γράφει : ΜΙΝΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Δύο εκ των κορυφαίων οικονομολόγων στον κόσμο, διαφωνούν για το αν η ανισότητα δημιουργεί εμπόδια στην οικονομική ανάκαμψη.
Η διαφωνία των δύο οικονομολόγων Stiglitz και Krugman, βραβευμένων με το βραβείο Νόμπελ, λαμβάνει αφορμή κυρίως από το γεγονός ότι στις ΗΠΑ, το κορυφαίο 1% του πληθυσμού, έχει κερδίσει το 95% των εσόδων που έχουν προκύψει από το ξέσπασμα της οικονομικής κρίσης το 2008.
Από το 2009, το 1% έχει αυξήσει το εισόδημά του κατά 31,4%, ενώ το υπόλοιπο 99% μόλις κατά 0,4%, όπως προκύπτει από τη μελέτη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Berkeley.
Όπως σχολιάζει το βρετανικό δίκτυο BBC, οπωσδήποτε αξίζει να γνωρίζει κανείς, ποια είναι η κύρια αιτία της αργής ανάκαμψης, αιτία για την οποία διαφωνούν οι δύο κορυφαίοι οικονομολόγοι.
Ο Josef Stiglitz υποστηρίζει ότι τα παραπάνω στοιχεία που καταδεικνύουν την οικονομική ανισότητα, αποτελούν το βασικό εμπόδιο για την οικονομική ανάπτυξη. Όπως εξηγεί, οι πλούσιοι πληρώνουν λιγότερους φόρους, με αποτέλεσμα η μεγαλύτερη ανισότητα να πιέζει τα φορολογικά έσοδα.
Το σημαντικότερο, σύμφωνα με τον Stiglitz, είναι ότι οι φτωχοί καταναλώνουν περισσότερο από το εισόδημά τους σε σχέση με τους πλούσιους.
Αντιθέτως οι πλούσιοι, έχουν την τάση να δαπανούν αναλογικά λιγότερο από το εισόδημά τους αφού έχουν περισσότερα χρήματα να ξοδέψουν.
Άρα, η αύξηση των εισοδημάτων για τους φτωχούς θα δημιουργούσε αναλογικά μεγαλύτερη κατανάλωση.
Την ίδια ώρα, ο Krugman εκφράζει διαφορετική άποψη, καθώς όπως υποστηρίζει, δεν προκύπτουν αποδείξεις ότι οι πλούσιοι «υποκαταναλώνουν».
Οι πλούσιοι δαπανούν σε απόλυτους αριθμούς περισσότερα απ' όσο οι φτωχοί. Αν οι φτωχοί δαπανούν το 20% από ένα εισόδημα 10.000 ευρώ για παράδειγμα, τότε αυτό θα προσέθετε 2.000 ευρώ στην οικονομία. Αν οι πλούσιοι δαπανούν το 3% των 100.000 ευρώ, τότε αυτό θα προσέθετε στην οικονομία 3.000 ευρώ.
Ουσιαστικά, ο Krugman υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση στις δαπάνες που κάνουν δυο άνθρωποι διαφορετικού εισοδηματικού επιπέδου σε μια δεδομένη στιγμή, αφού είναι δύσκολο να εκτιμηθεί το πως θα άλλαζε η συμπεριφορά εάν αυξάνονταν, για παράδειγμα, το εισόδημα του φτωχότερου.
Τα σημεία σύγκλισης
Παρά τις διαφωνίες τους, οι δύο κορυφαίοι οικονομολόγοι, συμφωνούν ότι τα υψηλά επίπεδα ανισότητας στα εισοδήματα αποτελούν ξεκάθαρα πρόβλημα, τόσο για οικονομικούς όσο και για κοινωνικούς λόγους.
Επίσης, εκτιμούν ότι οι περισσότερες κυβερνήσεις, δεν αντιμετωπίζουν σωστά το ζήτημα ισορροπίας, ανάμεσα στη λιτότητα και την ανάπτυξη, για αυτό και προειδοποιούν ότι οι οικονομίες σε ΗΠΑ, Βρετανία και ευρωζώνη, δεν θα επιστρέψουν σύντομα σε κανονικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς.
Όπως σχολιάζει το BBC, τέτοιες αντιπαραθέσεις είναι χρήσιμες για όσους προσπαθούν να κατανοήσουν για ποιο λόγο η ανάκαμψη είναι τόσο αργή πέντε χρόνια μετά την κρίση, καθώς η απάντηση μπορεί να καταδείξει τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα.
www.bankingnews.gr
Από το 2009, το 1% έχει αυξήσει το εισόδημά του κατά 31,4%, ενώ το υπόλοιπο 99% μόλις κατά 0,4%, όπως προκύπτει από τη μελέτη του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Berkeley.
Όπως σχολιάζει το βρετανικό δίκτυο BBC, οπωσδήποτε αξίζει να γνωρίζει κανείς, ποια είναι η κύρια αιτία της αργής ανάκαμψης, αιτία για την οποία διαφωνούν οι δύο κορυφαίοι οικονομολόγοι.
Ο Josef Stiglitz υποστηρίζει ότι τα παραπάνω στοιχεία που καταδεικνύουν την οικονομική ανισότητα, αποτελούν το βασικό εμπόδιο για την οικονομική ανάπτυξη. Όπως εξηγεί, οι πλούσιοι πληρώνουν λιγότερους φόρους, με αποτέλεσμα η μεγαλύτερη ανισότητα να πιέζει τα φορολογικά έσοδα.
Το σημαντικότερο, σύμφωνα με τον Stiglitz, είναι ότι οι φτωχοί καταναλώνουν περισσότερο από το εισόδημά τους σε σχέση με τους πλούσιους.
Αντιθέτως οι πλούσιοι, έχουν την τάση να δαπανούν αναλογικά λιγότερο από το εισόδημά τους αφού έχουν περισσότερα χρήματα να ξοδέψουν.
Άρα, η αύξηση των εισοδημάτων για τους φτωχούς θα δημιουργούσε αναλογικά μεγαλύτερη κατανάλωση.
Την ίδια ώρα, ο Krugman εκφράζει διαφορετική άποψη, καθώς όπως υποστηρίζει, δεν προκύπτουν αποδείξεις ότι οι πλούσιοι «υποκαταναλώνουν».
Οι πλούσιοι δαπανούν σε απόλυτους αριθμούς περισσότερα απ' όσο οι φτωχοί. Αν οι φτωχοί δαπανούν το 20% από ένα εισόδημα 10.000 ευρώ για παράδειγμα, τότε αυτό θα προσέθετε 2.000 ευρώ στην οικονομία. Αν οι πλούσιοι δαπανούν το 3% των 100.000 ευρώ, τότε αυτό θα προσέθετε στην οικονομία 3.000 ευρώ.
Ουσιαστικά, ο Krugman υποστηρίζει ότι δεν μπορεί να υπάρξει σύγκριση στις δαπάνες που κάνουν δυο άνθρωποι διαφορετικού εισοδηματικού επιπέδου σε μια δεδομένη στιγμή, αφού είναι δύσκολο να εκτιμηθεί το πως θα άλλαζε η συμπεριφορά εάν αυξάνονταν, για παράδειγμα, το εισόδημα του φτωχότερου.
Τα σημεία σύγκλισης
Παρά τις διαφωνίες τους, οι δύο κορυφαίοι οικονομολόγοι, συμφωνούν ότι τα υψηλά επίπεδα ανισότητας στα εισοδήματα αποτελούν ξεκάθαρα πρόβλημα, τόσο για οικονομικούς όσο και για κοινωνικούς λόγους.
Επίσης, εκτιμούν ότι οι περισσότερες κυβερνήσεις, δεν αντιμετωπίζουν σωστά το ζήτημα ισορροπίας, ανάμεσα στη λιτότητα και την ανάπτυξη, για αυτό και προειδοποιούν ότι οι οικονομίες σε ΗΠΑ, Βρετανία και ευρωζώνη, δεν θα επιστρέψουν σύντομα σε κανονικούς αναπτυξιακούς ρυθμούς.
Όπως σχολιάζει το BBC, τέτοιες αντιπαραθέσεις είναι χρήσιμες για όσους προσπαθούν να κατανοήσουν για ποιο λόγο η ανάκαμψη είναι τόσο αργή πέντε χρόνια μετά την κρίση, καθώς η απάντηση μπορεί να καταδείξει τι πρέπει να γίνει από εδώ και πέρα.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών