γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
«Στιγμή Lehman» χαρακτηρίζει το χρόνο που η Ελλάδα θα ανακοινώσει την αναδιάρθρωση του χρέους της, ανάλυση των New York Times, στην οποία και αναφέρει ότι παρά τις ευρωπαϊκές διαβεβαιώσεις περί του αντιθέτου, αυτό το ενδεχόμενο είναι και επιθυμητό και αναπόφευκτο.
Οι φόβοι για την απόφαση αυτή είναι να προκληθούν αναταραχές τόσο στην ευρωζώνη όσο και στις διεθνείς αγορές, με τους επενδυτές ήδη να μιλούν για μία επανάληψη της στιγμής που η Lehman κατέρρευσε το Σεπτέμβριο του 2008, προκαλώντας ένα πρωτοφανές ντόμινο ρευστοποιήσεων παγκοσμίως. Η στιγμή εκείνη ήταν η έναρξη μίας σειράς χρεοκοπιών τόσο στον τραπεζικό κλάδο των ΗΠΑ όσο και της Ευρώπης.
Επίσημα, το ελληνικό χρέος θα φτάσεις το 2012 στο 159% του ΑΕΠ, επίπεδα που για να τεθούν σε βιώσιμη τροχιά θα πρέπει να ακολουθηθεί αυστηρή λιτότητα για πολλά χρόνια, θέτοντας σε σοβαρό κίνδυνο την ίδια την οικονομία. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι βραχυπρόθεσμα η χώρα δε θα αντιμετωπίσει πρόβλημα ρευστότητας καθώς στηρίζεται από το δάνειο των 110 δις. ευρώ της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλά το 2012 θα πρέπει να αναζητήσει περίπου 27 δις. ευρώ από τις διεθνείς αγορές, γεγονός που εγείρει ανησυχίες.
Ακόμη και αν η Ευρώπη και το ΔΝΤ όμως στηρίξουν εκ νέου την ελληνική κυβέρνηση, το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης είναι λογικό και πιθανό. Κάθε μήνας που περνά, μεγάλο μέρος χρέους της Ελλάδας περνά από τα χέρια των ιδιωτών στις χώρες, και ιδιαίτερα στους φορολογούμενους άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Το ερώτημα πλέον που μένει είναι εάν η Ευρώπη είναι σε θέση να αποτρέψει τις καταστροφικές συνέπειες μίας αναδιάρθρωσης του ελληνικούς χρέους.
Ας «ξετυλίξουμε» τα πράγματα από την αρχή αναφέρει η ανάλυση. Αρχικά με ένα haircut 40% στα ελληνικά ομόλογα, θα μειωθεί το χρέος λίγο κάτω από το 100% του ΑΕΠ. Αυτά τα υψηλά επίπεδα μπορούν να βοηθήσουν στο να μείνει η χώρα υπό πίεση ώστε να προχωρήσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, γεγονός που θα την βοηθήσει να μειώσει περαιτέρω κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες το χρέος της. Επιπλέον θα την πιέσει να επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις.
Εάν ακολουθηθεί αυτό το σενάριο, ο κίνδυνος μετάδοσης της κρίσης σε άλλες αδύναμες οικονομίες της ευρωζώνης θα περιοριστεί σημαντικά, και ιδιαίτερα σε εκείνες της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.
Στη συνέχεια, θα πρέπει να ενισχυθούν οι ελληνικές τράπεζες, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος κατάρρευσης τους από τον πανικό που μπορεί να επικρατήσεις. Ένα ποσό 15-20 δις. ευρώ είναι υπεραρκετά για να κρατήσουν το σύστημα στη χώρα, δηλαδή πολύ περισσότερα από τα 130 δις. ευρώ που ίσως χρειαστούν για να σωθεί η χώρα από το haircut.
Το ίδιο θα συμβεί και με τις υπόλοιπες τράπεζες της Ευρώπης. Σ’ αυτό το σημείο θα βοηθήσουν αρκετά τα stress tests, τα αποτελέσματα των οποίων αναμένονται τον επόμενο μήνα. Η ανάλυση θεωρεί ότι εφόσον, η Ιρλανδία έχει ήδη βοηθήσει τις τράπεζες της, η Πορτογαλία βρίσκεται υπό τη σκέπη της ΕΕ και του ΔΝΤ, οι μεγάλες τράπεζες της Γαλλίας και της Γερμανίας έχουν πρόσβαση στις διεθνείς αγορές, τότε αυτό που απομένει είναι οι μικρότερες τράπεζες, οι οποίες μπορούν να μείνουν αλώβητες από το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους με ένα αξιόπιστο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης και στήριξης τους.
Ιδανικά, μία τέτοια διαδικασία θα πρέπει να αναληφθεί από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Διάσωσης (EFSF), και ιδιαίτερα από τον πρόεδρο του Klaus Regling. Ωστόσο, ο κίνδυνος της «καυτής πατάτας» από λάθος χειρισμούς είναι ορατός. Αν όμως όλα οδηγηθούν σύμφωνα με τον προγραμματισμό, η «στιγμή Lehman» θα αποφευχθεί.
www.bankingnews.gr
Επίσημα, το ελληνικό χρέος θα φτάσεις το 2012 στο 159% του ΑΕΠ, επίπεδα που για να τεθούν σε βιώσιμη τροχιά θα πρέπει να ακολουθηθεί αυστηρή λιτότητα για πολλά χρόνια, θέτοντας σε σοβαρό κίνδυνο την ίδια την οικονομία. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι βραχυπρόθεσμα η χώρα δε θα αντιμετωπίσει πρόβλημα ρευστότητας καθώς στηρίζεται από το δάνειο των 110 δις. ευρώ της ΕΕ και του ΔΝΤ, αλλά το 2012 θα πρέπει να αναζητήσει περίπου 27 δις. ευρώ από τις διεθνείς αγορές, γεγονός που εγείρει ανησυχίες.
Ακόμη και αν η Ευρώπη και το ΔΝΤ όμως στηρίξουν εκ νέου την ελληνική κυβέρνηση, το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης είναι λογικό και πιθανό. Κάθε μήνας που περνά, μεγάλο μέρος χρέους της Ελλάδας περνά από τα χέρια των ιδιωτών στις χώρες, και ιδιαίτερα στους φορολογούμενους άλλων ευρωπαϊκών χωρών.
Το ερώτημα πλέον που μένει είναι εάν η Ευρώπη είναι σε θέση να αποτρέψει τις καταστροφικές συνέπειες μίας αναδιάρθρωσης του ελληνικούς χρέους.
Ας «ξετυλίξουμε» τα πράγματα από την αρχή αναφέρει η ανάλυση. Αρχικά με ένα haircut 40% στα ελληνικά ομόλογα, θα μειωθεί το χρέος λίγο κάτω από το 100% του ΑΕΠ. Αυτά τα υψηλά επίπεδα μπορούν να βοηθήσουν στο να μείνει η χώρα υπό πίεση ώστε να προχωρήσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων, γεγονός που θα την βοηθήσει να μειώσει περαιτέρω κατά 20 ποσοστιαίες μονάδες το χρέος της. Επιπλέον θα την πιέσει να επιταχύνει τις μεταρρυθμίσεις.
Εάν ακολουθηθεί αυτό το σενάριο, ο κίνδυνος μετάδοσης της κρίσης σε άλλες αδύναμες οικονομίες της ευρωζώνης θα περιοριστεί σημαντικά, και ιδιαίτερα σε εκείνες της Ιρλανδίας και της Πορτογαλίας.
Στη συνέχεια, θα πρέπει να ενισχυθούν οι ελληνικές τράπεζες, ώστε να αποφευχθεί ο κίνδυνος κατάρρευσης τους από τον πανικό που μπορεί να επικρατήσεις. Ένα ποσό 15-20 δις. ευρώ είναι υπεραρκετά για να κρατήσουν το σύστημα στη χώρα, δηλαδή πολύ περισσότερα από τα 130 δις. ευρώ που ίσως χρειαστούν για να σωθεί η χώρα από το haircut.
Το ίδιο θα συμβεί και με τις υπόλοιπες τράπεζες της Ευρώπης. Σ’ αυτό το σημείο θα βοηθήσουν αρκετά τα stress tests, τα αποτελέσματα των οποίων αναμένονται τον επόμενο μήνα. Η ανάλυση θεωρεί ότι εφόσον, η Ιρλανδία έχει ήδη βοηθήσει τις τράπεζες της, η Πορτογαλία βρίσκεται υπό τη σκέπη της ΕΕ και του ΔΝΤ, οι μεγάλες τράπεζες της Γαλλίας και της Γερμανίας έχουν πρόσβαση στις διεθνείς αγορές, τότε αυτό που απομένει είναι οι μικρότερες τράπεζες, οι οποίες μπορούν να μείνουν αλώβητες από το ενδεχόμενο αναδιάρθρωσης του ελληνικού χρέους με ένα αξιόπιστο πρόγραμμα αναδιάρθρωσης και στήριξης τους.
Ιδανικά, μία τέτοια διαδικασία θα πρέπει να αναληφθεί από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Διάσωσης (EFSF), και ιδιαίτερα από τον πρόεδρο του Klaus Regling. Ωστόσο, ο κίνδυνος της «καυτής πατάτας» από λάθος χειρισμούς είναι ορατός. Αν όμως όλα οδηγηθούν σύμφωνα με τον προγραμματισμό, η «στιγμή Lehman» θα αποφευχθεί.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών