γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Η σημερινή φιλελεύθερη νομισματική πολιτική των υπερχρεωμένων αναπτυγμένων χωρών (HIDCs) δίνει μια ιδέα του τι μπορεί να συμβεί όταν νομισματική πολιτική γίνεται το βασικό εργαλείο για την αποκατάσταση των παγκόσμιων ανισορροπιών.
Σύμφωνα με τον Jan Dehn, επικεφαλής στρατηγικής διαχείρισης επενδύσεων στην βρετανική Ashmore Investment Management, η οποία ειδικεύεται στις αναδυόμενες αγορές, μια κρίση ρευστότητας απειλεί τους κρατικούς προϋπολογισμούς, καθώς τα τελευταία χρόνια οι αναδυόμενες οικονομίες έχουν συσσωρεύσει τεράστια συναλλαγματικά αποθέματα, συμβάλλοντας στις παγκόσμιες ανισορροπίες, επενδύοντας παράλληλα σε κρατικά χρεόγραφα των υπερχρεωμένων χωρών.
Δεδομένης της πρόσφατης στάσης στις αγορές συναλλάγματος, η νομισματική πολιτική έχει γίνει το κύριο όχημα ώστε να αντιμετωπιστούν οι παγκόσμιες ανισορροπίες που δημιουργούνται από τα υπερβολικά χρέη στις ανεπτυγμένες χώρες και των υπερβολικών αποθεμάτων ξένου συναλλάγματος σε αναδυόμενες αγορές.
Όταν τα βασικά οικονομικά μεγέθη, όπως τα επιτόκια, οι ρυθμοί ανάπτυξης και ο πληθωρισμός αρχίζουν να χειραγωγούνται, ένας πραγματικός νομισματικός πόλεμος ξεκινά, προειδοποιεί ο Dehn.
Η έκφραση του «νομισματικού πολέμου» επινοήθηκε από τον υπουργό Οικονομικών της Βραζιλίας, Guido Mantega, για να περιγράψει τη ζημία που προκλήθηκε στις αναδυόμενες αγορές από την υπερ-χαλαρή νομισματική πολιτική στις ανεπτυγμένες χώρες, μόλις ένα μήνα μετά την έναρξη του δεύτερου γύρου νομισματικής χαλάρωσης (QE2) από τη Federal Reserve το 2010.
Η ποσοτική χαλάρωση, υποστήριξε, αποδυναμώνει τα νομίσματα των υπερχρεωμένων χωρών, υπονομεύει τις εξαγωγές των αναδυόμενων, και σε τελική ανάλυση μεταφέρει το κόστος της προσαρμογής από τις ανεπτυγμένες χώρες προς τις αναδυόμενες αγορές μέσω υποτίμησης του νομίσματος, επανέλαβε ο Dehn.
«Οι προσωρινές οικονομικές συνθήκες και οι πολιτικές επιλογές ίσως κρατήσουν σταθερές τις νομισματικές ισορροπίες σε σχετικά σταθερά διαστήματα, αλλά αυτές οι συνθήκες δεν είναι αμετάβλητες. Η απομόχλευση θα «ξεπαγώσει» τις πιστωτικές αγορές, με αποτέλεσμα την αύξηση των δαπανών, την ισχυρότερη ανάπτυξη, και τελικά την αύξηση των πληθωριστικών κινδύνων. Η Fed θα αναγκαστεί να αυξήσει τα επιτόκια και να αντιστρέψει τις συνέπειες της χαλαρής πολιτικής», ανέφερε ο Dehn.
Κατά τα επόμενα έτη, οι κεντρικές τράπεζες των αναδυόμενων αγορών είναι πιθανό να συνεχίσουν να διαφοροποιούνται από τις ανεπτυγμένες χώρες, σταματώντας την βελτίωση των συναλλαγματικών αποθεμάτων. Από την πλευρά τους οι υπερχρεωμένες χώρες μπορεί να αυξήσουν τις εξαγωγές τους με το να γίνουν πιο παραγωγικές, να μειώσουν το κόστος, ή να αποδυναμώσουν τα νομίσματα τους. Πράγματι, η υποτίμηση του νομίσματος είναι το πιο πιθανό εργαλείο για τη βελτίωση του εξωτερικού ισοζυγίου, αλλά ο κίνδυνος ενός κραχ στο δολάριο είναι μεγάλος…
Ο συνδυασμός της ανατίμησης του νομίσματος, η εξισορρόπηση στις βραχυπρόθεσμες οικονομικές δαπάνες και η ανάγκη διαχείρισης της ζήτησης θα μειώσει τις προοπτικές ανάπτυξης, με σίγουρο τον αποπληθωριστικό αντίκτυπο που θα είναι πολύ υποστηρικτικός για τα κρατικά ομόλογα.
Οι νικητές αυτής της διαδικασίας θα προκύψουν από αυτούς που θα είναι σε θέση να προβλέψουν την επικείμενη ανατίμηση του νομίσματος και να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους και εκ των προτέρων, καταλήγει ο Dehn.
www.bankingnews.gr
Δεδομένης της πρόσφατης στάσης στις αγορές συναλλάγματος, η νομισματική πολιτική έχει γίνει το κύριο όχημα ώστε να αντιμετωπιστούν οι παγκόσμιες ανισορροπίες που δημιουργούνται από τα υπερβολικά χρέη στις ανεπτυγμένες χώρες και των υπερβολικών αποθεμάτων ξένου συναλλάγματος σε αναδυόμενες αγορές.
Όταν τα βασικά οικονομικά μεγέθη, όπως τα επιτόκια, οι ρυθμοί ανάπτυξης και ο πληθωρισμός αρχίζουν να χειραγωγούνται, ένας πραγματικός νομισματικός πόλεμος ξεκινά, προειδοποιεί ο Dehn.
Η έκφραση του «νομισματικού πολέμου» επινοήθηκε από τον υπουργό Οικονομικών της Βραζιλίας, Guido Mantega, για να περιγράψει τη ζημία που προκλήθηκε στις αναδυόμενες αγορές από την υπερ-χαλαρή νομισματική πολιτική στις ανεπτυγμένες χώρες, μόλις ένα μήνα μετά την έναρξη του δεύτερου γύρου νομισματικής χαλάρωσης (QE2) από τη Federal Reserve το 2010.
Η ποσοτική χαλάρωση, υποστήριξε, αποδυναμώνει τα νομίσματα των υπερχρεωμένων χωρών, υπονομεύει τις εξαγωγές των αναδυόμενων, και σε τελική ανάλυση μεταφέρει το κόστος της προσαρμογής από τις ανεπτυγμένες χώρες προς τις αναδυόμενες αγορές μέσω υποτίμησης του νομίσματος, επανέλαβε ο Dehn.
«Οι προσωρινές οικονομικές συνθήκες και οι πολιτικές επιλογές ίσως κρατήσουν σταθερές τις νομισματικές ισορροπίες σε σχετικά σταθερά διαστήματα, αλλά αυτές οι συνθήκες δεν είναι αμετάβλητες. Η απομόχλευση θα «ξεπαγώσει» τις πιστωτικές αγορές, με αποτέλεσμα την αύξηση των δαπανών, την ισχυρότερη ανάπτυξη, και τελικά την αύξηση των πληθωριστικών κινδύνων. Η Fed θα αναγκαστεί να αυξήσει τα επιτόκια και να αντιστρέψει τις συνέπειες της χαλαρής πολιτικής», ανέφερε ο Dehn.
Κατά τα επόμενα έτη, οι κεντρικές τράπεζες των αναδυόμενων αγορών είναι πιθανό να συνεχίσουν να διαφοροποιούνται από τις ανεπτυγμένες χώρες, σταματώντας την βελτίωση των συναλλαγματικών αποθεμάτων. Από την πλευρά τους οι υπερχρεωμένες χώρες μπορεί να αυξήσουν τις εξαγωγές τους με το να γίνουν πιο παραγωγικές, να μειώσουν το κόστος, ή να αποδυναμώσουν τα νομίσματα τους. Πράγματι, η υποτίμηση του νομίσματος είναι το πιο πιθανό εργαλείο για τη βελτίωση του εξωτερικού ισοζυγίου, αλλά ο κίνδυνος ενός κραχ στο δολάριο είναι μεγάλος…
Ο συνδυασμός της ανατίμησης του νομίσματος, η εξισορρόπηση στις βραχυπρόθεσμες οικονομικές δαπάνες και η ανάγκη διαχείρισης της ζήτησης θα μειώσει τις προοπτικές ανάπτυξης, με σίγουρο τον αποπληθωριστικό αντίκτυπο που θα είναι πολύ υποστηρικτικός για τα κρατικά ομόλογα.
Οι νικητές αυτής της διαδικασίας θα προκύψουν από αυτούς που θα είναι σε θέση να προβλέψουν την επικείμενη ανατίμηση του νομίσματος και να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους και εκ των προτέρων, καταλήγει ο Dehn.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών