γράφει : ΜΙΝΑ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΥ
Στο παρελθόν ανήκει η εικόνα μιας Γερμανίας η οποία ανεύθυνοι στοχαστές και επιθετικοί ηγέτες οδηγούσαν τη χώρα στην καταστροφή, παρά την κριτική που δέχεται για την αντιμετώπιση της κρίσης χρέους, σχολιάζουν σε άρθρο τους οι Financial Times.
Ωστόσο η Γερμανία εξακολουθεί να αποτελεί μια ειδική περίπτωση, για διαφορετικούς ωστόσο λόγους από αυτούς που είχαν επικαλεστεί ιστορικοί όπως οι Fritz Fischer, AJP Taylor και Hans-Ulrich Wehler.
Όπως σημειώνει η βρετανική εφημερίδα, από τη δεκαετία του 1950 μέχρι και τη δεκαετία του 1980, η Γερμανία παρουσιαζόταν ως μια χώρα η οποία προκαλούσε μεγάλη και ευρεία αναταραχή λόγω της στρεβλής διαδικασίας βιομηχανικού, πολιτικού και κοινωνικού εκσυγχρονισμού που διέφερε πολύ από ότι γινόταν στη Βρετανία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ.
Ωστόσο η σημερινή εικόνα της Γερμανίας είναι πολύ διαφορετική λόγω της ωριμότητας και του εκσυγχρονισμού της πολιτικής της και την κατάσταση της οικονομίας.
Όπως εξηγεί ο αρθρογράφος, πριν την ενοποίηση της δεκαετίας του 1990, για τη Δυτική Γερμανία επικρατούσε η αντίληψη ότι η οικονομική της ευημερία και το σταθερό νόμισμα ήταν τα μεγαλύτερά της επιτεύγματα. Ωστόσο, με τη σημερινή Γερμανία πρέπει να αλλάξει η οπτική, ώστε να εκτιμήσει τις πραγματικές της δυνάμεις.
Όπως σημειώνει η εφημερίδα, η Γερμανία αποτελεί αδιαμφισβήτητα την πιο ισχυρή οικονομία της Ευρώπης. Παράλληλα, μετά την ενοποίηση, η Γερμανία έχει εξελιχθεί σε μοντέλο υπεύθυνης δημοκρατικής πολιτικής και εξισορροπημένης διακυβέρνησης.
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, είναι εύλογο να προβλέπει κανείς ότι στις ευρωεκλογές του Μαΐου, οι ψηφοφόροι της Ευρώπης θα επιλέξουν λαϊκιστικά, αντικαθεστωτικά, αντιευρωπαϊκά και ξενοφοβικά κόμματα στο μεγαλύτερο ποσοστό από ότι στην ιστορία των ευρωεκλογών που ξεκίνησαν το 1979.
Μια τάση η οποία είναι άλλωστε έντονη στη Γαλλία, την Ελλάδα, την Ουγγαρία, την Ιταλία, την Ολλανδία και τη Βρετανία.
Αλλά όχι στη Γερμανία.
Η Γερμανία δεν έχει ακραίους δεξιούς ή αντι-ευρωπαϊκό κίνημα σημαντικού μεγέθους.
Τα βασικά αντικαθεστωτικά κόμματα στη Γερμανία, οι Πειρατές και οι ευρωσκεπτικιστές «Εναλλακτική για τη Γερμανία» είναι μικρή ψαριά συγκριτικά με τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Αυτή την απουσία εξτρεμισμού, συμπληρώνει το ομοσπονδιακό σύστημα αμερικανικού τύπου – βάσει του οποίου τα 16 κρατίδια διατηρούν την εξουσία τους – και από την ανάδειξη άλλων θεσμών, όπως τα δύο κοινοβουλευτικά σώματα και το Συνταγματικό Δικαστήριο, που ενεργούν ως φρένο στην εκτελεστική εξουσία.
Το μέλλον της Angela Merkel
Όσον αφορά το μέλλον της ίδιας της Καγκελαρίου Merkel, ο αρθρογράφος εκτιμά ότι ενδεχομένως να θελήσει να παραιτηθεί πριν της εκλογές του 2017, ωστόσο μια τέτοια πρόθεση δεν αποκλείει το γεγονός η Merkel να αναλάβει μια νέα πρωτοβουλία για τον επανασχεδιασμό και την ενίσχυση της ευρωζώνης.
www.bankingnews.gr
Όπως σημειώνει η βρετανική εφημερίδα, από τη δεκαετία του 1950 μέχρι και τη δεκαετία του 1980, η Γερμανία παρουσιαζόταν ως μια χώρα η οποία προκαλούσε μεγάλη και ευρεία αναταραχή λόγω της στρεβλής διαδικασίας βιομηχανικού, πολιτικού και κοινωνικού εκσυγχρονισμού που διέφερε πολύ από ότι γινόταν στη Βρετανία, τη Γαλλία και τις ΗΠΑ.
Ωστόσο η σημερινή εικόνα της Γερμανίας είναι πολύ διαφορετική λόγω της ωριμότητας και του εκσυγχρονισμού της πολιτικής της και την κατάσταση της οικονομίας.
Όπως εξηγεί ο αρθρογράφος, πριν την ενοποίηση της δεκαετίας του 1990, για τη Δυτική Γερμανία επικρατούσε η αντίληψη ότι η οικονομική της ευημερία και το σταθερό νόμισμα ήταν τα μεγαλύτερά της επιτεύγματα. Ωστόσο, με τη σημερινή Γερμανία πρέπει να αλλάξει η οπτική, ώστε να εκτιμήσει τις πραγματικές της δυνάμεις.
Όπως σημειώνει η εφημερίδα, η Γερμανία αποτελεί αδιαμφισβήτητα την πιο ισχυρή οικονομία της Ευρώπης. Παράλληλα, μετά την ενοποίηση, η Γερμανία έχει εξελιχθεί σε μοντέλο υπεύθυνης δημοκρατικής πολιτικής και εξισορροπημένης διακυβέρνησης.
Όπως αναφέρεται χαρακτηριστικά, είναι εύλογο να προβλέπει κανείς ότι στις ευρωεκλογές του Μαΐου, οι ψηφοφόροι της Ευρώπης θα επιλέξουν λαϊκιστικά, αντικαθεστωτικά, αντιευρωπαϊκά και ξενοφοβικά κόμματα στο μεγαλύτερο ποσοστό από ότι στην ιστορία των ευρωεκλογών που ξεκίνησαν το 1979.
Μια τάση η οποία είναι άλλωστε έντονη στη Γαλλία, την Ελλάδα, την Ουγγαρία, την Ιταλία, την Ολλανδία και τη Βρετανία.
Αλλά όχι στη Γερμανία.
Η Γερμανία δεν έχει ακραίους δεξιούς ή αντι-ευρωπαϊκό κίνημα σημαντικού μεγέθους.
Τα βασικά αντικαθεστωτικά κόμματα στη Γερμανία, οι Πειρατές και οι ευρωσκεπτικιστές «Εναλλακτική για τη Γερμανία» είναι μικρή ψαριά συγκριτικά με τα ευρωπαϊκά δεδομένα.
Αυτή την απουσία εξτρεμισμού, συμπληρώνει το ομοσπονδιακό σύστημα αμερικανικού τύπου – βάσει του οποίου τα 16 κρατίδια διατηρούν την εξουσία τους – και από την ανάδειξη άλλων θεσμών, όπως τα δύο κοινοβουλευτικά σώματα και το Συνταγματικό Δικαστήριο, που ενεργούν ως φρένο στην εκτελεστική εξουσία.
Το μέλλον της Angela Merkel
Όσον αφορά το μέλλον της ίδιας της Καγκελαρίου Merkel, ο αρθρογράφος εκτιμά ότι ενδεχομένως να θελήσει να παραιτηθεί πριν της εκλογές του 2017, ωστόσο μια τέτοια πρόθεση δεν αποκλείει το γεγονός η Merkel να αναλάβει μια νέα πρωτοβουλία για τον επανασχεδιασμό και την ενίσχυση της ευρωζώνης.
www.bankingnews.gr
Σχόλια αναγνωστών