γράφει : Αλεξάνδρα Τόμπρα
Την ώρα που ο κόσμος όλος έχει στρέψει το ενδιαφέρον του στις ΗΠΑ και στην επερχόμενη "λαίλαπα" της στάσης πληρωμών σε περίπτωση που δεν υπάρχει λύση για την αύξηση του ορίου του χρέους, μικρότερες χώρες βρίσκονται στο χείλος της χρεοκοπίας, απειλώντας εξίσου την παγκόσμια ισορροπία, παρατηρεί ο γνωστός αναλυτής Simon Black.
Στην Ιαπωνία , όπου το επίπεδο του χρέους της χώρας υπερβαίνει ήδη το 200% του ΑΕΠ , η κυβέρνηση πρέπει να χρηματοδοτήσει το 46% του προϋπολογισμού της με την έκδοση περισσότερου χρέους.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι κυβερνήσεις προσθέτουν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια κάθε χρόνο στο ήδη μη βιώσιμο χρέος, ενώ αδυνατούν να συλλέξουν αρκετά φορολογικά έσοδα για την κάλυψη υποχρεωτικών δαπανών και τις πληρωμές τόκων για το χρέος.
Σύμφωνα με τον Simon Black, το "θέατρο" που παίζεται στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή δεν έχει σημασία. Πρόκληση για το χρέος της Αμερικής δεν είναι ένα πολιτικό πρόβλημα. Είναι ένα αριθμητικό πρόβλημα. Το ίδιο και στην Ιαπωνία και την Ευρώπη.
Ωστόσο, τα περισσότερα από αυτά τα «πλούσια» δυτικά κράτη δεν κάνουν τίποτα γι 'αυτό. Είναι σαν να λέει κανείς "business as usual", και τα χρέη τους μονο αυξάνονται.
Οι φτωχότερες χώρες όμως δεν έχουν αυτήν την πολυτέλεια να καθυστερήσουν το αναπόφευκτο. Θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα τώρα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως η Κύπρος, καταφεύγουν σε λεηλασίες των αποταμιεύσεων των ανθρώπων. Ή στην Αργεντινή, όπου η κυβέρνηση εθνικοποίησε σχεδόν τα πάντα.
Άλλοι προχωρούν σε πιο δημιουργικά μέτρα.
Το Πουέρτο Ρίκο, για παράδειγμα, είναι στη μέση μιας δικής του επικής κρίσης χρέους, ενώ ουσιαστικά έχει αποκλειστεί από την αγορά ομολόγων.
Έτσι, πέρυσι, η κυβέρνηση του Πουέρτο Ρίκο κωδικοποίησε μια σειρά ειδικών κινήτρων με στόχο την προσέλκυση πλούσιων αλλοδαπών, κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η φορολογική συμφωνία του Πουέρτο Ρίκο με την κυβέρνηση των ΗΠΑ επιτρέπει σε αμερικανούς πολίτες που κατοικούν στο Πουέρτο Ρίκο για να πληρώνουν μόνο φόρους εκεί που διαμένουν και όχι και στις ΗΠΑ.
Η Μάλτα είναι ένα άλλο παράδειγμα. Το επίπεδο του χρέους της χώρας είναι σχεδόν τόσο κακό όσο στην Κύπρο. Ωστόσο, η κυβέρνηση της Μάλτας ανακοίνωσε πρόσφατα ένα νέο πρόγραμμα επενδύσεων που θα μπορούσε να αυξήσει δυνητικά το ΑΕΠ της μικρής χώρας.
Πρόσφατα η Αντίγκουα εντάχθηκε επίσημα στο "κλαμπ" της Δομινικανής Δημοκρατίας και του Σεντ Κιτς, ως η τελευταία χώρα της Καραϊβικής που προσφέρει ιθαγένεια σε όποιον ενεργεί επενδύσεις.
Η Αντίγκουα πνίγεται στο χρέος, που βρίσκεται κοντά στο 100% του ΑΕΠ. Και αφού πέρασε σχεδόν δύο χρόνια ερευνώντας τρόπους αύξησης των φορολογικών εσόδων, ο πρωθυπουργός της χώρας ανακοίνωσε ότι οι αλλοδαποί μπορούν να αποκτήσουν υπηκοότητα, επενδύοντας περί τα 400.000 δολάρια στην αγορά ακινήτων της χώρας, ή 1,5 εκατ. δολάρια σε μια τοπική επιχείρηση, ή απλώς δωρεά 250.000 δολαρίων στην κυβέρνηση.
Σύμφωνα με τον Simon Black, όλα αυτά είναι ένα ενθαρρυντικό σημάδι για τις προθέσεις των σύγχρονων κυβερνήσεων.
Αντί οι κυβερνήσεις να είναι εχθρός του εμπορίου και της ελευθερίας που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, θα αναγκαστούν να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την προσέλκυση ταλαντούχων, παραγωγικών ανθρώπων.
www.bankingnews.gr
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι κυβερνήσεις προσθέτουν ένα τρισεκατομμύριο δολάρια κάθε χρόνο στο ήδη μη βιώσιμο χρέος, ενώ αδυνατούν να συλλέξουν αρκετά φορολογικά έσοδα για την κάλυψη υποχρεωτικών δαπανών και τις πληρωμές τόκων για το χρέος.
Σύμφωνα με τον Simon Black, το "θέατρο" που παίζεται στις ΗΠΑ αυτή τη στιγμή δεν έχει σημασία. Πρόκληση για το χρέος της Αμερικής δεν είναι ένα πολιτικό πρόβλημα. Είναι ένα αριθμητικό πρόβλημα. Το ίδιο και στην Ιαπωνία και την Ευρώπη.
Ωστόσο, τα περισσότερα από αυτά τα «πλούσια» δυτικά κράτη δεν κάνουν τίποτα γι 'αυτό. Είναι σαν να λέει κανείς "business as usual", και τα χρέη τους μονο αυξάνονται.
Οι φτωχότερες χώρες όμως δεν έχουν αυτήν την πολυτέλεια να καθυστερήσουν το αναπόφευκτο. Θα πρέπει να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα τώρα.
Σε ορισμένες περιπτώσεις, όπως η Κύπρος, καταφεύγουν σε λεηλασίες των αποταμιεύσεων των ανθρώπων. Ή στην Αργεντινή, όπου η κυβέρνηση εθνικοποίησε σχεδόν τα πάντα.
Άλλοι προχωρούν σε πιο δημιουργικά μέτρα.
Το Πουέρτο Ρίκο, για παράδειγμα, είναι στη μέση μιας δικής του επικής κρίσης χρέους, ενώ ουσιαστικά έχει αποκλειστεί από την αγορά ομολόγων.
Έτσι, πέρυσι, η κυβέρνηση του Πουέρτο Ρίκο κωδικοποίησε μια σειρά ειδικών κινήτρων με στόχο την προσέλκυση πλούσιων αλλοδαπών, κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η φορολογική συμφωνία του Πουέρτο Ρίκο με την κυβέρνηση των ΗΠΑ επιτρέπει σε αμερικανούς πολίτες που κατοικούν στο Πουέρτο Ρίκο για να πληρώνουν μόνο φόρους εκεί που διαμένουν και όχι και στις ΗΠΑ.
Η Μάλτα είναι ένα άλλο παράδειγμα. Το επίπεδο του χρέους της χώρας είναι σχεδόν τόσο κακό όσο στην Κύπρο. Ωστόσο, η κυβέρνηση της Μάλτας ανακοίνωσε πρόσφατα ένα νέο πρόγραμμα επενδύσεων που θα μπορούσε να αυξήσει δυνητικά το ΑΕΠ της μικρής χώρας.
Πρόσφατα η Αντίγκουα εντάχθηκε επίσημα στο "κλαμπ" της Δομινικανής Δημοκρατίας και του Σεντ Κιτς, ως η τελευταία χώρα της Καραϊβικής που προσφέρει ιθαγένεια σε όποιον ενεργεί επενδύσεις.
Η Αντίγκουα πνίγεται στο χρέος, που βρίσκεται κοντά στο 100% του ΑΕΠ. Και αφού πέρασε σχεδόν δύο χρόνια ερευνώντας τρόπους αύξησης των φορολογικών εσόδων, ο πρωθυπουργός της χώρας ανακοίνωσε ότι οι αλλοδαποί μπορούν να αποκτήσουν υπηκοότητα, επενδύοντας περί τα 400.000 δολάρια στην αγορά ακινήτων της χώρας, ή 1,5 εκατ. δολάρια σε μια τοπική επιχείρηση, ή απλώς δωρεά 250.000 δολαρίων στην κυβέρνηση.
Σύμφωνα με τον Simon Black, όλα αυτά είναι ένα ενθαρρυντικό σημάδι για τις προθέσεις των σύγχρονων κυβερνήσεων.
Αντί οι κυβερνήσεις να είναι εχθρός του εμπορίου και της ελευθερίας που αντιμετωπίζουν οι πολίτες, θα αναγκαστούν να ανταγωνίζονται μεταξύ τους για την προσέλκυση ταλαντούχων, παραγωγικών ανθρώπων.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών