γράφει : ΜΙΝΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Αν ακούσει κανείς τις δηλώσεις των Ευρωπαίων ηγετών, θα θεωρήσει ότι η εποχή της λιτότητας στην ευρωζώνη τελείωσε και οδεύει ολοταχώς προς την οικονομική ανάπτυξη, ωστόσο κάτι τέτοιο δεν ισχύει στην πραγματικότητα, όπως εκτιμούν κορυφαίο οικονομολόγοι.
Τον περασμένο μήνα, ο πρόεδρος της Κομισιόν, Jose Manuel Barroso, δήλωσε ότι η πολιτική της μείωσης των δαπανών με παράλληλη αύξηση της φορολογίας, έχει φτάσει στα όρια της κοινωνικής αποδοχής, σε μια προσπάθεια να αλλάξει τους όρους της δημόσιας συζήτησης για την πολιτική λιτότητας.
Στην πραγματικότητα, η αλλαγή αυτή έχει συντελεστεί μόνο στα λόγια κι όχι στην πράξη. Η ρητορική άλλαξε, όχι όμως και η πολιτική, όπως σχολιάζει το πρακτορείο Reuters.
Η Κομισιόν, πιστώνει στις κυβερνήσεις περισσότερο χρόνο, ώστε να μειώσουν τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα, κυρίως επειδή η ύφεση έχει καταστήσει τους έως τώρα στόχους ανέφικτους.
Παράλληλα οι χώρες της ευρωζώνης, έχουν πλέον χώρο να αναπνεύσουν , καθώς έχει αποκλιμακωθεί η πίεση στις αγορές ομολόγων μετά την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για τη διαφύλαξη της σταθερότητας του ευρώ.
Η Ε.Ε. δίνει πλέον έμφαση στη μείωση των δομικών ελλειμμάτων, ενώ η ΕΚΤ αναζητά τρόπους ώστε να ενισχύσει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου.
«Στην πραγματικότητα, δεν εγκαταλείπει κανείς την πολιτική της λιτότητας», υπογραμμίζει ο Carsten Brzeski, οικονομολόγος της ING στις Βρυξέλλες. «Απλώς αλλάζει ο ρυθμός της προσαρμογής ως προς τις δομικές μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να αποφευχθεί το καθοδικό σπιράλ της λιτότητας», εξηγεί.
Ενώ η ΕΚΤ αναζητά τρόπους ενίσχυσης της ρευστότητας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, το κύριο πρόβλημα είναι η έλλειψη ζήτησης, σημειώνει ο οικονομολόγος της ING.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα είναι πρόθυμοι να ακολουθήσουν τολμηρές οικονομικές μεταρρυθμίσεις που «χαλαρώνουν» την προστασία των θέσεων εργασίας, μειώνουν το εργατικό κόστος, «ανοίγουν» κλειστά επαγγέλματα και αλλάζουν τα κίνητρα για εργασία.
Το πολιτικό κόστος αυτών των μέτρων είναι υψηλό και η δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης απαιτεί βάθος χρόνου.
www.bankingnews.gr
Στην πραγματικότητα, η αλλαγή αυτή έχει συντελεστεί μόνο στα λόγια κι όχι στην πράξη. Η ρητορική άλλαξε, όχι όμως και η πολιτική, όπως σχολιάζει το πρακτορείο Reuters.
Η Κομισιόν, πιστώνει στις κυβερνήσεις περισσότερο χρόνο, ώστε να μειώσουν τα δημοσιονομικά τους ελλείμματα, κυρίως επειδή η ύφεση έχει καταστήσει τους έως τώρα στόχους ανέφικτους.
Παράλληλα οι χώρες της ευρωζώνης, έχουν πλέον χώρο να αναπνεύσουν , καθώς έχει αποκλιμακωθεί η πίεση στις αγορές ομολόγων μετά την παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, για τη διαφύλαξη της σταθερότητας του ευρώ.
Η Ε.Ε. δίνει πλέον έμφαση στη μείωση των δομικών ελλειμμάτων, ενώ η ΕΚΤ αναζητά τρόπους ώστε να ενισχύσει τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις των χωρών του ευρωπαϊκού Νότου.
«Στην πραγματικότητα, δεν εγκαταλείπει κανείς την πολιτική της λιτότητας», υπογραμμίζει ο Carsten Brzeski, οικονομολόγος της ING στις Βρυξέλλες. «Απλώς αλλάζει ο ρυθμός της προσαρμογής ως προς τις δομικές μεταρρυθμίσεις, προκειμένου να αποφευχθεί το καθοδικό σπιράλ της λιτότητας», εξηγεί.
Ενώ η ΕΚΤ αναζητά τρόπους ενίσχυσης της ρευστότητας στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις, το κύριο πρόβλημα είναι η έλλειψη ζήτησης, σημειώνει ο οικονομολόγος της ING.
Το ερώτημα που προκύπτει είναι αν οι Ευρωπαίοι ηγέτες θα είναι πρόθυμοι να ακολουθήσουν τολμηρές οικονομικές μεταρρυθμίσεις που «χαλαρώνουν» την προστασία των θέσεων εργασίας, μειώνουν το εργατικό κόστος, «ανοίγουν» κλειστά επαγγέλματα και αλλάζουν τα κίνητρα για εργασία.
Το πολιτικό κόστος αυτών των μέτρων είναι υψηλό και η δημιουργία νέων θέσεων απασχόλησης απαιτεί βάθος χρόνου.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών