Πολλαπλασιάζονται οι εταιρείες που εισέρχονται στο άρθρο 99 - Αποεπενδύονται εισηγμένες για να μαζέψουν τις δαπάνες τους

Επίσης την προηγούμενη εβδομάδα έγινε γνωστό ότι πτώχευσε η γνωστή αλυσίδα εστίασης-catering «Πλατής» ενώ σήμερα γνωστοποιήθηκε ότι και το γνωστό ξεοδοχείο της Κηφισιάς το «Πεντελικό« έχει κάνει αίτηση εδώ και 3 εβδομάδες για να εισαχθεί στο άρθρο 99. Αυτή είναι η μία σκοτεινή πλευρά των εταιριών -εισηγμένων και όχι- που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα ρευστότητας. Υπάρχει και η πλευρά των εισηγμένων που υποχρεώνονται να αποχωρήσουν από συμμετοχές που είχαν σε άλλες εταιρίες για να περιορίσουν το ρίσκο της επένδυσης και να αντλήσουν ρευστότητα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η σημερινή ανακοίνωση του Νηρέα που γνωστοποίησε ότι μεταβίβασε στην εταιρία Morpol ASA 11.057.147 μετοχές της Marine Farms ASA, έναντι  25,3 εκατ. ευρώ. Σημειώνεται ότι η Νηρεύς είχε επενδύσει στη Marine Farms από το  το 2007.
Οι περισσότερες εταιρίες έχουν αδύναμο σημείο το γεγονός ότι η δραστηριότητά τους είναι κυρίως στην Ελλάδα. Αυτό σημαίνει ότι πιέζονται ως προς τα περιθώρια κέρδους, λόγω της σοβαρής μείωσης της καταναλωτικής δαπάνης που επηρεάζουν τις πωλήσεις τους. Ταυτόχρονα, οι περισσότερες των επιχειρήσεων έχουν προχωρήσει σε δραματικές περικοπές λειτουργικών εξόδων που φθάνουν μέχρι και τις πάγιες ανάγκες που πολλές φορές είναι εις βάρος της ανάπτυξης. Οι αναλύσεις αναφέρουν ότι θα δημιουργηθούν τρεις κατηγορίες εταιρειών στην Ελλάδα λόγω της ύφεσης.  Θα έχουμε τις τράπεζες που είναι ο πυρήνας της ελληνικής οικονομίας, θα είναι οι εξαγωγικές εταιρείες που θα επιβιώσουν από την ύφεση και θα οδηγηθούν την επόμενη τριετία σε μία μέση αύξηση τζίρου -λόγω εξαγωγών- κατά 30% έως 40% με υπερδιπλασιασμό της κερδοφορίας και η τρίτη κατηγορία θα είναι οι  επιχειρήσεις  που εξαρτώνται κυρίως από τη χειμαζόμενη ελληνική αγορά. Η τελευταία κατηγορία των εταιριών  θα διαπιστώσει  συρρίκνωση του τζίρου της πάνω από 40% το επόμενο διάστημα με αύξηση επισφαλειών και ζημιών.  Βασικός στόχος των επιχειρήσεων είναι να μειώσουν δραστικά τις λειτουργικές δαπάνες λαμβάνοντας δύσκολες αποφάσεις, όπως είναι το κλείσιμο ζημιογόνων θυγατρικών επιχειρήσεων, το προγράμματα εθελουσίας εξόδου ή ακόμη και απολύσεις σε μηνιαία βάση μέχρι του ποσοστού που ορίζει η ελληνική νομοθεσία. Σε ό, τι αφορά τον δανεισμό, οι εισηγμένες εταιρείες έχουν στραφεί σε πιο μακροπρόθεσμα σχήματα χρηματοδότησης (ομολογιακά συν μακροπρόθεσμος τραπεζικός δανεισμός), ενώ μικρότερη αύξηση εμφανίζει ο βραχυπρόθεσμος δανεισμός.  Σαφέστατα οι επιχειρήσεις με υψηλό δείκτη εξωστρέφειας αισθάνονται λίγο καλύτερα από εκείνες που εξαρτώνται από την εγχώρια κατανάλωση. Ωστόσο, αντιμετωπίζουν ένα δίλημμα: εάν υποστούν οικονομική αιμορραγία λόγω της εγχώριας ύφεσης, πώς θα υποστηρίξουν τις εξαγωγικές τους επιδόσεις και κυρίως πώς θα διατηρήσουν την επίδοση των παραγωγικών τους μονάδων, όταν θα πρέπει να αφαιρούν ρευστότητα από το εξωτερικό για να ανταποκριθούν στις μηνιαίες υποχρεώσεις τους στην Ελλάδα. Εκείνο που προβληματίζει τους επιχειρηματίες είναι η διακοπή των γραμμών πιστώσεων από τις τράπεζες. Η διατήρηση επαρκούς ρευστότητας είναι το μείζον θέμα για τις διοικήσεις των εισηγμένων. Η κάθετη πτώση του περιθωρίου κέρδους έχει ροκανίσει την άντληση φρέσκου χρήματος, όταν ειδικά το λιανεμπόριο δουλεύει με επιταγές 180 ημερών.

Ανέστης Ντόκας
www.bankingnews.gr