γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Η συνέχιση της πολιτικής της λιτότητας έχει καταρριφθεί ακόμα και από το ΔΝΤ, το οποίο υπενθυμίζει επίμονa ότι δημοσιονομικοί πολλαπλασιαστές είναι μεγάλοι. Οι κερδοσκόποι των ομολόγων παραμένουν αόρατοι και η «νεράιδα» της εμπιστοσύνης αρνείται να κάνει την εμφάνισή της. Σαφώς, η πολιτική της λιτότητας έχει καταρρεύσει και μαζί της και οι υποστηρικτές της.
Έτσι ξεκινά το νέο του άρθρο ο καθηγητής Paul Krugman, παρατηρώντας ότι εξακολουθεί να υπάρχει τεράστια απροθυμία να αντιληφθούν οι πολιτικοί αυτό που έχει προκληθεί στην οικονομία και να άρουν άμεσα τα μέτρα σκληρής και άκριτης λιτότητας.
Η ορθόδοξη απάντηση στους υποστηρικτές της λιτότητας είναι ότι επιβραδύνει τον ρυθμό της δημοσιονομικής εξυγίανσης που τόσο επιζητούν. Χωρίς να το αντιλαμβάνονται είναι πολύ πιο εύκολο να παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος και σκότωσαν την οικονομία, από το να κατηγορούν τους επικριτές τους ότι είναι υπερενθουσιώδεις για τα αναπτυξιακά μέτρα.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος κλιμάκωσε τις επικρίσεις του για την πολιτική των Βρυξελλών, σχολιάζοντας ότι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ενδιαφέρονται περισσότερο να αμυνθούν απέναντι στις επικρίσεις των οικονομολόγων, παρά να διορθώσουν την οικονομική στρατηγική τους.
Σε αυτό το σημείο θα μπορούσε κανείς να περιμένει τους υπέρμαχους της λιτότητας να εξετάσουν την πιθανότητα κάτι να πηγαίνει στραβά με την ανάλυση και τις οικονομικές τους συνταγές. Ομως, όχι. Αρχισαν να ψάχνουν για νέους ήρωες και τους βρήκαν στις μικρές χώρες της Βαλτικής, συγκεκριμένα τη Λετονία, ένα κράτος που φαντάζει εξαιρετικά μεγάλο στην φαντασία των υπέρμαχων ης λιτότητας.
Σε ένα επίπεδο αυτό είναι κάπως αστείο: οι πολιτικές λιτότητες έχουν εφαρμοστεί σε ολόκληρη την Ευρώπη ωστόσο το καλύτερο παράδειγμα επιτυχίας που μπορεί να βρεθεί βρίσκεται σε ένα κράτος με λιγότερους κατοίκους από ότι το Μπρούκλιν.
Τι διδασκόμαστε λοιπόν από αυτή την μάλλον αξιοθρήνητη αναζήτησης για ιστορίες επιτυχίας της λιτότητας; Διδασκόμαστε ότι το δόγμα που έχει κυριαρχήσει στους διάλογους της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ τα τελευταία τρία χρόνια είναι λάθος από όποια πλευρά και αν το εξετάσει κανείς.
www.bankingnews.gr
Η ορθόδοξη απάντηση στους υποστηρικτές της λιτότητας είναι ότι επιβραδύνει τον ρυθμό της δημοσιονομικής εξυγίανσης που τόσο επιζητούν. Χωρίς να το αντιλαμβάνονται είναι πολύ πιο εύκολο να παραδεχτούν ότι έκαναν λάθος και σκότωσαν την οικονομία, από το να κατηγορούν τους επικριτές τους ότι είναι υπερενθουσιώδεις για τα αναπτυξιακά μέτρα.
Ο νομπελίστας οικονομολόγος κλιμάκωσε τις επικρίσεις του για την πολιτική των Βρυξελλών, σχολιάζοντας ότι οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι ενδιαφέρονται περισσότερο να αμυνθούν απέναντι στις επικρίσεις των οικονομολόγων, παρά να διορθώσουν την οικονομική στρατηγική τους.
Σε αυτό το σημείο θα μπορούσε κανείς να περιμένει τους υπέρμαχους της λιτότητας να εξετάσουν την πιθανότητα κάτι να πηγαίνει στραβά με την ανάλυση και τις οικονομικές τους συνταγές. Ομως, όχι. Αρχισαν να ψάχνουν για νέους ήρωες και τους βρήκαν στις μικρές χώρες της Βαλτικής, συγκεκριμένα τη Λετονία, ένα κράτος που φαντάζει εξαιρετικά μεγάλο στην φαντασία των υπέρμαχων ης λιτότητας.
Σε ένα επίπεδο αυτό είναι κάπως αστείο: οι πολιτικές λιτότητες έχουν εφαρμοστεί σε ολόκληρη την Ευρώπη ωστόσο το καλύτερο παράδειγμα επιτυχίας που μπορεί να βρεθεί βρίσκεται σε ένα κράτος με λιγότερους κατοίκους από ότι το Μπρούκλιν.
Τι διδασκόμαστε λοιπόν από αυτή την μάλλον αξιοθρήνητη αναζήτησης για ιστορίες επιτυχίας της λιτότητας; Διδασκόμαστε ότι το δόγμα που έχει κυριαρχήσει στους διάλογους της παγκόσμιας οικονομικής ελίτ τα τελευταία τρία χρόνια είναι λάθος από όποια πλευρά και αν το εξετάσει κανείς.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών