γράφει : ΜΙΝΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Βαδίζει η Ευρώπη στο ίδιο μονοπάτι που οδήγησε την Ιαπωνία σε μια «χαμένη δεκαετία»; Το ερώτημα αυτό θέτει ο αρθρογράφος των Financial Times, Sebastian Mallaby.
Οι Ευρωπαίοι υποτιμούν το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα στην Ευρώπη, αλλά και στα στοιχεία για την καλπάζουσα ανεργία, κυρίως σε χώρες όπως την Ελλάδα και την Ισπανία, τα οποία είναι πολύ χειρότερα από τα αντίστοιχα της Ιαπωνίας, όταν επλήγη από την κρίση, στις αρχές του ’90.
Όπως το Τόκιο, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, έτσι και οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης πιστεύουν ότι πράττουν όσα τους επιτρέπει η πολιτική. Όπως συνέβη και στο Τόκιο, οι αγορές περνούν περιοόδους νηνεμίας. Κι ακόμη, ακριβώς όπως συνέβη στο Τόκιο, η δημοσιονομική και νομισματική πολιτική που εφαρμόζεται, εμποδίζει την ανάπτυξη βραχυπρόθεσμα. Οι δομικές μεταρρυθμίσεις είναι απίθανο να οδηγήσουν σε ανάπτυξη μεσοπρόθεσμα και οι αρχές υποτιμούν τη διπλή πρόκληση που συνίσταται στο πρόβλημα χρέους και στο δημογραφικό πρόβλημα σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, σύμφωνα με τους Financial Times.
Το αρχικό σοκ που υπέστησαν οι Ευρωπαίοι είναι πολύ πιο ισχυρό από το αντίστοιχο της Ιαπωνίας. Στην 4ετία που ακολούθησε το κραχ στις αρχές του ’90, η ιαπωνική οικονομία αναπτύχθηκε κατά 5%. Την ίδια ώρα, η οικονομία της ευρωζώνης έχει συρρικνωθεί κατά 1,5% την 4ετία που ακολούθησε την εκκωφαντική κατάρρευση της Lehman Brothers.
Στον χρηματοοικονομικό τομέα, το τεράστιο σφάλμα της Ιαπωνίας, ήταν το γεγονός ότι περίμενε οκτώ ολόκληρα χρόνια, πριν προχωρήσει στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με δημόσιο χρήμα. Στον αντίποδα, η ευρωζώνη αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα τέσσερα χρόνια μετά. Ωστόσο, οι ευρωπαϊκές τράπεζες δεν θα είναι πραγματικά υγιείς αν δεν ξεκαθαρίσουν το λειτουργικό τους πλαίσιο, γεγονός που είναι απίθανο να ξεκαθαρίσει στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής.
www.bankingnews.gr
Όπως το Τόκιο, στις αρχές της δεκαετίας του ’90, έτσι και οι αξιωματούχοι της ευρωζώνης πιστεύουν ότι πράττουν όσα τους επιτρέπει η πολιτική. Όπως συνέβη και στο Τόκιο, οι αγορές περνούν περιοόδους νηνεμίας. Κι ακόμη, ακριβώς όπως συνέβη στο Τόκιο, η δημοσιονομική και νομισματική πολιτική που εφαρμόζεται, εμποδίζει την ανάπτυξη βραχυπρόθεσμα. Οι δομικές μεταρρυθμίσεις είναι απίθανο να οδηγήσουν σε ανάπτυξη μεσοπρόθεσμα και οι αρχές υποτιμούν τη διπλή πρόκληση που συνίσταται στο πρόβλημα χρέους και στο δημογραφικό πρόβλημα σε μακροπρόθεσμο ορίζοντα, σύμφωνα με τους Financial Times.
Το αρχικό σοκ που υπέστησαν οι Ευρωπαίοι είναι πολύ πιο ισχυρό από το αντίστοιχο της Ιαπωνίας. Στην 4ετία που ακολούθησε το κραχ στις αρχές του ’90, η ιαπωνική οικονομία αναπτύχθηκε κατά 5%. Την ίδια ώρα, η οικονομία της ευρωζώνης έχει συρρικνωθεί κατά 1,5% την 4ετία που ακολούθησε την εκκωφαντική κατάρρευση της Lehman Brothers.
Στον χρηματοοικονομικό τομέα, το τεράστιο σφάλμα της Ιαπωνίας, ήταν το γεγονός ότι περίμενε οκτώ ολόκληρα χρόνια, πριν προχωρήσει στην ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, με δημόσιο χρήμα. Στον αντίποδα, η ευρωζώνη αντιμετωπίζει αυτό το πρόβλημα τέσσερα χρόνια μετά. Ωστόσο, οι ευρωπαϊκές τράπεζες δεν θα είναι πραγματικά υγιείς αν δεν ξεκαθαρίσουν το λειτουργικό τους πλαίσιο, γεγονός που είναι απίθανο να ξεκαθαρίσει στην επικείμενη Σύνοδο Κορυφής.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών