών της ευρωζώνης. Αν προσθέσουμε ένα 5% ακόμη από τις κρυμμένες ζημίες, τις απώλειες που ακόμη παράγει η διπλή ύφεση και τις μελλοντικές ζημίες από την υποχρεωτική συμμετοχή των επενδυτών, φτάνουμε στα 2,6 τρισ. ευρώ, εξηγεί το δημοσίευμα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών