γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Έντονες είναι οι φήμες που επικρατούν τις τελευταίες ημέρες στην Ευρώπη ότι οι Βρυξέλλες ετοιμάζουν σχέδιο διάσωσης των προβληματικών τραπεζών, των οποίων η βιωσιμότητα κινδυνεύει σε περίπτωση που επιβεβαιωθεί το αρνητικό σενάριο.
Σύμφωνα με τις πληροφορίες που διαρρέουν, το σχέδιο θα χρηματοδοτηθεί από το φόρο επί των χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, και θα παρουσιαστεί ως το colpo grosso των Ευρωπαίων για την κρίση. Μάλιστα, είναι ένα σχέδιο που επιμελείται ο πρωθυπουργός της Ιταλίας, Mario Monti, ενώ δεν αποκλείεται να περιλαμβάνει και ένα ευρύ πλάνο εγγύησης των καταθέσεων.
Σύμφωνα με τους αναλυτές, ένα τέτοιο σχέδιο, οι βασικές αρχές του οποίου παρουσιάστηκαν στο πρόσφατο Eurogroup, θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στην ευρωζώνη σταθεροποιώντας την κατάσταση. Ωστόσο, τίποτε ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί, καθώς κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει το ύψος των κεφαλαίων που απαιτούνται. Θα καλυφθούν από τα έσοδα του ειδικού φόρου ή θα χρειαστεί να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη η Γερμανία; Οι αναλυτές ακόμη δεν μπορούν να απαντήσουν σε ένα τέτοιο ερώτημα.
Παρά το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν «θωρακιστεί» έναντι ενός ενδεχομένου να βγει η Ελλάδα από το ευρώ, εξακολουθούν να είναι ευάλωτες εξαιτίας ενός πιθανού ντόμινο σε άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, το οποίο μπορεί να προκαλέσει τεράστιες εκροές κεφαλαίων από τα τραπεζικά ιδρύματα, οδηγώντας ενδεχομένως ακόμα και στη διάλυση της ευρωζώνης.
Η εκροή κεφαλαίων, η οποία ενδέχεται να ακολουθήσει μία ελληνική έξοδο από το ευρώ, από τράπεζες του ευρωπαϊκού νότου και της Ιρλανδίας αναδεικνύεται ως ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος για τις τράπεζες της ευρωζώνης.
Ενδεικτικό του τι θα ακολουθήσει ενδεχομένως, είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (Bank for International Settlements) , στα τέλη του 2011 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Γερμανίας, της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου είχαν απαιτήσεις σε ομόλογα Πορτογαλίας, Ισπανίας, Ιταλίας και Ιρλανδίας ύψους 1,19 τρισ. δολαρίων (περίπου 1 τρισ. ευρώ).
Η τάση για την απόσυρση κεφαλαίων στις τράπεζες χωρών της «ευρωπαϊκής περιφέρειας» είναι ήδη ιδιαίτερα εμφανής. Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, από τα τέλη του 2010 έως τα τέλη του περασμένου Μαρτίου, οι τράπεζες της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας είδαν τις καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων να μειώνονται κατά 80,6 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε ποσοστό 3,2%.
Αντίθετα, το ίδιο χρονικό διάστημα, οι καταθέσεις σε τράπεζες της Γερμανίας και της Γαλλίας αυξήθηκαν κατά 217,4 δισ. ευρώ (6,3%). Ιδιαίτερα οξύ είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα, όπου οι τραπεζικές καταθέσεις ανέρχονταν, σύμφωνα με το Bloomberg, στις 30 Μαρτίου στα 160 δισ. ευρώ, ήταν δηλαδή μειωμένες κατά 75 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2009.
Σύμφωνα με μελέτη της Citigroup, με ημερομηνία 17 Μαΐου, οι τράπεζες δεν αποκλείεται να χρειαστούν επιπλέον ένεση ρευστότητας από την ΕΚΤ ύψους 800 δισ. ευρώ προκειμένου να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες μιας ενδεχόμενης εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
www.bankingnews.gr
Σύμφωνα με τους αναλυτές, ένα τέτοιο σχέδιο, οι βασικές αρχές του οποίου παρουσιάστηκαν στο πρόσφατο Eurogroup, θα αποκαταστήσει την εμπιστοσύνη στην ευρωζώνη σταθεροποιώντας την κατάσταση. Ωστόσο, τίποτε ακόμη δεν έχει οριστικοποιηθεί, καθώς κανείς δεν μπορεί να εκτιμήσει το ύψος των κεφαλαίων που απαιτούνται. Θα καλυφθούν από τα έσοδα του ειδικού φόρου ή θα χρειαστεί να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη η Γερμανία; Οι αναλυτές ακόμη δεν μπορούν να απαντήσουν σε ένα τέτοιο ερώτημα.
Παρά το γεγονός ότι οι ευρωπαϊκές τράπεζες έχουν «θωρακιστεί» έναντι ενός ενδεχομένου να βγει η Ελλάδα από το ευρώ, εξακολουθούν να είναι ευάλωτες εξαιτίας ενός πιθανού ντόμινο σε άλλες χώρες της ευρωπαϊκής περιφέρειας, το οποίο μπορεί να προκαλέσει τεράστιες εκροές κεφαλαίων από τα τραπεζικά ιδρύματα, οδηγώντας ενδεχομένως ακόμα και στη διάλυση της ευρωζώνης.
Η εκροή κεφαλαίων, η οποία ενδέχεται να ακολουθήσει μία ελληνική έξοδο από το ευρώ, από τράπεζες του ευρωπαϊκού νότου και της Ιρλανδίας αναδεικνύεται ως ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος για τις τράπεζες της ευρωζώνης.
Ενδεικτικό του τι θα ακολουθήσει ενδεχομένως, είναι το γεγονός ότι, σύμφωνα με την Τράπεζα Διεθνών Διακανονισμών (Bank for International Settlements) , στα τέλη του 2011 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της Γερμανίας, της Γαλλίας και του Ηνωμένου Βασιλείου είχαν απαιτήσεις σε ομόλογα Πορτογαλίας, Ισπανίας, Ιταλίας και Ιρλανδίας ύψους 1,19 τρισ. δολαρίων (περίπου 1 τρισ. ευρώ).
Η τάση για την απόσυρση κεφαλαίων στις τράπεζες χωρών της «ευρωπαϊκής περιφέρειας» είναι ήδη ιδιαίτερα εμφανής. Σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας, από τα τέλη του 2010 έως τα τέλη του περασμένου Μαρτίου, οι τράπεζες της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Πορτογαλίας και της Ισπανίας είδαν τις καταθέσεις νοικοκυριών και επιχειρήσεων να μειώνονται κατά 80,6 δισ. ευρώ, ποσό που αντιστοιχεί σε ποσοστό 3,2%.
Αντίθετα, το ίδιο χρονικό διάστημα, οι καταθέσεις σε τράπεζες της Γερμανίας και της Γαλλίας αυξήθηκαν κατά 217,4 δισ. ευρώ (6,3%). Ιδιαίτερα οξύ είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα, όπου οι τραπεζικές καταθέσεις ανέρχονταν, σύμφωνα με το Bloomberg, στις 30 Μαρτίου στα 160 δισ. ευρώ, ήταν δηλαδή μειωμένες κατά 75 δισ. ευρώ σε σχέση με το 2009.
Σύμφωνα με μελέτη της Citigroup, με ημερομηνία 17 Μαΐου, οι τράπεζες δεν αποκλείεται να χρειαστούν επιπλέον ένεση ρευστότητας από την ΕΚΤ ύψους 800 δισ. ευρώ προκειμένου να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν τις συνέπειες μιας ενδεχόμενης εξόδου της Ελλάδας από το ευρώ.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών