Λιανεμπόριο, κατασκευές, μέταλλα, ιχθυοκαλλιέργειες οι πιο δανεισμένοι κλάδοι στο ΧΑ

Το  «καμπανάκι του κινδύνου» είχαν κτυπήσει από το 2008  για τις περισσότερες εισηγμένες μεσαίας και μικρής κεφαλαιοποίησης οι τράπεζες με τις οποίες συνεργάζονταν, καθώς έβλεπαν ότι τα δανειακά τους υπόλοιπα δεν εξυπηρετούνταν άμεσα. Έτσι αφού ενημέρωσαν τις διοικήσεις των εταιρειών ότι εάν συνεχίζονταν η κατάσταση, σύντομα θα είχαν προβλήματα, συνέστησαν στις διοικήσεις τους να αλλάξουν ουσιαστικά τους όρους δανεισμού εκμεταλλευόμενες μία μελλοντική καλύτερη οικονομική συγκυρία αλλά και τη μεταβολή των περιθωρίων επιτοκίων (spreads). Λίγες εταιρίες άκουσαν τα μηνύματα των τραπεζών. Οι περισσότερες παρέμειναν «ζαλισμένες» από τις υπεραξίες των χαρτοφυλακίων τους που είχε γεννήσει η τριετής ανοδική πορεία του ΧΑ από το 2006-2008. Μεγάλες εισηγμένες χρησιμοποίησαν τους λογαριασμούς καταθέσεων ως εγγυήσεις για την κάλυψη αλληλόχρεων λογαριασμών, δίνοντας έτσι στις τράπεζες τη δυνατότητα να χρησιμοποιήσουν τη άμεση ρευστότητά τους για να καλύψουν ορισμένα υπερδιογκωμένα δάνεια. Σήμερα που η χώρα βιώνει την χειρότερη οικονομική κρίση στην νεότερη ιστορία της, στην χειρότερη θέση βρίσκονται επιχειρήσεις κυρίως όσες είχαν συναλλαγές με το δημόσιο σε ποσοστό πάνω από το 40% του τζίρου τους αλλά και κλάδοι όπως ο Συμμετοχών λόγω της επιβάρυνσης των θυγατρικών τους, οι κατασκευαστικές εταιρίες που έχουν καταρρεύσει, τα μέταλλα οι ιχθυοκαλλιέργειες και βέβαια το λιανικό εμπόριο που βιώνει πρωτόγνωρες συνθήκες με μέσο όρο πτώσης του τζίρου σε κάθε κατηγορία άνω του 30%.
ο κλάδος Συμμετοχών φαίνεται να είχε επιβαρύνει ιδιαίτερα, καθώς στις εισηγμένες συσσωρεύονται τα χρέη των θυγατρικών τους.
Να υπενθυμίσουμε ότι το 2009 ο συνολικός δανεισμός των εισηγμένων (εκτός τραπεζών) προσέγγισε τα 80 δισ. ευρώ, το 2008  είχε αναρριχηθεί στα 76 δισ. ευρώ και το 2007 ήταν στα 65 δισ. ευρώ. Όπως έδειξαν και τα συνολικά αποτελέσματα της παρελθούσης οικονομικής χρήσης, ούτε οι ισχυρότερες –από πλευράς ρευστότητας– επιχειρήσεις βραχυπρόθεσμα έμειναν ανεπηρέαστες, λόγω της γενικότερης προσγείωσης της οικονομίας. Όσες εισηγμένες κατάφεραν να διατηρήσουν την κερδοφορία τους το πέτυχαν λόγω της σοβαρής μείωσης των λειτουργικών εξόδων που πραγματοποιούν από το 2008 μέχρι και σήμερα. Από την άλλη πλευρά, ωστόσο, θα έχουν τη δυνατότητα να επιτύχουν σχετικά ικανοποιητικές κερδοφορίες και να κερδίσουν μερίδια αγοράς έναντι του ανταγωνισμού που θα «διψάει για μετρητά». Υπό αυτές τις συνθήκες, ένας ισχυρός παράγοντας μεσομακροπρόθεσμης ασφάλειας για μια εταιρεία είναι η ρευστότητά της ή αλλιώς η δυνατότητά της να δράσει απρόσκοπτα υπό οποιεσδήποτε συνθήκες επικρατήσουν τους επόμενους μήνες στη χώρα μας. Για την ανάλυση και τη σύγκριση της δανειακής κατάστασης των εταιρειών χρησιμοποιούμε δύο βασικούς δείκτες: τον λόγο ξένα προς ίδια κεφάλαια που δείχνει τη δανειακή επιβάρυνση (δανεισμός σε σχέση με τα ίδια κεφάλαια) και τον λόγο καθαρός δανεισμός προς EBITDA που δείχνει κατά πόσον τα κέρδη προ τόκων και αποσβέσεων της εταιρείας καλύπτουν τον καθαρό δανεισμό της.


Ανέστης Ντόκας
www.bankingnews.gr