Barron’s: Η Ευρώπη χρειάζεται άμεσα να υποτιμήσει το νόμισμα της – Η Γερμανική πολιτική της λιτότητας την οδηγεί στο θάνατο – Εάν δεν αναλάβει δράση η κατάσταση θα είναι απελπιστική σε λίγο

Μέσα στα έντονα γεγονότα που έλαβαν χώρα τον  τελευταίο μήνα στην Ευρώπη, όπως οοι ελληνικές  εκλογές και η Σύνοδος Κορυφής, υπήρξε ένα  γεγονός που έπεσε στα ψιλά γράμματα της  ειδησεογραφίας. Η Airbus, η ευρωπαϊκή  κοινοπραξία που κατασκευάζει αεροσκάφη και  κύριος αντίπαλος της Boeing, ανακοίνωσε  πρόσφατα ότι θα δημιουργήσει το πρώτο εργαστάσιο παραγωγής στις ΗΠΑ. Αυτό είναι μία απτή απόδειξη της κρίσης που έχει εξαπλωθεί στην οικονομία της Ευρώπης, αφού ο μόνος  τρόπος για την Airbus να ανταγωνιστεί τις υπόλοιπες εταιρείες είναι να ξεφύγει από την Γηραιά Ήπειρο. Ακριβώς όπως η BMW και η Mercedes-Benz πριν, η Airbus κινείται προς τη Νότια Αμερική σε μία προσπάθεια αναζήτησης σταθερότητας και φθηνού δυναμικού εργατικού.

Σύμφωνα με την ανάλυση του Barron's, αυτό είναι ακριβώς ό,τι λείπει στην Ευρώπη, ενώ με τα επίπεδα ανεργίας κοντά σ' αυτά της δεκαετίας του 1930, δεν υπάρχει ίχνος αναπτυξιακής δράσης. Η θεραπεία για τα ελλείμματα είναι η ανάπτυξη. Και ο πιο γρήγορος τρόπος για την τόνωση της ανάπτυξης είναι η αναθέρμανση της οικονομίας μέσω της νομισματικής πολιτικής.

Η Barron's θεωρεί ότι ένα αδύναμο ευρώ σε σχέση με το δολάριο μπορεί να αποκαταστήσει την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης και να τερματίσει την κρίση χρέους της. Μετά από δύο χρόνια περικοπών και με ημίμετρα αντιμετώπισης της έκτακτης κατάστασης, ο μόνος τρόπος για να σωθεί το ευρώ, είναι να υποτιμηθεί.

Υπάρχει μια αυξανόμενη αίσθηση ότι η υποτίμηση του ευρώ θα μπορούσε να αποδειχθεί η λιγότερο δαπανηρή λύση, ακόμη και από τη διάλυση του ενιαίου νομίσματος. Εάν αφεθεί η ευρωζώνη χωρίς λύση, τότε όλη η Ευρώπη θα βυθιστεί σε βαθιά ύφεση, ενώ οι κυβερνήσεις θα αναγκαστούν  να δανειστούν επιπλέον κεφάλαια για να καλύψουν τις ανάγκες τους. Το απότελεσμα θα ήταν να αυξήσουν δραστικά τους φόρους, κάτι το οποίο θα συνεπαγόταν σημαντική οικονομική επιβάρυνση για τους πολίτες.

Αλλά μόνο η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, έχει τη δυνατότητα να χειραγωγήσει το ευρώ, να τυπώσει χρήμα για να αγοράσει τίτλους της Ισπανίας και της Ιταλίας χωρίς όριο. Αλλά για να γίνει αυτό θα πρέπει η αγορά να φτάσει στα όρια της, κατά την προσφιλή τακτική της Ευρώπης. Ωστόσο, αυτή η ιδέα έρχεται σε αντίθεση με την αποστολή της ΕΚΤ, η οποία  είναι μόνο η διασφάλιση της σταθερότητας των τιμών, και όχι η επέμβαση στην αγορά για τη διαμόρφωση της προσφοράς του χρήματος, όπως είναι η αποστολή της Fed.

Αντ 'αυτού, αξιωματούχοι της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν αυξήσει τις περικοπές των δαπανών και τους φόρους ως προϋποθέσεις για την διάσωση της Ελλάδας, της Πορτογαλίας και της Ιρλανδίας, ενώ την ίδια ώρα προωθούν μεταρρυθμίσεις που περιορίζουν την αύξηση των θέσεων εργασίας  ακόμη και σε καλές περιόδους. Όπως έχει παρατηρήσει και ο Richard Koo, ο επικεφαλής οικονομολόγος της Nomura Research Institute, βλέπει την κρίση  από τη σκοπιά της Ιαπωνίας με τη στασιμότητα των τελευταίων δύο δεκαετιών. Η  Ευρώπη πάσχει από συνδυασμό πνευμονίας και διαβήτη. Υιοθετώντας ένα σχήμα λιτότητας και και άσκησης, όποια κίνηση στήριξης της είναι μάταιη, εάν ο ασθενής  υποκύψει σε πνευμονία, έγραψε χαρακτηριστικά θέλοντας να σχηματοποιήσει τον συνδυασμό λιτότητας και χαμηλής ανάπτυξης.

Οι Γερμανοί υπενθυμίζουν ότι υποβλήθηκαν σε επώδυνες μεταρρυθμίσεις από το 2003 ενισχύοντας σταδιακά την οικονομική ανάπτυξη. Αυτό που δεν αναφέρουν όμως είναι ότι η Γερμανία είχε τότε το πλεονέκτημα ενός  υπερ-ανταγωνιστικού ευρώ. Ο Koo υποστηρίζει ότι περισσότερες από τις μεταρρυθμίσεις της αγοράς εργασίας ξεκίνησαν από τον τότε καγκελάριο Γκέρχαρντ  Σρέντερ το 2003, ενώ η Γερμανία επωφελήθηκε από την αυξητική πολιτική της ΕΚΤ η οποία βοήθησε να αντισταθμιστούν οι επιπτώσεις από το σκάσιμο της  φούσκας της τεχνολογίας το 2000.

Τι είναι όμως αυτό που χρειάζεται τώρα η Ευρώπη;  Μια ακόμα πιο χαλαρή νομοσματική πολιτική από την ΕΚΤ, η οποία πρέπει να  μειώσει μακροπρόθεσμα τα επιτόκια για τα υπερχρεωμένα κράτη και κυρίως για την Ισπανία και την Ιταλία. Στόχος πρέπει να είναι η απόλυτη ισοτιμία με το δολάριο, ώστε η Ευρώπη να σταθεί και πάλι στα πόδια της.

www.bankingnews.gr