γράφει : Πέτρος Λεωτσάκος
Η επιμονή στα επιτόκια και στην κλασσική επιχειρηματολογία, ότι τα επιτόκια καταθέσεων μειώνονται ενώ δεν συμβαίνει το ίδιο για τα επιτόκια δανείων αποτελεί εσφαλμένη προσέγγιση στο ζήτημα της πιστωτικής επέκτασης.
Τα τελευταία 20 χρόνια να εξεταστεί με τεκμηριωμένο τρόπο ποιοι παράγοντες επιδρούν στην πιστωτική επέκταση θα διαπιστωθεί ότι η τιμολόγηση το κόστος δανεισμού δηλαδή δεν είναι από τα βασικά στην ιεράρχηση κοινωνίας και επιχειρήσεων.
Αν μειωθούν αισθητά τα επιτόκια δανείων οι τράπεζες θα χάσουν σημαντικά έσοδα.
Ωστόσο σχεδόν όλοι παραβλέπουν το γεγονός ότι περίπου 70-75 δισεκ. π.χ. επιχειρηματικών δανείων βρίσκονται σε καθεστώς αναχρηματοδότησης αυτό σημαίνει ότι μεταξύ άλλων έχει τροποποιηθεί και το επιτόκιο.
Το βασικό πρόβλημα αυτή την περίοδο είναι η τραγικά χαμηλή ζήτηση.
Όταν έχουν παγώσει τα επιχειρηματικά σχέδια στις επιχειρήσεις, όταν οι ιδιώτες καταναλωτές έχουν δραστικά μειώσει τον νέο δανεισμό από τις τράπεζες είναι προφανές ότι δεν μπορεί να θεωρείται κίνητρο για αλλαγή τάσης η μείωση των επιτοκίων κατά 1% ή 2%.
Δυστυχώς για πολλοστή φορά στην Κύπρο τα κάνουν πάλι λάθος και προσπαθούν με νομικίστικες προσεγγίσεις να χαμηλώσουν τον πήχη των επιτοκίων.
Η κρατική παρέμβαση ουσιαστικά εκφυλίζει τους κανόνες ελεύθερης αγοράς που ούτως ή άλλως δεν λειτουργούν στην Κύπρο.
Στην Ελλάδα ορθά ΤτΕ και Στουρνάρας ο ΥΠΟΙΚ σε ερώτηση απάντησαν ότι τα επιτόκια καθορίζονται με βάση την προσφορά και την ζήτηση, μια ζήτηση που είναι ζητούμενο στην πιστωτική επέκταση.
Έχει πλειστάκις φορές υπερτονιστεί ότι η εξίσωση στο ελληνικό banking δεν βγαίνει όσο διατηρείται το χάσμα μεταξύ δανείων προς καταθέσεις κοντά στα 60 δισεκ. ευρώ.
Στο παρελθόν οι ελληνικές τράπεζες εμφάνιζαν ένα εύρος καταθέσεων από 200-237 δισεκ. που ήταν και το ιστορικό υψηλό.
Εκείνη την περίοδο τα αντίστοιχα δάνεια κυμαίνονταν μεταξύ 230-250 δισεκ. ευρώ.
Το χάσμα εκείνης της περιόδου ήταν 20-30 δισεκ. ευρώ το οποίο υπερκαλυπτόταν κυρίως από κοινά ομολογιακά δάνεια και τιτλοποιήσεις δανείων που άγγιξαν επίπεδα ρεκόρ τα προηγούμενα χρόνια.
Οι τράπεζες σήμερα, διαθέτουν δάνεια 222 δισεκ. ευρώ και καταθέσεις 162 δισεκ. ευρώ δηλαδή χάσμα 60 δισεκ. ευρώ.
Αυτό το χρηματοδοτικό χάσμα δανείων προς καταθέσεις το καλύπτει το ευρωσύστημα το οποίο έχει δανείσει τις 5 ελληνικές τράπεζες 74 δισεκ. ευρώ εκ των οποίων η ΤτΕ μέσω του ELA 11,7 δισεκ. ευρώ και η ΕΚΤ 62,43 δισεκ. ευρώ.
Γεγονός είναι επίσης ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, μπορεί να ευνόησε τις τράπεζες καθώς βελτίωσαν τους δείκτες κεφαλαιακής τους επάρκειας και απέκτησαν κεφάλαια, ωστόσο ευνόησε και την ΕΚΤ αλλά και την ΤτΕ.
Πως αποπληρώνεται το ELA;
Προφανώς από τα ομόλογα EFSF που έλαβαν οι τράπεζες καθώς δόθηκαν ομόλογα για να καλυφθούν οι αυξήσεις κεφαλαίου των τραπεζών.
Τα ομόλογα αυτά λόγω της άριστης πιστοληπτικής τους διαβάθμισης μειώνουν το ELA το οποίο είναι αντικειμενικά πανάκριβο κοντά στο 2,5% με 2,75% το κόστος από 0,5% που είναι το κόστος παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ.
Το βασικό ερώτημα όμως παραμένει.
Οι τράπεζες όσο διατηρείται αυτό το χάσμα μεταξύ δανείων και καταθέσεων και όσο καλύπτουν το χάσμα ρευστότητας από το ευρωσύστημα θα είναι σε καθεστώς ομηρίας.
Το συμπέρασμα είναι ότι η εξίσωση για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν βγαίνει καθώς οι δύο πυλώνες του banking δηλαδή κεφάλαια και ρευστότητα είναι ελλιπή.
Στις παραμέτρους αυτές, αν αξιολογηθεί και το γεγονός ότι από τα 30 δισεκ. που έχουν επενδυθεί στο ελληνικό banking μαζί με τις προνομιούχες μετοχές οι ιδιώτες έχουν εισφέρει μόνο 3 δισεκ. καθίσταται κατανοητό ότι οι τράπεζες χρωστούν 74 δισεκ. ρευστότητα στο ευρωσύστημα και 27 δισεκ. στο ΤΧΣ και στο ελληνικό δημόσιο.
Μόνο όταν τα δανεικά μειωθούν το ελληνικό banking θα έχει την αίγλη και την ισχύει που είχε στο παρελθόν.
www.bankingnews.gr
Αν μειωθούν αισθητά τα επιτόκια δανείων οι τράπεζες θα χάσουν σημαντικά έσοδα.
Ωστόσο σχεδόν όλοι παραβλέπουν το γεγονός ότι περίπου 70-75 δισεκ. π.χ. επιχειρηματικών δανείων βρίσκονται σε καθεστώς αναχρηματοδότησης αυτό σημαίνει ότι μεταξύ άλλων έχει τροποποιηθεί και το επιτόκιο.
Το βασικό πρόβλημα αυτή την περίοδο είναι η τραγικά χαμηλή ζήτηση.
Όταν έχουν παγώσει τα επιχειρηματικά σχέδια στις επιχειρήσεις, όταν οι ιδιώτες καταναλωτές έχουν δραστικά μειώσει τον νέο δανεισμό από τις τράπεζες είναι προφανές ότι δεν μπορεί να θεωρείται κίνητρο για αλλαγή τάσης η μείωση των επιτοκίων κατά 1% ή 2%.
Δυστυχώς για πολλοστή φορά στην Κύπρο τα κάνουν πάλι λάθος και προσπαθούν με νομικίστικες προσεγγίσεις να χαμηλώσουν τον πήχη των επιτοκίων.
Η κρατική παρέμβαση ουσιαστικά εκφυλίζει τους κανόνες ελεύθερης αγοράς που ούτως ή άλλως δεν λειτουργούν στην Κύπρο.
Στην Ελλάδα ορθά ΤτΕ και Στουρνάρας ο ΥΠΟΙΚ σε ερώτηση απάντησαν ότι τα επιτόκια καθορίζονται με βάση την προσφορά και την ζήτηση, μια ζήτηση που είναι ζητούμενο στην πιστωτική επέκταση.
Έχει πλειστάκις φορές υπερτονιστεί ότι η εξίσωση στο ελληνικό banking δεν βγαίνει όσο διατηρείται το χάσμα μεταξύ δανείων προς καταθέσεις κοντά στα 60 δισεκ. ευρώ.
Στο παρελθόν οι ελληνικές τράπεζες εμφάνιζαν ένα εύρος καταθέσεων από 200-237 δισεκ. που ήταν και το ιστορικό υψηλό.
Εκείνη την περίοδο τα αντίστοιχα δάνεια κυμαίνονταν μεταξύ 230-250 δισεκ. ευρώ.
Το χάσμα εκείνης της περιόδου ήταν 20-30 δισεκ. ευρώ το οποίο υπερκαλυπτόταν κυρίως από κοινά ομολογιακά δάνεια και τιτλοποιήσεις δανείων που άγγιξαν επίπεδα ρεκόρ τα προηγούμενα χρόνια.
Οι τράπεζες σήμερα, διαθέτουν δάνεια 222 δισεκ. ευρώ και καταθέσεις 162 δισεκ. ευρώ δηλαδή χάσμα 60 δισεκ. ευρώ.
Αυτό το χρηματοδοτικό χάσμα δανείων προς καταθέσεις το καλύπτει το ευρωσύστημα το οποίο έχει δανείσει τις 5 ελληνικές τράπεζες 74 δισεκ. ευρώ εκ των οποίων η ΤτΕ μέσω του ELA 11,7 δισεκ. ευρώ και η ΕΚΤ 62,43 δισεκ. ευρώ.
Γεγονός είναι επίσης ότι η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, μπορεί να ευνόησε τις τράπεζες καθώς βελτίωσαν τους δείκτες κεφαλαιακής τους επάρκειας και απέκτησαν κεφάλαια, ωστόσο ευνόησε και την ΕΚΤ αλλά και την ΤτΕ.
Πως αποπληρώνεται το ELA;
Προφανώς από τα ομόλογα EFSF που έλαβαν οι τράπεζες καθώς δόθηκαν ομόλογα για να καλυφθούν οι αυξήσεις κεφαλαίου των τραπεζών.
Τα ομόλογα αυτά λόγω της άριστης πιστοληπτικής τους διαβάθμισης μειώνουν το ELA το οποίο είναι αντικειμενικά πανάκριβο κοντά στο 2,5% με 2,75% το κόστος από 0,5% που είναι το κόστος παροχής ρευστότητας από την ΕΚΤ.
Το βασικό ερώτημα όμως παραμένει.
Οι τράπεζες όσο διατηρείται αυτό το χάσμα μεταξύ δανείων και καταθέσεων και όσο καλύπτουν το χάσμα ρευστότητας από το ευρωσύστημα θα είναι σε καθεστώς ομηρίας.
Το συμπέρασμα είναι ότι η εξίσωση για το ελληνικό τραπεζικό σύστημα δεν βγαίνει καθώς οι δύο πυλώνες του banking δηλαδή κεφάλαια και ρευστότητα είναι ελλιπή.
Στις παραμέτρους αυτές, αν αξιολογηθεί και το γεγονός ότι από τα 30 δισεκ. που έχουν επενδυθεί στο ελληνικό banking μαζί με τις προνομιούχες μετοχές οι ιδιώτες έχουν εισφέρει μόνο 3 δισεκ. καθίσταται κατανοητό ότι οι τράπεζες χρωστούν 74 δισεκ. ρευστότητα στο ευρωσύστημα και 27 δισεκ. στο ΤΧΣ και στο ελληνικό δημόσιο.
Μόνο όταν τα δανεικά μειωθούν το ελληνικό banking θα έχει την αίγλη και την ισχύει που είχε στο παρελθόν.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών